Kolejną przesłanką z korzystania z dozwolonego użytku jest obowiązek wymienienia imienia i nazwiska twórcy oraz źródła. Art. 34 Ustawy.
Podanie twórcy i źródła powinno uwzględniać istniejące możliwości. Źródło to na pewno cały tytuł utworu.
Ponadto należy wskazać lokalizację dzieła w taki sposób, by umożliwić znalezienie utworu. Naruszenie obowiązku z [art.34] wyłączy możliwość powoływania się na dozwolony użytek, a korzystający poprzez swoje korzystanie z utworu będzie naruszać autorskie prawa majątkowe.

Co do zasady „w przypadku dozwolonego użytku” – podmiotowi autorskich praw majątkowych należy się wynagrodzenie tylko w przypadkach wskazanych w ustawie. Jest to łagodzone poprzez regulacje zawarte w art.20 oraz art. 20^{1 ,}

• Zgodnie z pierwszym ze wskazanych przepisów producenci i importerzy magnetofonów, magnetowidów i innych podobnych urządzeń oraz kserokopiarek, skanerów i innych podobnych urządzeń reprograficznych umożliwiających pozyskiwanie kopii całości lub części egzemplarza opublikowanego utworu, a także czystych nośników służących do utrwalania utworów w zakresie własnego użytku osobistego i przedmiotów praw pokrewnych, są zobowiązani do wniesienia opłaty, której część jest przeznaczona dla twórców, artystów, wykonawców producentów fonogramów lub wideogramów oraz wydawców.

• Z kolei art. 20¹ przewiduje opłaty od niektórych posiadaczy urządzeń reprograficznych np. kserokopiarki, którzy prowadzą działalność gospodarczą w zakresie zwielokrotniania utworów dla własnego użytku osobistego osób trzecich.

DOZWOLONY UŻYTEK OSOBISTY

Normowany w [Art.23 Ustawy], ma szczególne znaczenie społeczne. Umożliwia każdej osobie fizycznej, ale nie prawnej korzystanie z już rozpowszechnionego utworu w zakresie własnego użytku osobistego, który obejmuje krąg osób pozostających w związku osobistym w szczególności pokrewieństwa, powinowactwa lub stosunku towarzyskiego.
Dla tego ostatniego potrzebna jest stała, nieformalna więź- wynikająca np. ze wspólnych spotkań. Nie są natomiast raczej wystarczające relacje jednorazowe lub oparte na konieczności kontaktu np. na sali wykładowej, poza zakresem dozwolonego użytku osobistego są raczej także własne cele zawodowe. Postać korzystania jest dowolna, obejmują wszystkie pola eksploatacji. Może zatem polegać np. na zwielokrotnianiu. Dozwolony użytek jest jednak wyłączony w przypadku z korzystania z programów komputerowych, elektronicznych baz danych spełniających cechy utworu, chyba, że dotyczy to własnego użytku naukowego niezwiązanego z celem zawodowym, a także jest wyłączone w przypadku budowania według cudzego utworu, wzoru architektonicznego lub architektoniczno-urbanistycznego. Ustawa wskazuje, że zakres obejmuje korzystanie z pojedynczych egzemplarzy, przez co zakazuje tworzenie dużej liczby kopii utworu z powołaniem się na dozwolony użytek osobisty.

Nie są równe stanowiska, co do tego czy dopuszczalne jest w ramach użytku osobistego kserowanie książek. W związku z tym, są planowane ograniczenia na podstawie prawnej, co do ilości kopiowanych stron z jednej książki. Chociażby w ten sposób, aby kopiowanie nie przekraczało rozsądnej liczby stron. Takie rozwiązanie wywodzi się z art. 35 Ustawy, zgodnie, z którym dozwolony użytek nie może naruszać normalnego korzystania z utworu lub godzić w słuszne interesy twórcy.

Drugi pogląd przyjmuje, że nie ma ograniczeń w tej kwestii zaś gdyby ustawodawca chciał takie ograniczenia wprowadzić to by to zrobił. Wie bowiem o praktyce kopiowania książek w całości i jednocześnie to akceptuje nie nowelizując w tym zakresie ustawy o prawie autorskim.

Warto zauważyć, że dopuszczalne jest sporządzanie przez kogoś innego kopii w ramach art. 33 Ustawy dla naszego użytku osobistego. Potwierdza to po części art.20¹ wprowadzający wszak opłaty od posiadaczy urządzeń reprograficznych prowadzących działalność gospodarczą w takim zakresie.

Dominuje także stanowisko, że dozwolony użytek osobisty może służyć interesom komercyjnym posiadającego. Zdaniem części doktryny, dozwolony użytek nie jest przy tym ograniczony do przypadków, gdy kopie są sporządzane z legalnego egzemplarza.

SWOBODA CYTOWANIA

Zgodnie z art. 29 ustęp 1.

Wolno przytaczać w utworach, stanowiących samoistną całość urywki rozpowszechnionych utworów lub drobne utwory w całości w zakresie uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości. Wskazany przepis dotyczy zakresu możliwości posługiwania się cytatem tj. inkorporowaniem osobiście stworzonego utworu, urywków utworów lub całości drobnych utworów. Cytat jest dozwolony, jeśli:

• Potrzebne jest uprzednie rozpowszechnienie cytowanego dzieła

• Cytowany fragment lub całość drobnego utworu intelektualnego musi spełniać cechy indywidualnej twórczości

• Zasada „prawo cytatu dotyczy niezmienionego fragmentu cudzego dzieła”, choć powszechnie dopuszcza się własne tłumaczenie

• Możemy cytować, ze względu na rozmiar cytatu urywek(mniej niż fragment) utworu lub drobne utwory w całości

• Cytat musi być umieszczony w utworze stanowiącym samoistną całość, co oznacza, że usuwając cytat pozostałe elementy dzieła uzasadniają jego ocenę, jako utwór

• Kluczowe jest spełnienie funkcji cytatu, można się bowiem nim posłużyć jedynie w zakresie uzasadnionym wyjaśnianiem, analizą krytyczną, nauczaniem lub prawami gatunku twórczości

• Cytat musi być rozpoznawalny tzn. Czytelnik musi wiedzieć, gdzie znajduje się cytat a gdzie jest tekst autora nowego utworu. Nie wystarczy ogólne wskazanie, że w tekście wykorzystano fragmenty innych utworów znajdujące się np. na końcu lub początku nowopowstałego utworu.

• W każdym przypadku cytowania należy wskazać autora i źródło

Przedruk

Art. 25 Ustawy.

Stanowi podstawę do wykorzystywania w prasie, radiu i telewizji cudzych, rozpowszechnionych już utworów w szczególności tekstów bez uzyskiwania zgody uprawnionego podmiotu. Wolno mianowicie rozpowszechniać w celach informacyjnych w prasie, radiu, telewizji:

• Już rozpowszechnione sprawozdania o aktualnych wydarzeniach

• Aktualne artykuły na tematy polityczne, gospodarcze lub religijne. Chyba, że rozpowszechnianie zostało wyraźnie zastrzeżone. Taki zakaz może zgłosić podmiot praw autorskich majątkowych w zakresie eksploatacji utworu. Jest także pogląd, że chodzi tutaj o uprawnienie nadawcy lub wydawcy niezależnie od tego, czy nabył on od twórcy materiału prasowego stosowne prawa autorskie.

• Aktualne wypowiedzi lub fotografie reporterskie

• Krótkie wyciągi ze sprawozdań i artykułów wcześniej wskazanych

• Przeglądy publikacji i utworów rozpowszechnionych

• Mowy wygłoszone na publicznych zebraniach i rozprawach z zastrzeżeniem publikacji zbioru mów jednej osoby

• Krótkie streszczenia rozpowszechnionych utworów

Przedmiotem przedruku mogą być tylko aktualne artykuły, co oznacza publiczne zainteresowanie w danym czasie. Konieczne jest zachowanie integralności przejmowanego dzieła i jego rzetelne wykorzystanie nie można dokonywać zmian w tym w ramach tytułu. Jest obowiązek wymienienia autora oraz źródła. W przypadku oryginalnym artykułów oraz aktualnych wypowiedzi i fotografii reporterskich istnieje obowiązek zapłaty wynagrodzenia. Zgodnie z art. 26 wolno w sprawozdaniach o aktualnych wydarzeniach przytaczać utwory udostępniane podczas tych wydarzeń w granicach ustalonych celem przekazania informacji.

Licencje dla instytucji naukowych i oświatowych

Zgodnie z art. 27

Dopuszczalne jest korzystanie z wyjątkiem zwielokrotniania z całości utworów przez instytucje naukowe i oświatowe w celu prowadzenia własnych badań lub realizowania celów dydaktycznych zaś w odniesieniu do fragmentu całego utworu, także sporządzanie ich egzemplarzy. Instytucje naukowe i oświatowe to np. szkoły czy uczelnie, zarówno publiczne jak i prywatne. Brak jest obowiązku zapłaty wynagrodzenia. Dozwolone jest publiczne odtwarzanie utworu w celach edukacyjnych przy ograniczonym kręgu odbiorców np. w czasie wykładu.

Licencje dla bibliotek, archiwów i szkół

Zgodnie z art. 28
Biblioteki, archiwa i szkoły mogą udostępniać nieodpłatnie w zakresie swoich zadań zawodowych egzemplarze rozpowszechnionych utworów. Nieodpłatność nie przeczy możliwości pobierania opłat pokrywających koszty udostępnienia. Wskazane podmioty mogą także sporządzać lub zlecać sporządzanie egzemplarzy rozpowszechnionych utworów w celu uzupełnienia, zachowania lub ochrony własnych zbiorów. W tym zakresie jest możliwe zwielokrotnianie utworów w całości. Wątpliwości budzi brak wymogu, by utwory nie były dostępne na rynku, w handlu. (Wymóg istniał do 2004 roku). Obecne prawo pozwala bibliotekom lub szkołom w szerokim zakresie korzystać z przywileju uzupełniania zbiorów.

Zdaniem części doktryny wskazany przepis umożliwia także digitalizację utworów przez biblioteki.
Biblioteki, archiwa i szkoły mogą także udostępniać zbiory dla celów badawczych lub poznawczych za pośrednictwem końcówek systemu informatycznego( terminali ) znajdujących się na terenie tych jednostek. Przepis ten dotyczy eksploatacji zdigitalizowanych utworów. Przewidując możliwość udostępniania zbiorów za pośrednictwem wewnętrznej sieci komputerowej.


Dotyczy publicznego odtwarzania programu radiowego lub telewizyjnego

Art. 24 ustęp 2 – Umożliwia posiadaczom urządzeń służących do odbierania programów radiowych lub telewizyjnych np. w telewizora, odbieranie i odtwarzanie nadawanych programów dotyczy to zarówno odbierania w domu jak i miejscu publicznym. Odbiór nie może łączyć się z osiąganiem korzyści majątkowych! Bo się kurwa sprzedałeś rozumiesz? Zarówno bezpośrednich np. pobieranie opłaty za wstęp do lokalu jak i pośrednich np. w postaci zwiększenia obrotów ze względu na chętniejsze korzystanie z usług danego lokalu. Ciężar dowodu, że udostępnienie odbioru nie łączy się z uzyskaniem korzyści majątkowej spoczywa na właścicielu lokalu. Przepis obejmuje zatem w odniesieniu do gospodarczego zastosowania tylko przypadki gdy odtwarzanie jest skierowane do osób zatrudnionych w danym lokalu zaś w przypadku odbioru prze osoby korzystające z lokalu jest to dla nich obojętne np. w przypadku taksówki. Licencja nie obejmuj odtwarzania płyt lub kaset.