Ruch jest nieodzownym elementem rozwoju dziecka. Jednakże nieprawidłowe nauczanie ćwiczeń, zabaw i gier może wpłynąć negatywnie na dalsze ….. Zachowanie prawidłowej metodyki w wychowaniu fizycznym wpłynie na poprawność, celowość i skuteczność wykonywanych zadań fizycznych. Oraz zaowocuje zamiłowaniem do sportu. Najważniejszym aspektem w każdych działaniach związanych z dziećmi jest zachowanie bezpieczeństwa i dopasowanie poziomu ćwiczeń do możliwości wychowanka. Zajmiemy się przedstawieniem metod nauczania ruchu. Wyróżniamy 3 metody: metoda syntetyczna, m. analityczna, m. kombinowana.

Syntetyczna: Polega na nauczaniu ruchu w całości bez naruszania jego naturalnego przebiegu i wewnętrznego układu. W zachowaniu dziecka zachodzi jedność odczuwania, myślenia i działania. Przy nauczaniu nowej umiejętności lub doskonaleniu już z grubsza opanowanej musimy liczyć się z całościowym ujmowaniem rzeczy i zjawisk przez dziecko, które z natury nie jest skłonne do analizowania i rozdrabniania tego co stanowi całość. W Tej metodzie nie będziemy rozkładali na elementy i nie będziemy uczyli takich czynności jak: bieg, skok, rzut, czworakowanie, wspinanie, pchanie.

Musimy liczyć się z tym że każda akcja ruchowa może być przez każde dziecko być wykonywana nieco inaczej. W nauczaniu ruchu jest to zjawisko naturalne ale musimy ująć je w pewne ramy. Pozwalamy zatem dziecku wykonywać zademonstrowany skok po swojemu, ale jednocześnie zwracamy uwagę i staramy się poprawić zasadniczy obraz tego skoku tak by był on płynny, angażował całe ciało i był najbliższy formie zaprezentowanej.

Pozwalamy dziecku chwytać piłkę tak jak potrafi ale jednocześnie zwracamy uwagę aby wyciągało do piłki obie ręce z roztwartymi dłońmi i szybko ściągało piłkę do siebie. W Biegu będziemy chcieli wyegzekwować szerokie ruchy wahadłowe ramion z pochyleniem ciała do przodu i wysokim unoszeniem kolan do góry, a zatem nie burząc ukształtowanego stereotypu wprowadzamy jedynie poprawki korygujące. Jeżeli zostaną one przez dziecko przyjęte i zastosowane to ruch stanie się bardziej ekonomiczny płynny i podniesie efekty ilościowe i jakościowe.

Analityczna: Polega na tym że bardziej złożone i trudniejsze koordynacje ćwiczenia dzieli się na fragmenty, które następnie scala się w pełny obraz płynnego ruchu. Przykład; ucząc dzieci mini koszykówki powinniśmy przez ćwiczenia doprowadzić do opanowania umiejętności kozłowania w miejscu i ruchu podawania i chwytu piłki na różne sposoby w miejscu i ruchu, zwodów, rzutu do kosza i innych… Elementy te stopniowo łączone w coraz dłuższe sekwencje dadzą w rezultacie opanowanie tej gry. Przykład 2: gra w palanta. Uczymy podbijania piłki, chwytu piłki oburącz i jednorącz, biegu i rzutu do celu.

Kombinowana: Jest kombinacją dwóch poprzednio prezentowanych metod ruchu. Kolejność postępowania metodycznego przy stosowaniu tej metody jest następująca: najpierw metoda syntetyczna, następnie analityczna za pomoca której eliminuje się błędy w wykonywaniu określonych elementów ruchu, a w końcu znów metoda syntetyczna, która łączy poprawione fragmenty w dobrze funkcjonującą całość.

Metoda	zaleta	wada
syntetyczna	Zaoszczędzenie czasu i wysiłku dzieci i nauczyciela, Szybkość realizacji ćwiczenia,	Nie przynosi spodziewanych rezultatów( przy złożonych , trudnych ćwiczeniach, umiejętnościach)
analityczna	Opanowanie gry zabawy która ma skomplikowaną i złożoną strukturę.	Nauczane elementy mogą stać się całością same dla siebie ( zaburza osiągnięcie celu i nauczenie całej sekwencji potrzebnej do np. gry w kosza.)
złożona	Możliwość kontrolowania ćwiczenia w trakcie realizacji oraz egzekwowania i poprawiania błędów.	Czasochłonna, wymagająca dużego zaangażowania i chęci ze strony dzieci.