KINEZYTERAPIA WYKŁAD 11.04.2008

CHÓD- PORUSZANIE SIĘ ORGANIZMU ŻYWEGO W PRZESTRZENI ZA POMOCĄ UKŁADU RUCHU

Środek ciężkości jest na wysokości S2.

CHÓD

- seria rytmicznych, zmiennych ruchów KK i tułowia powodujących przesunięcie się do przodu środka ciężkości ciała człowieka

- rytmiczne gubienie i odzyskiwanie równowagi w zmieniających się na przemian fazach podporu i przenoszenia

Sposób chodzenia utrwala się w 7 roku życia

Wpływ na statykę ciała mają:

1) pozycja ciała

- środek ciężkości ciała pada na środek czworoboku podparcia

- środek ciężkości ciała przesuwa się w obrębie pola czworoboku podparcia w miarę tego jak pochylamy tułów w przód, tył i na boki

- pozycje które rozszerzają czworobok podparcia i obniżają położenie środka ciężkości ciał, ↑ stabilności stania

- rzutowanie środka ciężkości można prześledzić za pomocą pionu spuszczonego na przedniej powierzchni ciała z wysokości S2

2) masa ciała

- nadwaga ciała, ciężar- ↑ obciążenia KKD i może powodować obniżenie środka ciężkości przesunięcie do przodu w obrębie pola podparcia oraz obniżenie sklepienia stóp.

3) siła antygrawitacyjna

- do utrzymania pozycji stojącej w warunkach fizjologicznych potrzebna jest minimalna siła

- każde przesunięcie środka ciężkości ciała angażuje grupę mięśni napinając je

- ogólne osłabienie siły mięśni prowadzi do zapadania postawy ciała.

Cykl chodu: składa się z 2 faz

1. Czynności i ruchy wykonywane przez idącego pomiędzy kontaktem pięty z podłożem 1 końca i powtórnym jej zetknięciem się z podłożem

2. podczas jednego cyklu chodu każda z kd przechodzi przez 1 fazę podporu i przenoszenia kończyny

Fazy chodu:

1. fazy podporu:

- podczas przesunięcia szybkiego chodu faza podporu 1 kd zajmuje ok. 60% czasu cyklu chodu

- rozpoczyna się momencie zetknięcia się pięty z podłożem a kończy z chwilą oderwania palucha

- składa się z 5 podfaz ( w odniesieniu do stopy)

* kontakt pięty z podłożem

* cała powierzchnia stopy przylega do podłoża

* pełne obciążenie- podpór właściwy

* oderwanie pięty od podłoża- przetaczanie stopy

* oderwanie palucha- odbicie

2. faza przenoszenia

- podczas przeciętnego szybkiego chodu faza przenoszenia 1kd zajmuje ok. 40% cyklu chodu

- rozpoczyna się w momencie oderwania od podłoża palucha, a kończy się z chwilą zetknięcia pięty tej samej kd z podłożem

- składa się z 3 podfaz:

* przyspieszenie- gdy paluch kd zakrocznej odrywa się i kd goni tułów a kończy w chwili gdy kd znajduje się pod środkiem ciała

* przenoszenie właściwe- sytuacja w której oś poprzeczna stawu skokowo-goleniowego znajduje się w płaszczyźnie czołowej ciała; w tym momencie kd jest potrójnie zgięta w stawie skokowym, kolanowym i biodrowym

* hamowanie- po wyprzedzeniu tułowia przez kd zakroczne następuje zwolnienie tempa ruchu kończyn ku przodowi i przygotowanie jej do kontaktu z podłożem

- faza podwójnego podparcia:

* gdy paluch kd zakrocznej jeszcze się nie oderwał a pięta kd wykrocznej już przemieściła się

* czas jest zależny od szybkości chodu

* im jest ona większa tym faza ta jest krótsza

* podczas biegu podwójnego podparcie nie występuje- zastąpiono fazą lotu

Analiza biomechaniczna chodu:

Cechy chodu fizjologicznego:

- dwunożny

- naprzemienny

- przedsiębieżny

- symetryczny

- harmonijny

* izometryczny- (jednakowa długość chodu kroków prawej i lewej kończyny

* izochroniczny- (czas podporu po obu stronach)

* izotoniczny – (prawidłowa koordynacja ruchów kg i tułowia z pracą kd w stale naprzemiennym ruchem)

Wyznaczniki (determinanty chodu) 6

- 3- dotyczą zmian położenia miednicy i stawu biodrowego

- 2- dotyczą zakresu ruchu w stawie kolanowym

- 1- dotyczą stawu skokowo-goleniowego

1) Skręt miednicy w płaszczyźnie poziomej

- skreślenie prawidłowego ustawienia miednicy i stawu biodrowego w płaszczyźnie poprzecznej w fazie podwójnego podparcia

- w chwili wysunięcia do przodu kd wykrocznej miednica podąża za ruchem i ustawia swa wykroczną stronę w przód

- miednica wykonuje skręt w płaszczyźnie poziomej ok. 4* do przodu i 4* do tyłu

- ruch odbywa się w obu biodrach

- na skutek ruchów miednicy udo kończyny wykrocznej ustawia się w rotacji zewnętrznej a udo kończyny podpierającej w rotacji wewnętrznej

- skręcenie miednicy wydłuża krok

2) Pochylenie miednicy w płaszczyźnie czołowej

- określa ustawienie miednicy i stawów biodrowych w płaszczyźnie czołowej

- podczas chodu miednica ustawia się lekko ukosnie opadając w stronę kończyny przenoszonej - wykrocznie

- staw biodrowy kończyny podporowej- ustawiony w przywiedzeniu

- staw biodrowy kończyny przenoszonej- ustawiony w odwiedzeniu

- miednicę przed większym opadaniem w kierunku kończyny przenoszonej zabezpiecza napięcie mięśni pośladkowych średnich po stronie przeciwnej

- opadanie miednicy po stronie wykrocznej wymusza zgięcie kolana aby uchronić stopę przed zaczepieniem palcami o podłogę

- dzięki pochylaniu miednicy unoszenie środka ciężkości zostaje zredukowane o połowę 50%

3) Zginanie kolana w fazie podporu

- określa wielkość kąta zgięcia stawu kolanowego kończyny w fazie pełnego obciążenia

- w fazie podporu gdy pięta styka się z podłożem kolano jest wyprostowane

- zaraz zgina się do kąta 15-20*

- stopę przykłada się stroną podeszwową do podłoża

- po okresie pełnego obciążania stopy znów następuje gwałtowny wyprost stawu kolanowego

- zgięcie stawu kolanowego z chwilą gdy masa ciała przenosi się do przodu ponad kończynę podporową – redukcja wysokości środka ciężkości wygładza do linii przebiegu środka ciężkości

4) ruch stopy i stawu skokowo-goleniowego

- określa kątową wielkość zakresu ruchu w stawie

5) Ruchy kolana- skrócenie czynności kończyn w fazie przenoszenia

- określa wymaganą wielkość skrócenia czynnościowego kd w fazie przenoszenia

- kd przenoszona powinna przemieszczać się do przodu w płaszczyźnie strzałkowej przeprowadzanej przez staw kolanowy

- skrócenie czynności odbywa się we wszystkich 3 stawach- najważniejsze wstawie kolanowym

- kolano zgina się podczas styku pięty z podłożem gdy kostki unoszą się zakreślają łuk