Brzemienna kobieta

(Gabbhinīsuttaṃ; Ud 2.6)

Słyszałem, że pewnego razu Błogosławiony przebywał w pobliżu Sawatthi, w Gaju Dżety, w klasztorze Anathapindiki. W tym czasie żona pewnego wędrowca była brzemienna i bliska rozwiązania. Powiedziała do wędrowca:

– Zdobądź olej na moje rozwiązanie.

Gdy to powiedziano, wędrowiec rzekł do niej:

– Lecz skąd mam wziąć olej?

Po raz wtóry powiedziała mu:

– Zdobądź olej na moje rozwiązanie.

Po raz wtóry odrzekł:

– Lecz skąd mam wziąć olej?

Po raz trzeci powiedziała do niego:

– Zdobądź olej na moje rozwiązanie.

W owym czasie w spichlerzach króla Pasenadi Kosali rozdawali kapłanom i medytującym tyle oleju, ile potrzebowali do picia, lecz nie mogli zabrać go ze sobą. Więc ta myśl ukazała się wędrowcowi: „Teraz w spichlerzach króla Pasenadi Kosali dają kapłanom i medytującym tyle oleju, ile potrzebują do picia, lecz nie mogą oni zabrać go ze sobą. A jeśli pójdę tam, wypiję tyle oleju ile potrzebuję, a gdy wrócę do domu zwrócę go i użyję przy rozwiązaniu?”

Udał się więc do spichlerzy króla Pasenadi Kosali i wypił tyle oleju, ile potrzebował, lecz po powrocie do domu nie mógł go zwrócić ani przekazać. Zwijał się więc w bólach, przeszywających, przenikliwych i okrutnych. W tym samym czasie, wczesnym włożył szaty, wierzchnie odzienie, wziął miskę i udał się do Sawatthi po jałmużnę. Ujrzał wtedy wędrowca zwijającego się w bólach, przeszywających, przenikliwych i okrutnych.

Wówczas, zdając sobie sprawę z wagi owego zdarzenia, Błogosławiony rzekł:

Jak błogo jest temu, kto nie ma niczego –
Ci, co wiedzą,
Są ludźmi bez mienia.

Spójrz jak cierpią ci, co posiadają –
Ludzie związani umysłem
Z ludźmi.