TKANKA NERWOWA
Tkanka nerwowa
Czynność:
Szybka i precyzyjna komunikacja (międzykomórkowa);
Zbieranie informacji (z całego organizmu);
Gromadzenie informacji;
Zapamiętywanie informacji;
Przetwarzanie informacji;
Wysyłanie informacji w odpowiedzi na sygnał.
Skład:
Komórki nerwowe (neurony);
Komórki glejowe;
Synapsy – specyficzne połączenia pomiędzy neuronami.
Pochodzenie:
Neuroektoderma – pochodzi z ektodermy.
Występowanie:
OUN (większość)
- istota szara
- jądra
Obwodowy układ nerwowy tworzą zwoje:
- czaszkowe
- międzyrdzeniowe
- współczulne
- przywspółczulne
Komórka nerwowa – budowa
Ciało komórki nerwowej – perykarion (wielkość od 4 µm do 120 µm)
Podział wg kształtu perykarionu:
kom. ziarniste,
gwieździste,
piramidalne,
gruszkowate,
wieloboczne.
Wypustki nerwowe – akson = neuryt (zawsze pojedynczy!) i dendryt/y (pojedynczy lub mnogi)
Podział wg liczby i sposobu odejścia wypustek:
Komórki bezwypustkowe,
Jednowypustkowe,
Rzekomojednowypustkowe,
Dwuwypustkowe,
Wielowypustowe.
Podział wg długości aksony:
Komórki typu Golgi I (długi akson)
Komórki typu Golgi II (krótki akson)
Jądro
zwykle jedno lub dwa jądra,
owalny lub okrągły kształt,
położenie centralne, rzadziej mimośrodkowe
zawartość – jedno lub kilka jąderek
- heterochromatyna płciowa w pobliżu otoczki jądrowej.
Cytoplazma – perykarion
Skład:
Siateczka śródplazmatyczna szorstka (tygroid, cialka Nissla);
Aparat Golgiego;
Mitochondria;
Neurofilamenty ( = fi lamenty pośrednie) / 10 nm – neurokeratyna;
Neurotubule średnicy 20 – 25 nm;
MAP – białko tau;
Centriola (układ 9+0);
Twory niestałe i ziarna neurosekrecyjne (melanina, lipofuscyna, ziarna tłuszczu, wazopresyna, oksytocyna).
Wypustki nerwowe (włókna nerwowe)
Dendryty przewodzą impulsy do ciała komórki nerwowej.
Budowa:
- neurofilamenty i mikrotubule (główny składnik);
- białko stabilizujące mikrotubule w dendrytach – MAP2.
Cechy:
- zwykle mnogie, czasem pojedyncze, rzadki jest ich brak (niektóre komórki OUN);
- tworzą liczne rozgałęzienia;
- pączki dendrytyczne – zgrubienie na ich przebiegu – są to synapsy chemiczne z innymi neuronami.
Czynność:
- poprzez pączki integrują czynność wielu komórek;
- końcowe części mogą tworzyć synapsy z innymi neuronami, dać wolne zakończenia w tkankach (ból, ciepło, dotyk), dać wolne zakończenia w receptorach.
Akson – neuryt przewodzi impulsy od ciała komórki na obwód
Budowa:
- odchodzi od perykarionu w miejscu pozbawionym ciałek Nissla (i tygroidu) – podstawa aksonu;
- pojedyncze włókno osiowe – otoczone jest aksolemą
- długość może przekraczać 1 m
- oddaje liczne odgałęzienia (kolateralia)
- tworzy drzewko końcowe.
Ultrastruktura:
- neurotubule i neurofilamenty (przenoszenie substancji z perykarionu i z powrotem);
- białko stabilizujące mikrotubule w aksonach – tau;
- skąpa siateczka śródplazmatyczna gładka;
- mitochondria (liczniejsze w części końcowej);
- pęcherzyki i ciałka wieli pęcherzykowe;
- lizosomy.
W aksonie nie występuje aparat Golgiego i siateczka śródplazmatyczna szorstka.
Przenoszenie organelli w aksonie jest wolne (0,2 mm na dobę), średnie (pośredni), szybkie (400 mm na dobę) – białka biorące udział kinezyna i dyneina.
Synapsa – jest to czynnościowe połączenie neuronu z innym neuronem lub efektorem.
Synapsy dzielimy na chemiczne, elektryczne i mieszane.
Synapsy chemiczne
Posiadają:
cz. presynaptyczną (buławka końcowa aksonu zawiera mikrotubule, neurofilamenty, mitochondria, pęcherzyki synaptyczne),
szczelinę synaptyczną – ok. 20 nm (zawiera mostki kadhedrynowe, enzymy wychwytu zwrotnego),
cz. postsynaptyczną (błona postsynaptyczna zawiera receptory dla neuroprzekaźnika, enzym unieczynniający neuroprzekaźnik, enzym markerowy).
Czynność synaps chemicznych:
Powstanie fali depolaryzacji w aksonie;
Uwolnienie cząstek neuroprzekaźnika do przestrzeni synaptycznej;
Związanie neuroprzekaźnika z receptorami na błonie postsynaptycznej;
Efekt: depolaryzacja (acetylocholina), hiperpolaryzacja (kwas gamma-aminomasłowy, glicyna), neuromodulacja (dopamina, 5-hydroksytryptamina).
Synapsy elektryczne – utożsamiane z połączeniami typu neksus.
Budowa:
Błona presynaptyczna,
Szczelina synaptyczna – ok. 1,5 nm,
Błona postsynaptyczna
Synapsy elektryczne występują szeroko w strukturach OUN i zbudowane są z dwóch jednostek – koneksonów, z których każda jest tworzona przez sześć koneksyn (Cx)
Czynność:
Przekazywanie pobudzenia bez opóźnienia synaptycznego, ale także bez możliwości adaptacji i wybiórczości;
Przekaźnikami są cząsteczki do 1 kDa (np. ATP, NAD, PGE2) i jony (np. Na+, K+, H+) = połączenia jonowo-metaboliczne;
Przekazywanie pobudzenia w OBIE strony;
Możliwość łączenia w grupy dendrytów i perykarionów -> jednoczesna bardzo szybka depolaryzacja połączonych komórek.
Osłonka mielinowa
Mielinizacja rozpoczyna się w 4 miesiącu życia płodowego, ostateczne dojrzewanie czynnościowe mieliny kończy się w 12 r.ż.;
Mielinizacja to nawijanie się spłaszczonej cytoplazmy hemocytu lub oligodendrocytu wokół włókna nerwowego;
Nawet do 100 warstw (w zależności od grubości włókna);
Długość osłonki mielinowej od 80 do 100 µm;
Węzły (przewężenia) Ranviera – miejsca bez osłonki mielinowej.
Komórki neurogleju
Pochodzenie:
Ze spongioblastów neuroektodermy;
Jedynie komórki mikrogleju pochodzą z mezodermy.
Podział:
Komórki gleju ośrodkowego:
- ependymocyty;
- astrocyty;
- oligodendrocyty;
- komórki mikrogleju.
Komórki gleju obwodowego:
- komórki satelitarne;
- hemocyty (komórki Schwanna).
Ependymocyty = komórki wyściółki
Budowa:
Nabłonek jednowarstwowy sześcienny i cylindyczny,
Na wolnej powierzchni posiadają mikrokosmki i rzęski,
Pojedyncze wypustki kotwiczące w błonie granicznej glejowej,
Powierzchnie boczne silnie pofałdowane, wyposażone w liczne desmosomy oraz strefy zamykające.
Czynność:
Tworzą barierę mózg – płyn mózgowo-rdzeniowy,
Uczestniczą w transporcie substancji pomiędzy mózgiem a płynem mózgowo-rdzeniowym (mikropinocytoza),
Wśród ependymocytów są komórki macierzyste układu nerwowego.
Astrocyty
Astrocyty protoplazmatyczne
Budowa:
- kształt gwiaździsty,
- liczne krótkie i mocno rozgałęzione wypustki,
- nieliczne gliofilamenty w wypustkach.
Występowanie:
- najczęściej w istocie szarej,
- wypustki przylegają do naczyń i opony miękkiej.
Czynność:
- transcytoza oraz czynny transport jonów z naczyń do mózgu.
Astrocyty włókniste
Budowa:
- mniejsze od astrocytów protoplazmatycznych,
- wypustki mniej liczne, długie, cienkie,
- posiadają liczne gliofilamenty.
Występowanie:
- najczęściej w istocie białej.
Czynność:
- transcytoza oraz czynny transport jonów z naczyń do mózgu.
Czynność astrocytów:
Tworzą neuroglej gwiaździsty;
W okresie zarodkowym wyznaczają kierunek wędrówki rozwijającym się komórkom nerwowym;
Tworzą rusztowanie dla komórek nerwowych;
Wypustki astrocytów otaczające naczynia krwionośne tworzą stopkę końcową (bariera krew-mózg);
Uczestniczą w transporcie pomiędzy naczyniami krwionośnymi a przestrzenią zewnątrzkomórkową neuronów.
Oligodendrocyty
Budowa:
Małe jądra komórkowe i nieliczne wypustki – cechy wspólne;
Komórki zróżnicowane, wyodrębnia się IV typu wg wielkości.
Występowanie:
W istocie szarej i białej;
Tworzą osłonki włókien nerwowych (satelity pęczkowe);
Występują jako komórki satelitarne wokół neuronów (satelity nerwowe);
Układają się wokół naczyń krwionośnych (satelity naczyniowe);
Wytwarzają osłonkę mielinową dla włókien nerwowych (OUN) (wypustki mielinotwórcze).
Czynność:
Jeden oligodendrocyt wytwarza otoczki mielinowe dla wielu włókien nerwowych.
Komórki mikrogleju
Pochodzą z mezodermy (mezogleju).
Budowa:
Wielkość od 4 do 8 µm;
Słabo rozwinięty aparat Golgiego;
Brak filamentów;
Dobrze rozwinięte lizosomy.
Występują zarówno w istocie szarej, jak i białej.
Są komórkami migrującymi o właściwościach żernych; pobudzone przekształcają się w typowe makrofagi.
Glej obwodowy
Komórki satelitarne
Towarzyszą zwojowym komórkom nerwowym;
Tworzą torebkę wokół komórek zwojowych;
Tworzą ograniczoną przestrzeń około neuronalną;
Uczestniczą w procesach metabolicznych komórek zwojowych.
Lemocyty (komórki Schwanna)
Budowa:
- wielkość i kształt zróżnicowany, zależny od otaczających wypustek;
- posiadają palczaste wypustki;
- posiadają blaszkę podstawną na wolnej powierzchni.
Występują zarówno w istocie szarej, jak i białej.
Czynność:
- stanowią integralny składnik nerwów obwodowych;
- wytwarzają osłonkę mielinową lub mogą być osłonką włókien nerwowych (neurolema);
- uczestniczą bezpośrednio w metabolizmie włókien nerwowych;
- fagocytują pozostałości włókien nerwowych i osłonki mielinowej.
OUN
Istota szara = ciała komórek nerwowych i ich wypustki, zrąb, astrocyty, oligodendrocyty i komórki mikrogleju
Występuje w korze (płaszczu), jądrach, rdzeń kręgowy (kształt litery H otoczonej przez istotę białą).
Warstwy kory nowej:
Warstwa drobinowa
W-wa ziarnista zewnętrzna
W-wa piramidalna
W-wa ziarnista wewnętrzna
W-wa zwojowa
W-wa komórek wielokształtnych
Istota biała = nagromadzenie wypustek komórek nerwowych oraz komórek zrębu (głównie astrocyty włókniste, oligodendrocyty i komórki mikrogleju)
Włókna projekcyjne, kojarzeniowe, spoidłowe.
Móżdżek
Warstwa drobinowa:
Komórki gwiaździsta małe;
Komórki gwiaździste duże (koszyczkowe).
Warstwa zwojowa:
Komórki zwojowe Purkinjego;
Liczne astrocyty;
Synapsy w komórce zwojowej – ok. 200 tys.;
Sploty: podzwojowy i nadzwojowy.
Warstwa ziarnista
Komórki ziarniste małe;
Komórki ziarniste duże Golgiego;
Komórki ziarniste duże poziome Lugaro.
Włókna kiściaste -> włókna rdzenia kręgowego
Tworzą synapsy z komórkami ziarnistymi i komórkami zwojowymi.
Włókna pnące -> z jąder nerwu przedsionkowego
Tworzą synapsy z komórkami gwiaździstymi małymi i komórkami zwojowymi.
Bariera krew-mózg
Definicja: Jest czynnościową barierą pomiędzy naczyniami krwionośnymi a mózgiem, która uniemożliwia swobodny przepływ jonów i cząsteczek z krwi do mózgu. O przejściu substancji przez barierę decydują właściwości fizykochemiczne cząsteczki, obecność układów enzymatycznych i nośnikowych komórki.
Budowa:
Śródbłonek naczyń krwionośnych
Błona podstawna naczyń krwionośnych
Małe przestrzenie międzykomórkowe
Błona graniczna glejowa – wypustki astrocytów otaczających włośniczki
Bariera nie występuje w:
Splot naczyniówkowy;
Szyszynka;
Część nerwowa przysadki;
Niektóre jądra podwzgórza;
Pole najdalsze w nie komory IV.
Opona twarda – jest unerwiona bólowo.
Budowa:
Tkanka łączna włóknista zbita zbudowana z fibroblastów;
Pęczki włókien kolagenowych o równoległym przebiegu;
Włókna sprężyste – nieliczne.
Składa się z:
Blaszka włóknista zewnętrzna
– jest to okostna wewnętrznej powierzchni kości czaszki
Blaszka włóknista wewnętrzna
- zawiera naczynia krwionośne, w tym zatoki żylne;
- wytwarza: przegrody rozdzielające części mózgowia, pochewki nerwów czaszkowych, okostną kanału kręgowego.
Czynność:
Ustala i stabilizuje położenie części mózgowia i rdzenia kręgowego;
Chroni przed urazami OUN;
Chroni rdzeń kręgowy przed przemieszczeniami związanymi z ruchami kręgosłupa.
Pajęczynówka – błona zawarta między oponą twardą i oponą miękką.
Budowa:
Tkanka łączna włóknista: fibroblasty, wł. kolagenowe, wł. sprężyste i wł. siateczki.
Warstwy (części):
Część zewnętrzna – przylega do opony twardej, zbudowana z tkanki łącznej właściwej zbitej.
Część wewnętrzna – składa się z beleczek pajęczynówki w mózgowiu i systemu wypustek w rdzeniu kręgowym.
Cecha charakterystyczna – liczne kosmki na powierzchni zewnętrznej nazywane ziarnistościami pajęczynówki. Ziarnistości zbudowane ze współśrodkowo ułożonych warstw komórek pajęczynówki i opony twardej, stanowią drogę odpływu płynu mózgowo-rdzeniowego do układu żylnego.
Pajęczynówka wypełnia przestrzeń między oponami twardą i miękką tworząc jamę podpajęczynówkową wypełnioną płynem mózgowo-rdzeniowym.
Opona miękka
Budowa
Tkanka łączna włóknista: fibroblasty, włókna kolagenowe (dużo, o przebiegu w osi rdzenia kręgowego lub poprzecznie do osi strzałkowej czaszki), włókna sprężyste i włókna siateczki (niewiele).
Melanocyty – występują w odcinkach nad pniem mózgu i rdzeniem.
Tworzy dwie warstwy:
Blaszka zewnętrzna – utkanie włókniste luźniejsze, bogate w sieć naczyń krwionośnych, które wnikają w głąb mózgowia i rdzenia kręgowego;
Blaszka wewnętrzna – utkanie zbite, uporządkowanie włókien, bez naczyń krwionośnych. Blaszka styka się z graniczną błoną glejową powierzchowną utworzoną przez rozszerzone wypustki astrocytów włóknistych mózgowia i rdzenia.
Czynność:
Odżywcza:
- doprowadza naczynia krwionośne do mózgowia i rdzenia kręgowego;
- wymienia substancje między komórkami nerwowymi a płynem mózgowo-rdzeniowym.
Mechaniczna:
- utrzymuje kształt masy mózgowia;
- wytwarza aparat więzadłowy rdzenia kręgowego stabilizując jego położenie w kanale kręgowym (więzadło ząbkowane, przegroda tylna, nić końcowa wewnętrzna);
- otacza korzenie nerwów czaszkowych aż do ich wyjścia z czaszki;
- w rdzeniu kręgowym wytwarza przegrody (np. szyjna pośrednia).
Zwoje nerwowe czaszkowe i rdzeniowe
Budowa (regularna)
Torebka – tkanka łączna włóknista
Kora
- komórki duże (100 µm);
- komórki średnie (30 – 100 µm);
- komórki małe (15 – 30 µm);
- komórki satelitarne (amficyty) – komórki glejowe zwojowe pokryte błoną podstawną;
- komórki jedno- lub dwubiegunowe z włóknami bezrdzennymi – neurony wstawkowe;
Rdzeń – włókna nerwowe rdzenne i bezrdzenne;
Zrąb – fibroblasty oraz włókna kolagenowe i siateczkowe.
Zwoje autonomiczne; współczulne i przywspółczulne
Zwoje współczulne
Budowa:
- z torebką łącznotkankową -> w pniach współczulnych;
- bez torebki łącznotkankowej -> w splotach przedkręgowych, przy naczyniach.
Zrąb: tkanka łączna włóknista.
Komórki:
- nerwowe wielobiegunowe – rozmieszczenie równomierne,
- nerwowe pająkowate – mniejsze, pojedyncze lub w grupach, zawierające aminy katecholowe (dopamina) -> neuron wstawkowy;
- satelitarne – komórki płaszczowe pokryte blaszką podstawną.
Włókna nerwowe:
- dendryty komórek zwojowych;
- krótkie i długie wypustki komórek pająkowatych;
- rdzenne (przedzwojowe współczulne, do zwojów przedkręgowych i splotów naczyń krwionośnych);
- bezrdzenne.
Pień nerwowy – jest to nagromadzenie włókien nerwowych łączących OUN z narządami efektorowymi takimi jak mięśnie, gruczoły czy receptory czuciowe.
Budowa ogólna:
Włókna rdzenne;
Włókna bezrdzenne;
Śródmiąższowa tkanka łączna właściwa tworząca przynerwie, naderwie, onerwie i śródnerwie.
W zależności od prowadzonych włókien wyróżniamy:
Nerwy ruchowe;
Nerwy czuciowe;
Nerwy mieszane.