Przymusowa teoria referencji:

Teoria pośredniej referencji zakłada istnienie elementu pośredniczącego między wyjaśnieniem a przedmiotem (desygnatem) Np. Dla teorii Fregego takim składnikiem jest sens, który jest sposobem prezentacji przedmiotu.

Teoria bezpośredniej referencji nie zakłada składnika pośredniczącego w relacji NAZWA- PRZEDMIOT.

W Teorii pośredniej referencji związek miedzy wyrażeniem a przedmiotem oparty jest na relacji przyczynowości. Zarówno Kripke jak i Putnam odwoływali się do zależności przymusowej przy wyjaśnianiu istoty relacji między nazwą a desygnatem. Kripke w swej teorii referencji brał pod uwagę imiona własne. Putnam analizował referencje wyrażeń oznaczających rodzaje naturalne.

Putnam- znaczenia nie można utożsamiać z pojeciem, dlatego nie jest w połowie, np. w połowie pojęcia. Pojęcia nie wyznaczają ekstensji(tego do czego się odnoszą)

Putnam:

• Socjolekt – język grupy

• Idiolekt – język prywatny

Znaczeń nie można utożsamiać z intencją (pojęciem). Pojęcia nie wyznaczają ekstensji słów.

Zasada Putnama:

Zasada podziału pracy językowe: Polega na wyznaczeniu ekstensji (ustaleniu o czym mówimy) przez ekspertów.

Znaczenie

• Nieprawda, że znaczenia są w głowach

• Nieprawda, że znaczenie wyznacza ekstensję

• Znaczenie – sposób rozumienia terminu, związany ze światem zewnętrznym

• Ekstensja wyznacza znaczenie !

• Hipoteza socjolongwistyczna (podział pracy językowej) – pewna podklasa ludzi (eksperci) określa ekstensję. Terminy naturalno-rodzajowe sztywnymi desygnatorami