Antygona była córką Edypa i Jokasty- kazirodczego związku matki i syna. Miała siostrę Ismenę i dwóch braci : Eteokla i Polinejka. Tak jak jej cały ród była z góry skazana na nieszczęśliwe życie, wynikające z nieświadomego grzechu jej rodziców. Kreon , król Teb, wydał zakaz pochówku zmarłego brata bohaterki- Polinejka, gdyż uznał go za zdrajcę. Antygona postanowiła mu się przeciwstawić.

Samo postanowienie córki Edypa świadczy o tym, że była odważna. Potrafiła zachować się jak prawdziwy heros. Decyzja ta wynikała z jej przekonań, iż każdy człowiek zasługuje na szansę godnego życia w Hadesie dzięki przyzwoitemu pochówkowi. Wyraża to słowami :

„A jednak Hades pożąda praw równych
Któż wie, czy takie wśród zmarłych są prawa?”(w odpowiedzi na słowa Kreona:
„Dzielnemu różność ze złym nie przystoi”)
Takie postępowanie nakazują jej odwieczne prawa moralne, nakazy rodzinne oraz jej duma, która nie godzi się na pohańbienie rodziny. Te prawa są dla niej o wiele ważniejsze niż bezpodstawne nakazy Kreona co potwierdza słowami:
„Przecież nie Jowisz obwieścił to prawo ,
Ni wola Diki (...)
A nie mniemałam, by ukaz twój ostry
Tyle miał wagi i siły w człowieku,
Aby mógł łamać święte prawa boże”
Swoją śmiałość i odwagę Antygona wykazał w kłótni z Kreonem , któremu tylko ona potrafiła się przeciwstawić, co świadczy o jej nieposłuszeństwie i przekorze. Mimo iż, działając na własną rękę dokonała poważnego wykroczenia miała siłę i odwagę dumnie bronić swoich racji bez żadnych kompromisów.

Przeciwstawienie się bohaterki Kreonowi świadczy również o jej wielkiej miłości do brata i rodziny, wrażliwości oraz wielkim sercu. Antygona była także opiekuńcza, gdyż troszczyła się o bezpieczeństwo siostry Ismeny, zabraniając jej ukazywania prawdy o zamiarze dokonania pochówku brata, by nie sprowadziła na siebie nieszczęścia:
„(...) mów głośno , bo ciężkie kaźnie
Ściągnąć byś mogła milczeniem na siebie”
Ukazała bezinteresowność i lojalność wobec niej zwalniając ją z obowiązku opieki nad zmarłym bratem. Przekonując siostrę mówi:
„Ja ci nie każe niczego, ni choćbyś
Pomóc mi chciała, wdzięcznym by mi było
(...) a ja tego
Pogrzebię sama(...)”

Córka Edypa była świadoma swego tragicznego przeznaczenia i gotowa na przykry los. Wiedziała , że nie jest istotne czy pochowa Polinejka lub też nie i tak nigdy nie będzie szczęśliwa. Dlatego też wybrała opcję zgadzającą się z jej poglądami, poczuciem praw ludzki i praw bogów. Próbując wyjaśnić to swojej siostrze mówiła:
„Czyż ty nie widzisz, że z klęsk Edypowych
Żadnej za życia los nam nie oszczędza?
Bo nie ma cierpień i nie ma ohydy,
(...)niesławy i hańby, które by
nas pośród nieszczęść (...) nie dotknęły.”

Oprócz zalet jak każdy człowiek Antygona miała także i wady . Jedną z nich , jaką jest pycha, bohaterka pokazała podczas rozmowy z królem, chcąc pochowania brata z zamiarem doznania sławy i chwały:
„(...) skąd bym piękniejsza sławę
uszczknęła, jako z brata pogrzebania!”
Druga jej wada przejawiała się w sytuacji , gdy w obliczy śmierci tak silna osoba lamentuje nad sobą i swoim postępowaniem i zdaje sobie sprawę co straciła. W tym momencie mówi:
„Ani zaznałam miłości,
Ani mi zabrzmi żadna pieśń weselna;
Ale na ziemne Archeonu łoże
Ciało nieszczęsne me złoże”
„O, ja nieszczęsna!”
Porzuciwszy wszelką siłę nie wytrzymuje do końca i popełnia samobójstwo .

Sądzę , że Antygona była prawą i szlachetną osobą. Cenie ją za przywiązanie do rodziny, za poczucie pewnych wartości. Zachwyt wzbudza we mnie także jej upór ,odwaga i siła z jaką mogła przeciwstawić się sile wyższej. Mimo, że miała chwile słabości i czasami przejawiała cechy egoizmu uważam iż jest godna naśladowania.