Przesłanki i bariery inwestycji finansowych.

Wzrost i rozwój gospodarki uzależniony jest od inwestowania. Inwestycje dzielimy na:

• Inwestycje finansowe

• Inwestycje rzeczowe (źródła finansowania inwestycji rzeczowych to finansowanie własne i finansowanie obce)

Inwestycje możliwe są wtedy gdy istnieje ruch kapitału. Inwestor potrzebuje kapitału:

• odpowiedniej wysokości

• Na odpowiedni czas

• Za odpowiednią cenę

Oznacza to konieczność transformacji kapitału, gduż trudno jest znaleźć inwestora finansowego, który chciałby ulokować swoje oszczędności na takich samych warunkach. Ruch kapitału odbywa się więc na osi Inwestor finansowy=>pośrednik=>inwestor rzeczowy

Pośrednik finansowy: bank, fundusz inwestycyjny, towarzystwo ubezpieczeniowe, giełda.

Do transformacji kapitału oprócz pośrednika (instytucji) potrzebne są również narzędzia (instrumenty) finansowe: akcje, obligacje, udziały w funduszach inwestcyjnych, depozyty oszczędnościowe, pożyczki, kredyty bankowe.

Co jest motorem wprawiającym kapitał w ruch?

Jest nim zysk, rządza zysku inwestorów.

Co jest hamulcem ruchu, obrotu kapitałem?

Jest nim strach przed ryzykiem

,,Economics is not about goods and services; it is about human choice and action” Ludvig von Mises

Przedstawiciel szkoły austriackiej w ekonomii, w poglądach na gospodarkę reprezentował stanowisko leseferystyczne (laissez faire – pozwólcie czynić, pogląd filozoficzno – ekonomiczny głoszący wolność jednostki, zwłaszcza w stosunkach społeczno – ekonomicznych). Twierdził, ze niemożliwe jest racjonalne funkcjonowanie gospodarki planowanej. Stanowisko to wywołało w okresie międzywojennym szeroką dyskusję teoretyczną(M.Dobb,O.Lange)

Gospodarkę i rynek finansowy charakteryzuje ścisły związek pomiędzy zyskiem a ryzykiem.

Zanim zostanie podjęta decyzja o ulokowaniu środków w jakiś instrument finansowy musi zostać rozstrzygnięty problem optymalnego wyboru 3 relacji, co oznacza ze każda inwestycja finansowa charakteryzuje się 3 cechami:

• Ryzyko (możliwość utraty kapitału)

• Rentowność (wysokość dochodu do zaangażowanego kapitału)

• Płynność (możliwość szybkiej i korzystnej wymiany na gotówkę)

Podjęcie decyzji inwestycyjnej polega na wyborze instrumentu finansowego i horyzontu inwestycyjnego.

Każda inwestycja finansowa charakteryzuje się 3 cechami:

• Dochodowością (rentownością)

• Płynnością

• Ryzykiem

Ryzyko to niepewność, prawdopodobieństwo, ze założony dochód z zainwestowanego kapitału nie zostanie osiągnięty. Statystyczne miary ryzyka to odchylenie standardowe i wariancja.

Ryzyko jest tą cechą która zarówno w zarządzaniu finansami jak i każdej działalności gospodarczej nabiera coraz większego znaczenia. Można wyróżnić następuje grupa ryzyka:

• Ryzyka niedotrzymania warunków (ryzyko kredytowe)

• Ryzyko rynkowe (ryzyko stopy procentowej, ryzyko kursu walutowego, ryzyko cen i akcjo i innych papierów wartościowych, ryzyko płynności, ryzyko cen i surowców i towarów)

• Ryzyko otoczenia finansowego

• Ryzyko otoczenia nie finansowego (ryzyko prawne, polityczne)

• Ryzyko wydarzeń (ryzyko dotyczące pojedynczego instrumentu)

Dywersyfikacja portfela inwestycji polega na podziale kapitału na kilka części i ulokowanie go w różnych instrumentach finansowych. Dywersyfikacja składników portfela inwestycji, czyli ich zróżnicowanie jest podstawową metodą obniżenia ryzyka inwestycyjnego. Poprzez dywersyfikację możemy wyeliminować jedynie część ryzyka którym charakteryzują się aktywa:

• Tzw. Ryzyko nierynkowe, dywersyfikowalne (związane z konkretnym instrumentem finansowym) Nie jest natomiast możliwe wyeliminowanie części ryzyka którym jest:

• Tzw. Ryzyko rynkowe, nie dywersyfikowalne, systematyczne (związane z sytuacją makroekonomiczną, koniunkturą gospodarczą, szokami zewnętrznymi)

Pojęcie dywersyfikacji inwestycji pojawiło się ok. 60 lat temu w pracy opublikowanej Harry’ego Markowiza – o teorii portfelowej, potem nazywanej teorią Markowiza.

Teoria Markowiza wprowadziło nowy fundamentalny element element do procesu decyzyjnego w zakresie inwestycji finansowych – bezpieczeństwo inwestycji.

Zaprzeczyła ona wcześniejszym praktyką i zasobom inwestowania opartym na maksymalizacji zakładanych zysków. Nowe podejście zalecało poszukiwanie inwestycji nie tylko wysoko dochodowych, ale również takich które zminimalizują ryzyko.

W potocznym dekalogu inwestowania zasadę dywersyfikacji wyraża się obrazowo zaleceniem :

Nie wkładaj wszystkich jajek do jednego koszyka buaha prześmieszne! :D

Zmiana praktyk związana jest ze zmianą paradygmatów w finansach (optymalizacja zysków).

Proporcje udziałów poszczególnych papierów wartościowych w portfelu zależą od bardzo wielu czynników:

• Kwoty inwestycji

• Okresu na jaki inwestujemy

• Celu inwestycyjnego

• Indywidualnej skłonności do ryzyka

• Innych indywidualnych preferencji

• Oceny perspektyw kształtowania się sytuacji makrogospodarczej

• Rodzajów inwestycji i instrumentów finansowych oferowanych przez rynek

• Stopnia płynności rynku finansowego

Przy określaniu wartości instrumentów finansowych i porównaniu jej z ceną rynkową mągą wystąpić 3 sytuacje:

1. Skalkulowana wartość jest wyższa niż cena rynkowa, co oznacza że instrument jest niedowartościowany na rynku (sygnał kupna)

2. Wartość jest niższa niż cena rynkowa, co oznacza ze instrument jest na rynku przewartościowany (sygnał sprzedaży)

3. Wartość jest równa cenie rynkowej, co oznacza że instrument jest właściwie wyceniany przez rynek metodą zdyskontowanych przepływów pieniężnych. Jej teza polega na tym, że wartości instrumentu finansowego jest to dzisiejsza wartość dochodów, które instrument przyniesie posiadaczowi w przyszłości

(Wzór)