Ewelina Zera

Gr 04

TEST RAST (Running-based Anaerobic Sprint Test)

Wykorzystywany jest do oceny wydolności beztlenowej. Próba polega na przeprowadzeniu 10-15 minutowej rozgrzewki. Następnie następuje 5 minutowa przerwa, po której następował test. Polegał on na wykonaniu 6 biegów z maksymalną prędkością na odcinku 35 metrów, z minimalną, 10-cio sekundową przerwą między nimi (czas na zawracanie). Moc i wskaźnik spadku mocy oblicza się według następującego wzoru:

MOC= MASA CIAŁA X DYSTANS (do kwadratu) CZAS (do sześcianu)

WSKAŹNIK SPADKU MOCY = (MOC MAKSYMALNA – MOC MINIMALNA) / ŁĄCZNY CZAS 6 BIEGÓW

TEST WINGATE

Test wykonywany jest na ergometrze rowerowym, w którym można mechanicznie regulować opór wywierany na pedały, uzyskując w ten sposób zmianę mocy, zależną od rytmu pedałowania. Test pozwala na uchwycenie dynamiki zmiany mocy, jej spadku w miarę upływu czasu trwania testu. Wielkość obciążenia dobierana jest indywidualnie w zależności od masy ciała badanego.

Badana osoba, po uprzedniej rozgrzewce, wykonuje maksymalny wysiłek sprinterski. Próba rozpoczyna się na komendę start, a badana osoba pedałując bez oporu zewnętrznego osiąga maksymalną szybkość obrotów, po czym następuje obciążenie taśmy koła zamachowego ergometru wcześniej wyliczoną dla każdego z badanych wielkością siły hamującej (7% masy ciała).Wielkości siły hamującej, przenoszonej na koło zamachowe przez taśmę, zadaje się za pomocą ciężarka, a jej wartość odczytuje się na skali siły.

W czasie próby, po uzyskaniu maksymalnej prędkości pedałowania, ćwiczący powinien starać się utrzymać możliwie najszybszy rytm pedałowania aż do zakończenia testu. Czas trwania testu nie jest przez autorów testu ściśle zdefiniowany. Najczęściej wynosi on 30, a niekiedy 45 sekund.

Znając wielkość siły hamującej oraz czas trwania jednego obrotu, w czasie którego punkt na zewnętrznej powierzchni koła zamachowego przebywa drogę 6 m, łatwo można policzyć pracę w Nm. Moc maksymalną wyrażoną w watach (W) osiągniętą w czasie 1 obrotu wyliczamy dzieląc wielkość

pracy przez czas 1 obrotu. Wartości mocy uzyskane w 3- lub 5-sekundowych odcinkach czasu wyliczamy w podobny sposób.

TEST ASTRAND-RYHMING

Badana osoba wykonuje 6-8-minutowy wysiłek o stałej mocy. Wysiłek może być wykonany na cykloergometrze lub w formie step testu. Od początku wysiłku rejestrowana jest częstość skurczów serca (HR). W czasie próby częstość skurczów serca powinna mieścić się w przedziale 120-170 sk min- 1 .

Próba na cykloergometrze

Badany pedałuje w rytmie 60 obr min- 1 . Wielkość mocy zależy od wydolności ćwiczącego i dobierana jest indywidualnie dla każdej osoby. W czasie próby pod koniec każdej minuty rejestrowana jest częstość skurczów serca, jej wielkość powinna mieścić się w przedziale 120-170 sk min- 1 .

Próba wchodzenia na stopień (tzw. step test)

Badana osoba wchodzi na stopień w rytmie 22,5 razy na minutę. Wysokość stopnia dla kobiet wynosi 33 cm, a dla mężczyzn 40 cm. Rytm podaje metronom lub sygnał akustyczny z taśmy magnetofonowej. Jego częstość jest 4 razy większa aniżeli rytm wchodzenia na stopień. Zatem na jeden cykl wejścia i zejścia ze stopnia przypadają 4 sygnały akustyczne. Pierwszy oznacza wejście na stopień jedną nogą, drugi wejście na stopień drugą nogą, trzeci zejście ze stopnia jedną nogą i czwarty zejście ze stopnia drugą nogą. Oznacza to, że aby wchodzić na stopień w rymie 22,5 wejść na minutę, metronom należy ustawić tak, aby podawał 90 sygnałów na minutę.

W wysiłkach o charakterze pracy tlenowej znacząca reakcja organizmu na trening przedstawia się w obrazie zmian w obrębie układu krążenia.

Efekt bezpośredni reakcji na wysiłek może być rejestrowany podczas i po treningu sport-testerem. Stanowi to dobry sposób na zapisywanie danych o zachowaniu się tętna wysiłkowego, częstotliwości zmian skurcz serca oraz rytmu skurczu. Przykładem takiego urządzenia jest sport tester Polar, który umożliwia dość precyzyjnie określić poziom tętna podczas pracy.

Podczas kontroli wydłużonych efektów treningowych wykorzystywana jest ocena współczynnika skuteczności restytucji (WSR). Za bardzo obiektywne kryterium adaptacji wysiłkowej uważa

się relację, jaka zachodzi między potencjalnymi możliwościami wysiłkowymi i restytucjami organizmu człowieka. Współczynnik skuteczności restytucji wyraża się wzorem

WSR = C2 - C3 / C2 – C1 × 100%

C1 – jest to częstość tętna przed wysiłkiem;

C2 – częstość tętna mierzona w pierwszej minucie po wysiłku;

C3 – częstość tętna 5 minut po wysiłku

Współczynnik skuteczności restytucji kształtuje się proporcjonalnie do poziomu wydolności ogólnej i jest tym wyższy im głębszy i rozleglejszy jest proces adaptacji wysiłkowej. Istnieje możliwość wykorzystania współczynnika skuteczności restytucji nie tylko do oceny poziomu zdolności wysiłkowej, ale również do określenia wielkości obciążenia pracą oraz określenia poziomu zmęczenia.

TEST FULLERTON

Został opracowany jako metoda oceny stanu funkcjonalnego samodzielnie egzystujących osób w wieku podeszłym. Ocenia cechy fizjologiczne niezbędne do

samodzielnego funkcjonowania w życiu codziennym: wydolność fizyczna, gibkość, siła, równowaga dynamiczna.

Przygotowanie:

-poprzedniego dnia unikać dużych wysiłków fizycznych i nadużycia alkoholu;

-lekki posiłek 1 godz. przed testem;

-odzież sportowa;

-na każdą stację potrzebna jedna osoba nadzorująca;

-poprzedzony 10-minutową rozgrzewką i ćwiczeniami rozciągającymi.

Składowe testu:

1. Ocena siły górnej połowy ciała

2. Ocena elastyczności górnej połowy ciała

3. Ocena siły dolnej połowy ciała

4. Ocena elastyczności dolnej połowy ciała

5. Ocena koordynacji ruchowej („próba 8 stóp”)

6. Próba marszowa.

PRÓBA HARWARDZKA

Uczeń wchodzi na stopień (wysokość 46 cm dla dziewcząt i 51 cm dla chłopców) w tempie 30 wejść na minutę w ciągu 5 minut. Po zakończeniu próby, badany siedzi, a my wykonujemy mu 3 pomiary tętna w odcinkach 30 sekundowych w następujących odstępach:

od 1' do 1'30" - wartość A

od 2' do 2'30" - wartość B

od 3' do 3'30" - wartość C

Otrzymane pomiary tętna podstawia się do wzoru:

Ww =	czas pracy w sekundach X 100 2 X (A + B + C)

(Ww - wskaźnik wydolności)

Uwaga!
W przypadku jeśli uczeń nie wykonywał ćwiczenia przez 300 sekund (5 minut) podajemy faktyczny czas przeprowadzania próby.

Punktacja za uzyskany wynik.

do 55 pkt - zła kondycja
56 - 64 pkt - słaba kondycja
65 - 79 pkt - przeciętna kondycja
80 - 89 pkt - dobra kondycja
pow. 90 pkt - bardzo dobra kondycja

TEST RUFFIERA

Test polega na oznaczeniu tętna spoczynkowego, a następnie wykonaniu 30 przysiadów w ciągu 1 minuty i dwukrotnym oznaczeniu tętna: bezpośrednio po próbie i po 1 minucie wypoczynku siedząc. Tętno mierzy się przez 15 s i wynik mnoży się przez 4.

Rezultaty podstawia się do wzoru: , w którym:

IR oznacza wskaźnik Ruffiera

P - tętno spoczynkowe

P₁ - tętno bezpośrednio po wysiłku

P₂ - tętno po 1 minucie wypoczynku

Ocena wydolności na podstawie uzyskanego wskaźnika Ruffiera:

0 - bardzo dobra

1-5 - dobra

6-10 - średnia

powyżej 10 - słaba