PRAWO – MARUCHIN – WYKŁADY I 26-02-2011

Terminy : 7 maj, 21 maj, 4 czerwca i 18 czerwca

Książka z systemu podatkowego nadal obowiązuje

Egzamin ustny

 Pytania z systemu też obowiązują nas

Notatki z wykładów

Pytania pod koniec wykładów

Kontrola podatkowa-Uprawniony do przeprowadzenia kontroli jest organ podatkowy :

-naczelnik Urzędu Skarbowego , wójt , burmistrz ( prezydent miasta ) , starosta , marszałek wojew.

Kontrolujący- pracownik Urzędu Skarbowego. , urzędu, gminy (miasta) , starostwa lub urzędu

marszałkowskiego upoważniony przez organ podatkowy pierwszej instancji do

przeprowadzenia z urzędu kontroli podatkowej u kontrolowanego. ( mówił , że ten temat jest w podręczniku „prawo podatkowe”

Kontrolowany – to podmiot prawa podatkowego podatnik , płatnik , inkasent lub następca prawny. Celem kontroli podatkowej jest sprawdzenie , czy kontrolowani wywiązują się z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego.

P R A W A K O N T R O L U J Ą C E G O :

Kontrolujący w zakresie wynikającym z upoważnienia , jest uprawniony do :

1.żądania okazania majątku podlegającego kontroli oraz dokonuje jego oględzin na terenie , w budynku lub lokalu mieszkalnym kontrolowanego za zgodą kontrolowanego

2.żądania udostępnienia akt , ksiąg i wszelkiego rodzaju dokumentów związanych z przedmiotem kontroli oraz sporządzenia z nich odpisów , kopii , wyciągów i notatek

3.Nabieranie (zbiorami) innych niezbędnych materiałów w zakresie objętym kontrolą

4.zabezpieczenia zebranych dowodów

5.legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości- jeśli jest to niezbędne dla potrzeb kontroli

6.żądania przeprowadzenia spisu z natury

7.przesłuchania kontrolowanego świadków , osób upoważnionych do reprezentowania kontrolowanego lub prowadzenia jego spraw , pracowników oraz osób współdziałających z kontrolowanym , zasięgania opinii biegłych

8.żądania wykonania na czas trwania kontroli za pokwitowaniem próbek towarów , akt , ksiąg i dokumentów

- w razie uzasadnionego podejrzenia , że są one nierzetelne

- gdy podatnik nie zapewnia kontrolującym samodzielnego pomieszczenia i miejsca do przechowywania dokumentów

9) wstęp na teren jednostki kontrolowanej oraz poruszanie się na tym terenie na podstawie legitymacji służbowej bez potrzeby uzyskiwania przepustki oraz nie podlega rewizji osobistej przewidzianej w regulaminie wewnętrznym tej jednostki

10) wezwania pomocy organu Policji , Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego , Straży Granicznej lub Straży Miejskiej

11) dokonania oględzin oraz przeszukania lokali mieszkalnych innych pomieszczeń lub rzeczy za okazaniem kontrolowanemu postanowienia prokuratora rejonowego o wyrażeniu zgody o wyrażeniu zgody . Sporządza protokół, który wymaga zatwierdzenia przez prokuratora.

12) Dokonanie przeszukania lub oględzin nieruchomości albo rzeczy gdy znajdują się one w posiadaniu osób trzecich

13) dokonania sprawdzianu prawidłowości i rzetelności badanych dokumentów u kontrahentów kontrolowanego

14) utrwalenie stanu faktycznego za pomocą aparatury rejestrującej obraz i dźwięk oraz magnetycznych , optycznych lub elektronicznych nośników informacji

O B O W I Ą Z K I K O N T R O L U J Ą C E G O :

1.Doręczyć kontrolowanemu imienne upoważnienie do przeprowadzenia kontroli , udzielone przez służby organ podatkowy oraz okazanie legitymacji służbowej lub dowód osobisty , jeśli nie ma obowiązku posiadania legitymacji

2.Zakończyć kontrolę bez zbędnej zwłoki , jednak nie później niż w terminie wskazanym w upoważnieniu

3.Czynności kontrolnych przeprowadzić w obecności kontrolowanego , osoby przez nią wskazanej lub osób upoważnionych do reprezentowania ( osoby prawnej) . W przypadku nieobecności kontrolowanego – w obecności przywołanego świadka.

4.Prowadzić kontrolę w siedzibie oraz w miejscach związanych z prowadzoną przez niego działalnością i w godzinach jej prowadzenia

5.Podporządkować się przepisom o BHP obowiązującym w kontrolowanej jednostce

6.Uprzedzić kontrolowanego o odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania , w sytuacji zażądania od kontrolowanego oświadczenia o stanie majątkowym na określony dzień.

7.Zawiadomić kontrolowanego lub osobę upoważnioną o miejscu i terminie – przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków , opinii biegłych lub oględzin nie później niż bezpośrednio przed podjęciem tych czynności

8.Przebieg kontroli dokumentować w protokole i 1-en egzemplarz dostarczyć kontrolowanemu

9.Rozpatrzyć ewentualne zastrzeżenia kontrolowanego , który nie zgadza się z ustaleniami protokołu i w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania zawiadomić kontrolowanego o sposobie ich załatwiania

O B O W I Ą Z K I K O N T R O L O W A NE G O:

1.Wskazać na piśmie osobę upoważnioną do reprezentowania kontrolowanego w trakcie kontroli , w szczególności w czasie jego nieobecności

2.Zapewnić kontrolującemu dostępność do ksiąg rachunkowych w swojej siedzibie albo w miejscach ich prowadzenia lub przechowywania

3.Kontrolujący , będący osobą fizyczną jest obowiązany złożyć pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania oświadczone o stanie majątkowym na określony dzień

4.Umożliwić nieodpłatnie filmowanie , fotografowanie , dokonywanie nagrań dźwiękowych oraz ustalanie stanu faktycznego za pomocą innych nośników informacji.

5.Przedstawić nieodpłatnie na żądanie kontrolującego tłumaczenie na jęz. Polski sporządzonej w jęz. obcym dokumentacji dotyczącej spraw będących przedmiotem kontroli.

6.Udzielać wszelkich wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli , dostarczyć kontrolującemu żądane dokumenty oraz zapewnić kontrolującemu warunki do pracy,a w tym w miarę możliwości udostępnić samodzielne pomieszczenie i miejsc do przechowywania dokumentów.

7.Osoby upoważnione do reprezentowania kontrolowanego lub prowadzenia jego spraw , pracownicy oraz osoby współdziałające z kontrolowanym są obowiązane udzielić wyjaśnień dotyczących przedmiotu kontroli w zakresie wynikającym z wykonywanych czynności lub zadań.

P R A W A K O N T L O L O W A N E G O :

1.Kontrolowany lub osoba przez niego wskazana ma prawo uczestniczenia w czynnościach

kontroli , może też zrezygnować z tego prawa przez złożenie oświadczenia na piśmie.

2.Zgoda kontrolowanego wymagana jest do dokonania oględzin na terenie , w budynku lub lokalu mieszkalnym kontrolowanego. W razie braku takiej zgody materiały i informacje zebrane w toku czynności nie stanowią dowodu w postępowaniu podatkowym.

3.Kontrolowany, który nie zgadza się z ustaleniami protokołu może w terminie 14 dni od dnia jego doręczenia przedstawić zastrzeżenia lub wyjaśnienia , wskazując jednocześnie stosowne wnioski dowodowe. Nie złożenie wyjaśnień lub zastrzeżeń w w/w terminie jest jednoznaczne ze zgodą kontrolowanego co do ustaleń kontroli.

Postępowanie podatkowe : ( uregul. W Dz.U. w Ordynacji podatkowej o szczególne postępowanie administracyjne , które ma na celu realizację wynikającego z obowiązku podatkowego zobowiązania podatkowego czyli służy do realizacji prawa materialnego.

Jest to prawnie uregulowany ciąg czynności organów podatkowych , podatników , płatników i innych uczestników postępowania , którego efektem powinno być :

- ustalenie zobowiązania podatkowego oraz

- jego dobrowolna realizacja albo też

- stwierdzenie braku podstaw do takiego ustalenia

Zasad praworządności - wiąże się z nią wymóg przestrzegania prawa przez organy podatkowe. Jest nie tylko zasada postępowania podatkowego , lecz przede wszystkim zasad Konstytucji ( art. & Konstytucji RP ) , która stanowi , że organy władzy publicznej ( w tym organy podatkowe ) działają na podstawie w granicach prawa . zasada ta jest nazywana niekiedy zasadą legalności.

Wymaga , aby każda czynność procesowa wykonywana przeza organ prowadzący postępowanie3 podatkowe były oparte na konkretnym przepisie prawa powszechnie obowiązującego.

Są nimi przepisy zawarte w Konstytucji , ustawach , ratyfikowanych umowach międzynarodowych , rozporządzeniach , aktach prawa miejscowego obowiązujących na obszarze działania organów ( Art. 87 Konstytucji).

Skutkiem naruszenia tej zasady jest wadliwość prowadzonego postępowania podatkowego bądź wydanej decyzji podatkowej.

Sankcje zależą od rodzaju i stopnia naruszenia prawa .

Najpoważniejsze sankcje :

- stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej ( jeśli jest dotknięty 1-ą z wad wymienionych w art. 247 §1 punkt 1-3 Ordynacji podatkowej )

np. jeśli organ podatkowy wydał decyzję jedynie na podstawie urzędowej interpretacji przepisów prawa podatkowego dokonanej przez Ministra Finansów i ogłoszony w Biuletynie Skarbowym MF ( tego rodzaju akt ma charakter interpretacyjny , jego rolą jest też ułatwianie stosowania przepisów w drodze ich wykładni , a nie tworzeni norm prawnych)

- wznowienie postępowania podatkowego ( w przypadkach określonych w art. 24 § 1 Ordynacji podatkowej)

Działanie na podstawie prawa w postępowaniu podatkowym obejmuje 2 elementy :

1. ustalenie przez organ podatkowy zdolności prawnej do prowadzenia postępowania w danej sprawie ( właściwość organu pod. miejscowa , rzeczowa , wyłącznie pracownika organu podatkowego i organu podatkowego).

2. Zastosowanie przepisów prawa materialnego i procesowego przy rozpoznaniu i rozstrzygnięciu sprawy , na co składają się 4 etapy :

1. ustalenie , jako norm obowiązujących w znaczeniu dostatecznie okresla dla potrzeb rozstrzygnięć

2. uznanie za udowodnienie faktu na podstawie określonych materiałów , dowodów i ujęcie tego faktu w języku stosownej normy

3. subsumcja faktu uznanego za udowodniony pod stosowaniem normy prawnej

4. wiążące ustalenia konsekwencji prawnych udowodnionego faktu na podstawie stosowanej normy

PYTANIA :

1. Jakie podmioty są upoważnione do przeprowadzenia kontroli podatkowej i u kogo ją przeprowadzają ?

2. Jakie prawa i obowiązki w ramach kontroli podatkowej przysługują :

1. kontrolowanemu

2. kontrolującemu

1. Czemu służy postępowanie podatkowe i na czym ono polega ?

2. Jak powinna być realizowana zasada praworządności(zasada legalności)?

   2011. Maruchin –wykład II

Zasada prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych jest najszerszą zasadą co do swego zakresu , bowiem narusza którekolwiek z zasad postępowania , jak też jakiekolwiek działanie organu podatkowego niezgodne z prawem , będzie powodowało brak zaufania do organów podatkowych.

Z tej zasady wynika m.in. :

- zakres przerzucania na podatnika błędów lub uchybień popełnionych przez samego ustawodawcę polegających na niejasności przepisów.

- zakres obciążania podatnika błędami lub uchybieniami organu podatkowego w szczególności niewłaściwa interpretacja przepisów prawa ( jeżeli podatnik działa w dobrej wierze i w zaufaniu do treści otrzymanej decyzji )

- powinność interpretacji wszelkich wątpliwości dokonywanej przez organy podatkowe na korzyść strony

- brak zaufania obywateli do organów podatkowych może być następstwem naruszenia wartości wyrażonych w :

* przepisach prawa takich jaki : np., równe traktowanie stron , sprawiedliwość np. narusza tę zasadę sytuacja , w której w różnych regionach kraju organy podatkowe prezentują odnośnie tego samego stanu faktycznego skrajnie różne poglądy , gdy chodzi o określenie obowiązków podatkowych prowadzących działalność gospodarczą

* pozaprawnych regulacji postępowania , takich jak życzliwość i uprzejmość w traktowaniu obywateli , bezstronność , eliminowanie biurokratycznego podejścia , uczciwość , itp. np. organ podatkowy rozkładając należność podatku na raty – ustalił ich wysokość w kwotach niemożliwych do zapłacenia , co stwarza iluzję uwzględnienia wniosku podatnika.

Przykład.

Podatnik złożył wniosek do organu podatkowego o stwierdzenie nadpłaty w podatku od towarów i usług uzasadniając wniosek treścią wydanego przez Ministra pisma skierowanego do urzędów i izb skarbowych , opublikowanego w Monitorze Podatkowym. Naczelnik US odmówił podatnikowi stwierdzenia nadpłaty . Niezastosowanie przez organ podatkowy urzędowej wykładni prawa , dokonując przez MF podanej do publicznej wiadomości w formie komunikatu prasowego podważa zaufanie do organów podatkowych.

Zasada udzielania przez organ podatkowy informacji prawnej stronom ( art. 121 Organy podatkowe w postępowaniu podatkowym obowiązane są udzielać stronie na jej wniosek a także z urzędu informacji i wyjaśnień

- dotyczących jedynie prawa podatkowego( obowiązek nie obejmuje innych przepisów prawa , nawet , gdy dotyczą sprawy podatkowej , np. w przepisach prawa rodzinnego w sprawie odpowiedzialności rozwiedzionego małżonka podatnika za jego zaległość podatkową w podatku)

- pozostających w związku z przedmiotem toczącego się postępowania

- niezbędnych ( zezwalając organom podatkowym na ocenę tejże „ niezbędności” w konkretnej sprawie.

Obowiązek ten nie dotyczy udzielania informacji poza toczącym się postępowaniem podatkowym .Organy podatkowe nie mają obowiązku czuwania nad tym , aby strona postępowania nie poniosła szkody z powodu nieznajomości prawa , jak ma to miejsce w art. 9 kp

Nie zwalnia to jednakże organu podatkowego od udzielenia należnych i wyczerpujących informacji. Nie może on ograniczyć się jedynie do przytoczenia samych przepisów , lecz powinien udzielić wyjaśnień służących ich rozumieniu np. dotyczących sposobu ich wykładni.

Naruszenie tej zasady przejawia się w odmowie udzielenia informacji lub wyjaśnień lub w nienależycie udzielonej informacji przez udzielenie niejasnych, błędnych , niewyczerpujących.

Skutki prawne udzielenia nieprawidłowej informacji nie powinny obciążać podatnika , dlatego też, aby mógł się powołać na wadliwe działanie, powinien zadbać o to , aby organ podatkowy udzielił informacji w formie pisemnej.

Zasada prawdy obiektywnej (należytej)( art. 122 Op.) jest naczelną zasadą postępowania .

Polega na tym, że w toku postępowania organ podatkowy ma obowiązek podjęcia z urzędu wszelkich niezbędnych działań , które doprowadzą do dokładnego wyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych rozpoznanej sprawy podatkowej , aby w ten sposób odtworzyć jej rzeczywisty obraz i uzyskać podstawę do trafnego zastosowania przepisów i załatwienia spraw.

Zasada ta ma ścisły związek z realizacją zasady praworządności , gdyż prawidłowe ustalenie stanu faktycznego sprawy jest niezbędnym elementem prawidłowego zastosowania normy prawa materialnego.

Z zasady tej wynikają obowiązki organów podatkowych:

- określenia , jakie fakty mają istotne znaczenie dla sprawy

- jakie dowody dla udowodnienia tych faktów są potrzebne ,

- przeprowadzenie z urzędu dowodów wskazanych w postanowieniu ( nie pomijając dowodów korzystnych dla strony ),

- przeprowadzenie dowodów wskazanych przez stronę ( jeżeli przedmiotem dowodu są okoliczności mające znaczenie dla sprawy – art. 188 op.)

Obowiązki te nie mogą być przerzucane na podatnika , jeżeli to nie wynika z konkretnych przepisów podatkowych. Jednakże strona w trakcie prowadzonego postępowania powinna współdziałać z organem podatkowym w celu prawidłowego ustalenia stanu faktycznego , aby

uniknąć ewentualnego dla siebie rozstrzygnięcia z powodu wadliwego ustalenia stanu faktycznego jedynie w oparciu o wiedzę posiadaną przez organ podatkowy. Powinna zatem wykazać dbałość o przedstawienie stosownych środków dowodowych.

Z realizacją tej zasady wiąże się wymóg prowadzenia postępowania podatkowego w sposób bezstronny. Temu celowi służą przepisy normujące wyłączenie pracownika urzędu podatkowego oraz organu podatkowego oraz organu podatkowego od załatwiania spraw ( art. 130-132 op.)

Przykład;

Decyzja , której organ odwoławczy tylko zdawkowo wskazał , iż „kryzys w rolnictwie” nie może stanowić podstawy uzasadniającej umorzenie wpłat na PFRON zaś zupełnie pominął okoliczności związane ze zwłoką we wnoszeniu wpłat , co może mieć istotne znaczenie , zwłaszcza gdy chodzi o umorzenie odsetek za zwłokę , wydana została z naruszeniem przepisów postępowania , mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy , czyli z naruszenie zasady prawdy obiektywnej .

Zasada czynnego udziału stron w postępowaniu podatkowym ( art. 121 op.) . Na organie podatkowym ciążą obowiązki :

1. zapewnienia stronie czynnego udziału w każdym stadium postępowania

2. umożliwia stronie przed wydaniem decyzji wypowiedzenia się , co do zebranych w sprawie dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Odpowiedzi do tych obowiązków – strona ma zagwarantowane prawo:

- inicjowania postępowania przez złożenie żądania wszczęcia postępowania

- wypowiadania się , co do treści żądania , czyli przedmiotu postępowania

- czynnego udziału w przeprowadzaniu postępowania dowodowego ( prawo żądania przeprowadzenia dowodów )

- do wypowiedzenia „ ostatniego słowa „ w sprawie stanowiącej przedmiot postępowania .

Prawo do czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym jest jej uprawomocnienie – nie obowiązku.

Strona może z niego nie skorzystać. Realizacja tych uprawnień służy :

- obowiązek informowania stron o wszczęciu postępowania podatkowego

- zapewnienie stronie możliwości udziału w postępowaniu wyjaśniającym:

* obowiązek powiadamiania stron o miejscu i terminie przeprowadzenia czynności postępowania dowodowego

*udzielenie informacji o prawo do żądania przeprowadzenia dowodów

- obowiązek organu prowadzącego postępowanie w sprawie pouczenia strony o prawie

a. zapoznania się z aktami sprawy

b. złożenie końcowego oświadczenia

- obowiązek wstrzymania się do wydania decyzji do czasu złożenia powyższego oświadczenia

Organ może odstąpić od obowiązku zapewnienia stronie czynnego udziału :

- gdy w postępowaniu wszczętym na wniosek stron organ zamierza wydać decyzję w całości uwzględniając wniosek strony ( pozytywną)

- w przypadku spraw dotyczących zabezpieczenia i zastawu skarbowego

Przykład.

W sytuacji, w której organ p. naruszył zasadę czynnego udziału strony

w postępowaniu od decyzji adresowanej do kilku stron odwołanie wniosła 1 ze

stron. Organ I instancji uznał, że odwołanie zasługuje w całości na

uwzględnienie i nie zawiadamiając pozostałych stron o wniesieniu odwołania

wydał nową decyzję (uchylającą tę decyzję).

Zasada przekonywania ( zasada przesłanek) art. 126 op. Organy podatkowe powinny wyjaśniać stronom zasadność przesłanek , którymi kierują się przy załatwianiu sprawy , aby w miarę możliwości doprowadzić do wykonania przez strony decyzji bez stosowania środków przymusu ( w sposób dobrowolny) .

Dla realizacji tej zasady ma duże znaczenie prawidłowe realizowanie przez organ podatkowy zasady ogólnej udzielania informacji i wyjaśnień o przepisach prawa podatkowego oraz zasady ogólnej czynnego udziału strony w postępowaniu .

Wyjaśnienie zasadności przesłanek ( tzn. wyjaśnić podstawy faktycznej i prawnej decyzji , wytłumaczenie , dlaczego organ zastosował dany przepis do konkretnych ustaleń lub uznał go za niewłaściwy) po to , aby strona była przekonana o słuszności podejmowanych w toku postępowania czynności oraz podjętej decyzji , ma istotne znaczenie także w sprawach , których decyzja nie zawiera obowiązku podlegających wykonaniu w drodze przymusu np. w przypadku decyzji negatywnych. W takim przypadku celem zasady jest dążenie do uzyskania akceptacji decyzji przez stronę, co stwarza szansę na to, że nie będzie wnosiła środków zaskarżenia.

Zasada przekonywania powinna być przede wszystkim wprowadzona w czyn przez prawidłowo zredagowane i poprawne pod względem merytorycznym uzasadnienie decyzji podatkowej.

Zasada ta powinna być realizowana także w toku całego postępowania .

Podejmując poszczególne czynności procesowe organ powinien :

- podejmować ze stroną dialog

- wysłuchiwać jej stanowiska

- ustosunkować się do jej twierdzeń

- wyrabiać w stronie przekonanie , że podejmowane czynności są w pełni celowe i uzasadnione z punktu widzenia przyszłego rozstrzygnięcia sprawy podatkowej.

Dotyczy to także działań , co do których przepisy nie przewidują wymogu formalnego ich uzasadnienie , np. dokonując wezwania strony do osobistego stawienia się , organ podatkowy powinien wskazać , że wezwanie jest niezbędne dla wyjaśnienia stanu faktycznego lub rozstrzygnięcia sprawy.

Zasada szybkości i prostoty ( art. 125 op.) nakłada na organ podatkowy obowiązek równoważnego realizowania 2 postulatów :

1. wnikliwości ( działania z poszanowaniem wszystkich reguł prawa procesowego z zwłaszcza zasady prawdy obiektywnej

2. szybkości działania ( osiągania końcowego celu postępowania w najkrótszym czasie)

posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia.

Natomiast sprawy , które nie wymagają dowodów , informacji lub wyjaśnień , powinny być załatwione niezwłocznie ( natychmiast , od ręki , na poczekaniu , lub gdy strona zgłosiła organizatorowi dostateczny materiał dowodowy wraz z wnioskiem o wszczęcie postępowania.

Badając sprawę „ wnikliwie” o.p. nie ma prawa zbędnie przedłużać postępowania.

Obowiązek „szybkiego” załatwienia sprawy nie może stanowić usprawiedliwienia do rozpatrywania spraw w sposób powierzchowny , a tym bardziej do odstąpienia od reguł postępowania.

W szczególności organ podatkowy nie może odmówić przeprowadzenia określonego dowodu tylko z tej przyczyny , że spowoduje to przedłużenie postępowania lub też ze względu na to , iż dowód jest zbyt skomplikowany lub też wymaga szeregu zabiegów technicznych.

Celem tej zasady jest przeciwdziałanie powolności działań o. podatkowej , które może być :

- szkodliwe dla interesów publicznych

- może ograniczyć lub udaremnić urzeczywistnienie praw stron.

Realizacja tej zasady zawarta jest w przepisach określających : terminy załatwiania spraw , środki obrony przed bezczynnością , organu podatkowego następnie skarży do S.A. odpowiedzialność pracownika organu podatkowgo.

Ordynacja podatkowa wprowadza obowiązek działania organów w każdej sprawie podatkowej bez „ zbędnej zwłoki” i ustanowiła maksymalne terminy załatwiania sprawy,

zróżnicowanie dla postępowania w 1-wszej instancji i postępowania odwoławczego.

Zasada pisemności – art. 126 op. Wymaga , aby sprawy podatkowe były załatwiane w formie pisemnej, chyba , że przepisy szczególne stanowią inaczej.

Celem zasady jest zagwarantowanie jasności oraz pewności obrotu prawnego.

Z zasady tej wynika obowiązek pisemnego dokumentowania czynności dokonywanych w trakcie całego postępowania podatkowego od wszczęcia poprzez postępowanie wyjaśniające , aż do podjęcia decyzji , gdyż „ załatwienie sprawy „ nie jest czynnością jednorazową , ale obejmuje cały ciąg w/w czynności.

W formie pisemnej zatem w rozsądnym zakresie powinny być dokonywane wszystkie czynności w toku załatwiania spraw. *np. komunikowanie się organuze stronami i stron z organem, przyjmowanie oświadczeń i wyjaśnień stron,przesłuchiwanie świadków, oględziny, odebranie opinii biegłego.

Niektóre czynności ze swej istoty mają formę ustną np. przesłuchanie świadków, biegłego.

Inne mogą być dokonywane na podstawie wyraźnego przepisu prawa np. ustne złożenie podania art. 168OP

W odniesieniu do tych czynności zasada pisemności oznacza obowiązekutrwalania ich na piśmie przez organ podatkowy w formie sporządzonego protokołu. Gdy czynność organu nie podlega utrwaleniu w protokole, a ma znaczenie dla sprawy lub toku postępowania, powinna zostać utrwalona na piśmie w postaci adnotacji podpisanej przez pracownika dokonującego tych czynności art. 172-177 OP

Zasada dwuinstancyjności postępowania podatkowego (art. 127 OP) polega na tym, że od decyzji organu podatkowego wydanej w sprawie podatkowej po raz pierwszy, służy stronie zwyczajny środek prawny czyli odwołanie do organu wyższej instancji, którego wniesienie rodzi obowiązek ponownego rozpatrzenia tej samej sprawy podatkowej oraz jej rozstrzygnięcie w drodze decyzji.

Istota analizowanej zasady wyraża się zatem w możliwości dwukrotnego rozpatrywania i rozstrzygania tej samej sprawy podatkowej

· najpierw przez organ pierwszej instancji

· a w razie wniesienia odwołania – przez organ drugiej instancji

Z istoty zasady wynika, że organ odwoławczy rozpatrując ponownie sprawę podatkową nie może ograniczyć się tylko do kontroli decyzji organu I instancji lub kontroli zasadności argumentów podniesionych w odwołaniu, lecz ma obowiązek zbadać zasadność merytoryczną odwołania i ponownie rozstrzygnąć tę samą sprawę. Konieczne jest zatem przed rozstrzygnięciem przeprowadzenie postępowania umożliwiającego osiągnięcie celów dla których jest

przeprowadzone.

Zasad dwuinstancyjności ma zastosowanie niezależnie od tego czy w I instancji wydana była decyzja pozytywna czy negatywna dla strony (czyli nie uwzględniająca w całości lub w części żądania zawartego w podaniu)

Naruszeniem tej zasady będzie np. narzucenie przez organ II instancji rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy przez organ I instancji poprzez wydanie polecenia czy zalecenia, wykroczenie przez organ II instancji poza granice wyznaczone rozstrzygnięciem decyzji organu I instancji.

Skutkiem prawnym naruszenia zasady dwuinstancyjności postępowania jest nieważność decyzji.

Zasada ta nie ma zastosowania gdy w sprawie orzekał w I instancji MF, dyrektor IS, IC lub SKO. Wniesienie odwołania nie uchyla postępowania w wyższej instancji, lecz sprawa jest ponownie rozpatrywana przez ten sam organ, który raz już orzekał w tej sprawie.

Od decyzji ostatecznej nie przysługują środki prawne w toku postępowania instancyjnego .

Są to np:

-Wydanie przez organ I instancji od których strona nie wniosła odwołania w przepisowym terminie i nie przywrócono mu tego terminu.

- Decyzje wydania przez organ odwoławczy

Inny wyjątek od zasady dotyczy orzekania w sprawach odpowiedzialności odszkodowawczej.

Zasada trwałości ostatecznych decyzji podatkowych (art. 128 OP). Decyzje od których nie służy odwołąniew postępowaniu podatkowym są ostateczne. Uchylenie lub zmiana tych decyzji (art. 253,253a, 254, 255) stwierdzenie ich nieważności (art. 247-252) oraz wznowienie postępowania (art. 140-146) mogą nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w OP oraz ustawach podatkowych.

Z definicji tej wynika, że jest to ostateczne załatwienie sprawy podatkowej, która nie może być ponownie przedmiotem postępowania.

Zasada ta ma podstawowe znaczenie zarówno dla ochrony praw strony nabytych na podst ostatecznej decyzji podatkowej jak też dla ochrony porządku prawnego.

W związku z tą zasadą przyjmuje się domniemanie mocy obowiązującej decyzji podatkowych. Istota polega na tym, że Dec. Ostat. Obiwiązuje tak długo, dopóki nie zostanie uchylona, zmieniona, nie zostanie stwierdzona jej nieważność na podst. Innej prawnie wydanej decyzji przez kompetentny organ.

Podział decyzji pod. Na nieostateczne i ostateczne opiera się na kryterium

prawnej możliwości zaskarżenia decyzji w drodze zwyczajnego środka prawnego.

Od decyzji nieostatecznych służy odwołanie.

PYTANIA :

1. Charakterystyka zasad:

1. zasada prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organu podatkowego

2. zasada prawdy obiektywnej

3. z. czynnego udziału stron w prawie podatkowym

4. z. przekonywania

5. z. szybkości i prostoty

6. z. pisemności

7. z. dwuinstancyjności

8. z. trwałości ostatecznych decyzji

 

1. prawa i obowiązki w/w zasad przy stosowaniu tych zasad ( 1-ej z tych zasad) posiada strona w postępowaniu podatkowym:

- podatnik

- płatnik

- inkasent bądź ich pełnomocnik

26.03.2011

Wyłączenie pracownika urzędu administracyjnego z postępowania podatkowego.

Z realizacją zasady prawdy obiektywnej wiąże się wymóg prowadzenia p.p. w sposób bezstronny. Temu celowi służą m.in. przepisy normujące wyłączenie pracownika urzędu (skarbowego, celnego, gminy, miasta, marszałkowskiego, obsługującego MF, starostwa, izby skarbowej, celnej oraz funkcjonariusza celnego i członka SKO) od udziału w każdym stadium postępowania w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych oraz innych praw normowanych przepisami prawa podatkowego (art. 130) dotyczy to I instancji, ustawodawca stoi na straży obiektywizmu dlatego zdarza się sytuacja że dany pracownik nie może prowadzić postępowania .dotyczy ona np. pracowników (naczelnik zwierzchnik pracowników) urzędu celnego jest organem jest godziwym np. dla podatku akcyzowego , urzędy gminy do podatków lokalnych

Jeżeli nastąpi wyłączenie pracownika do prowadzenia sprawy wyznaczany jest inny pracownik (wyznacza go odpowiednio: naczelnik urzędu skarbowego, celnego, wójt, burmistrz, prezydent miasta, marszałek województwa, Minister Finansów, starosta, dyrektor izby skarbowej, celnej, prezes SKO) lub inne SKO (wyznacza Prezes RM, jeżeli skutkiem wyłączenia jest brak pełnego składu orzekającego – SKO jest organem kolegialnym) lub z dyrektor izby skarbowej lub dyrektor izby celnej jako osoba fizyczna na czele II instancji podatków państwowych albo prezes Samorządowego Kolegium Odwoławczego którym jest organem II instancji

Wyłączeniu podlega pracownik tego urzędu, w którym toczy się postępowanie podatkowe oraz urzędu, do którego inny urząd zwrócił się o dokonanie określonych czynności z zakresu postępowanie podatkowe (np. p. Kowalski mieszka w Piasecznie a sprawę dot. Jego zobowiązania w podatku od nieruchomości prowadzi organ podatkowy w Kielcach. Aby podatnik nie musiał jechać do Kielc wzywa go do osobistego stawiennictwa właściwy jego miejscu zamieszkania organ podatkowy w Piasecznie, do którego zwrócił się organ podat. Z Kielc, określając okoliczności sprawy p. Kowalskiego)musi być określony dokładny adres

Wyłączeniu podlega pracownik, który prowadzi sprawę podatkową, niezależnie od jej rodzaju, czy charakteru, w każdej instancji, gdy sprawa załatwiana jest w trybie zwykłym jak też i w nadzwyczajnych trybach postępowania.(sytuacja została zakończona wydaniem decyzji przez I lub II instancje i tylko w szczególnych sytuacjach do ponownego rozpatrywania lub stwierdzenia nieważności decyzji )

Wyłączeniu nie podlegają pracownicy nie wykonujący czynności procesowych lecz jedynie techniczno-biurowe(te osoby nie mają wpływu na tok realnego postępowania) (np. kancelaryjne przyjęcia podań- potwierdzanie wpływu na oryginał i kopii (pieczęć), wciągnięcia do rejestru spraw(zapisanie w księgach))ordynacja podatkowa reguluje 2 tryby wyłączenia pracowników: z mocy samego prawa art. 130 par. 1ordynacji podatkowej oraz na wniosek (płatnika , podatnika lub inkasenta lub pełnomocnika strony) i z urzędu art. 130 par 3 (naczelnik urzędu skarbowego, dyrektor izby skarbowej –on podejmuje decyzje aby postawa bestroności była zachowana)

Przesłanki zastosowania każdego z tych trybów są odmienne. Wyłączony z mocy prawa jest pracownik od udziału w postępowaniu w sprawach dotyczących zobowiązań podatkowych i innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego w których :

1.       jest stroną (np. w sprawie nadania NIP- najczęściej każda osoba fizyczna)(będzie na własną korzyść nie narzuci na siebie sankcji)

2.        pozostaje ze stroną w takim stosunku prawnym, że rozstrzygnięcie sprawy może mieć wpływ na jego prawa lub obowiązki (oddziaływać na jego interesy w bliższej lub dalszej przyszłości, np. podpisał ze stroną, który jest przedsięb. Umowę pożyczki a sprawa dotyczy rozłożenia zaległości podatkowej na raty) łączą go interesy

3.       Stroną jest bliska mu osoba (małżonek, rodzeństwo, wstępny, zstępny, powinowaty 1 stopień – teść, zięć, synowa, osoba związana z nim tytułem przysposobienia, opieki, kurateli) także po ustaniu małżeństwa, przysposobienia, opieki lub kurateli wskazuje się stopień pokrewieństwa nastawienie emocjonalne nie może mieć miejsca

4.       Był świadkiem, biegłym był lub jest przedstawicielem podatnika albo jest nim jedna z bliskich pracownikowi osób, wymienionych wyżej (przedstawiciel ustawowy – podstawą reprezentacji jest ustawa; pełnomocnik – podstawą reprezentacji jest oświadczenie reprezentowanego; w obu przypadkach osoba ta działa w cudzym imieniu, dokonuje w imieniu innej osoby np. podatnika czynności ze skutkami bezpośrednio dla reprezentowanego) nie może być też w relacji z tą osobą

5.       Brał udział w wydaniu zaskarżonej decyzji („decyzja zaskarżona” oznacza decyzję od której wniesiono środek odwoławczy „braniu udziału w wydaniu” takiej decyzji odnosi się do pracownika który  orzekał w I instancji, a po wydaniu decyzji został przeniesiony czy oddelegowany do organu II instancji i miałby tam ponownie orzekać niejako „we własnej sprawie” a więc w sprawie wcześniej przez siebie rozstrzygniętej)

6.       Zaistniały okoliczności, w związku z którymi wszczęto przeciw niemu postępowanie służbowe, dyscyplinarne lub karne. Sam fakt zaistnienia okoliczności uzasadniających wszczęcie jednego z tych postępowań nie wywołuje skutku w postaci wyłączenia pracownika z mocy prawa

7.       Stroną jest osoba pozostająca wobec niego w stosunku nadrzędności służbowej (osoba pełniąca funkcję organu oraz inne osoby piastujące funkcje kierownicze w danym urzędzie)

Przyczyna obligatoryjnego wyłączenia pracownika przez jego bezpośredniego przełożonego – z urzędu lub na żądanie pracownika czy strony(inkasent, podatnik , płatnik):

Jeżeli zostanie uprawdopodobnione istnienie okoliczności innych niż wyżej wymienione, które mogą wywołać wątpliwości co do bezstronności pracownika (funkcjonariusza celnego, skarbowego). Istnienie takich okoliczności nie musi być dowiedzione, wystarczy samo uprawdopodobnienie (np. może zostać wyłączony pracownik, który miałby brać udział w postępowaniu w sprawie w której przedstawicielem będącego stroną płatnika, inkasenta czy innej osoby nie będącej podatnikiem jest małżonek pracownika)

Naruszenie przepisów o wyłączeniu pracownika stanowi przesłankę wznowienia postępowania, W dalszej konsekwencji będzie po stronie poszkodowanej otwierać drogę do dochodzenia roszczenia odszkodowawczego (tylko tak może odzyskać to co zapłaciła, raz tylko tak można dochodzić też wyjaśnień cywilno –prawnych) art. 260-261 OP. Może być też uznane za naruszenie przepisów postępowania, co może skutkować uznaniem decyzji za wadliwą.

Wyłączenie naczelnika urzędu z postępowania podatkowego O.P. przewiduje wyłączenie naczelnika US lub UC od załatwiania spraw dotyczących zobowiązań podatkowych lub innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, w przypadku gdy spraw dotyczy:

1.       Tego naczelnika, jego zastępcy, osób mu bliskich (takich jak małżonek, rodzeństwo, wstępnych-rodzice zstępnych- dzieci, wnuki, powinowatych I stopnia, osób związanych z nim stosunkiem przysposobienia, opieki, kurateli)

2.       Dyrektora IS, IC albo ich zastępców czy osób im bliskich wymienionych wyżej są oni zwierzchnikami naczelnika US, nie podejmują decyzji niekorzystnych dla swojego szefa

W przypadku wyłączenia wymienionych organów sprawę załatwia naczelnik US (UC) wyznaczony przez organ wyższego stopnia,(czyli sprawa jest przekazywana do rozstrzygnięcia do innego organu I instancyjnego który również zajmuje się tą samą grupą podatków) Czyli w sprawach naczelnika – przez dyr. IS (IC)a w sprawach dyrektora – przez MF. W tym przypadku jednak MF nie może wyznaczyć naczelnika US (UC) podlegającego dyrektorowi IS (IC), którego dotyczą przesłanki wyłączenia, czyli wyłączeniu podlegają wszyscy naczelnicy US (UC) działających na obszarze właściwości miejscowej dyrektora IS (IC) będącego stroną w sprawie.

W postępowaniach odwoławczym i nadzwyczajnym organem właściwym będzie dyrektor IS jako organ II instancji nadrzędny nad naczelnikiem US, wyznaczonym przez MF.

Naruszenie przepisów o wyłączeniu organu podatkowego stanowi przesłankę wznowienia postępowania podatkowego.

Natomiast błędne stwierdzenie istnienia podstaw do wyłączenia organu od załatwienia sprawy i wyznaczenia jako właściwego innego organu prowadzi do naruszenia właściwości , a ostateczna decyzja jest dotknięta wadą nieważności. W obu przypadkach mamy uruchomienie stanów nadzwyczajnych .

Ordynacja podatkowa przewiduje także wyłączenie wójta, burmistrza, prezydenta miasta, starosty, marszałka województwa, ich zastępców oraz skarbnika i strony od załatwiania spraw dotyczących zobowiązań podatkowych lub innych spraw normowanych przepisami prawa podatkowego, w przypadku gdy sprawa dotyczy wymienionych podmiotów i (organów) oraz osób im bliskich (takich jak jak małżonek, rodzeństwo, wstępnych zstępnych, powinowatych I stopnia, osób związanych z nim stosunkiem przysposobienia, opieki, kurateli).

W przypadku wyłączenia wymienionych organów, sprawę załatwia organ właściwy do załatwienia sprawy, wyznaczony przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze (SKO) ponieważ jest ono nadrzędne do wójta, burmistrza itd. , właściwe ze względu na siedzibę wyłączonego organu. Ma wgląd merytoryczny czyli właściwość miejscową i rzeczową poszczególnych dla podatków samorządowych czyli wójta , burmistrza itd.

 Podręczniki:

Ordynacja podatkowa pod. Redakcją Henryk Dzwonkowski – komentarz

Mastalski Ryszard Ordynacja Podatkowa Unimex Wrocław

Brzeziński Bogumił , Kalinowski Marek Ordynacja Podatkowa – komentarz lub postępowanie podatkowe

Stroną w postępowaniu podatkowym jest podatnik, płatnik, inkasent lub ich następcy prawni (podmioty powstałe w wyniku przekształcenia połączenia bądź też podziału podatnika , płatnika i inkasenta, następstwo prawne będzie głównie dotyczyło podatnika i płatnika , inkasenta rzadko , a także osoby trzecie. Które z uwagi na swój interes sprawny żądają czynności organów podatków, rozliczenia podatków do której czynności podjęta jest w oparciu o przepisy postępowania podatkowego organ podatkowy się odnosi lub którym interes prawny , działanie organu podatkowego dotyczy .

Mamy 3 sytuacje :

·         Która z uwagi na swój interes prawny żąda czynności organu podatkowego

·         Do której czynność (podjęta w p.p.) organu podatkowego się odnosi interes prawny danego podatnika

·         Lub której interesu prawnego działanie organu prawnego dotyczy sam podejmuje działania w celu pozyskania należności publiczno – prawnej

O.P. uzależnia posiadanie przymiotu strony od tego, czy można wskazać interes prawny danego podmiotu tj taki, który znajduje oparcie na konkretnej normie w przepisach prawa materialnego,(system podatkowy) uzasadniający jego uczestnictwo w postępowaniu i który może być zaspokojony przez wydanie decyzji, czyli ma interes prawny który nie zgadza się z naliczaniem podatku od nieruchomości żąda wydania decyzji ustalającą wysokość podatku od nieruchomości adekwatną do przepisów prawa podatkowego od nieruchomości , gdyż dotychczas naliczany podatek był jego zdaniem za wysoki , bądź też żąda od organu podatkowego wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę w określonym podatku tak aby odzyskać pieniądze które były nienależnie uiszczane z tytułu rozliczenia tego podatku na rzecz konkretnego organu podatkowego .Odnosi się do poszczególnych podatków - od podatku towarów i usług , podatku dochodowego od osób prawnych , podatku od nieruchomości.

O tym, czy interes podmiotu  ma charakter prawny, czy tylko faktyczny, przesądza treść obowiązujących przepisów prawa materialnego podatkowego, interes prawny musi bezpośrednio dotyczyć sfery prawnej podmiotu. Podatnik swoim zachowaniem nie może wpłynąć na zmianę prawa przepisów obowiązujących , on musi podać się rygorowi prawa podatkowego dochodząc swojego interesu faktycznego , musi działać według ordynacji podatkowej ale także według przepisu prawa majątkowego .

Przykład :

Organ podatkowy wszczął postępowanie w sprawie wymiaru podatku od spadku w trybie ustawy o podatku i spadku od darowizn , w świetle przepisów ordynacji podatkowej stronami postępowania będą podatnicy – spadkobiercy którzy z mocy przepisów ustawy od podatków i spadków i darowizn podlegają obowiązkowi podatkowemu od darowizn jeżeli nie odrzuci spadku czyli mamy sytuację taka ,że osoba fizyczna będąca spadkobiercą całości lub części majątku po osobie zmarłej występuje na podstawie testamentu , czyli pisemnej woli spisanej przez spadkodawcę bądź też w trybie postępowania ustawowego przed sądem cywilnym od twierdzenia nabycia spadku po zmarłym panu Kowalskim i oczywiście konsekwencją uzyskania całości lub części spadku należącego wówczas do osoby zmarłej jest konieczność rozliczenia podatkowego zapłaty należnego podatku od spadków w trybie art. Odpowiedniej ustawy od podatków od spadków i darowizn . Jeżeli nie przyjmują spadku wówczas nie będą podlegali przepisą prawa materialnego . Natomiast osoby które mają cel faktyczny np. małżonek spadkobiercy nie będącym podatnikiem nie są stronami postępowania w rozumieniu przepisów . Chodzi tu o interes prawny a nie interes faktyczny bycia współmałżonkiem potencjalnego spadkobiercy który uzyskuje określone prawa bądź też , określone rzeczy poprzez cały proces spadkowania .

Zainteresowanie podmiotu wynikiem postępowania w danej sprawie ma charakter wyłącznie faktyczny, gdyż w żaden sposób nie wpływa na określoną przepisami sytuację prawną strony np. podatnika zobowiązanego do uiszczenia podatku.

Stroną w postępowaniu podatkowym może być również osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nie mająca osobowości prawnej inna niż wymieniona wyżej, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego przed powstaniem obowiązku podatkowego ciążą  na niej szczególne obowiązki lub zamierza skorzystać z uprawnień wynikających z tego prawa podatkowego.

Przykład

Stroną postępowania w sprawie nadania numeru identyfikacji podatkowej będzie płatnik składki na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne w których w świetle przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji płatników objętych obowiązkiem ewidencyjnym działał w imieniu danego podatnika i dokonywał rozliczeń publicznoprawnych (to nie tylko rozliczenia podatkowe ale rozliczenia w zakresie ubezpieczeń społecznych tudzież składek na państwowe rehabilitacje które były niepełnosprawne , stosujemy też regulacje ustawy zwaną ordynacją podatkową.

W przypadku małżonków wspólnie opodatkowanych na podstawie przepisów prawa podatkowego, jedną strona postępowania są małżonkowie i każdy z nich jest uprawniony do działania w imieniu obojga. Przepis ten wprowadza szczególną konstrukcję, polegającą na traktowaniu dwóch osób fizycznych jako jednej strony (fikcja prawna) Jeśli małżonkowie są ze sobą 12 miesięcy , to powoduje obniżenie zadłużenie podatkowe pozwala na traktowanie ich jako jednej strony , gdyż oni jednocześnie składają podpisy na deklaracji , każdy z nich jest uprawniony w działaniu w imieniu obojga w postępowaniu podatkowym . w innych sytuacjach mogą być swoimi pełnomocnikami.

Skutkiem wprowadzenia powyższej zasady organ podatkowy obowiązany jest prowadzić jedno postępowanie podatkowe, w jednej sprawie ( w której w charakterze strony wystąpią dwie osoby fizyczne i wydać jedną decyzję wobec obojga małżonków (współuczestnictwo procesowe materialne)

Następuje zatem wyłączenie stosowania przepisów procesowych przewidujących szczególne obowiązki organu podatkowego związane z wielością stron postępowania np. obowiązek doręczenia pism odrębnie wszystkim stronom , obowiązek uwzględnienia sprzeciwu innych stron przy umorzeniu postępowania na wniosek jednej strony. Doręcza się pismo do jednego staje się skuteczne do obydwojga.

Oprócz strony w p.p. mogą brać udział podmioty na prawach strony. które nie są stronami są : Należą do nich prokurator i Rzecznik Praw Obywatelskich. Ich pozycję prawną w p.p. która jest taka sama, określają przepisy działu IV Kodeksu postępowania administracyjnym i ustawy o Rzeczniku Praw Obywatelskich .

Służą im uprawnienia takie jak:

1.       Prawo zwrócenia się do właściwego organu administracyjnego. O wszczęcie postępowania w celu usunięcia stanu niezgodnego z prawem (a organ pod. Ma obowiązek wszczęcia postępowania z urzędu w sprawie objętej żądaniem)

2.       Prawo udziału w każdym stadium postępowania w celu zapewnienia, aby postępowanie i rozstrzygnięcie sprawy było zgodne z prawem (może włączyć się do postępowania na każdym etapie  w I jak i w II instancji, także w postępowaniach nadzwyczajnych np. we wznowionym postępowaniu, w postępowaniu w sprawie nieważności decyzji)

3.       Prawa strony tzn. mogą korzystać z wszystkich uprawnień przypisanych stronie np. składania wyjaśnień, odwołania od decyzji , zażaleń na postanowienia sprawy merytoryczne rozstrzygane są decyzjami , co służy odwołani do II instancji , a w sprawach drobniejszych wydawane są postanowienia wówczas w trybie odwoławczym wykładane są zażalenie .Maja prawo stanąć po stronie jednostki , występując w obronie praw jako jednostki słabszej . Może wkraczać w czasie postępowanie w czasie I i II instancji .

Jednym z zadań rzecznika jest umocnienie praw jednostki nie tylko karne, cywilne ale także związane z prawem podatkowym materialnego dlatego, iż 1989 -1991 nie było tak rozwinięte jak teraz .

Organ podatkowy jest zobowiązany zawiadomić te podmioty o wszczęciu post. I o toczącym się postępowaniu . Gdy uzna ich udział za niezbędny w ramach kompetencji które one posiadają .

Podmioty te samodzielnie decydują o tym, czy wezmą udział, a organ nie ma prawa rozstrzygać kwestii dopuszczenia tych podmiotów w postępowaniu.

Strona nie zawsze działa samodzielnie w postępowaniu podatkowym. Może za nią działać przedstawiciel. Przedstawicielstwo polega na tym, że przedstawiciel dokonuje w imieniu innej osoby czynności prawne, ze skutkami bezpośrednio na reprezentowanego.

Podstawą umocowania do działania w cudzym imieniu może być:

1.       Przepis ustawy - Przedstawicielstwo ustawowe, w sytuacjach, gdy sama strona nie posiada zdolności do samodzielnego działania w postępowanie podatkowe

2.       Oświadczenie reprezentowanego (umowa) – jest to pełnomocnictwo w sytuacji , gdy strona udzieli pełnomocnictwa na piśmie innej osobie

Pełnomocnikiem strony może być wyłącznie osoba fizyczna mająca pełną zdolność do czynności prawnych a więc adwokat, radca prawny, doradca podatkowy, małżonek strony, a do dokonania czynności przed organami celnymi w imieniu agencji celnej – upoważniony pracownik agencji celnej, osoba fizyczna prowadząca agencje celną. Pełnomocnik nie musi się legitymować żadnymi wiadomościami ani też kwalifikacjami fachowymi. Nie musi być mieć licencji ale musi wiedzieć że jeśli popełni błąd który będzie łamał prawo może spowodować że uiszczenia mu jakieś kary cywilno – prawnej , finansowej lub innej.

Pełnomocnictwo powinno być udzielone na piśmie lub zgłoszone ustnie do protokołu. Pełnomocnik dołącza do akt oryginał lub urzędowo poświadczony odpis pełnomocnictwa. Adwokat, radca prawny lub doradca podatkowy może sam uwierzytelnić odpis udzielonego mu pełnomocnictwa.

Przepis wyjątkowy: organ podatkowy może nie żądać pełnomocnictwa (nawet jeśli nie zostało zgłoszone ustnie do protokołu), gdy spełnione są 3 przesłanki:

1.Pełnomocnik ma wystąpić w sprawie w poszczególnych, wynikających w toku postępowania kwestiach (tzn w trakcie dokonywania jednej lub kilku czynności, nie zaś w całym postępowaniu)

      2. Treść dokonywanej czynności jest mniejszej wagi

   3. Pełnomocnikiem jest małżonek strony

 4. Sam fakt umocowania małżonka i zakres jego upoważnienia do występowania w imieniu strony nie budzą wątpliwości

Zakres umocowania pełnomocnika do działania wyznacza treść pełnomocnictwa. Jeśli pełnomocnictwo upoważniające do prowadzenia wszelkich spraw mocodawcy (pełnomocnictwo ogólne) lub też upoważniające do prowadzenia konkretnej sprawy (pełnomocnictwo szczególne) nie zawiera żadnych ograniczeń co do możliwości dokonania określonej czynności – np. złożenia  odwołania, pełnomocnik może dokonać każdej czynności postępowania.

Możliwość działania strony  w p.p. przez pełnomocnika jest wyłączona jedynie ze względu na charakter czynności, która wymaga jej osobistego działania, np. konieczność przesłuchania strony, osobiste wyjaśnienie strony. Może radzić ale nie może zeznawać za osobę .

Od daty przyjęcia zgłoszenia pełnomocnictwa do protokołu lub tez od daty doręczenia pełnomocnictwa na piśmie, organ podatkowy powinien zawiadamiać pełnomocnika o wszystkich podejmowanych przez siebie czynnościach i wzywać go do udziału w nich na równi ze stroną.

Pominięcie przez organ pełnomocnika strony jest równoznaczne z pominięciem strony w p.p. i uzasadnia wznowienie postępowania art. 240 par 1 OP.

Pełnomocnictwo wygasa wskutek:

• Odwołania go przez stronę

• Zrzeczenia się go przez osobę umocowaną sam może się zrzec

•   Śmierci mocodawcy tylko jeśli jest osobą fizyczna

Jeśli strona ustanowi kilku pełnomocników, powinna wyznaczyć jednego z nich jako właściwego do doręczeń i powiadomić o dokonanym wyborze organ podatkowy.

W przeciwnym razie organ może w sposób swobodny wybrać pełnomocnika, któremu doręczy pismo ze skutkiem prawnym gdyż nie ma obowiązku kierowania pism do wszystkich pełnomocników.

2 forma która wynika z przepisów ustawy , z systemu podatkowego : Wyznaczenie przedstawiciela ustawowego Organ podatkowy występuje do sądu z wnioskiem o wyznaczenie kuratora dla:

1.       Osoby niezdolnej do czynności prawnych

2.       Osoby nieobecnej, jeżeli kurator nie został wyznaczony

3.       Osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, w sytuacji gdy nie może ona prowadzić swoich spraw wskutek braku powołanych do tego organów

W przypadku konieczności podjęcia czynności niecierpiących zwłoki organ podatkowy sam wyznacza przedstawiciela, za jego zgodą, uprawnionego do działania do czasu wyznaczenia kuratora przez sąd – dla osoby nieobecnej.

Terminy załatwiania spraw. Wynikają z dwuinstancyjności postępowania z drugiej strony rzutują na prawa i obowiązki osób uczestniczących w p.p. . gdyż przekroczenie terminu spraw powoduje nie możność dalszego postępowania w danej sprawie ograniczenie praw podatników dochodzeni wydania decyzji zgodnie z ich wolą.

Terminy załatwiania spraw są szczególnym rodzajem terminów w p.p. Są to maksymalne terminy ustawowe wyznaczone dla organów podatkowych celem ich zdyscyplinowania przy załatwianiu spraw podatkowych. Oznacza to, że organ powinien załatwić sprawę w okresie ich trwania, co nie oznacza, że sprawa może być zawsze załatwiana w ostatnim dniu terminu( sprawy powinny być załatwiane niezwłocznie chyba ,że sprawa wymaga przedłużenia postępowania podatkowego z powodu trudności sprawy)(jeżeli może być załatwiona w terminie krótszym niż ustawowy, organ nie powinien oczekiwać na jego upływ, lecz zakończyć sprawę wydając rozstrzygnięcie). Ustanowienie tych terminów. jest bowiem konsekwencją normatywną ogólnej zasady „szybkości postępowania” ,dla I instancji załatwienie sprawy( na polu pańswowym ):

v  Która może być rozpatrzona na podstawie :

*  Na podstawie dowodów przedstawianych przez stronę łącznie z jej żądaniem wszczęcia postępowania lub

*  Na podstawie faktów powszechnie znanych i

*  Dowodów znanych z urzędu organowi prowadzącemu postępowanie – powinno nastąpić niezwłocznie (tzn  szybko, bez nieuzasadnionego wstrzymywania sprawy bez biegu). Będą to sprawy, w których nie będzie zachodziła potrzeba prowadzenia postępowania wyjaśniającego

v  Wymagającej przeprowadzenia postępowania dowodowego powinno nastąpić bez zbędnej zwłoki (tzn bez niepotrzebnych zahamowań i przewlekłości), jednak nie później niż w ciągu 1 m-ca

v  Szczególnie skomplikowanej – nie później niż w ciągu 2 m-cy (tzn w sprawie, w której organ będzie musiał gromadzić ponad przeciętną ilość źródeł dowodowych, wymagającej szczególnie żmudnej analizy- musi przedstawić argumenty)

v  Na żądanie strony – od dnia doręczenia organowi żądania strony

v  Z urzędu – od dnia doręczenia stronie postanowienia o wszczęciu

Dla II instancji załatwienie sprawy w postępowaniu odwoławczym powinno nastąpić nie później niż w ciągu 2 m-cy od dnia otrzymania odwołania przez organ odwoławczy > jednak nie dłużej niż 3 m ( nie wysyłamy tego do II instancji tylko do pierwszej i to ona dalej kieruje odwołanie)

Do terminów wyżej określonych dla obu instancji nie wlicza się:

v  Terminów przewidzianych w przepisach prawa podatkowego dla dokonania określonych czynności

v  Okresów zawieszenia postępowania oraz

v  Okresów opóźnień spowodowanych z winy strony

v  Okresów opóźnień z przyczyn niezależnych od organu

Konsekwencje nie dotrzymania terminu załatwiania spraw:

1)      O każdym przypadku niezałatwienia sprawy we właściwym terminie organ podatkowy obowiązany jest:

a)      Zawiadomić stronę (gdy upłynął termin załatwienia sprawy)

b)      Podając przyczyny niedotrzymania terminu (nawet niezależne od organu) i

c)       Wskazać nowy termin załatwienia sprawy (z zachowaniem ogólnej zasady szybkości postępowania)

2)      Na niezałatwienie sprawy we właściwym lub nowym, wskazanym przez organ terminie stronie służy ponaglenie do

a)      Organu podatkowego wyższego stopnia ( ws stosunku do naczelnika US do dyr. IS

b)      Ministra Finansów jeżeli sprawa nie została załatwiona przez dyrektora IS

W Związku z bezczynności ą MF nie służy ponaglenie, jedynie skarga do S.A.

3         Organ podatkowy wyższego stopnia uznając ponaglenie za uzasadnione:

·         Wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz

·         Zarządza wyjaśnienie przyczyn i

·         Ustalenie osób winnych niezałatwienia sprawy w terminie

·         A w razie potrzeby podejmuje środki zapobiegające naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości

Ponadto po wyczerpaniu tego środka prawnego, strona może złożyć również skargę do S.A.

Niezałatwienie sprawy w ustawowo określonym terminie nie powoduje pozbawienia organu prawa do rozpoznania sprawy i wydania decyzji, nie powoduje też bezskuteczności czynności

podejmowanych przez organ podatkowy.Można jednak spowodować konsekwencje dla pracownika a także udzielić odpowiedzialności odszkodowania za szkodę wyznacza strona przez funkcjonariusza państwowego przy wykonaniu powierzonej mu czynności.

Strona może wnieść w trybie skargi i wniosków na pracownika w związku z

Pytania

1 w jakich przypadkach może dojść do wyłączenia z postępowania podatkowego:

A pracownika urzędu administracji podatkowej

B naczelnika urzędu administracji podatkowej

2 kto może być stroną w postepowaniu podatkowym

3 jakie podmioty mogą występować na prawach strony w postępowaniu podatkowym i jakie są ich uprawnienia

4         kto może być pełnomocnikiem w postępowaniu podatkowym i jakie posiada uprawnienia

5         jakie są zasady dotyczące wyznaczania przedstawiciela ustawowego w postępowaniu podatkowym

jakie są terminy załatwiania spraw przez organy I i II instancji i jakie są konsekwencje niedotrzymania 

Wykład 5 09.04 – część Gosi

Co to jest decyzja podatkowa i jakie elementy zawiera:

Decyzja – jest aktem, który stanowi formę załatwiania sprawy podatkowej (rozstrzyga sprawę, co do istoty?) oraz formę zakończenia p.p. w zakresie przedmiotu rozstrzygnięcia jest aktem finansowym tj. w aspekcie formy- aktem administracyjnym.

Decyzja podatkowa jest:

- oparta na przepisach prawa ,tzn. podstawą do wydania decyzji, mogą być wyłączne przepisy prawa powszechnie obowiązującego (Konstytucji, ustawy, ratyfikowanej umowy międzynarodowej, rozporządzenia, akt prawa miejscowego). Dyrektywy do Unii Europejskiej

- czynnością prawną tzn. wydania decyzji, ma na celu wywołanie określonych skutków prawnych ; powoduje powstanie, zmianę lub (uchwalenie) uchylenie stosunku prawno podatkowego bądź też wiąże potwierdzenie jego treści.

- właściwego organu administracji publicznej , tzn. Organu uprawnionego do wydawania decyzji posiadającego kompetencje do rozstrzygania indywidualnej sprawy podatkowej.

- podejmowaną w sferze zewnętrznej tzn. adresatem decyzji jest strona p.p. a więc osoba fizyczna, prawna lub inny podmiot pozostający poza aparatem administracji publicznej.

- kształtujący w sposób jednostronny i władczy tzn. prawa i obowiązki adresata decyzji są kształtowane w sposób wiążący przez organ administracji wydający decyzję. Mimo, że przepisy prawa zapewniają stronie pewien wpływ na treść decyzji np. przez czynny udział strony w p.p. to jednak ostatecznie twórcą decyzji jest uprawniony do tego organ administracji publicznej, który dysponuje władztwem administracyjnym jednostronnym i władza rozstrzyga o prawach i obowiązkach adresata danego aktu.

- prawa i obowiązki imiennie oznaczonego adresata w indywidualnej sprawie podatkowej, tzn. że decyzja podatkowa jest aktem podwójnie konkretnym, bo zawiera rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach konkretnego adresata (osoby fizycznej, prawnej, jednostki organu n.p.o.) oraz dotyczy konkretnej sprawy podatkowej np. wymiaru podatku, przyznania ulgi w zapłacie itp.

Treść decyzji:

- oznaczenie organu podatkowego – nazwa organu orzekającego i adres, brak oznaczenia powoduje, że pismo takie nie może być traktowane jako decyzja administracyjna.

- daty jej wydania – dzień podpisania , oznaczenie daty ma istotne znaczenie dla ustalania , czy organ nie przekroczył terminów załatwiania spraw, oceny czy decyzja nie została wydana  w sprawie już uprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, czy decyzja była wykonana w dniu wydania, nie ma wpływu na określenie chwili od której zaczyna obowiązywać , bo w tym względzie decyduje data doręczenia decyzji adresatowi, brak daty może skutkować uznaniem decyzji za nieważny.

- oznaczenie strony – pełna nazwa ( imię i nazwisko) i siedziba (adres zamieszkania lub pobytu) pozwala na ustalenie adresata prawa i obowiązków wynikających z decyzji , istotne przy ustalaniu, czy decyzja została skierowana do właściwej osoby , brak oznaczenia strony powoduje, że pismo takie może nie być traktowane jako decyzja administracyjna, (Sylwia- decyzja skierowana do osoby niebędącej stroną w sprawie stanowi podstawę do stwierdzenia jej nieważności )decyzja nie dotycząca strony nie będącej stroną w sprawie stanowiącej podstawę do stwierdzenia jej nieważności.

 - powołanie podstawy prawnej -  polega na dokładnym wskazaniu poszczególnych przepisów (prawa)podatkowych powszechnie obowiązującego, stanowiących podstawę rozstrzygnięcia z podanem jednostki systematyzującej aktu prawnego, określenie aktu i źródła publikacji jego pierwotnego tekstu i wszystkich zmian , jakie miały miejsce do daty wydania decyzji, brak lub niewłaściwe powołanie podstawy prawnej w treści  decyzji  skutkuje stwierdzeniem nieważności takiej decyzji.

- rozstrzygnięcie – przesądza o prawnych konsekwencjach zastosowanej normy prawnej  w odniesieniu do konkretnego przypadku jego treścią są prawa i obowiązki adresata decyzji powinno być jasne i zrozumiałe , gdyż warunkuje prawidłowe wykonanie decyzji , brak rozstrzygnięcia powoduje , że pismo takie(nie jest traktowane) może być traktowane jako decyzja administracyjna . Niepełne rozstrzygnięcie żądania strony może być usunięte w trybie uzupełnienia decyzji

-uzasadnienie faktyczne i prawne – uzasadnienie faktyczne decyzji zawiera w szczególności wskazań faktów , które organ uznał za udowodnione dowodów , którym dał wiarę , oraz przyczyn dla których innym dowodom odmówił wiarygodności , uzasadnienie prawne zaś zawiera wyjaśnienie podstawy prawnej decyzji ( z przygotowaniem przepisów prawa może odstąpić od uzasadnienia ), gdy uwzględnia ona w całości żądania strony (nie dotyczy to decyzji wydanej na skutek odwołania bądź na podstawie której przyznano ulgę w zapłacie podatku) uzasadnienie decyzji wydawanych w oparciu o tzw. Uznanie administracyjne ma szczególne znaczenie przy ocenie , prawidłowości decyzji przez organ odwoławczy , jego brak uniemożliwia ustalenie czy organ I instancji , nie przekroczył granic przyznanego mu uznania administracyjnego brak uzasadnienia skutkuje stwierdzeniem nieważności decyzji. 

- pouczenie w trybie odwoławczym – jeśli od decyzji służy odwołanie, jeżeli nie przysługuje odwołanie – powinno być umieszczone stwierdzenie, że decyzja  jest ostateczna  ( w celu wykluczenia wątpliwości adresata, że brak pouczenia nie jest przeoczeniem organu), brak pouczenia czy też błędne pouczenia nie mogą szkodzić stronie tzn. w przypadku uchybienia przez stronę terminu, do złożenia odwołania, powództwa do sądu powszechnego, skargi do SA wskutek tej wady decyzji- terminy powinny zostać przywrócone, brak lub błędne pouczenie może być usunięte w trybie uzgodnienia lub sprostowani decyzji (art. 213 Op).

 

- podpis osoby  upoważnionej z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego –odręczny (nie facsimile) przez osobę sprawującą funkcję organu lub przez nią upoważnioną na piśmie (np. pracownik US upoważniony przez naczelnika US do załatwienia spraw w jego imieniu , w tym do wydawania  decyzji podatkowych , brak podpisu powoduje istotną wadę decyzji , powoduje jej nieważność.

 

 

Co to jest postanowienie i jakie elementy zawiera:

*Postanowienie to drugi obok decyzji podatkowej, indywidualny akt administracyjny o charakterze zewnętrznym, wydawanym w p.p. Podobnie, jak decyzja stanowiąca władcze     i jednostronne rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach imiennie oznaczonego adresata        w konkretnej sprawie.

Różnice między postanowieniami a decyzją:

 Cechą różniącą postanowienie od decyzji jest to, że organ podatkowy wydaje w toku postępowania i co do zasady nie rozstrzyga  o istocie sprawy, lecz dotyczy poszczególnych kwestii wynikających w toku postępowania podatkowego np. postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania przeprowadzenia dowodu w sprawie połączenia postępowań itp.

            Inną różnicą jest to, że decyzja może być kierowana wyłącznie do strony postępowania , a adresatami postanowienia  mogą być inni uczestnicy postępowania (świadkowie, biegli, osoby trzecie obowiązane do okazania przedmiotu oględzin, czy też pracownicy O. p. – w przypadku wyłączenia ich od udziału w postępowaniu.)

            Na mocy wyraźnych przepisów Op. Mogą być wydawane również postanowienia dotyczące zagadnień wynikających poza tokiem p.p. a  więc:

• Przed jego wszczęciem np. postanowienie o wszczęcie postępowania

• lub po wydaniu decyzji np. w sprawie sprostowania błędów rachunkowych i innych, oczywistych pomyłek  w decyzjach w sprawie wykładni decyzji itp.,

• czy w toku innego postępowania np. w toku czynności sprawdzających czy kontroli podatkowej.

WYJĄTKI OD REGUŁY-, - że nie rozstrzyga o istocie sprawy , to np. postanawia              w sprawie zaliczenia na poczet zaległości podatkowych wpłaty dokonanej przez podatnika.      W tym przypadku postanowieniu rozstrzyga o prawach i obowiązkach podatnika w sferze prawa materialnego, a więc załatwia sprawę podatkową.

TREŚĆ POSTANOWIENIA ( postanowienie zawiera):

- oznaczenie organu podatkowego;

- datę i jego wydruki;

- oznaczenie strony albo innych osób biorących udział w postępowaniu;

- powołanie podstawy prawnej;

- rozstrzygnięcia;

- pouczenia, czy i w jakim trybie służy na nie zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego- pouczenie to powinno w pierwszej kolejności odpowiedzieć na pytanie czy może być wniesiony któryś z wymienionych środków prawnych , jeśli żaden z nich nie służy ,wówczas pouczenie powinno to stwierdzać.

- podpis osoby upoważnionej z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego

-uzasadnienie faktyczne i prawne , jeżeli służy na nie zażalenie lub skargi do sądu administracyjnego oraz gdy wydanie zostało na skutek zażalenia na postanowienie .

 

 Do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące treści decyzji ,Izb tzn. że może ono zawierać również inne składniki, niż wyżej wymienione, jeżeli przepisy p.p. je określają   ( termin, warunek , zlecenie), np. art. 156  § 3 Op. Przewiduje obowiązek zamieszczenia w postanowieniu tj. o wszczęciu z urzędu pouczenia i możliwości złożenia przez stronę nie będącą obowiązaną do osobistego stawienia się, zastrzeżenia , że chce stawić się przed organem właściwym do rozpatrzenia sprawy.

Postanowienie, od którego służy zażalenie lub skarga do sądu administracyjnego doręcza się na piśmie.

 Odwołanie w p.p. .

Tryb wnoszenia odwołania.

Odwołanie jest to środek prawny wnoszony od rozstrzygnięć podejmowanych w p.p.

Przysługuje stronie i podmiotom orzeczającym w postępowaniu na prawach strony( prokurator) tylko do jednej instancji. Odwołanie wnosi się do właściwego rozpatrzenia odwołania organu pod. Wyższego stopnia (odwoławczego) za pośrednictwem organu pod. , który wydał decyzję. 

 W przypadku wydania decyzji w I instancji przez MF, dyrektora IS (IC) lub przez SKO odwołanie od własnych decyzji rozpatruje ten sam organ podatkowy , stosując odpowiednio przepisy o postępowaniu odwoławczym.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego przysługuje wyłącznie od decyzji nie ostatecznych , do których należą w zasadzie wszystkie decyzje podatkowe wydawane w I instancji z wyjątkiem tych decyzji , co do których upłynął termin do wniesienia odwołania oraz tych, które z mocy prawa są ostateczne, np. decyzja w sprawie przyznania stronie odszkodowania .

Treść odwołania.

Odwołanie od decyzji organu podatkowego będące jednym z „podań”(w Roz. Rt.168) powinno odpowiadać warunkom formalnym przewidzianym dla czynności procesowych objętych tym terminem i winno zatem zawierać :

• treść żądania

• wskazania osoby , od której pochodzi oraz jej adres

• Podpis osoby od której ono pochodzi ( Ew. podpis elektroniczny )

Ponadto powinno spełniać wymogi szczególnie zawierać:

• Zarzuty przeciw decyzji – wskazanie na czym polegała wada stosowania prawa przez organ podatkowy przy wydaniu decyzji w I instancji , np. niepoprawne ustalenia co do obowiązywania lub treści normy prawnej , na podst. Której wydano decyzje nieprawidłowo ustalono stan faktyczny , nie rozpatrzony cały materiał dowodowy , wadliwa ocena środków dowodowych , nie poprawnie przyporządkowany stan faktyczny pod. określoną normę , błędy w ustaleniu konsekwencji prawnych udowodnionego stanu faktycznego

• Określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania – określić w jaki sposób i w jakim zakresie powinna zostać zweryfikowana decyzja podatkowa, strona może żądać uchylenia lub zmiany decyzji , ze wskazaniem na czym zmiana być polegać , np. podatnik żąda skorygowania kwoty wymienionego podatku z jednoczesnym wskazaniem , do jakiej kwoty lub o jaką kwotę powinna być dokonana, czy też podatnik żąda przyznania mu ulgi podatkowej w określonej wysokości.

• Wskazywać dowody uzasadniające to – żądanie mogą to by c nowe dowody ( ale nie muszą ) nie uwzględnione przy wydaniu decyzji )

Termin wniesienia odwołania

Odwołanie wnosi się w terminei 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie – Jeśli po doręczeniu decyzji , lecz przed upływem 14 dniowego terminu do wniesienia odwołania -strona zmarła temin przerywa się , biegnie na nowo .

Dla spadkobiercy strony – od daty doręczenia im zawiadomienia decyzji , która została doręczona zmarłemu.

Np. Decyzje doręczono 09.06.2004 – termin wzniesienia odwołania mija dnia 23.06.2004.

Obowiązki organu (I instancji : w związku z wniesieniem przez stronę odwołania :

1. Jeżeli organ podatkowy , który wydał decyzję uzna, że odwołanie wzniesione przez stronę zasługuje na uwzględnienie w całości wydaje nową decyzję , która to decyzja uchyli (umowy postępowania ) lub zmieni zaskarżoną decyzję ( w ramach samokontroli własnej decyzji ) . Od nowej decyzji służy stronie odwołanie.

2. Jeżeli organ podatkowy do którego wpłynęło odwołanie nie będzie mógł zweryfikować własne decyzji w całości – przekazuje je wraz z aktami sprawy i własnym stanowiskiem , co do przedstawionych przez stronę zarzutów , organowi odwoławczemu bez zbędnej zwłoki , jednak nie później niż terminie 14 dni od dnia otrzymania odwołania , chyba , że w tym terminie wyda sam nową decyzję w ramach samokontroli.

Wstrzymanie wykonania decyzji wskutek wniesienia odwołania . Wniesienie odwołania od decyzji organu podatkowego , co do zasady nie wstrzymuje jej wykonania (zasada natychmiastowej wykonalności decyzji podatkowej)

Wyjątkiem wykonania decyzji , którą podstawą jest przepis art. 24b podlega wstrzymania do dnia upływu terminu do wniesienia odwołania .

Decyzja utrzymująca w mocy decyzję wydaną na tej podstawie lub za skażoną decyzję jest wstrzymania z mocy prawa do czasu rozpatrzenia skargi przez sąd.

W celu złagodzenia skutków tej zasady organ podatkowy ze względu na szczególnie ważny interes stron, może na jej wniosek lub z urzędu w drodze postanowienia wstrzymać wykonanie decyzji w całości lub w części.

Postanowienie w sprawie wstrzymania wykonania decyzji może być w każdym czasie zmieniane lub zmienione.

W sprawie wstrzymania wykonania decyzji postanowienia :

• Organ, który wydał decyzje do czasu przekazania odwołania wraz z aktami sprawy właściwemu organowi odwoławczemu

• Organ odwoławczy – po utrzymaniu odwołania wraz z aktami sprawami

Wstrzymanie wykonania decyzji nie pozbawia podatnika prawa do wykonania takiej decyzji ,

Jeżeli odwołanie nie zostało rozpatrzone w terminie 2 miesięcy od dnia odwołania przez organ odwoławczy , a decyzja do tego czasu nie została wykonana , jej wykonanie ulega wstrzymaniu z mocy prawa w granicach określonych w odwołaniu – do dnia doręcenia decyzji – organu odwoławczego.

Kontrola wstępna odwołania pod względem formalnym

Organ odwoławczy stwierdza w formie postanowienie (ostateczne)

• Niedopuszczalność odwołania np. wyczerpany tok instancji , zaskarżenia czynności organu nie jest decyzją , odwołanie wniósł podmiot nie będący strona w sprawie

• Uchylenie terminu do wniesienia odwołania , chyba , ze strona wraz z odwołaniem złożyła wniosek o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni (przywrócenie z kolei tego samego terminu jest niedopuszczalne . Od dnia ustania przyczyny uchybienia term, i wniosek ten zostanie uwzględniony . W razie uchybienia term. Należy przywrócić term, na wniosek zainteresowanego , jeżeli uprawdopodobni , że uchybienie nastąpiło bez jego winy (błędne …..? -Sylwia) Organ wydaje postanowienie w sprawie przywrócenia term. na które służy zażalenie.

• Postanowienie odwołania bez rozpatrzenia jeżeli nie spełnia warunków co do wymaganej przypisami OP treść.

Dodatkowe postępowanie wyjaśniające

Istotą postępowania odwoławczego jest ponownie rozpoznanie sprawy i rozstrzygnięcie sprawy podatkowej przez organ II instancji. Podstawę ustalenia wszystkich okoliczności faktycznych stanowi materiał dowodowy zgromadzone przez organ I instancji . Organ odwoławczy ocenia go i gdy stwierdzi , że dowody nie są wysterczające może przeprowadzić , na żądanie strony lub z urzędu , dodatkowe postępowanie wyjaśniające w celu uzupełnienia dowodów i materiałów w sprawie albo zlecić przeprowadzenie tego postępowanie organowi , który wydał decyzję

Zwrot sprawy organowi I instancji w celu dokonania wymiaru uzupełniającego. W toku postępowania odwoławczego organ rozpatrujący odwołanie zwraca sprawę organowi i instancji. W celu dokonania wymiaru uzupełniającego poprzez zmianę wydania decyzji. W przypadku gdy stwierdzi , ze zobowiązanie podatkowe zostało ustalone lub określone w wysokości niższej albo kwota zwrotu pod. została określona w wysokości wyższej niż to wynika z przypisów prawa. Podatkowego lub za określoną state w wysokości wyższej od poniesionej albo gdy różnica między podat. Naliczonym a należnym w rozumieniu przep. O podatku od towarów i usług, obniżająca pod, należny za następne okresy rozliczeniowe , została określona w wysokości wyższej , niż to wynika z przepisów opodatkowani od towarów i usług

 

 

 

Pytania:

1. Co to jest decyzja podatkowa i jakie zawiera elementy ?

2. W jakiej sytuacji wydawane jest postanowienie w ramach postępowania podatkowego ?

3. Jakie są różnice pomiędzy postanowieniami a decyzją?

4. W jakim trybie wnoszone są odwołania w postępowaniu podatkowym?

5. Jaka jest minimalna zawartość treściowa odwołania?

6. Jakie są terminy właściwe dla postępowania II-ej Instancji dla strony postępowania organu I-wszej Instancji i organu II-ej Instancji?

7. Jakie obowiązki ciążą na organie I-wszej Instancji w postępowaniu odwoławczym?

8. Jakie obowiązki ciążą na organie II-iej Instancji w trakcie postępowania odwoławczego.