Psychologia społeczna wykład 3.1 – 09.11.2012

MĘSKOŚĆ – KOBIECOŚĆ

Wymiar ten dotyczy stosunku do wartości męskich (zadaniowość, skuteczność) i kobiecych (opiekuńczość, tolerancja dla odmienności) oraz koncepcji męskości i kobiecości.

- W krajach o wysokim wskaźniku MAS preferuje się wartości męskie oraz panuje w nich tzw. dymorfizm ról płciowych

- unimorfizm ról płciowych, w kulturach żeńskich,

- dymorfizm ról płciowych, kraje męskie, podział ról płciowych – Japonia, Stany Zjednoczone,

• kraje o wysokim wskaźniku męskości – Słowacja, Węgry, Irlandia, Austria, W. Brytania, Polska

• kraje o średnim wskaźniku męskości – Francja, Rumunia, Hiszpania, Turcja

• kraje o niskim wskaźniku męskości – Szwecja, Holandia, Dania, Finlandia, Estonia, Portugalia

UNIKANIE NIEPEWNOŚCI

- wymiar ten opisuje sposób radzenia sobie z niepewnością

- w krajach o wysokim wskaźniku UAI to, co nowe, nieznane, niepewne budzi głęboki lęk, inne znaczy niebezpieczne – Japonia, kraje arabskie, Grecja, Portugalia, Ameryka Pd, Włochy

- w krajach o niskim stopniu unikania niepewności inne znaczy ciekawe, niepewność jest w wysokim stopniu tolerowana – Stany Zjednoczone, Wielka Brytania, Holandia, Szwecja, Dania, Irlandia

BADANIA ‘GLOBE’ JAKO KOREKTA HOFSTEDE

- triada zadaniowa:

- jakość wykonania (najwyższy wskaźnik – Szwajcaria)

- orientacja przyszłościowa (USA, Polska 3. od końca)

- unikanie niepewności (kontrola tego co nieprzewidywalne – kraje nordyckie i anglosaskie, Polska – mały stopień unikania – idziemy na żywioł), tworzenie planu, którego się trzymamy

- druga triada

- dystans władzy (hierarchiczność stosunków i ich akceptacja)

- kolektywizm instytucjonalny (lojalność grupowa, interesy zbiorowe)

- kolektywizm rodzinny (lojalność rodzinna)

- trzecia triada

- rózwność płci

- asertywność (zadaniowość, męskie wartości)

- orientacja humanistyczna (opierkuńczość kobiece wartości) – najniżej Europa Zachodnia, najwyżej – Zambi, Filipiny, Malezja, Tajlandia, Egipt

STOSUNEK DO CZASU – E.HALL

a) kultury monochroniczne:

• wydarzenia ułożone są w formie oddzieolonych jednostek, jedno po drugim

• dużą wagę przywiązuje się do punktualności

• USA, Niemcy – punktualność, niezawodność – Skandynawia, Japonia

b) kultury polichrobniczne:

• załatwiania się kilka spraw naraz

• ważne jest angażowanie sie ludzi i dokonywanie transakcji niz trzymanie sie rozkładu zajęć

• kraje arabskie, kraje eurpy pd, ameryka pld, azja pd, „czas z gumy”

Psychologia społeczna wykład 3.2 – 09.11.2012

AUTOPREZENTACJA

- tworzenie własnego wizerunku, w zależności od odbiorcy, na potrzeby otoczenia

- AUTOPREZENTACJA STRATEGICZNA – kierowanie wrażeniem, działanie, którego celem jest to, by obserwatorzy dokonali określonych atrybucji co do dyspozycji aktora i przypisali mu cechy, które chce, by zostały mu przypisane

- spór czy autoprezentację dokonujemy cały czas, świadomie czy nieświadomie

- autoprezentacja jest najczęściej obecna w świecie polityki

- przyczyny wzrostu znaczenia autoprezentacji we współczesnej polityce:

- mediatyzacja polityki

- personalizacja polityki – koncentrujemy się na osobie, nie na programie partii

- debata - 1960 – debata prezydencka Nixon, Kennedy (ładniejszy) – transmisja telewizja a radio

- motywy autoprezentacji – czynniki nasilające autoprezentację

- dostęp do nagród, których zdobycie uzależnione jest od innych ludzi

- samoocena uzależniona od opinii innych

- wpadka autoprezentacyjna

- działania publiczne – bycie obserwowanym przez innych

- rywalizacja z innymi o cenną nagrodę

- czynniki ograniczające wystąpienie zachowań autoprezentacyjnych

- silne zaangażowanie w zadanie – bieg za autobusem

- zachowania auto ekspresyjne – silne emocje

- zachowanie rutynowe – zapominamy o wizerunku

- aktor skoncentrowany jest na autentyczności swojego działania

- TAKTYKI AUTOPREZENTACYJNE: (na test !)

a) atrybucyjne – taki właśnie jestem – przypisywanie jakieś cech (Komorowski – kampania)

b) repudiacyhne – taki absolutnie nie jestem (Nixon – „ja nigdy ..., ja nie jestem ... ”)

- taktyki – jak to się robi:

- opisywanie siebie

- wyrażanie postaw

- publiczne atrybucje

- pamięciowe manipulacje (nie pamiętam, zapomniałem)

- zachowania niewerbalne

- kontakty społeczne

- konformizm i uleganie

- dekoracje, rekwizyty

- żony o mężu

• rola komunikacji pozawerbalnej w zachowaniach autoprezentacyjnych

• rola otoczenia – dom i biuro, zajmowanie miejsca

PODZIAŁ TAKTYK AUTOPREZENTACYJNYCH

a) obronne – człowiek broni swojego wizerunku, który ma

- samoutrudnienia – autoprezentacja nie wprost – sprzątanie przed sesją, nie uczyć się, szukanie alibi na porażkę

- wymówki – szukanie usprawiedliwień

- suplikacja – autoprezentacja negatywna, wzbudzenie litości, jestem słaba, jestem ofiarą

- usprawiedliwiania – „Bo zupa była za słona”, poszukiwanie wymówek dla złych czynów

- przeprosiny – Clinton, aktor wskazuje na swoją odpowiedzialność za czyny

- konformizm –

- podnoszenie wartości partnera – Tusk komplementujący panią dziennikarkę-jak patrzę na pani strój

komplementując należy pamiętać o tym, alby nie wprowadzić partnera w zakłopotanie, albo, że ktoś coś w zamian chce;

komplement powinien dotyczyć potrzeb i rzeczy ważnych dla osoby

b) asertywno-zdobywcze

- ingracjacja – przymilanie się, bycie podobnym;

- komplementowanie,

- konformizm,

- autoprezentacja – zachowujemy się tak, jak chce nas widzieć druga strona

- zastraszanie – siła, łatwo wpadam w gniew, odbiorcy mają się mnie bać –

- kontrwładza – wymuszanie, słabszy wymusza na silniejszym – dzieci na rodzicach,

- autopromocja – tworzenie pozytywnego wizerunku własnej osoby

- dawanie przykładu – pokazywanie siebie jako ideału

- świecenie odbitym blaskiem / pławienie się w cudzej chwale – skojarzenie z osobami, które odniosły sukces, przypisywanie sobie udziału w sukcesie

„mamy złoto” – nasza drużyna wygrała

- efekt pssst – odcinanie się od porażki, „hańba, (oni) przegrali” – nasza drużyna przegrała