METODY WYCHOWANIA – C.D.
Metoda nagradzania (metoda wzmocnień pozytywnych)
Polega na promowaniu zachowań pożądanych z wychowawczego punktu widzenia; nagrodą może być: pochwała (ustna lub pisemna), nagroda rzeczowa, gesty ( np. rodzic głaszcze dziecko), nagrody niematerialne (np. pójście do kina). Nagroda musi spełniać 2 warunki:
Jest informacją, że postępowanie dziecka jest zgodne z oczekiwaniem osób dorosłych. Utrwalamy zachowania pozytywne.
Pochwały i nagrody są czynnikiem motywującym do zachowań pożądanych.
Zasady nagradzania wychowawczego
Należy wzmacniać jedynie przejawy zachowań pożądanych z wychowawczego punktu widzenia; unikać zachowań destrukcyjnych;
Nagradzamy zaraz po zamanifestowaniu (wystąpieniu) zachowania pożądanego z wychowawczego, społecznego i moralnego punktu widzenia;
Podczas wstępnych wzmocnień nowonabytych zachowań należy nagradzać za każdym razem;
Z chwilą, gdy wzmacniane zachowanie zaczyna pojawiać się coraz częściej, powinno się je wzmacniać w sposób przerywany (trzeba zasłużyć na nagrodę);
Łączyć nagrody materialne z pochwałą, aby później przejść tylko do pochwał.
Słabe strony metody nagradzania: Stosunek roszczeniowy dziecka. Metoda ta nie gwarantuje natychmiastowej poprawy zachowania, ale zwiększa jej prawdopodobieństwo.
Mocne strony metody nagradzania: Zwiększa prawdopodobieństwo poprawy zachowania; pozytywnie motywuje do zachowań społecznie i moralnie pożądanych; wpływa na aktywność dziecka; wzmacnia poczucie wartości dziecka i własnej godności.
Metoda karania (metoda wzmocnień negatywnych)
Polega na świadomym stosowaniu kar celem zapobiegania wystąpienia zachowań niezgodnych z obowiązującymi w życiu wartościami i normami. Polega ona również na zwalczaniu zachowań destrukcyjnych i obniżaniu prawdopodobieństwa ich wystąpienia w przyszłości. Metoda karania tłumi i wygasza niepożądane działania społeczne. Podczas karania musi wystąpić również argumentacja, czyli perswazja. Karą może być: nagana, upomnienie, wykluczenie z zabawy, zawężenie marginesu swobód (ograniczenie, odebranie dziecku tego, co jest dla niego przyjemne), kary cielesne są niewskazane (wzbudzają w dziecku agresję i lęk, uwłaczają godności każdego człowieka, obniżają poczucie własnej wartości, mogą skutkować uszkodzeniem ciała; bite i maltretowane dzieci nabierają skłonności do bicia kolegów a potem swoich dzieci). Pozytywne są kary naturalne, np. przejedzenie.
KARA modyfikuje zachowania pozytywne społecznie w NIEWIELKIM STOPNIU. Według pedagogiki metoda KARANIA jest MNIEJ SKUTECZNA niż metoda NAGRADZANIA.
Warunki skutecznego karania
Pozytywny stosunek karanego do karzącego;
Skuteczność kary jest większa, gdy karany akceptuje normy, które respektował;
NIGDY nie wymierzamy kary w obecności osób trzecich i w sposób bezduszny
Metoda oddziaływań grupowych
Grupa ma duży wpływ na członków, bo my DOBROWOLNIE akceptujemy normy, które w danej grupie obowiązują; jeżeli akceptujemy grupę to akceptujemy również panujące w niej zachowania i lidera.