Przygotowany temat:

METODYCZNE DZIAŁANIA BEZPOŚREDNIE.

Metodyczne działania bezpośrednie to takie, które odnoszą się do podopiecznego i wymagają jego obecności. Podopieczny jest więc obecny i współuczestniczy w działaniu wspólnie z pracownikiem socjalnym. U obu stron wspólne relacje i ciągłe kontakty powodują nieodwracalne zmiany. Lecz to na pracowniku socjalnym jako osobie kompetentnej skupiają się oczekiwania podopiecznego. Gdyż to on jest odpowiedzialny za kontrolowanie, analizę, wyjaśnianie i wybór metodycznych działań. Nie ma tu wielkiego znaczenia, kto jest podopiecznym: jednostka rodzina czy grupa.

Istnieje 6 głównych typów działań bezpośrednich, które postaramy się wam przybliżyć.

4. NADZOROWANIE – WPŁYWANIE PRZY UŻYCIU AUTORYTETU.

Są to działania, których celem jest zastosowanie wobec podopiecznego pewnych środków przymusu oraz sprawowanie nad nim nadzoru. Wszystkie one zakładają działanie pracownika socjalnego przy użyciu autorytetu.

Do takich działań zaliczymy:

1. KONTYNUACJE PRACY – rozumiana jako spotkania i wizyty domowe u podopiecznych, tę formę kontroli stosuje się często wobec osób z zaburzeniami umysłowymi, których stan jest ustabilizowany oraz wobec byłych alkoholików i narkomanów. Stwarzanie stałych ram kontaktów, pozwala na dyskretne kontrolowanie podopiecznego i zapobieganie pojawiającym się problemom.

2. NARZUCANIE WYMOGÓW I OGRANICZEŃ – jest to jakby przyjmowanie na siebie roli rodzicielskiej. Relacja z podopiecznym zostaje zbudowana na wzór rodziny. Pracownik socjalny używa swojego autorytetu jak „ dobry ojciec lub matka rodziny”. Działania te przeważnie kierowane są do dzieci i młodzieży , czasem jednak także do osób dorosłych.

W relacji tej zupełnie jak w modelu rodzic- dziecko, pracownik narzuca podopiecznemu wymagania, ograniczenia oraz nakazy. Wymagania te dotyczą:

- poszanowania zobowiązań i umów; godzin i częstotliwości spotkań, wysiłku włożonego w rozwiązywanie tego czy innego problemu

- podjęcia takiego czy innego postępowania

- przyjęcia na siebie odpowiedzialności i zobowiązań.

Należy pamiętać, że wymagania muszą być zgodne z rzeczywistymi możliwościami podopiecznego, gdyż bezsensowne jest wymaganie rzeczy niemożliwych, które spowodują nowe porażki. Konieczna jest więc wcześniejsza ocena wymagań.

Ograniczenia stawiane przez pracownika to nic innego jak reguły, które podopieczny musi respektować, i w których możliwa jest praca. Reguły te mogą być wprowadzane wspólnie z klientem.

Nie da się ukryć, żę wprowadzone ograniczenia rodzą frustrację, czasem nawet agresję, dlatego też równolegle do nich stosuję się działania wspierające lub wyjaśniające.

Nie zawsze jednak działania te są odbierane jako wyzwanie, czy sprawdzian sił, lecz jako kara.

1. NADZOROWANIE – działanie mające na celu odciągnięcie podopiecznego od pewnych zachowań lub szybkie wykrycie trudności podopiecznego. W większości przypadków działania nadzorujące stosowane są na mocy upoważnienia sądowego. Wówczas autorytet pracownika socjalnego wywodzi się z przepisu prawa. Przeważnie chodzi tu o sprawdzanie czy podopieczny nie wrócił do dawnego nagannego postępowania . Dzięki stałej obecności w pobliżu podopieczny odczuwa pewną perswazje. Jednocześnie prowadzi się działania wychowawcze.

Np. Pracownik pracujący z kobietą uzależnioną od alkoholu w jej środowisku rodzinnym, podczas leczenia ambulatoryjnego. Jej obecność ma na celu zarówno podtrzymanie podejmowanych przez kobietę wysiłków, jak i wywieranie presji w sytuacji gdyby powróciła do picia.

Działania te kierowane są głównie ku:

- młodzieży, która popadła w konflikt z prawem

- osobom otrzymującym świadczenia socjalne , rodziny nie umiejące zarządzać swoim budżetem

W obu przypadkach chodzi o postępowanie narzucone przez wyroki sądowe i w tych przypadkach pracownicy reprezentują autorytet wymiaru sprawiedliwości.

W trakcie działań nadzorujących dochodzi do wczesnego wykrycia problemów społecznych oraz trudności jakie napotyka jednostka lub grupa. Niezbędne w tym działaniu jest poznanie populacji podopiecznych, a także ustanowienie kryteriów pomiaru problemów społ. lub osobistych.

5. ROZSZERZANIE KONTAKTÓW – TWORZENIE NOWYCH MOŻLIWOŚCI.

Są to działania pracownika socjalnego zmierzające do poszerzenia kontaktów z podopiecznym i dostępu do nowych, wzbogacających doświadczeń. Pracownik socjalny ma na celu motywowanie i stymulowanie podopiecznego do poznawania nowych form życia społecznego. W działaniu tym może posługiwać się np. : wspieraniem, informowaniem, oddziaływaniem wychowawczym, poradą itd.

W tym zakresie postępowania stosuje się następujące działania:

1. Rozszerzanie sieci kontaktów – czyli ułatwianie podopiecznemu nawiązywanie kontaktów z innymi, między innymi zdobywanie informacji na temat porozumiewanie się z innymi ludźmi i instytucjami. Nawiązanie relacji z pracownikiem socjalnym jest już pierwszym krokiem do nawiązania kolejnych kontaktów. Relacje te mają dotyczyć osób, które są sobie równe. Np. zorganizowanie przez pracownika socjalnego anonimowego spotkania grupy osób.

2. Otwarcie się i ujawnienie możliwości – działania te mają na celu stymulowanie podopiecznego do samodzielnego poszukiwania w swoim otoczeniu nowych możliwości. Aby podopieczny odkrył w sobie oraz w swoim środowisku nowe siły, poszukiwał nowych doświadczeń, osób, grup, których istnienia nie podejrzewał. Odkrycie swoich zdolności, talentów. Poszukiwanie placówek itp. w celu organizacji wolnego czasu. Przede wszystkim chodzi o to by podopiecznym otworzył się na otoczenie.

3. Spożytkowanie i tworzenie struktur otoczenia oraz uczestnictwo w nich – działania te mają na celu informowanie podopiecznego i zachęcanie go, by odkrywał środowisko społeczne, czyli aby brał czynny udział w życiu społecznym. Chodzi szczególnie o pokazanie możliwości zorganizowania wolnego czasu nie tylko dzieciom i młodzieży, ale także osobom dorosłym i trzeciego wieku. Zadbanie o ciało, czyli sport i rekreacja.

6. STRUKTURYZACJA RELACJI PRACY Z PODOPIECZNYM.

Działanie to ma na celu wytworzenie sytuacji niezbędnych do doprowadzenia do zmiany, którą chcemy osiągnąć. Pracownik socjalny jest odpowiedzialny za utworzenie struktury pracy z podopiecznym. Struktura ta jest inna w zależności od sytuacji podopiecznego, oceny dokonanej przez pracownika, oraz możliwości instytucji jaka go zatrudnia.

Właściwa struktura pracy zawarta jest podczas negocjacji między pracownikiem a podopiecznym w czasie zawierania umowy.

W celu strukturyzacji relacji z podopiecznym stosuje się 3 metody:

1. Strukturyzacja w czasie – ustalenie z podopiecznym częstotliwości, oraz czasu trwania spotkań oraz całkowitego czasu przedsięwzięcia.

- Częstotliwość spotkań będzie różna w zależności od sytuacji klienta. O każdym kolejnym spotkaniu obie strony muszą wiedzieć wcześniej, aby się do niego przygotować.

- Długość trwania spotkania może być z góry ustalona. Ze względu na dyspozycyjność pracownika oraz koncentracje spotkanie takie powinno trwać od 45min do 1,5 godziny. Należy wziąć pod uwagę to, że inaczej wyglądać będzie spotkanie zorganizowane dla osoby indywidualnej a inaczej dla grupy osób.

- Całkowity czas przedsięwzięcia również może być z góry ustalony. Często jednak takie ograniczenie jest próbne i czas przedsięwzięcia może zostać przedłużony.

b. Spożytkowanie przestrzeni, czyli miejsce potencjalnych spotkań. Najczęściej jest to pomieszczenie swojej instytucji lub miejsce zamieszkania podopiecznego. Miejsce takie ma bezpośredni wpływ na nawiązywanie relacji. Będąc w domu podopiecznego pracownik może bliżej poznać jego sytuację. Spotkanie takie może wyglądać zupełnie inaczej np. w celu zasugerowania formy spędzania wolnego czasu pracownik może umówić się na spotkanie z matką i jej dzieckiem w ZOO.

c. Skoncentrowanie się na celach ogólnych pracy, czyli określenie z góry szczegółowych celów oraz zadań jakie należy wypełnić. Cele te uzgadnia się wspólnie z podopiecznym w zależności od jego sytuacji i pragnień. Może się zdarzyć tak, że podopieczny boryka się z wieloma problemami, należy wtedy wybrać, jeden najistotniejszy problem i na nim się skoncentrować.

Przygotowany temat:

METODYCZNE DZIAŁANIA BEZPOŚREDNIE.

Metodyczne działania bezpośrednie to takie, które odnoszą się do podopiecznego i wymagają jego obecności. Podopieczny jest więc obecny i współuczestniczy w działaniu wspólnie z pracownikiem socjalnym. U obu stron wspólne relacje i ciągłe kontakty powodują nieodwracalne zmiany. Lecz to na pracowniku socjalnym jako osobie kompetentnej skupiają się oczekiwania podopiecznego. Gdyż to on jest odpowiedzialny za kontrolowanie, analizę, wyjaśnianie i wybór metodycznych działań. Nie ma tu wielkiego znaczenia, kto jest podopiecznym: jednostka rodzina czy grupa.

Istnieje 6 głównych typów działań bezpośrednich, które postaramy się wam przybliżyć.