Metoda C.M. jest neurofizjologiczną koncepcją lecznicza stosowaną przy sensomotorycznych i ustno-twarzowych zaburzeniach u dzieci i dorosłych, Ustno-twarzowy kompleks obejmuje mięśnie mimiczne twarzy, mm żwacze, mm nadgnykowe i podgnykowe, mm języka, mm podniebienia miękkiego, mm gardła, mm szyi, mm obręczy barkowej oraz ich funkcję i unerwienie. Części koncepcji leczniczej: 1.Neuromotoryczna terapia stosowana u dzieci z opóźnieniem statomotorycznym, przepukliną oponowo-rdzeniową , niedowładem obwodowym. 2.Ustno-twarzowa terapia regulacyjna dla pacjentów z zaburzeniami sensomotorycznymi w obrębie twarzy, jamy ustnej, gardła, w szczególności służy do leczenia dzieci z zaburzonym ssaniem, żuciem, połykaniem i mową. 3.Uzupełniające leczenie ortodontyczne z zastosowaniem płytek podniebiennych i przedsionkowych w połączenia z ustno-twarzową terapią regulacyjną. .Ustno-twarzowa Terapia Regulacyjna ( UTTR) Metoda ta polega na oddziaływaniu na mięśnie zaangażowane w proces mowy (mm. Oddechowe, mm kontrolujące ustawienie głowy, mm twarzy, mm jamy ustnej i klatki piersiowej) przez odpowiednie manipulacje terapeutyczne. Pozwala znormalizować napięcie wspomnianych grup mięśniowych. Najlepsze efekty można osiągnąć u niemowląt ze względu na plastyczność tkanki mózgowej. Symptomy nieprawidłowego napięcia mięśniowego pojawia się już w pierwszych miesiącach życia, kiedy dziecko nie domyka ust, ma trudności z uchwyceniem piersi, prawidłowym ssaniem, połykaniem i nadmiernym ślinieniem. -Trudności ruchowe w zakresie funkcji fizjologicznych, takich jak jedzenie i picie, związane z kłopotami w gryzieniu, żuciu, z przetrwałym odruchem ssania, stale otwartymi ustami oraz wysuniętym językiem, prowadzą do zaburzeń mowy o wyraźnym charakterze motorycznym.

Ściśle powiązanie mięśniowego kompleksu ustno-twarzowego z obręczą barkową i mięśniami oddechowymi oraz pośrednio z obręczą kończyn dolnych wymaga terapii ruchowej ciała. Dlatego Castillo Morales uwzględnił również kontrolę ustawienia głowy i tułowia przez równolegle prowadzoną terapię Vojty lub terapię Bobathów.

Cele terapii: wpływ Kontrolę mm mimicznych twarzy, symetryczność Funkcję ssania, odgryzania, żucia, połykania Domykanie jamy ustnej, cofanie języka Oddychanie nosem, wzmacnia tor brzuszny oddychania Artykulację i rozwój mowy aktywnej

Metoda usprawniania NDT-Bobath

-Oparta jest na znajomości przebiegu procesów neurofizjologicznych. Założenia jej opracowali Karel, Berta Bobathowie

Stwierdziła, że:

-przy odpowiedniej pomocy terapeuty pacjent może nauczyć się "panowania nad spastycznością" (kontrolowanie jej) dzięki świadomemu odczuwaniu wykonywanego ruchu

-ułożenie i ruchy części ciała znajdującego się bliżej osi głównej ciała (np. barki) wpływają na bardziej od niej oddalone (np. kończyny)

-przez zmianę pozycji można wpływać na rozłożenie napięcia mięśniowego. Pozycje te nazwano hamującymi (Reflex Inhibitio Posture - RIP). Były to statyczne pozycje, przeciwne do tych, w których pacjenci mieli tendencję przebywać, do czasu, aż napięcie mm ulegało wyrównaniu i możliwe było wykonanie dowolnych ruchów czynnych.

Cel główny

Uzyskanie przez osobę usprawnianą możliwie maksymalnej samodzielności ruchowej i samodzielności we wszystkich sferach życia.

W realizacji tego zadania pomaga:

-normalizacja napięcia mięśniowego co jest możliwe dzięki zastosowaniu odpowiedniej techniki postępowania już od pierwszych miesiący życia dziecka

-hamowanie reakcji nieprawidłowych oraz ułatwianie reakcji fizjologicznych

-przygotowanie czuciowe

-przywrócenie pełnego zakresu ruchomości stawowej

-wykorzystanie zdobytych umiejętności ruchowych w codziennych czynnościach

Podczas zajęć prowadzonych z odpowiednim wspomaganiem uczy się dziecko wyzwalania wykonywania przez nie ruchów czynnych, hamując ruchy nieprawidłowe i normalizując napięcie mięśniowe.

Prawidłowe napięcie mięśniowe powinno być na tyle wysokie, aby móc przeciwstawić się sile grawitacji i utrzymać odpowiednią pozycję, a jednocześnie na tyle niskie, aby ruchy mogły być swobodnie wykonywane.