4.10.2011r

• Stan kadłuba klasyfikowana jako A,E,I,O,U –czyli od doskonałego do solidnego, …., do poza klasyfikacja (zły).

• Stan wyposażenia klasyfikowano jako G,M lub B, czyli po prostu dobry, przeciętny lub zły.

• Każdy statek sklasyfikowany jako AG był traktowany jako pewny (solidny) jaki tylko mógł być.

• Każdy statek sklasyfikowany jako UB był traktowany jako obarczony dużym ryzykiem.

• Po kilku latach litery w wyposażeniu zamieniona na cyfry: G1, M2, B 3,

• Czyli A1 ozancza pierwszą lub najwyższą klasę

• W roku 1769 główni agenci przenieśli swoją siedzibę i nazywali się „Member of the Society”

• Następowało wiele pomyłek, w kolejnych latach w systemie przyznawania klas wynikających z nieścisłości (przy określeniach np. dobry – przeciętny)

• Statek nie mógł utrzymać najwyższej klasy poprzez cały okres eksploatacji. Dlatego właściciele powołali swój własny rejestr, rywalizujący z „Members of the Society”.

• Około roku 1820 postanowiono uzdrowić sytuację wynikającą z rywalizacji dwóch towarzystw klasyfikacyjnych (dwóch rejestrów)

• Punktem wyjściowym było oparcie systemu klasyfikacjia na wieku statku , gdyż w miarę upływu czsu nawet dobrze utrzymany statek nie mógł utrzymać najwyższej klasy. Właściciel z reputacją („the tolismanck charm of A1”)był zmuszony do s[rzedaży statku i nabycia nowego. Statek sprzedany mógł dalej pływać ale jakby w klasie „sub-standard”

• Ostatecznie po długich rozważaniach w roku 1834 (samozwańcze ) „classification socjety” przemianowało się na „Lioyd`s Register of British and Foregin Shipping”

• Rules for construction and survey. Przepisy dla konstrukcji i oględzin (pomiarów, przeglądów) statków stalowych zostały wprowadzone w roku 1855

STATEK – pojazd komunikacji morskiej.
1936r. – założono w Polsce PRS

• Pierwsza konferencja (1899) zajmująca się technicznymi regulacjami bezpieczeństwa floty handlowej. Wprowadzono wymagania odnoszące się do własności mechanicznych stali kadłubowych (R_m, A₁₀ )i próby zgięcia plastycznego.

• Wymagania dotyczące:
  -metod wytwarzania
  -skłądu chemicznego
  własności wytrzymałościowych
  -odporności na kruche pękanie – metoda Charpy V
  -sposoby obróbki cieplnej

• Kategorie stali A,B,D,E + F dla stali WW
  
  Międzynarodowe Organizacje działające w branży okrętowej:
  - UNCTAD – United Nations Conferenceon Trade and Development
  - ILO – International Labour Organization
  - IMO – International Maritame Organziation
  
  UNCTAD – Konferencja Narodów Zjednoczonych ds. Handlowych i Rozwoju. Powstało w 1964r. celem: integracja i rozwoju miedzy krajami w dziedzinie światowej ekonomii. Jest to centralny punkt ONZ zajmujący się rozwojem handlu oraz powiązaniami pomiędzy finansami, technologią, inwestycjami i podtrzymaniem rozwoju

• UNCTAD zajmuje się badaniami, analizami, zbieraniem, porządkowaniem danych w celu wspomagania ekspertów i reprezentacji rządowych w rozmowach.
  System (Digital Library) dostarcza szczegóły do rozmowy wewnętrznej.

11.10.2011r.

• Wizja morza uległa zasadniczej zmianie. Do początku wieku XX morze postrzegano jako medium (środek)transportu.

• Pod koniec wieku XX i na początku XXI morze postrzegane jest jako obszar ekonomiczny oraz badań naukowych

• O lat 1970 narasta świadomość potrzeby ochrony środowiska morskiego. Jakokolwiek należy pamiętać, że jest to środowisko groźne.

• Z danych statystycznych wynika, że w latach 1994 -1996 na 180 statkach o nośności powyżej 500 ton straciło życie łącznie 1200 marynarzy i pasażerów.
  
  1. ILO – MIĘDZYNARODOWA ORGANIZACJA PRACY
  Powstała w 1919r., przetrwało Ligę Narodów i stało się pierwszą wyspecjalizowaną agenda ONZ w 1946r.
  
  Celem ILO jest propagowanie bezpieczeństwa (socjalne) warunków pracy, prawa pracy oraz praw człowieka.

W czasie 1. Dekady działalności ILO (1919-1929) ponad ¼ konwencji (zjazdó) dotyczyła standardów związanych z sektorem morskim.

Od roku 1920 w ramach International Labour Coference odbywają się regularnie Maritime Sentence.

2. W latach 70. Rosjanie zgubili łódź podwodną, Amerykanie zaś przygotowywali się do wydobycia tego wraku. Poruszyło to kwestię podziału dna akwenów morskich

3. Zasady promocji i współpracy w ramach ILO:

• Działania ILO promują rozwuj niezależnych organizacji i pracodawców (byłych pracowników) oraz szkoleń i usług doradczych

• ILO posiada trójstronną strukturę, składającą się z :
  - przedstawicieli pracowników (najczęściej zaiązki zawodowe),
  -przedstawicieli pracodawców,
  -przedstawicieli strony rządowej,

• Współpraca w organach zarządzających odbywa się na zasadach partnerskich
  
  4. Rekomendacje i Konwencje stworzone przez ILO dotyczące międzynarodowych standardów prawa pracy:

• Rekomendacje zawierają podstawowe standardy prawa pracy takie jak:
  -wolność stowarzyszeń
  -prawo do organizowania się,
  -prawo do negocjacji zbiorowych układów pracy,
  -zniesienie przymusu pracy,
  -jednakowego traktowania,
  -i inne standardy regulujące warunki pracy.
  
  5. Konwencje i rezolucje dają techniczną pomoc głównie na polu:

• Zawodowych szkoleń,

• Rehabilitacji

• Polityki zatrudnienia,

• Prawa administracyjnego

• Prawa pracy i miejsca zatrudnienia,

• Warunków pracy,

• Zarządzania wynalazczością (badaniami nad bezpieczeństwem nowych technologii)

• Współpracy pomiędzy podmiotami gospodarczymi,

• Bezpieczeństwa socjalnego (odprawy, emerytury,…itd.)

• Poradnictwa w zakresie bezpieczeństwa pracy i ochrony zdrowia

6. Morskie standardy pracy:
Morskie standardy pracy bazują na 2 kategoriach:
-ochrony marynarzy,
-bezpieczeństwa życia pracowników na morzu.

7.Standardy ochrony marynarzy – polegają na ochronie indywidualnej wynikającej ze specyfiku zawodu, włączając w to:

• Proces naboru i obsady stanowiska,

• Morski kontrakt (pracowniczy)

• Dokumenty identyfikujące ( książeczka żeglarska)

• Kartę zdrowia (ochronę), socjalną opiekę, _____ do miejsca pracy (na pokład statku)

8. Standardy bezpieczeństwa na morzu – mają wpływ na bezpieczeństwo życia na morzu dla wszystkich osób, na pokładzie,a a także dla innych statków na morzu. Służą one ochronie grupowej jak i indywidualnej marynarzy.

W skład standardów bezpieczeństwa wchodzi:

• Minimalny wiek zatrudnionych na morzu

• Medyczna kartoteka

• Godziny pracy i odpoczynku

• Ochrona miejsca pracy

• \Warunki zakwaterowani, wyżywieni i kuchnia

• Szkolenie załogi

9.Morskie Standardy Pracy i Konwencja ONZ Prawo Morskie:

Konwencja o Żegludze na Otwartych Morzach (Convention on the High Seas) z roku 1958 przyjęła postanowienia mające zapenić bezpieczeństwo na morzu przez stosowanie się do ogólnie przyjmowanych międzynarodowych standardów.
Artykuł 10 odnosi się w szczególności do obsadzania statków i warunków pracy dla załóg zgodnie z przyjętymi międzynarodowymi ustaleniami.

Prace ILO w zakresie praw morskich są uzupełnieniem wyspecjalizowany agend ONZ. Szczególnie Międzynarodowej Morksiej Organizacji (IMO) i Światowej Organizacji Zdrowia WHO)

• Współpraca między IMO i ILO jest ścisła odnośnie zagadnień dotyczących bezpieczeństwa na moru, takich jak: szkolenie i certyfikaty dla załogi , ale również dotyczy nadużywania alkoholu i innych szkodliwych substancji 4

• Współpraca między ILO i WHO koncentruje się na zdrowiu marynarz (i pasażerów):
  -włączając problemy z HIV i AIDS.
  -specjalistyczne badania medyczne (Instytut Medycyny Tropikalnej – szczepienia , badania na nosicielstwo pasożytów,…,itp.)
  -badania psychologiczno – fizyczne przydatności do pracy na morzu

KONWENCJA NO.147 – jest wyrazem dokonań międzynarodowej społecznośći w eliminacji statków nie spełniających podstawowych standardów (tzw. Pod standardów)

• Główne postanowienia w sektorze morskim, międzynarodowych standardów pracy dotyczących statków handlowych Merchant Shipping (Minimum Standards) Convention, 19/6 (No.147). Każdy kraj ratyfikujący konwencję zobowiązuje się:
  -opracować i wdorożyć odpowiednie prawa odnoścnie bezpieczeństwa na morzu,
  - warunków życia i pracy statku,
  -weryfikacji (egzekwowanie) postanowień poprzez odpowiednie inspekcje.

10. IMO
Międzynarodowa Organizacja Morska
IMO – jest wyspecjalizowaną agendą ONZ zajmującą się wyłącznie sprawami morskimi, w szczególności bezpieczeństwa na morzu oraz zapobieganiem zanieczyszczeniom środowiska morskiego ze statków.

Uzyskanie ww.celów IMO uzyskuje przez:
-szeroką wymianę informacji dokonywaną w odpowiednich komitetach
-sporządzanie i uchwalanie umów międzynarodowych
-ustalanie wymagań i zaleceń.

11.CYKL ŻYCIA STATKU:

Ceny za kontenery (przewóz) 2009r- 1400$
2010r – 300$

12.IMO rozpoczęło działalność w 17.03.1958r.
Obecnie członkami IMO jest 150 państw.

13. Tematy pracy organów IMO od 2006 r.
Tematy główne:

• Wdrożenie, egzekwowanie i monitorowanie, interpretacje i ___ ulepszanie konwencji, kodeksów, zaleceń i wytycznych IMO

• Bezpieczna eksploatacja statku według decyzji z mostka oraz wg zarządzania bezpieczeństwem z lądu

• Liczbowe oszacowanie bezpieczeństwa statku (metodą FSA)

• Procedury kontroli statków i zapasy o brakach i niezgodnościach

• Statystyka wypadków i badania przyczyn katastrof

• Zharmonizowane wymagania dla nadzorów i certyfikacji

• Zapobieganie piractwu i bezprawnym działaniom przeciw statkom handlowym

• Współpraca z ONZ i innymi organizacjami międzynarodowymi w sprawach statutowych działań na arenie światowej

• Inicjatywy techniczne w programach współpracy technicznej krajów IMO

14. Komitety, podkomitety i sekretaria IMO:

• Merytoryczna działalność IMO jest realizowana przez komitety i podkomitety. W skład których wchodzą dlegaci państw członkowskich, przedstawiciele ONZ i jej agend oraz obserwatorzy z ramienia organizacji międzynarodowych i pozarządowych

• Formalne umowy z ramienia organizacji zawarto z 36 organizacjami międzyrządowymi, natomiast 60 organizacji pozarządowych ma status doradczy.
  
  15.

MSC i MEPC są Komitetami „prawotwórczymi” tzn.uprawnionymi do wprowadzania poprawek do Konwencji SOLAS, MARPOL, COLREG i innych dla których z polecenia Sekretarza Generalnego IMO spełniają rolę depozytariuszy ww.konwencji

Oprócz formalnych poprawek Komitety te uchwalają rezolucje, uzupełniające konwencje o szczegółowe wytyczne, ułatwiające ich wdrożenie np. warunki techniczne wykonania i odbioru urządzeń (m.in. ratowniczych , radiowych, ochrony środowiska).

LEG, FAL, TC są komitetami konsultacyjnymi dla Rady IMO.

16. Dokumenty sporządzone w ramach IMO:
- umowy międzynarodowe
- dokumenty możemy podzielić na 3 grupy

Umowy międzynarodowe opracowywane w ramach IMO mają różne nazwy, najczęściej nadaje się nazwę konwencji (convention) następnie protokołu (protocol), stosuje się też nazwe porozumienie (agrement)
Nazwa nadawana umowie wynika z panujących zwyczajów i nie ma żadnego wpływu na jej moc prawną

Dokumenty sporządzane w ramach IMO można podzielić na 3grupy:
- dokumenty przygotowujące decyzję IMO,
-dokumenty zatwierdzające decyzje organów IMO,
-dokumenty związane z realizacją decyzji

18.10.2011r.

1. Podstawa prawna obowiązywania dokumentów IMO w Polsce :
Umowy międzynarodowe, uchwalone pod auspicjami IMO, obowiązują z tytułu ich ratyfikacji lub zatwierdzenia (zależnie od rangi umowy). Umowy międzynarodowe podlegają publikacji w dzienniku USTAW RP.

Polska ma stałego przedstawiciela przy IMO w randze ministra pełnomocnego, radca prawny ambasady RP.

2. Poprawki (zmiany i ulepszenia) wprowadzone do umów międzynarodowych uchwalonych pod auspicjami IMO wchodzą w życie w następujący sposób:

• Po przyjęciu (np. w trybie ratyfikacji)przez ustaloną umownie liczbę państw : dodatkowym wymogiem (lub bez wymogu)posiadania przez nie określonej floty (ten sposób stosuje się z reguły w przypadku poprawek do części prawno-traktatowej danej umowy

• w drodze milczącej akceptacji (tacit acceptance), tj. nie wyrażenia zastrzeżenia w określonym terminie przez ustaloną liczbę państw (stosuje się z reguły w przypadku poprawek do wymagań technicznych konwencji).

3. Ośrodek ds. IMO przy PRS
Polska stała się członkiem IMO 16.03.1961r.

Ośrodek ds.IMO przy PRS powołano 28.06.1967r.

Obecnie ośrodek działą na podstawie regulaminu nadanego 02.07.1978? przez ówczesnego ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej.

4.Prace Komitetu Ochrony Środowiska Morskiego MEPC
Tematy prac MEPC (do 2006r.)
1) Wdrażanie, egzekwowanie , poprawki i ujednolicona interpretacja prawideł Konwencji MARPOL 73/78 i Ew. z nią kodeksów.
2)Sprawozdania z badań wypadków , skażenia środowiska morskiego wykonane przez ekspertów państw członków IMO.

5.Komitet Bezpieczeństwa na Morzu (MSC):
MSC realizuje zdania przy pomocy podkomitetów, które zostały powołane w celu wykonania prac w określonych dziedzinach:
Podkomitet ds.:
- cieczy i gazów przewożonych luzem (BLG)
- przewozu towarów niebezpiecznych (DSC)
- radiokomunikacji (COMSAR)
-zabezpieczenie przeciwpożarowe (FP)
-bezpieczeństwo żeglugi (NAV)
-konstrukcji i wyposażenia statków (DE)

6. TEMATY Z OBSŁUGI ŁADUNKÓW:
1)Bezpieczne operacje załadunku, wyładunku i przewozu morzem towarów masowych i ciekłych ładunków masowych
2) Bezpieczeństwo operacji ładunkowych z opakowanymi towarami niebezpiecznymi i szkodliwymi, z uwzględnieniem zbiorników przenośnych, różnych jednostek transportu ładunku barek dla barkowców, kontenerów pośrednich dla towarów masowych (IBC)
3)Procedury ratunkowe i środki bezpieczeństwa dla statków przewożących towary niebezpieczne, pierwsza pomoc medyczna w wypadkach z towarami niebezpiecznymi , zasady: bezpiecznego stosowania pestycydów na statkach.
4)Bezpieczne rozmieszczenie i mocowanie ładunków oraz sprawy bezpieczeństwa kontenerów.
5)Współpraca statek port w sprawach bezpieczeństwa
6)Transport szkodliwych odpadów przez granice państwa

7.KOMITET UŁATWIEŃ (FAL):
Działa w dziedzinach związanych z ułatwieniami międzynarodowego handlu morskiego i przewozu pasażerów. Działania te mają na celu ograniczenie formalności oraz uproszczenie wymaganej dokumentacji.

8.KOMITET PRAWNY (LEG):

• Analiza możliwych nowelizacji w konwencji prawa morskiego w świetle zaistniałych potrzeb stosownie do zapisów w rezolucjach A.500(XII), A.900(21)

• Monitorowanie wdrażania konwencji uchwalanych w wyniku prac LEG. Nadzór formalnoprawny w sprawach roli i zadań IMO w świetle UNCLOS (tzn. Konwencji ONZ o międzynarodowym prawie morza)

• Promocja programów współpracy technicznej IMO w sprawach legislacji morskiej. Zagadnienia prawne wynikające z prac organów IMO zlecone Komitetowi Prawnemu. Koordynacja i współpraca z ONZ i jej organami w sprawach prawnych łączących się z pracami i zadaniami IMO.

SZCZEGÓŁOWE TEMATY PRAC:
1)Zakończenie prac nad projektem konwencji o usuwaniu wraków.
2)Monitorowanie prac Wspólnej Grupy Roboczej Ekspertów IMO / ILO w sprawie odpowiedzialności i roszczeń z tytułu utraty zdrowia i śmierci marynarzy oraz opuszczania ich przez armatora
3)Nowelizacja konwencji SUA 1988 i SUA Protocol988
4)Działania prawne w sprawach dostępności portu schronienia dla statków w niebezpieczeństwie.
5)Sprawa rozszerzonej nowelizacji Konwencji CLC 1969, CLC PROT 1976 i CLC PROT 1992.
6)Monitorowanie wdrożenia Konwencji.

9.KOMITET WSPÓŁPRACY TECHNICZNEJ (TC):
Zajmuje się koordynacją prac IMO a zakresie zapewnienia pomocy

10. KONWENCJE:

• SOLAS 1974 - 1980/1984

• COLREG 1972 - 1977

• Konwencja Londyńska

• Marpol 73/78

11. KODEKSY IMO:

• Kodeks ICC

• GC Code

• Kodeks LSA

1. Międzynarodowy Kodeks zarządzania bezpieczeństwa eksploatacji statków i zapobieganiem zanieczyszczeniom

• Jest pierwszym formalnym i obowiązkowym standardem zarządzania bezpieczeństwem i zapobiegania zanieczyszczeniom w historii żeglugi

• Kodeks jest tak sformułowany, aby umożliwić jego szerokie zastosowanie w stosunku do różnych statków i różnych armatorów

• Wytyczne kodeksu przeznaczone są w szczególnych dla kierownictwa przedsiębiorstw armatorskich i dla kapitanów statków

1. Najważniejsze zagadnienia zawarte w Kodeksie ISM:

• Poszerzenie kompetencji i odpowiedzialności kapitana statku

• Zagadnienia dotyczące polityki przedsiębiorstw chcącego wdrożyć Kodeks ISM

• Armator, który zobowiązuje się wdrożyć we własnym zakresie zagadnienia:
  - wyznaczyć osoby wyznaczone (opow.. kierow.)
  -ustanowić odpowiednie procedury i przebieg szkolenia

1. KODEKS ISM :
   CZĘŚĆA – WDROŻENIE
   1. Postanowienia ogólne
   1.1 Definicje
   1.2 Cele
   1.3 Zastosowanie
   1.4 Wymagania funkcjonalne dot. SZB
   2.Polityka bezpieczeństwa i ochrony środowiska
   3.Odpowiedzialność i uprawnia armatora
   4.Osoba / osoby wyznaczone
   5. Odpowiedzialność i uprawnienia kapitana
   6.Środki i personel
   7.Opracowanie planów działań wykonywanych na statku
   8.Gotowość w stanach zagrożenia
   9.Zgłaszanie i analiza niezgodności, wypadków oraz sytuacji niebezpiecznych
   10.Utrzymanie stanu statku i jego wyposażenia
   11.Dokumentacja
   12.Przegląd i ocena armatorska.
   
   CZĘŚĆ B – CERTYFIKACJA I WERYFIKACJA:
   13. Certyfikacja i weryfikacja *
   14.Certyfikacja dla wydania dokumentów tymczasowych *
   15.Weryfikacja *
   16.Formy certyfikatów *
   
   * Weszły one w życie z dn. 1 stycznia 2002r.
   *Dodatkowo Kodeks ISM został podzielony na dwie części: Część A – Wdrożenie oraz Część B – Certyfikacja i weryfikacja , a w podpunkcie pt. Definicje zostało dodanych 9 nowych określeń
   *Nowe rozdziały Kodeksu ISM , które zostały dodane w ramach poprawek uchwalonych na mocy Rezolucji MSC ____ uchwalonej 5 grudnia 2000 roku.

2. PRZYKŁADOWE POJĘCIA :

• Armator – oznacza właściciela statku lub jakąkolwiek organizację lub też osobę taką jak zarządca lub czarterujący statek, która przyjęła od właściciela odpowiedzialność za eksploatację statku i która po przyjeciu tej odpowiedzialności zgodziła się przejąć wszelkie obowiązki i pełny zakres odpowiedzialności , przewidziane w Kodeksie.

• Administracja – oznacza Rząd państwa , którego banderę statek ma prawo podnosić .

• Osoba wyznaczona jest osobą powołaną w strukturach lądowych armatora do utrzymania łączności pomiędzy statkiem a bazą lądową armatora. Zakres odpowiedzialności osoby wyznaczonej nie może zostać zawężony , ale armator może rozłożyć go na więcej osób.

1. ROZDZIAŁ 7 KODEKSU ISM :

Rozdział 7.dot. podstawowych powinności Armatora ;

Działania Armatora można podzielić na:
-rutynowe
-krytyczne

Przykłady czynności rutynowych:
-sprawdzenie wodoszczelności kadłuba
-poprawianie map
-aktualizacja wydawnictwa morskich
-sprawdzanie urządzeń technicznych przed podróżą
-bunkrowanie paliwa i oleju
-konserwacja statku
-obliczenia statecznościowe
-mocowanie ładunku

Przykłady czynności krytycznych:
-żegluga na wodach o dużym natężeniu ruchu
-żegluga w warunkach ograniczonej widoczności
-żegluga na wodach zalodzonych
- przewóz ładunków niebezpiecznych
-bunkrowanie i przewóz paliwa na morzu
-operacje ładunkowe na gazowcach , chemikaliowcach, zbiornikowcach, do przewozu produktów ropopochodnych.

1. CELE KODEKSU ISM:

Zapewnienie bezpieczeństwa na morzu, zapobieganie nieszczęśliwym wypadkom lub utracie życia oraz zapobieganie zanieczyszczeniom środowiska morskiego.

przez Armatora :

• Zapewnienie bezpiecznego wykonania prac na statku

• Ustanowieniu zabezpieczeń

• Ciągłe doskonalenie

System Zarządzania Bezpieczeństwem:

• Zgodność z obowiązującymi normami

• Uwzględnienie odpowiednich kodeksów