pyszko wyklady 10  10  10

4.10.2011r

STATEK – pojazd komunikacji morskiej.
1936r. – założono w Polsce PRS

11.10.2011r.

W czasie 1. Dekady działalności ILO (1919-1929) ponad ¼ konwencji (zjazdó) dotyczyła standardów związanych z sektorem morskim.

Od roku 1920 w ramach International Labour Coference odbywają się regularnie Maritime Sentence.

2. W latach 70. Rosjanie zgubili łódź podwodną, Amerykanie zaś przygotowywali się do wydobycia tego wraku. Poruszyło to kwestię podziału dna akwenów morskich

3. Zasady promocji i współpracy w ramach ILO:


6. Morskie standardy pracy:
Morskie standardy pracy bazują na 2 kategoriach:
 -ochrony marynarzy,
-bezpieczeństwa życia pracowników na morzu.

7.Standardy ochrony marynarzy – polegają na ochronie indywidualnej wynikającej ze specyfiku zawodu, włączając w to:

8. Standardy bezpieczeństwa na morzu – mają wpływ na bezpieczeństwo życia na morzu dla wszystkich osób, na pokładzie,a a także dla innych statków na morzu. Służą one ochronie grupowej jak i indywidualnej marynarzy.

W skład standardów bezpieczeństwa wchodzi:

9.Morskie Standardy Pracy i Konwencja ONZ Prawo Morskie:

Konwencja o Żegludze na Otwartych Morzach (Convention on the High Seas) z roku 1958 przyjęła postanowienia mające zapenić bezpieczeństwo na morzu przez stosowanie się do ogólnie przyjmowanych międzynarodowych standardów.
Artykuł 10 odnosi się w szczególności do obsadzania statków i warunków pracy dla załóg zgodnie z przyjętymi międzynarodowymi ustaleniami.

Prace ILO w zakresie praw morskich są uzupełnieniem wyspecjalizowany agend ONZ. Szczególnie Międzynarodowej Morksiej Organizacji (IMO) i Światowej Organizacji Zdrowia WHO)

KONWENCJA NO.147 – jest wyrazem dokonań międzynarodowej społecznośći w eliminacji statków nie spełniających podstawowych standardów (tzw. Pod standardów)

10. IMO
Międzynarodowa Organizacja Morska
IMO – jest wyspecjalizowaną agendą ONZ zajmującą się wyłącznie sprawami morskimi, w szczególności bezpieczeństwa na morzu oraz zapobieganiem zanieczyszczeniom środowiska morskiego ze statków.

Uzyskanie ww.celów IMO uzyskuje przez:
-szeroką wymianę informacji dokonywaną w odpowiednich komitetach
-sporządzanie i uchwalanie umów międzynarodowych
-ustalanie wymagań i zaleceń.

11.CYKL ŻYCIA STATKU:

Ceny za kontenery (przewóz) 2009r- 1400$
2010r – 300$

12.IMO rozpoczęło działalność w 17.03.1958r.
Obecnie członkami IMO jest 150 państw.

13. Tematy pracy organów IMO od 2006 r.
Tematy główne:

14. Komitety, podkomitety i sekretaria IMO:

Merytoryczna działalność IMO jest realizowana przez komitety i podkomitety. W skład których wchodzą dlegaci państw członkowskich, przedstawiciele ONZ i jej agend oraz obserwatorzy z ramienia organizacji międzynarodowych i pozarządowych
Formalne umowy z ramienia organizacji zawarto z 36 organizacjami międzyrządowymi, natomiast 60 organizacji pozarządowych ma status doradczy.

15.

MSC i MEPC są Komitetami „prawotwórczymi” tzn.uprawnionymi do wprowadzania poprawek do Konwencji SOLAS, MARPOL, COLREG i innych dla których z polecenia Sekretarza Generalnego IMO spełniają rolę depozytariuszy ww.konwencji

Oprócz formalnych poprawek Komitety te uchwalają rezolucje, uzupełniające konwencje o szczegółowe wytyczne, ułatwiające ich wdrożenie np. warunki techniczne wykonania i odbioru urządzeń (m.in. ratowniczych , radiowych, ochrony środowiska).

LEG, FAL, TC są komitetami konsultacyjnymi dla Rady IMO.

16. Dokumenty sporządzone w ramach IMO:
 - umowy międzynarodowe
- dokumenty możemy podzielić na 3 grupy

Umowy międzynarodowe opracowywane w ramach IMO mają różne nazwy, najczęściej nadaje się nazwę konwencji (convention) następnie protokołu (protocol), stosuje się też nazwe porozumienie (agrement)
Nazwa nadawana umowie wynika z panujących zwyczajów i nie ma żadnego wpływu na jej moc prawną

Dokumenty sporządzane w ramach IMO można podzielić na 3grupy:
- dokumenty przygotowujące decyzję IMO,
-dokumenty zatwierdzające decyzje organów IMO,
-dokumenty związane z realizacją decyzji

18.10.2011r.

1. Podstawa prawna obowiązywania dokumentów IMO w Polsce :
Umowy międzynarodowe, uchwalone pod auspicjami IMO, obowiązują z tytułu ich ratyfikacji lub zatwierdzenia (zależnie od rangi umowy). Umowy międzynarodowe podlegają publikacji w dzienniku USTAW RP.

Polska ma stałego przedstawiciela przy IMO w randze ministra pełnomocnego, radca prawny ambasady RP.

2. Poprawki (zmiany i ulepszenia) wprowadzone do umów międzynarodowych uchwalonych pod auspicjami IMO wchodzą w życie w następujący sposób:

3. Ośrodek ds. IMO przy PRS
Polska stała się członkiem IMO 16.03.1961r.

Ośrodek ds.IMO przy PRS powołano 28.06.1967r.

Obecnie ośrodek działą na podstawie regulaminu nadanego 02.07.1978? przez ówczesnego ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej.

4.Prace Komitetu Ochrony Środowiska Morskiego MEPC
Tematy prac MEPC (do 2006r.)
1) Wdrażanie, egzekwowanie , poprawki i ujednolicona interpretacja prawideł Konwencji MARPOL 73/78 i Ew. z nią kodeksów.
2)Sprawozdania z badań wypadków , skażenia środowiska morskiego wykonane przez ekspertów państw członków IMO.

5.Komitet Bezpieczeństwa na Morzu (MSC):
MSC realizuje zdania przy pomocy podkomitetów, które zostały powołane w celu wykonania prac w określonych dziedzinach:
Podkomitet ds.:
- cieczy i gazów przewożonych luzem (BLG)
- przewozu towarów niebezpiecznych (DSC)
- radiokomunikacji (COMSAR)
-zabezpieczenie przeciwpożarowe (FP)
-bezpieczeństwo żeglugi (NAV)
-konstrukcji i wyposażenia statków (DE)

6. TEMATY Z OBSŁUGI ŁADUNKÓW:
1)Bezpieczne operacje załadunku, wyładunku i przewozu morzem towarów masowych i ciekłych ładunków masowych
2) Bezpieczeństwo operacji ładunkowych z opakowanymi towarami niebezpiecznymi i szkodliwymi, z uwzględnieniem zbiorników przenośnych, różnych jednostek transportu ładunku barek dla barkowców, kontenerów pośrednich dla towarów masowych (IBC)
3)Procedury ratunkowe i środki bezpieczeństwa dla statków przewożących towary niebezpieczne, pierwsza pomoc medyczna w wypadkach z towarami niebezpiecznymi , zasady: bezpiecznego stosowania pestycydów na statkach.
4)Bezpieczne rozmieszczenie i mocowanie ładunków oraz sprawy bezpieczeństwa kontenerów.
5)Współpraca statek port w sprawach bezpieczeństwa
6)Transport szkodliwych odpadów przez granice państwa

7.KOMITET UŁATWIEŃ (FAL):
Działa w dziedzinach związanych z ułatwieniami międzynarodowego handlu morskiego i przewozu pasażerów. Działania te mają na celu ograniczenie formalności oraz uproszczenie wymaganej dokumentacji.

8.KOMITET PRAWNY (LEG):

SZCZEGÓŁOWE TEMATY PRAC:
1)Zakończenie prac nad projektem konwencji o usuwaniu wraków.
2)Monitorowanie prac Wspólnej Grupy Roboczej Ekspertów IMO / ILO w sprawie odpowiedzialności i roszczeń z tytułu utraty zdrowia i śmierci marynarzy oraz opuszczania ich przez armatora
3)Nowelizacja konwencji SUA 1988 i SUA Protocol988
4)Działania prawne w sprawach dostępności portu schronienia dla statków w niebezpieczeństwie.
5)Sprawa rozszerzonej nowelizacji Konwencji CLC 1969, CLC PROT 1976 i CLC PROT 1992.
6)Monitorowanie wdrożenia Konwencji.

9.KOMITET WSPÓŁPRACY TECHNICZNEJ (TC):
Zajmuje się koordynacją prac IMO a zakresie zapewnienia pomocy

10. KONWENCJE:

11. KODEKSY IMO:

  1. Międzynarodowy Kodeks zarządzania bezpieczeństwa eksploatacji statków i zapobieganiem zanieczyszczeniom

  1. Najważniejsze zagadnienia zawarte w Kodeksie ISM:

  1. KODEKS ISM :
    CZĘŚĆA – WDROŻENIE
    1. Postanowienia ogólne
    1.1 Definicje
    1.2 Cele
    1.3 Zastosowanie
    1.4 Wymagania funkcjonalne dot. SZB
    2.Polityka bezpieczeństwa i ochrony środowiska
    3.Odpowiedzialność i uprawnia armatora
    4.Osoba / osoby wyznaczone
    5. Odpowiedzialność i uprawnienia kapitana
    6.Środki i personel
    7.Opracowanie planów działań wykonywanych na statku
    8.Gotowość w stanach zagrożenia
    9.Zgłaszanie i analiza niezgodności, wypadków oraz sytuacji niebezpiecznych
    10.Utrzymanie stanu statku i jego wyposażenia
    11.Dokumentacja
    12.Przegląd i ocena armatorska.

    CZĘŚĆ B – CERTYFIKACJA I WERYFIKACJA:
    13. Certyfikacja i weryfikacja *
    14.Certyfikacja dla wydania dokumentów tymczasowych *
    15.Weryfikacja *
    16.Formy certyfikatów *

    * Weszły one w życie z dn. 1 stycznia 2002r.
    *Dodatkowo Kodeks ISM został podzielony na dwie części: Część A – Wdrożenie oraz Część B – Certyfikacja i weryfikacja , a w podpunkcie pt. Definicje zostało dodanych 9 nowych określeń
    *Nowe rozdziały Kodeksu ISM , które zostały dodane w ramach poprawek uchwalonych na mocy Rezolucji MSC ____ uchwalonej 5 grudnia 2000 roku.

  2. PRZYKŁADOWE POJĘCIA :

  1. ROZDZIAŁ 7 KODEKSU ISM :

Rozdział 7.dot. podstawowych powinności Armatora ;

Działania Armatora można podzielić na:
-rutynowe
-krytyczne

Przykłady czynności rutynowych:
-sprawdzenie wodoszczelności kadłuba
-poprawianie map
-aktualizacja wydawnictwa morskich
-sprawdzanie urządzeń technicznych przed podróżą
-bunkrowanie paliwa i oleju
-konserwacja statku
-obliczenia statecznościowe
-mocowanie ładunku

Przykłady czynności krytycznych:
-żegluga na wodach o dużym natężeniu ruchu
-żegluga w warunkach ograniczonej widoczności
-żegluga na wodach zalodzonych
- przewóz ładunków niebezpiecznych
-bunkrowanie i przewóz paliwa na morzu
-operacje ładunkowe na gazowcach , chemikaliowcach, zbiornikowcach, do przewozu produktów ropopochodnych.

  1. CELE KODEKSU ISM:

Zapewnienie bezpieczeństwa na morzu, zapobieganie nieszczęśliwym wypadkom lub utracie życia oraz zapobieganie zanieczyszczeniom środowiska morskiego.

przez Armatora :

System Zarządzania Bezpieczeństwem:

1.Ideą Kodeksu ISM jest :
Stworzenie w przedsiębiorstwach żeglugowych i na statkach efektywnego i skutecznego Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem zawierającego:

2. Kodeks ISM zobowiązuje do opracowywania, wdrożenia i utrzymania Systemu Zarządzania Bezpieczeństwem:

Armator wprowadzając SZB – przyjmuje na siebie zobowiązania zawarte w Kodeksie i dokumentuje je w formie pisemnej:
 Polityka przedsiębiorstwa
Procedury postępowania
Procedury działań zapobiegawczych

3.Procedury w Kodeksie ISM :


2. GENERAL POLICY GROUP (GPG)

3.Grupy robocze ustanowione przez GPG mogą mieć różny charakter:

4.GŁÓWNE KATEGORIE REZOLUCJI :
 1. Ujednolicone wymagania
2.Ujednolicone interpretacje
3.Rekomendacje
4.Wymagania proceduralne

Przyjęte ustalenia powinny być do procedur praktyki postępowania członków po uprzednim zatwierdzeniu przez Radę IACS.

5.Członkowie IACS:

Status członka stowarzyszonego:

08.11.2011r.

1.KOD POSTĘPOWANIA ETYCZNEGO – IACS – LISTOPAD 1992
Preambuła:
Istnienie Instytucji Klasyfikacyjnych zależne jest od ich reputacji. Uznawanie ich działalności technicznej może być osiągane tylko drogą stałego potwierdzania przez nie rzetelności i kompetencji .

Organizacjami, na których potrzeby pracują , a zatem na których istnieją Instytucje Klasyfikacyjne są to Administracje Państwowe i Ubezpieczeniowe.

Działalność klasyfikacyjna Instytucji klasyfikacyjnych obejmuje obszary ustalone tradycją , jednakże części z nich lub ich części wchodzą w zakres Administracji Państwowej.
Klasyfikacja jest tą częścią działań na rzecz ogólnego bezpieczeństwa statku za którą odpowiedzialność jest tradycyjnie uznawana przez Administracje Państwową.

Znaczna część działań instytucji klasyfikacyjnych wynika z upoważnień Administracji Państwowej do przeglądów poza klasyfikacyjnych . Przedmiot i zakres tego upoważnienia zależną są od tego jak Administracja Pańśtwowa ocenia możliwości i zawodową etykę Instytucji Klasyfikacyjnych.

Stosunki z ubezpieczycielami układają się dobrze tak długo jak długo mogą oni polegać na usługach Instytucji Klasyfikacyjnych, jeżeli stwierdzą ze świadectwa Instytucji Klasyfikacyjnej są niepełne lub wątpliwe ubezpieczyciele sięgnąć mogą do własnych źródeł informacji.

Należy unikać wszelkich posunięć i działań, które są szkodliwe dla Instytucji Klasyfikacyjnych tak co do rzetelności jak i kompetencji. Przestrzeganie Kodu postępowania etycznego jest zasadniczym środkiem ochrony opinii IACS i Jego członków.

INSPEKTOR ZAWSZE MUSI ZDAWAĆ SOBIE SPRAWĘ Z TEGO, ŻE KAŻDE JEGO DZIAŁANIE JEST ODBIERANE JAKO DZIAŁANIE JEGO MACIERZYSTEJ INSTYTUCJI KLASYFIKACYJNEJ.

2. OGÓLNE ZASADY FUNKCJONOWANIA CZŁONKÓW IACS:
 1) WYTYCZNE PODSTAWOWE :
Każda Instytucja Klasyfikacyjna musi zadawać sobie sprawę i zgodzić się z faktem, że istnienie różnych
 Instytucji Klasyfikacyjnych, tak jak to odzwierciedla się w IACS, jest ze wszech miar pożądane.

2)WIARYGODNOŚĆ:
Każda Instytucja Klasyfikacyjna powinna stronić od wszelkich nieprawidłowych lub wątpliwych
metod takich jak korzystanie z fałszywych niedokładnych, niepełnych lub tendencyjnych informacji
przy ubieganiu się o zlecenia i powinna odmówić zapłaty.
Członkowska Instytucja Klasyfikacyjna mnie może świadomie podważać opinii innej Instytucji
Członkowskiej przez rozpowszechnianie fałszywych , niedokładnych lub tendencyjnych informacji.

Instytucja Klasyfikacyjna , dla pozyskania do objęcia własną klasą statku zmieniającego banderę,
nie powinna fałszować aktualnej oceny dotychczasowego klasyfikatora przed nową Administracją
Państwową.

3).PODWÓJNA KLASYFIKACJA :
Żadna Instytucja Klasyfikacyjna ani inspektor nie mogą rozmyślnie nie przestrzegać istniejących
porozumień o podwójnej klasie z inną Instytucją tzn.przeprowadzać przeglądu: w imieniu swojej
Instytucji tak jak gdyby statek miał pojedynczą klasę, bez zawiadamiania o tym drugiej Instytucji

4) PRZEGLĄDY BEZ UPOWAŻNIENIA:
Nie może się zdarzyć aby armator poinformowany o zaległym przeglądzie przedstawił kopie
sprawozdań innej Instytucji Klasyfikacyjnej, która przeprowadziła te zaległe przeglądy nie będąc
do tego UPOWAŻNIONA i nie powiadamiając wcześniej o tym fakcie INSTYTUCJI KLASYFIKACYJNEJ.

Żadna Instytucja Klasyfikująca nie może przeprowadzać inspekcji i/lub wystawiać metryk na
materiały, urządzenia , mechanizmy, wyposażenie itp. w zastępstwie innej INSTYTUCJI
KLASYFIKACYJNEJ , jeżeli nie zostanie upoważniona do tego na mocy porozumienia o nadanie
podwójnej klasy lub upoważnienia jednostkowego udzielonego przez INSTYTUCJĘ KLASYFIKACYJNĄ
która z armatorem podpisała umowę.

5) NIE WPROWADZENIE LUB WYCOFANIE REZOLUCJI IACS :
Jeżeli Instytucja członkowska postanawia nie wprowadzać w części lub w całości rezolucji IACS
albo wycofuje rezolucję wdrożoną, to powinna niezwłocznie zawiadomić inne INSTYTUCJE
KLASYFIKACYJNE o swoim postępowaniu podając powody nie wprowadzenia lub wycofania.
Postępowanie takie nie może mieć miejsca jako środek osiągnięcia zysku na niekorzyść innych
członków IACS.

Członkowska Instytucja Klasyfikacyjna nie może rozmyślnie błędnie interpretować wymagań
którejkolwiek z rezolucji IACS, pomniejszając jej intencje w celu osiągnięcia własnych korzyści.


1.THE INTERNATIONAL TRADE ASSOCIATION FOR MERCHANT SHIP OPERATORS :

2.
International Shipping Gederation (ISF) jest główną międzynarodową organizacją pracodawców dla przemysłu morskiego, reprezentująca wszystkie sektory i branże

3. STOWARZYSZENIA EUROPEJSKICH STOCZNI
reprezentuje przemysł stoczniowy z 16 państw członkowskich ( Bułgaria , Chorwacja, Dania, Finlandia, Niemcy, Grecja, Włochy, Litwa, Holandia. Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, Hiszpania i Wielka Brytania)

Zaczynając w 1937 roku jako „Międzynarodowa Konferencja dla przemysłu stoczniowego:. Po wojnie podlegała różnym przemianom organizacyjnym .

W 2004 powrócono do początkowej jednej struktury organizacyjnej - Wspólnota STOWARZYSZENIA stocznia europejskich, lub CESA który stał się dobrze znaną i uznaną marką w sektorze morskim , a także w przeważającym obszarze Europy.

CESA prowadzi dialog z ustawodawcami, wyraża opinie (konsultacje) do regulacji prawnych, pracodawców i innych zainteresowanych stron na różnych poziomach współpracy.

Podejmuje działania w celu utrzymania , rozwijania i promowania przemysłu stoczniowego o offshore oraz stanowi fundament europejskiej kompetencji morskiej.

Działania CESA idą dalej niż potrzeby reprezentujących naszych użytkowników:
-dajemy wsparcie i ułatwienie rozwoju dla sektora morskiego
-podjęto zobowiązania i zaangażowania się w ochronę środowiska mórz i oceanów poprzez dialog
-aktywną promocję uczciwych praktyk biznesowych na poziomie globalnym

4.POLISH SHIPOWNERS ASSOCIATION :
Związek działa na podstawie ustawy z 23 maja 1991r. o organizacjach pracodawców (Dz.U. Nr 55, poz.235) i niniejszego statutu.

CELE I ZADANIA ZWIĄZKU ORAZ ICH REALIZACJA

1. CELEM ZWIĄZKU JEST :
Kształtowanie warunków sprzyjających wszechstronnemu rozwojowi polskiej floty i całej gospodarki morskiej
wraz z rybołówstwem.

2. ZADANIA ZWIĄZKU SĄ NASTĘPUJĄCE:
a/Ochrona praw i reprezentowanie interesów zrzeszonych w Związku członków wobec organów władzy i
administracji rządowej , placówek handlowych , organów samorządu terytorialnego, związków
zawodowych pracowników oraz innych instytucji, organizacji i związków;
b/ Reprezentowanie interesów zrzeszonych w Związku członków wobec międzynarodowych organizacji;
c/ Zapewnienie profesjonalnego poziomu usług świadczonych przez członków na rzecz kontrahentów,
zgodnie z międzynarodowymi standardami;
d/ Inicjowanie i promocja współpracy wśród członków w zakresie :
generalnych zasad polityki żeglugowej i rybołówstwa , prawnym , technicznym, dokumentacyjnym
e/Kształtowanie i wdrażanie zasad bezpieczeństwa i wolności żeglugi międzynarodowej;
f/Przeciwdziałanie praktykom dyskryminacyjnym w żegludze morskiej i handlu zagranicznym;
g/Wspieranie inicjatyw w zakresie nowoczesnych form organizacyjnych i technologicznych w żegludze
i rybołówstwie;
h/Kształtowanie i doskonalenie zasad rzetelnego postępowania w morskim obrocie gospodarczym,

3. The Association of Mediterranean Cruise Ports

Utworzone w Rzymie w dniu 11 czerwca 1996, MedCruise jest stowarzyszeniem portów Morza Śródziemnego.

Misją stowarzyszenia jest wspieranie transportu na Morzu Śródziemnym i przylegających morzach .

Stowarzyszenie pomaga swoim członkom w zakresie korzystania z rozwoju obsługi przewozów poprzez sieć,
promocyjne i możliwości rozwoju zawodowego.

Obecnie stowarzyszenie rozrosło się do 73 członków, reprezentujących 72 porty na całym obszarze śródziemnomorskim, w tym Morze Czarne, Morze Czerwone oraz Blisko Atlantyku , w tym 20 członków stowarzyszonych reprezentujących inne stowarzyszenia , organizacje turystyczne obsługujące przewozy pasażerskie oraz agentów portowych.

1.POLSKA ADMINISTRACJA MORSKA

Urzędy morskie:
DYREKTORZY URZĘDÓ MORSKICH w

2. PODSTAWY PRAWNE DZIAŁANIA UM W GDYNI:

1)Ustawa z dnia 21 marca 199 roku o obszarach morskich Rzeczpospolitej Polskiej i administracji morskiej ( Dz. U. z 2003r. Nr 153, poz. 1502, z późn.zm)

2)Rozporządzenie Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 7 października 1991 roku w sprawie utworzenia urzędów morskich, określenia ich siedzib oraz terytorialnego zakresu działania dyrektorów urzędów morskich (Dz. U. Nr 98 , poz. 438 z późn. Zm)

3)Statut Urzędu Morskiego w Gdyni , stanowiący załącznik do zarządzenia nr 13 Ministra Infrastruktury z dnia 21 marca 2011r. (Dz.Urz MI Nr 3 poz. 17)

4)Regulamin Organizacyjnym Urzędu Morskiego w Gdyni wprowadzony zarządzeniem wewnętrznym Nr 17 Dyrektora Urzędu Morskiego w Gdyni z dnia 8 lipca 2011r.

3.OBSZARY MORSKIE RP :

15.11.2011

POLSKA ADMINISTRACJA MORSKA

Dyrektorzy Urzędów Morskich w:

-Gdyni

-Szczecinie

-Słupsku

Są terenowymi organiami administracji morskiej, działającymi na podstawie ustawy z dnia 21 marca 1991 roku o obszarach morskich Rzeczpospolitej polskiej i administracji morskiej.

POLSKA ADMINISTRACJA MORSKA

Minister oraz podległy mu Dyrektor urzędu morskiego tworzą Strukturę polskiej administracji morskiej zgodnie z kompetencją terytorialnąm na obszarze obejmującym morskie wody wewnętrzne, morze terytorialne, wyłączną strefę ekonomiczną, morskie porty i przystanie oraz pas techniczny od południka 15’23’24 długości geograficznej wschodniej do zachodniej granicy państwa.

PODSTAWY PRAWNE DZIAŁANIA UM W GDYNI:

  1. Ustawa z dnia 21 marca 1991r. o obszarach morskich rzeczpospolitej polskiej i administracji morskiej

  2. Rozporządzenie ministra transportu i gospodarki morskiej z dnia 7 października 1991r w sprawie utworzenia urzędów morskich, określenia ich siedzib, oraz terytorialnego zakresu działania dyrektorów urzędów morskich.

  3. Statut Urzędu morskiego w Gdyni, stanowiąc y załącznik do zarządzenia nr 13 ministra Infrastruktury z dnia 21 marca 2011r.

  4. Regulamin Organizacyjny Urzędu Morskiego w Gdyni wprowadzony zarządzeniem wewnętrznym Nr 17 dyrektora urzędu morskiego w Gdyni z dnia 8 lipca 2011 roku

URZĘDY MORSKIE – OBSZARY MORSKIE RP

Morskie wody wewnętrzne na zatoce gdańskiej są tak samo traktowane jak zalew wiślany i zalew szczeciński. Obowiązują na nich w całej rozciągłości polskiego prawa.

MORZE TERYTORIALNE -jest to pas wód morskich o szerokości 22,5 km (12 mil morskich), które stanowią integralną część polski. Granica tych wód jest równocześnie granicą państwa.

WYŁĄCZNA STREFA EKONOMICZNA – jest to obszar o granicach uzgodnionych z państwami sąsiadującymi (Rosja, Szwecja, dania, Niemcy). Polska ma tutaj wyłączne prawo badań, poszukiwań i eksloatacji bogactw naturalnych oraz żywych zasobów morza.

W przypadku zanieczyszczenia obszarów morskich RP sprawca może zapłacić karę do 1,6 mln dolarów. Obszary te są systematycznie patrolowane przez straż graniczną i urzędy morskie. Wszystkie statki powietrzne i morskie mają obowiązek meldowania do urzędów morskich o zauważonych lub spowodowanych przez siebie zanieczyszczeniach. Polska jest również odpowiedzialna za usuwanie skutków awarii i katastrof na tych wodach. W tym celu została utworzona Morska Służba Zwalczania Rozlewów, działająca przy polskim ratownictwie okrętowym. Oczyszczaniem brzegu morskiego zajmują się lokalne organizacje krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego.

WOLNOŚĆ MÓRZ – zasada międzynarodowego prawa morskiego, wyznaczająca prawo każdego państwa do korzystania na pełnym morzu (poza strefą wód terytorialnych) z wolności żeglugi, rybołówstwa, układania kabla podmorskiego, przelotu itd.

Zasadę wolności mórz sformatował H.Grotius. Jest ona przeciwieństwem doktryny rzymskiej „Mare nostnan?” oznaczającej władzę na morzu sprawowaną przez jedno państwo. Obecnie, po stwierdzeniu faktu degradacji środowiska naturalnego w następstwie katastrof dużych zbiorników, w pewnym stopniu ograniczono zasadę wolności mórz, przyznając państwom nadbrzeżnym prawo do interwencji w przypadku ekologicznego zagrożenia ich brzegów, powstałego na pełnym morzu.

HUGO GROCJUSZ, HUGO GROTIUS, HUIG DE GROOT (ur. 10 kwietnia 1583r. w Delft – zm. 28 sierpnia 1645r. w Rostocku) holenderski prawnik, filozof i dyplomata.

Hugo Grocjusz był wyjątkowo zdolnym dzieckiem, o czym świadczy fakt, że nauczył się czytać w wieku dwóch lat, a doktorat z prawa uzyskał w 1598r. gdy miał lat 15. W 1601r. został historykiem stanów holenderskich, a w 1613r. radnym miasta Rotterdam. W 1618r. został aresztowany za działalność wymierzoną przeciw księciu Maurycemu Nassauskiemu i skazany rok później na dożywotnie więzienie. W 1620r. zdołał jednak uciec do Antwerpu. Potem udał się do Paryża, gdzie przez 10 lat był doradcą dworu francuskiego. Od roku 1634 aż do śmierci był szwedzkim ambasadorem w Paryżu.

Podzielił on prawo na stanowione oraz prawo natury. Prawo stanowione jest wyborem historii zależnym od przemian politycznych i historycznych, samo więc ulega zmianom, Natomiast prawo natury wypływa z trwałej natury ludzkiej, dlatego jest niezmienne i może być badane jedynie drogą filozoficzną.

Za źródło prawa międzynarodowego (ius Pentium, czyli prawa narodów) Gracjusz uznał zwyczaj i praktykę, wypływające z prawa natury oraz umowy. Prawo międzynarodowe powinno się jego zdaniem opierać na zasadach racjonalizmu i humanizmu. Ojciec nauki prawa międzynarodowego publicznego.

Gracjusz stworzył także własną koncepcję umowy społecznej. Według niego ludzi mając przyrodzone skłonności towarzyskie, dla zaspokojenia ich i zabezpieczenia swych interesów tworzą na drodze umowy związek państwowy, który jako odpowiadający naturze ludzkiej jest przedmiotem prawa natury. Gracjusz uważa, że wola jest determinanta, obowiązywania prawa, co pojawia się w innej formie także w późniejszych koncepcjach prawa natury o zmiennej treści.

Najbardziej znaną pracą Grocjusza jest „o prawie wojny i pokoju” (1625, „De lure belli Ac pacis”), w której zawarł swoje rozważania o prawie. Warto również odnotować wcześniejszą jego pracę – „Mare liberum” (pełny tytuł po polsku: „Wolność mórz, czyli dysertacja o prawie, jakie przysługuje holendrom do handlu z Indiami”) , wydaną w 1609r. W pracy tej Grocjusz, powołując się na prawo natury postawił trzy tezy:

  1. Odkrycie nowego lądu nie daje jeszcze prawa do panowania nad nim

  2. Nikt nie może mieć monopolu na żeglugę po morzach

  3. Nikt nie ma prawa ograniczać innym państwom handlu z Indiami

MORZE OTWARTE

  1. Powierzchnia morza lub oceany poza strefą wód terytorialnych albo poza wyłączną strefą ekonomiczną, gdzie każde państwo ma w stosunku do innych państw prawo do równego z nimi korzystania z morza

  2. Morze bezpośrednio lub pośrednio łączące się z oceanem poprzez przejście, którego szerokość i głębokość umożliwiają wymianę wód powierzchniowych oraz szczególnie wód głębinowych.

Do mórz otwartych zalicza się m. In. Morza : Arabskie, Norweskie, Północne, Baftina, Tasmana

Przeciwieństwem morza otwartego jest morze śródziemnie lub zamknięte, np. Morze Bałtyckie, Śródziemne, w których wymiana wód między oceanem lub innym morzem jest utrudniona.

INSPEKTORAT BEZPIECZEŃSTWA I ŻEGLUGI

ZESPÓŁ INSPEKCJI I DOKUMENTÓW OKRĘTOWYCH

Zakres działań zespołu

-nadzór nad stanem bezpieczeństwa statków morskich

-przeprowadzanie inspekcji okrętowych w zakresie bezpieczeństwa żeglugi

-przeprowadzanie inspekcji okrętowych oraz egzekwowanie poleceń poinspekcyjnych

-wystawianie dokumentów bezpieczeństwa żeglugi

-ustalanie ilości i kwalifikacji załóg niezbędnych do bezpiecznej żeglugi

-wystawianie certyfikatu bezpiecznej żeglugi

-przeprowadzanie rejestru statków morskich

-legalizacja dzienników okrętowych i innych dokumentów, ksiąg przewidzianych przepisami, a podlegających legalizacji

-prowadzenie centralnego oraz lokalnego rejestru nazw statków, zatwierdzanie nazw i portu macierzystego statków na wniosek armatorów

-wymiana opłat i wystawianie faktur za czynności wykonywane przez zespół

-opiniowanie projektów przepisów dotyczących bezpieczeństwa żeglugi statków, życia na morzy oraz kwalifikacji załóg

-realizacja postanowień Porozumienia Paryskiego w sprawie Państwowych inspekcji portowych mających na celu zwiększenie bezpieczeństwa morskiego i poprawy warunków życia i pracy na statkach poprzez przeprowadzanie inspekcji statkowych zgodnie z obowiązującymi konwencjami oraz egzekwowanie poleceń poinspekcyjnych w zakresie:

*inspekcji dokumentów statkowych

*inspekcji kwalifikacji załóg zgodnie z Safe Manning Certificate i konwencją STCW 78/95

*kontroli stanu technicznego statków i ich wyposażenia

*kontroli ważności środków ratunkowych, pożarniczych i medycznych

*kontroli przestrzegania wymogów koncesji MARPOL 73/79

*kontroli minimalnych standardów bytowych załóg statków handlowych według ILO 147.

ZESPÓŁ DOKUMENTÓW KWALIFIKOWANYCH I KSIĄŻEK ŻEGLARSKICH

Zakres działań zespołu

-analizowanie, opiniowanie wniosków o przyznanie stopni zawodowych oficerom i marynarzom marynarki handlowej, pilotom morskim, zakładanie akt osobowych oraz wydawanie odpowiednich dokumentów kwalifikacyjnych

-wnioskowanie o przyznanie oficerom i marynarzom zezwoleń uprawniających do zajmowania wyższych stanowisk od określonych przez posiadany przez nich dyplom lub świadectwo, wystawianie tych zezwoleń

-wystawianie świadectw ratownika

-wystawianie świadectw z przeszkoleń specjalistycznych

-załatwianie wniosków armatorów, marynarzy i rybaków a przyznanie książeczek żeglarskich międzynarodowych, krajowych i kart żeglarskich

-wystawianie książeczek żeglarskich międzynarodowych, krajowych i kart żeglarskich

-wystawianie książeczek nurka

-potwierdzenie wyciągów pływania na podstawie zapisów w dokumentach żeglarskich

-wymierzenia opłat i wystawianie faktur za czynności wykonywane przez zespół

INSPEKTORAT OCHRONY ŚRODOWISKA MORSKIEGO

W zakresie ochrony środowiska morskiego ustawa zobowiązuje administrację morską do:

-nadzoru w zakresie ochrony środowiska przed zanieczyszczeniami pochodzącymi ze statków i działalności gospodarczej na morzu

-patrolowania obszarów morskich RP z powietrza w zakresie wykrywania zanieczyszczeń powierzchniowych

Przepis 3 aneksu VI Konwencji Helsińskiej z 20 lutego 1991r. stanowi, że strony konwencji powinny rozwinąć i stosować, indywidualnie lub we współpracy , działalność nadzoru lotniczego, przy użyciu wyposażenia teledetekcyjnego, obszar morza bałtyckiego. Cel: rozpoznanie i monitorowanie oleju i innych substancji szkodliwych uwalnianych do morza.

-kontrolowanie podmiotów gospodarczych prowadzących działalność na obszarze pasa technicznego, morskich portów i przystani w zakresie ochrony środowiska morskiego.

-nadzór nad działalnością poszukiwawczą, wydobywczą i badawczą na wodach RP. Dotyczy to zarówno platform Petrobaltic jak również i innych podmiotów gospodarczych łącznie z nadzorem nad pracami badawczymi obcych statków

-w ramach strategii bałtyckiej nadzorowane jest wprowadzanie zaleceń HELCOM dotyczących odbioru i utylizacji odpadów ze statków

-przedstawiciele urzędu morskiego biorą udział w pracach międzynarodowych dotyczących ochrony środowiska morskiego na forum HELCOM i IMO

-dyrektorzy urzędów morskich mają możliwości wydawania przepisów wykonawczych w postaci zarządzeń porządkowych. W przepisach takich regulowane są również zagadnienia ochrony środowiska zarówno na akwenach wodnych jak i na terenach portów.

KOD KOLORÓW

Do identyfikacji plam olejowych stosowany jest również wzrokowy system oceny grubości warstwy oleju - na podstawie jego koloru, według tzw. Kodu kolorów (colour code), wykorzystuje on zależność zabarwienia od grubości warstwy

KONWENCJA HELSINKI 74/92

Pierwsza konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru morza bałtyckiego została podpisana 22 marca 1974r w Helsinkach. Weszła ona w życie z dniem 3 maja 1980r. Obejmowała całą powierzchnię Bałtyku wraz z cieśninami duńskimi. Zobowiązywała wszystkie kraje nadbałtyckie do:

-zapobiegania zanieczyszczeniom ze statków

-zapobiegania zanieczyszczeniom z lądu

-zapobiegania zatopieniu odpadów

-zapobiegania zanieczyszczaniu poprzez atmosferę

-zorganizowania służb patrolowania i zwalczania rozlewów

-współpracy naukowej i technicznej

-wspólnych badań środowiska morskiego

22.11.2011r.

INSPEKCJA PAŃSTWA PORTU(PSC)

Port State Control (inspekcja państwa portu) zajmuje się inspekcja statków obcych bander zawijających do portów polskich. Polska jest Członkiem Paryskiego Memorandum obejmującego prawie wszystkie kraje Europy.

Regionalna struktura porozumienia pozwala w sposób zharmonizowany zgodnie z procedurami Paryskiego Memorandum oraz Dyrektywy UE 95/21 o Port State Control funkcjonować na rzecz bezpieczeństwa żeglugi warunków pracy i życia marynarzy oraz ochrony środowiska morskiego.

W skład Zespołu wchodzą: Główny Specjalista ds. PSC – Koordynator na Polskę, oficer łącznikowy, inspektorzy PSC, Główny Specjalista ds. IM0. Zespół ds. PSC realizuje oraz wdraża postanowienia i zalecenia Porozumienia Paryskiego (MOU) oraz Dyrektywy UE 95/21 w sprawie kontroli Państwa Portu.

Na podstawie posiadanych uprawnień oficerowie PSC dokonują kontroli na statkach obcej bandery w zakresie objętym zgodnie z wymaganiami Konwencji SOLAS 74, MARPOL 73/78, STCW 78/95, ILO 147, LOAD LINE 66, TONNAGE 69, COLREG 72.

Współpraca w zakresie monitorowania statków między portami europejskimi.

Współpraca i wymiana informacji z odpowiednimi organami polskiej administracji morskiej i komórkami Urzędu Morskiego.

Współpraca ze służbami SAR, władzami portowymi, Strażą Graniczną, służbą celną oraz innymi organami administracji, firmami komercyjnymi zaangażowanymi w sprawy związane z eksploatacja statków w polskich portach i na polskich wodach terytorialnych.

PARIS MEMORANDUM OF UNDERSTANDING ON PORT STATE CONTROL 1978.

W 1978 roku kilka państw Europy Zachodniej podpisała tzw. ‘’ Porozumienie Haskie’’, którego ideą było kontrolowanie warunków pracy i życia na morskich statkach handlowych w aspekcie wymagań konwencji ILO nr 147 ‘’ o minimalnych normach na statkach handlowych’’.

Podpisanie Porozumienia Haskiego zbiegło się w czasie z tragiczną w skutkach katastrofą tankowca ‘’Amoca Cadiz’’ u wybrzeży Bretaniu. Ten wypadek wywołał w Europie wielką polityczną i społeczną wrzawę , w której domagano się zaostrzenia wymagań i respektowania zasad bezpieczeństwa żeglugi.

W rezultacie podjętych działań Porozumienie Haskie przekształcono w bardziej wszechstronne porozumienie działań o ‘’ Kontroli Państwa Portu’’, zajmujące się wszystkimi aspektami żeglugi międzynarodowej. Szukając sposobu na statki nie spełniające wymagań konwencyjnych państwa europejskie należące do EWG i EFTA ( Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu) 26 stycznia 1982 roku w Paryżu podpisały Porozumienie dotyczące Współpracy Państwowych Inspekcji Portowych,

W pierwszym składzie Porozumienia Paryskiego znalazły się: Belgia, Dania, Francja, Finlandia, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Szwecja, Wielka Brytania i Włochy. Do porozumienia dołączyły : Polska (1992), Kanada(1994), Rosja(1996) , Chorwacja (1997).

Istotnym walorem Porozumienia Paryskiego stał się zharmonizowany system współpracy morskich administracji portów państw członkowskich, opierających się na połączeniach sieciowych z centralna bazą danych, prowadzona przez Centre Administrator des Affaires Maritimes w St. Malo, tzw. SIRENAC.

Każdy statek obcej bandery zawijający do portu kraju należącego do regionalnego porozumienia ma znana historie dotyczącą inspekcji PSC, jest monitorowany w zakresie wykonywania zaleceń dostosowujących go do standardów IMO.

Efektywność funkcjonowania regionalnego porozumienia w sferze inspekcji prowadzonej przez państwa portu w Europie dala przykład tworzenia porozumień w innych regionach świata tj. region Oceanu Spokojnego, Ameryka Południowa, Ameryka Środkowa, region Morza Śródziemnego czy oceanu Indyjskiego.

Wymogi PSC wynikają z przepisów europejskich i nie ma praktycznej możliwości uniknięcia ich stosowania. Ponadto SA one już stosowane przez dotychczasowe państwa członkowskie Unii.

PISMO OGÓLNE NR 3/ 09 ZARZĄDU POLSKIEGO REJESTRU STATKÓW S.A. Z DNIA 10 MARCA 2009 ROKU.

W sprawie działań w celu zmniejszenia liczby zatrzymań przez PSC statków klasyfikowanych/ certyfikowanych przez PRS.

W celu zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa statków klasyfikowanych/ certyfikowanych przez PRS jak również wsparcie wysiłków Administracji morskich państw bandery oraz organizacji międzynarodowych w ich działaniach skierowanych przeciwko substandardowym statkom i ich armatorom, Zarząd PRS wprowadza z dniem 10 marca 2009 roku nowe zasady postępowania wobec statków zatrzymywanych przez PSC i wobec ich armatorów, a w szczególności wobec statków wielokrotnie zatrzymywanych.

Działania te będą polegały głównie na zwiększonej liczbie i rozszerzonym zakresie przeglądów jakim PRS będzie poddawał takie statki.

NOWY SYSTEM PROWADZENIA INSPEKCJI STATKÓW PARIS MOLL.

Od 1 stycznia 2011 roku wchodzi w życie nowy system (NIR) wyznaczania do inspekcji statków i przeprowadzania inspekcji statków przez Port State Control na terenie Paris Moll.

Założenia nowego systemu to:

  1. Objęcie inspekcjami wszystkich jednostek .

Dotychczasowy cel poddania inspekcji 25% statków zawijających do portów każdego z państw członkowskich zmienia się na wspólny cel poddania inspekcji 100% statków zawijających do portów oraz kotwicowisk na terenie całego Paris Moll.

  1. Profil ryzyka statku.

Dotychczas stosowany parametr ‘’ target factor’’ zostaje zastąpiony parametrem ‘’ profil ryzyka statku’’ ( ship risk profile). Każdemu statkowi zostanie przypisany jeden z trzech profili: niskiego, wysokiego lub standardowego ryzyka – odpowiednio : Low Risk Ship (LRS), High Risk Ship(HRS) oraz Standard Risk Ship(SRS).

Profil ryzyka statku będzie określany w oparciu o dane z inspekcji Paris Moll z ostatnich trzech lat według następujących kryteriów:

  1. Ranking Paris Moll. Armatora.

Ranking Paris Moll armatora/ właściciela rejestrowego jest nowo przyjętym kryterium.

W przyjętej formule PMoU uwzględnia ogólną liczbę niezgodności i zatrzymań statków danego armatora/ właściciela rejestrowego ( na podstawie numerów identyfikacyjnych IMO dla armatorów i właścicieli rejestrowych) z ostatnich 36 miesięcy i przyrównuje ja do średnich wyników wszystkich statków poddanych inspekcji PSC na terenie Paris Moll, co pozwala na klasyfikacje armatora w ogólnym rankingu jako very low, low, medium lub high performance.

Odmowa wejścia lub zakaz zawijania do portów Paris Moll statku danego armatora/ właściciela rejestrowego skutkuje spadkiem w rankingu.

  1. Kategorie inspekcji, okna czasowe, wyznaczeni statków do inspekcji i typy inspekcji.

Uwzględniając prawo państwa portu do przeprowadzenia w dowolnym czasie inspekcji statku obcej bandery będącego w porcie danego państwa Paris Moll ustanowią następujący system.

4.1) Kategorie inspekcji:

System NIR wyróżnia dwie kategorie inspekcji – okresowa(periodic) oraz dodatkowa (additional).Inspekcje okresowe wyznaczone SA według okna czasowego. Inspekcje dodatkowe maja miejsce w przypadku wystąpienia nieprzewidzianych okoliczności i zależą od wagi zdarzenia.

4.2 ) Okno czasowe:

Okno czasowe dla inspekcji statku zależy od profili ryzyka danego statku:

Upływ czasu do kolejnej inspekcji liczy się po każdej inspekcji statku od nowa.

4.3) Wyznaczanie statków do inspekcji

W momencie otwarcia okna czasowego ( odpowiednio po 5 miesiącach od ostatniej inspekcji dla HRS, po 10 miesiącach dla SRS lub 24 miesiącach dla LRS) statek zostaje zaliczony do tak zwanej grupy Priority II. Oznacza to, że może zostać w najbliższym porcie Paris Moll poddany inspekcji okresowej.

W momencie zamknięcia się okna czasowego dla inspekcji (odpowiednio po 6 miesiącach od ostatniej inspekcji statki HRS,po 12 miesiącach w przypadku statku SRS lub 36 miesiącach dla statku LRS) statek zostaje automatycznie zakwalifikowany do grupy Priority i jest wyznaczony do inspekcji okresowej w najbliższym porcie Paris Moll.

4.4) Typy inspekcji

Paris Moll nie zmienia typów inspekcji, lecz rozszerza zakres zastosowania inspekcji rozszerzonej do wszystkich typów statków. Według nowego systemu rozszerzonej inspekcji okresowej podlegać będą wszystkie statki HRD oraz wszystkie masowce, tankowce, chemikaliowce, gazowce i statki pasażerskie starsze niż 12 lat.

  1. Odmowa wstępu do portów państw członkowskich Paris Moll(banning)

Paris Moll rozszerza zastosowanie banningu (czyli odmowy wpłynięcia statku do portu państwa członkowskiego Paris Moll) do wszystkich typów statków oraz do statków bandery z szarej listy dla statków wielokrotnie zatrzymywanych. Począwszy od stycznia 2011 roku w wyniku uzupełnienie kryteriów odmowy wejścia do portów państw członkowskich Paris Moll, odmowę otrzymują:

Każde kolejne zatrzymanie statku po nałożeniu drugiej odmowy wejścia do portu skutkuje odmową wejścia do portów niezależnie od flagi statku.

Ponadto ustalono następujące warunki czasowe ubiegania się o zniesienie odmowy wejścia:

W celu zniesienia trzeciej odmowy wejścia statek będzie zobowiązany do spełnienia dodatkowych rygorystycznych wymagań przed upływem 24 miesięcy.

  1. Raportowanie

Wraz z wejściem w życie NIR ulega zmianie wymóg Paris Moll dotyczący raportowania przewidywanego czasu zawinięcia ( ETA- Estimated Time of Arrival)

Dotychczasowy wymóg meldowania o ETA z wyprzedzeniem 72 godzin dotyczył jedynie statków zakwalifikowanych do inspekcji rozszerzonych.

Obowiązek powiadamiania o ETA z 72- godzinnym wyprzedzeniem obejmie wszystkie statki HRS oraz masowce, tankowce, chemikaliowce, gazowce i statki pasażerskie powyżej 12 lat

Po 1 stycznia 2010 roku informacje o zakwalifikowaniu jednostki do inspekcji rozszerzonej można sprawdzić na stronach internetowych WWW.parismoll.org. Wszystkie statki nadal maja obowiązek meldunku w ETA z 24 godzinnym wyprzedzeniem.

Zarówno zgłoszenia ETA72 jak i ETA24 powinny być wystosowane do Państwa Portu zgodnie z miejscowymi wymaganiami.

Nowym wymaganiem będzie powiadamianie władz portu o rzeczywistym czasie zawinięcia ( ATA – Actual Time of Departure). Wymóg ten dotyczy wszystkich statków zawijających do portów i kotwicowisk na terenie Paris Moll.

INSPEKTORAT OCHRONY WYBRZEŻA MORSKIEGO

Szczegółowy zakres działania Inspektoratu Ochrony Wybrzeża Morskiego precyzuje paragraf 39 Regulaminu Organizacyjnego Urzędu Morskiego w Gdyni (styczeń 1996 rok z późn.zm)

Zakres działania:

PAS TECHNICZNY

Jest to część profilu strefy brzegowej, w której zachodzi wzajemne bezpośrednie oddziaływanie morza i lądu. Pas techniczny obejmuje plażę, wał wydmowy i pas terenu za wałem wydmowym o szerokości do 200m. praktyka dowodzi, że na stabilność brzegu zasadniczy wpływ ma podwodna część strefy brzegowej zawarta między linią wody a linią wew. Uważa się za wskazane przyjęcie nowej definicji pasa technicznego i związane z nim nowe pojęcie ‘’ linii brzegowej’’ dla brzegu morskiego.

W OBSZARZE DZIAŁANIA SŁUŻB OCHRONNYCH WYBRZEŻA URZĘDU MORSKIEGO W GDYNI znajduje się pas techniczny : na odcinku 104 km wzdłuż brzegu zalewu wiślanego, na odcinku 72 km wzdłuż Półwyspu Helskiego i na odcinku 175 km – wzdłuż brzegu morza. Ogólna powierzchnia pasa technicznego wynosi około 3880 ha.

OBSZAR NADBRZEŻNY

Pas techniczny i pas ochronny spełniają różnorodne funkcje w tym miedzy innymi funkcję ochronne, funkcje gospodarcze, funkcje mieszkaniowe, funkcje wypoczynkowo – turystyczne.

Funkcje te są w ciągłych wzajemnych konfliktach a ich całkowite wyeliminowanie jest niemożliwe. Należy przy tym jednak pamiętać, że odpowiednio prowadzone ( i zapewniona) ochrona brzegów pozwala na właściwe realizowanie w/w pozostałych funkcji.

INSPEKTOR NADZORU ZAGOSPODAROWANIA I ZABUDOWY

Zakres działania :

ZAKRES PRAC URZĘDU MORSKIEGO

POLSKIE CENTRUM AKREDYTACJI (PCA)

Polskie Centrum Akredytacji jest Centralnym urzędem administracji nadzorowany przez Ministerstwo Gospodarki i działa w oparciu o ustawę z dnia 30 sierpnia 2002 roku w systemie oceny zgodności. Jest to krajowa jednostka akredytująca,

CZŁONKOSTWO PCA

PCA jest członkiem organizacji międzynarodowych zrzeszających jednostki akredytujące oraz sygnatariuszem porozumień międzynarodowych :

Zakres zadań:

AKREDYTACJA

6.12.2011r.

1. PKN - POLSKI KOMITET NORMALIZACYJNY :
Dz.U. Nr 169, poz. 1389 Ustawa z dn.12 września 2002r. o normalizacji:

2. Prezes Rady Ministrów Sprawuje nadzór nad PKN w zakresie spraw dotyczących :

OGÓLNE CELE NORMALIZACJI:

3. DEFINICJA NORMY WG PN-EN 45020:2000 BRZMI NASTĘPUJĄCO :
„Dokument przyjęty na zasadzie konsensusu i zatwierdzony przez upoważnioną jednostkę organizacyjną ustalający – do powszechnego i wielokrotnego stosowania – zasady , wytyczne lub charakterystyki odnoszące się do różnych rodzajów działalności lub ich wyników i zmierzający do uzyskania optymalnego stopnia uporządkowania w określonym zakresie.
Zaleca się , aby normy były oparte na osiągnięciach zarówno nauki , techniki, jak i praktyki oraz miały na celu uzyskanie optymalnych korzyści społecznych”

4.POLSKIE NORMY I INNE DOKUMENTY NORMALIZACYJNE:

5. TYPY NORM:

6. ZASADY OPRACOWYWANIA POLSKICH NORM :

Polskie Normy są opracowywane zgodnie z wytycznymi metodycznymi zatwierdzonymi , przez Prezesa PKN na podstawie art. 15 ust.2 pkt.4 ustawy z dnia 12 września 2002 r. o normalizacji (Dz.U. Nr 169, poz. 1386).

NA PROCES OPRACOWYWANIA NORMY SKŁADAJĄ SIĘ :

Wytyczne Metodyczne nr 1 dotyczące numeracji Polskiej Normy oraz oznaczenia identyfikujące normę wprowadzoną do PN i stopień zgodności ( zatwierdzone 27 grudnia 2002&nbspr.);

Wytyczne Metodyczne nr 5 dotyczące procedury opracowywania, aktualizacji i wycofywania PN (zatwierdzone 21 marca 2003&nbspr.);

Wytyczne Metodyczne Nr 7 dotyczące wprowadzania norm międzynarodowych do Polskich Norm (zatwierdzone 27 grudnia 2002&nbspr.);

Wytyczne Metodyczne nr 8 dotyczące wprowadzania norm europejskich do Polskich Norlm (zatwierdzone 27 grudnia 2002&nbspr.)

7. KOMITETY TECHNICZNE PKN :

1. Komitety techniczne realizują cele (wymienione w art.3 ustawy) poprzez opracowywanie Polskich Norm i innych dokumentów normalizacyjnych w określonych zakresach tematycznych, między innymi poprzez udział przedstawicieli komitetów technicznych uczestniczących w pracach regionalnych i międzynarodowych organizacji normalizacyjnych

2. W skład komitetu technicznego wchodzą specjaliści delegowani przez organy administracji rządowej , organizacje: gospodarcze , pracowników konsumenckie, zawodowe i naukowo – techniczne , szkół wyższych i nauki oraz pracownicy PKN, z zachowaniem zasady reprezentatywności wszystkich zainteresowanych określonym zakresem tematycznym , z uwzględnieniem potrzeb gospodarki krajowej

3. Komitety techniczne powołuje i odwołuje Prezes po zasięgnięciu opinii Rady

4. Sekretariaty komitetów technicznych prowadzi PKN lub może powierzać drodze umowy innym jednostkom organizacyjnym

8. ZESPOŁY NORMALIZACYJNE PKN:
ZBD – Zespół Budownictwa
ZCR – Zespół Chemii, Rolnictwa i Żywności
ZEL - Zespół Elektryki
ZIT – Zespół Informatyki i Telekomunikacji
ZMC – Zespół Mechaniki
ZOS – Zespół Zagadnień Ogólnych Ochrony Zdrowia i Środowiska
ZHG – Zespół Hutnictwa i Górnictwa tutaj znajduje się OKRĘTOWNICTWO , a także w mech.
WSO – Wydział Spraw Obronnych
ZPL – Wydział Przemysłu Lekkiego


9. INSTYTUCJE UNII EUROPEJSKIEJ :
Instytucje Unii Europejskiej
Organy doradcze
Agencje Unii Europejskiej

Aktualnie jest 7 Instytucji Unii Europejskiej RADA EUROPY NIĄ NIE JEST !!!!
1. Parlament Europejski - Strasburgu/Bruksela
2.Rada Europy - Bruksela (Belgia)
3. Rada Unii Europejskiej - Bruksela / Luksemburg
RADA EUROPY - Strasburg
4.Komisja Europejska - Bruksela (Belgia)
5. Trybunał Sprawiedliwości UE - Luksemburg
6.Europejski Trybunał Obrachunkowy - Luksemburg
7. Europejski Bank Centralny - Frankfurt nad Menem

9.1 PARLAMENT EUROPEJSKI

Posłowie: do Parlamentu Europejskiego (euro-deputowani) , są wybierani w wyborach powszechnych i bezpośrednich przez obywateli państw członkowskich

Kluczową kompetencją Parlamentu Europejskiego jest stanowienie prawa wspólnie z Radą oraz tzw. pośrednie prawa inicjatywy legislacyjnej - może on żądać od Komisji Europejskiej przedłożenia projektów aktów prawnych , których ustanowienie uważa za niezbędne w celu wykonania traktów

Przewodniczący parlamentu Europejskiego : Jerzy Buzek – 14 lipca 2009 został wybrany na przewodniczącego Parlamentu Europejskiego.

UPRAWNIENIA I PROCEDURY PARLAMENTU:
Parlament Europejski występuje jako współlegislator , posiada uprawnienia w zakresie budżetu i sprawuje demokratyczną kontrolę nad wszystkimi organami europejskimi.

Unia Europejska nie pobiera żadnych podatków .

W zamian budżet Unii Europejskiej jest finansowany z „zasobów własnych” , udostępnianych przez państwa członkowskie po konsultacji z Parlamentem Europejskim

na „zasoby własne” składają się
- cła (wynikające ze stosowania wspólnej taryfy celnej w handlu z państwami trzecimi) – około 10% dochodów
-opłaty rolne ( pobierane od przywozu produktów rolnych z krajów nienależących do UE) – około 1% ogółu dochodów
-„zasoby VAT” (wkład państwa członkowskich odpowiadający 1% końcowej ceny sprzedaży przy ujednoliconej podstawie wymiaru podatku od towarów i usług – około 11% ogółu zasobów
-„zasoby z tytułu produktu narodowego brutto (PNB)” (wkład każdego państwa członkowskiego obliczony od jego udziału we wspólnotowym PNB przy maksymalnej stawce 1,27% czyli 0,7% DNB państw członkowskich w 2009r.) – około 70 % ogółu zasobów

9.2 RADA EUROPY:

Radę Europy utworzono w 1974 roku jako nieformalne forum dyskusji między szefami państw i rządów .

Jest to organ ustalający cele Unii we wszystkich dziedzinach oraz wyznaczającym cele realizacji tych celów.

Status formalny zyskała dzięki traktatowi z Maastricht z 1992 roku, w którym jej funkcje zdefiniowano jako dawanie Unii impulsów niezbędnych do rozwoju oraz określenie ogólnych politycznych kierunków tego rozwoju

Od 1 grudnia 2009r. na mocy traktatu z Lizbony Rada Europejska jest jedną z siedmiu instytucji Unii

PRZEWODNICZĄCY RADY EUROPEJSKIEJ :
od 1 grudnia 2009 roku przewodniczącym Rady Europejskiej jest Herman Van Rompuy
Nie pełni ona funkcji ustawodawczej
W jej pracach uczestniczy wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa

CZŁONKOSTWO W RADZIE EUROPEJSKIEJ :

dalej wykładów nie mam , ale z neta pobrałam wiadomości o EU

1. Parlament Europejski

Parlament Europejski jest jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się instytucji Unii Europejskiej. Na przestrzeni lat z niewiele znaczącej instytucji o ograniczonych kompetencjach doradczych narodził się organ, który m. in. bierze aktywny udział w procesie tworzenia prawa wspólnotowego, zatwierdza budżet i skład Komisji Europejskiej, ma swój udział w kreowaniu polityki zagranicznej Unii Europejskiej oraz posiada wiele innych uprawnień, które sukcesywnie są rozszerzane. Parlament Europejski swoje prace prowadzi w 3 miejscach:

Parlament Europejski jest reprezentacją społeczeństw poszczególnych państw członkowskich, które to w powszechnych i bezpośrednich wyborach wybierają swoich przedstawicieli. W chwili obecnej Parlament Europejski liczy sobie 784 euro parlamentarzystów, z czego 54 to przedstawiciele Polski. Przewodniczącym tej instytucji jest Hans-Gert Pöttering 

 

 

2. Komisja Europejska

 Komisja reprezentuje UE w stosunkach zewnętrznych

Komisja Europejska przez wielu nazywana jest „rządem europejskim”, co jest związane z częściowo pokrywającymi się zadaniami jakie na co dzień realizują rządy narodowe. Dlatego też jest to organ wykonawczy, który przede wszystkim wciela w życie decyzje Parlamentu Europejskiego oraz Rady Unii Europejskiej. Do innych zadań Komisji Europejskiej należą bieżące zarządzanie sprawami Unii Europejskiej, składanie projektów aktów prawnych, nadzór nad procesem wdrażania prawa wspólnotowego oraz dysponowanie zasobami finansowymi Unii Europejskiej. W skład komisji wchodzi 27 komisarzy (po jednym z każdego kraju członkowskiego). Polskim komisarzem jest Danuta Hubner, która zajmuje się jedną z najbardziej perspektywicznych i prestiżowych polityk, jaką jest polityka regionalna. Członkowie Komisji Europejskiej reprezentują tylko i wyłącznie interesy Unii Europejskiej i nie przyjmują żadnych instrukcji od państw, z których pochodzą. Kadencja tej instytucji trwa 5 lat. Obecnie przewodniczącym Komisji Europejskiej jest Hiszpan Manuel Barroso. Siedziba komisji znajduje się w Brukseli.

 

 

3. Rada Unii Europejskiej

 Kompetencje Rady UE:
Stanowienie prawa razem z Parlamentem Europy

COREPER - jest organem pomocniczym Rady i składa się ze stałych członków przedstawicieli państw członkowskich przy UE

Rada Unii Europejskiej jest najważniejszym organem decyzyjnym Unii Europejskiej. Stanowi ona reprezentację poszczególnych państw członkowskich. Poszczególne rządy narodowe delegują swojego przedstawiciela w stopniu ministra. W obradach uczestniczy ten minister, którego zakres kompetencji pokrywa się z tematyka prowadzonych obrad. Każdy przedstawiciel państw członkowskich jest upoważniony do podejmowania decyzji w imieniu całego swojego rządu. Do podstawowych zadań Rady Unii Europejskiej należą przyjmowanie aktów prawnych, koordynowanie polityki gospodarczej i społecznej UE, przyjmowanie wspólnie z Parlamentem Europejskim budżetu, zawiera umowy międzynarodowe oraz podejmuje kluczowe decyzje w ramach II (bezpieczeństwo i polityka zagraniczna) i III filara (sprawy wewnętrzne i sądownictwo) Unii Europejskiej. Obecnie istnieją następujące konfiguracje Rady:

·        Rada ds. Ogólnych i Stosunków Zewnętrznych

·        Rada ds. Gospodarczych i Finansowych (ECOFIN)

·        Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (JHA)

·        Rada ds. Zatrudnienia, Polityki Społecznej, Zdrowia i Polityki dotyczącej Konsumentów

·        Rada ds. Konkurencyjności

·        Rada ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii

·        Rada ds. Rolnictwa i Rybołówstwa

·        Rada ds. Środowiska

·        Rada ds. Edukacji, Młodzieży i Kultury

 

 

4. Europejski Trybunał Obrachunkowy

 

Europejski Trybunał Obrachunkowy jest instytucją, której odpowiednikiem w Polsce jest Najwyższa Izba Kontroli. Organ ten powstał w 1975 r. i zajmuje się bieżącą kontrolą gospodarki pieniężnej Unii Europejskiej zwłaszcza w kontekście wydatków poszczególnych organów jak i prawidłowości realizacji budżetu. W skład Europejskiego Trybunału Obrachunkowego wchodzi 27 rewidentów (po 1 z każdego kraju członkowskiego), a polskim przedstawicielem jest Jacek Uczkiewicz. Rewidenci kierują pracą blisko 800 osób z czego ok. 350 to audytorzy posiadający status europejskich funkcjonariuszy. Mogą oni kontrolować nie tylko instytucje Unii Europejskiej, ale również administrację centralną państw członkowskich, jednostki samorządu terytorialnego, czy nawet podmioty prywatne, które mają bezpośrednią styczność z finansowymi środkami UE. Trybunał posiada pełną niezależność od pozostałych instytucji, co umożliwia swobodę i bezstronność działań kontrolnych. Jego siedziba mieści się w Luksemburgu. Obecnie prezesem Trybunału jest Vítor Manuel Silva Caldeira pełniący swe obowiązki od stycznia 2008.

 

 

5. Trybunał Sprawiedliwości

 

Trybunał Sprawiedliwości jest jedną z najstarszych instytucji Unii Europejskiej powstałą w 1952 r. Jego główną funkcją jest zapewnianie jednolitej interpretacji prawa wspólnotowego oraz rozstrzyganie sporów pomiędzy państwami członkowskimi, instytucjami UE, osobami prawnymi jak i fizycznymi. Trybunał składa się z 27 sędziów (po jednym z każdego kraju członkowskiego). Polskim przedstawicielem jest Jerzy Makarczyk. Ich kadencja trwa 6 lat. Sędziowie w zależności od wagi sprawy mogą obradować w pełnym składzie (dość rzadkie), Wielka Izba (13 sędziów) lub w 5 albo 3 osobowych izbach. Dodatkowo ze względu na dużą liczbę wnoszonych spraw w 1989 r. powołano Sąd I Instancji, który zajmuje się przede wszystkim sprawami wnoszonymi przez osoby prawne i fizyczne. Siedzibą Trybunału jest Luksemburg. Prezesem natomiast jest Grek Vassilios Skouris.

 

 

6. Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich

 

Instytucja Europejskiego Rzecznika Praw Obywatelskich jest jednym z najmłodszych organów Unii Europejskiej powołana w 1992 r. na mocy traktatu z Maastricht. Główne zadania Rzecznika koncentrują się na pomocy osobom prawnym jak i fizycznym w przypadku naruszenia ich praw przez instytucje UE. Skargę można złożyć do 24 miesięcy od momentu kiedy zaistniała sytuacja uprawniająca do podjęcia działań przez Rzecznika. Europejski Rzecznik Praw Obywatelskich jest wybierany na odnawialną pięcioletnią kadencję. Obecnie funkcję tą pełni już drugą kadencję Nikiforos Diamandouros. 

 

 

7. Inne organy

13.12.2011r

prowadził wykład koles z DNV i nic nie notowaliśmy co mowil , a Pyszko potem krótko miał:

1. AGENCJE UE:
Agencje i organy regulacyjne
Agencje wykonawcze
Agencje Euroatomu
Organy nadzoru finasowego.

2. EUROPEJSKIE I MIĘDZYNARODOWE JEDNOSTKI NORMALIZACYJNE:

CEN

Prywatne stowarzyszenie techniczne typu „non-profit”, działające w ramach prawa belgijskiego z siedzibą w Brukseli. Utworzone oficjalnie w 1974 r.
Początki działalności – Paryż, 1961 r.

Podstawowym zadaniem CEN jest opracowywanie, przyjmowanie i rozpowszechnianie norm europejskich oraz innych dokumentów normalizacyjnych we wszystkich obszarach gospodarki z wyłączeniem elektrotechniki, elektroniki i telekomunikacji

Członkami CEN są krajowe jednostki normalizacyjne państw Unii Europejskiej i Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA).

Obecnie CEN liczy 30 członków krajowych.

CENELEC – Europejski Komitet Normalizacyjny Elektrotechniki
powstał w 1973 roku, w wyniku połączenia dwóch, wcześniej istniejących, organizacji europejskich – CENELCOM i CENEL.

Misją CENELEC jest opracowywanie dobrowolnych norm z zakresu elektrotechniki i elektroniki w celu wspierania rozwoju Jednolitego Rynku Europejskiego / Europejskiego Obszaru Gospodarczego w sektorze dóbr i usług elektrotechnicznych i elektronicznych.

Członkami są Krajowe Komitety Elektrotechniki państw UE i EFTA.

W Polsce rolę Komitetu Krajowego pełni Polski Komitet Normalizacyjny –

Obecnie członkami CENELEC są: Austria, Belgia, Bułgaria, Cypr, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Niemcy, Grecja, Węgry, Islandia, Irlandia, Włochy, Litwa, Łotwa, Luksemburg, Malta, Holandia, Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, Hiszpania, Słowacja, Słowenia, Szwecja, Szwajcaria i Wielka Brytania.

Albania, Bośnia i Hercegowina, Chorwacja, Republika Macedonii, Serbia, Czarnogóra, Tunezja, Turcja oraz Ukraina są obecnie członkami stowarzyszonymi, z perspektywą zostania pełnoprawnymi członkami (afiliantami)

.

 

Organizacja powstała w 1988 roku w wyniku umowy pomiędzy Europejską Konferencją Administracji Poczty i Telekomunikacji, a Komisją Europejską. ETSI działa na zasadzie "non-profit" i jest poddana prawodawstu francuskiegmu ze względu na siedzibę organizacji, która znajduje się w Sophia-Antipolis (Francja). Głównym celem ETSI jest opracowywanie dokumentów standaryzacyjnych, spełniających potrzeby branży telekomunikacyjnej.

 

ETSI uczestniczyło czynnie przy opracowywaniu  standardów DECT, GSM, TETRA, MHP, CSA. Organizacja nawiązuje współprace z wieloma instytucjami. Obecnie ETSI skupia 800 członków z całego świata.

NOWELIZACJA ISO 9000:2000

Zgodnie z zasadami prac normalizacyjnych ISO normy poddawane SA okresowym przegląda w wyniku których podejmowana jest decyzja o pozostawieniu ich bez zmian, znowelizowaniu lub wycofaniu. Przegląd taki ma na celu zapewnienie aktualności norm oraz spełnienia potrzeb międzynarodowych użytkowników norm. Normy seri ISO 9000 opublikowano po raz pierwszy w 1987r i nie były zmieniane do 1994r Nowelizacja dotyczyla głownie usuniecia zauważonych błedów i wewnetrzych niezgodności. Nowelizacja z 2000 r jest nowelizacja gruntowa w której uwzględniono rozwoj jaki nastąpił w dziedzinie jakości zmieniające się potrzeby rynkowe a także doświadczenia zdobyte podczas stosowania norm dotyczących zarzadzania jakością zapewniania jakości opublikowanych w 1987 i 1994 r.

15 grudnia 2000r zostaly opublikowane przez ISO 3 nowe normy z serii ISO 9000:2000

ISO 9000:2000 Quality management systems – Fundamentals and vocabulary

Stanowi wprowadzenie do nowch norm dotyczacych zarzadzania jakoscia. Opisuje podstawy systemow zarzadzania jakością oraz definiuje podstawowe terminy dla systemow stosowane w tych normach. Odgrywa wazna role w rozumieniu i stosowaniu pozostałych norm serii ISO 9000.

ISO 9000:2000 zastepuje norme ISO 8403:1994

ISO 9001:2000 Quality managment systems – Reguirements

Zawiera wymagania dla systemo zarzadzania jakością mające zastosowanie dla kazdej organizacji niezaleznie od jej wielkosci I rodzaju, ktora potrzebuje wykazac zdolność do ciągłego dostarczania wyrobów zgodnych z wymogami klienta I mających zostosowanie przpeisów oraz dązy do zwiększenia zadowolenia klienta.

Może być stosowana do oceny przez storny wewnętrzne i zewnętrzne łącznie z jednostkami certyfikującymi – zdolność organizacji do spełniania wymagań klientów , wymagań wynikających z przepisów oraz własnych wymagań organizacyjnych.

ISO 90004:2000 Quality management systems – Guidelines for performance improvements

Jest normą o charakterze wytycznych I nie zawiera wymagan nie jest przeznaczoan do celow certyfikacji Nie stanowi wytycznych do wdorzenia iso 9001; Zawiera wytyczne do doskonalenia zarówno systemu zarzadzania jakościa jak I całej organizacji . Skupia się na doskonaleniu wszytskcih procesów w organizacji. Dotyczy doskonalenia zarówno skuteczności jak i efektywności . Ma na celu osiągnięcie zadowolenia wszystkich zainteresowanych stron np. pracownikow właścicieli dostawcow , społeczeństwa. Wychodzi ponad wymaganai ISO 9001 w kierunku doskonalenia organizacji podaje wytycznie do samooceny organizacji zal A, podaje wytyczne do ciagłego doskonalenia organizacji zał B.

Podsumowanie norm

ISO 9004 jest zalecana dla tych organizacji które chca wyjsc po za wymagania ISO 9001 w kierunku ciągłego doskonalenia funkcjonowania organizacji w tym jej efektywności.

ISO 9004:2000 zastepuje norme 904-1:1994

ISO 19011: Guidelines on Quality and / or Enviromental Managment

Systems Auditing Wytycznie dotyczace audytowania auditów wewnetrzych I zewnetrznych zarzadzania jakością I zarzadzania środowiskowego. Norma przeznaczona jest dla następujących grup użytkowników: audytorów organizacji wprowadzających SZJ, system zarzadzanai środowiskowego oraz zarzadzania programami audytow, organizacji zaangażowanych w certyfikacje, lub szkolenia audytorów, certyfikacje systemow zarzadzania jakością oraz jednostek zajmujących się akredytacja lub normalizacja w obszarze oceny zgodności. Zastąpi wszytskei normy dotyczące audytowania ISO 10011-1, ISO 10011-2 i ISO 1011-3 w rodzinie ISO 9000 oraz ISO 14010 14011 , 14012 w rodzinie norm ISO 14000.

Norma będzie uzupełniac podstawowe normy serii ISO 9000:2000.

Nowelizacja norm serii 14000

Seria norm 14000 składa się z norm i raportów technicznych które pomogą organizacją uwzględnić aspekty środowiskowe działań wyrobów i usług. Struktura norm ISO 14000 jest przedstawiona na rysunku.

ISO 14001

ISO 14004

System zarzadzania środowiskiem

Seria ISO 14030

Ocena efektów działalności środowiskowej

Seria ISO 14040

Ocena cyklu życia

Seria 14020

Etykietowanie środowiskowe
Seria ISO 14010 Aydytowanie środowiskowe i związane badania

Seria ISO 14062

Aspekty środowiskowe Wyrobu

Problemy prezentacji:

Charakterystyka stoczni:

Zakresy oddziałowywania stoczni:

Systemy zarzadzania Środowiskowego

Wybrane dyrektywy środowiskowe UE

Charakterystyka stoczni:

Stocznia – zakład jest to zbiór instalacji wraz z terenem i znajdującymi się na nim urządzeniami do którego prowadzacy instalalacje posiada tytuł prawny. Stocznia powinna spełniać wymagania z zakresu ochorny środowiska oraz posiadać zezwolenia związane z eksploatacja instalacji. Eksploatacja zwiazana jest na ogół z emisja różnych substancji lub ebergi do ziemi wody i powietrza.

Wymagania stawiane stoczni dotycza:

Wniosek o uzyskanie pozwolenia.

Pozwolenie na wprowadzenie substancji lub energii do środowiska jest uwarunkowane złożeniem wniosku który powinien zawierać

Klasyfikacja oddziaływania emisji na środowisko

Odbywa się na podstawie rozporządzenia ministra środowiska z dnia 24 wrzesnia 2002r w sprawie określenia rodzaju przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych kryteriów związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięć do przeprowadzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko wymagaja sporządzenia raportu mależa do nich instalacje na terenach portowych w tym stocznie jeżeli są tam zlokalizowane.

Stocznie zgodnie z art. 711 ustawy prawo ochrony środowiska są zobowiązane tak prowadzic działalność aby jak najlmnbiej szkodzić środowisku.

Pozwoleniea mogą być wydane jeśli:

Charakterystyka procesów technologicznych w stoczniach

Dokowanie jednostki pływającej – aspekt ekologiczny

W czasie zanuzania i wynurzania doku woda zaburtowa jest wypompowana i wpompowana ze zbiorników balastowych, zachodzi potrzeba kontroli wody balastowej. Po wielu operacjach należy przepłukać zbiorniki.

Z powierzchni kadłuba spływa woda wraz z zanieczyszczeniami, rdzą, farbą, zatłuszczona powierzchnia blach ewentualnei wycieki podczas uszkodzeń , zuzyte elektrody ochorny kadłuba, organizmy zyjące na powierzchni kadłuba.

Problem polega na tym ze wsyztskei te odpady trafiają na pokład doku a poźniej za burte.

Czyszczenie poszycia kadłuba w doku:

Różne metody czyszczenia charakteryzuja Si pewnymi wspolnymi cechami, które wpływaja na czystość i efektywność metody.

PRACE SPAWALNICZE

Są stosunkowo czystą metodą łączenia materiałów i w praktyce okrętowej jedyną stosowana tak powszechnie. Zagrożenia związane są z bezpiecznym prowadzeniem prac. Spawanie wymusza stosowanie wyciągów z względu na wprowadzenie dużej ilości ciepła do konstrukcji i zapylenie. PO spawaniu należy usunąć żuzel i posprzątać stanowisko. Czasem wymaganie jest przeszlifowanie spoiny.

PROCES CIĘCIA

Główne zagrożenia związane są z bezpieczeństwem prowadzenia prac, co wymusza stosowanei masek przeciwpyłowych i ochronę zwłaszcza oczu. Jest to proces z wprowadzeniem bardzo dużej ilości ciepła co grozi pożarem. Powoduje zapylenie – wymagane wyciągi. Czasem wymaganie jest przeszlifowanie krawędzi.

PROCES ELEKTROŻŁOBIENIA

Zagrożenia związane są z bezpieczeństwem prowadzenia prac co wymusza stsowanie masek przeciwpyłowych i ochronę oczu. Jest to proces bardzo głośny 95dB. Proces z bardzo duzym wprowadzeniem ciepła do konstrukcji. Stosowanie wyciągów. Przy czyszczeniu 12 000t blach otrzymano 300t odpadów. Produktem ubczonym śrutowania jest pył o zawartości 98% żelaza który jest wychwytywany przy pomocy filtru trzepakowego . Hałas 92dB.

SYSTEM ZARZADZANIA SRODOWISKOWEGO

Stocznie spodziewają się efektów finansowych w związku z usprawnieniem systemu zarzadzania i wprowadzeniu czystej produkcji. Ocena życia cyklu statku ISO 14040) służy do zpadania aspektów środowiskowych i potencjalnych wpływów na środowisko w okresie całego życia statku.

Element ogólnego systemu zarzadzania przedsiębiorstwem

Założenie ze SZŚ powinien Stanowic integralny element ogólnego systemu zarzadzania przedsiębiorstwem wpływa na zasadnicze jego składowe:

NIE TŁUMACZE TEGO BO 1000x BYŁO U SZALEWSKIEGO I GÓRSKIEGO

Wybrane dyrektywy środowiskowe UE

UE – Zielona księga

Zamierzonym celem publikacji zielonej księgi jest trwałe rozwiązanie problemu jakim jest złomowanie statków W księdze poruszono również: sytuacje prawna, ramy międzynarodowe, rozbudowane możliwości przerobowych w zakresie demontażu statku, barsziej skuteczne stosowanie przepisów w zakresie przemieszczania odpadów, pomoc dla krajów trzeciego świata.

PLANOWANA DZIAŁALNOŚĆ PRS

Dostosowanie przepisów budowy i klasyfikacji statkow do PRS S.A.. Uznawanie stoczni złomowych , systemy jakości , audyty, szkolenia, działalność rzeczoznawcza. Nadzór nad statkami zgodnei z konwencją o ekologicznym i bezpiecznym recyklingu.

Prawo krajowe – współtworzenie ustaw i narzędzi ministerialnych przepisów dla przemysłu złomowego i stoczni złomowych.

ZIELONY PASZPORT

Zwany inaczej paszportem ekologicznym jest dokumentem zawierających spis wsyztskcih materiałow niebezpiecznych dla zdrowia człowieka i środowiska wykorzystywanych w konstrukcji statku. ZP jest dokumentem opracowanym w stoczni i przekazanym armatorowi. Powinien zawierac wszystkie późniejsze zmiany materiałowe lub w wyposażeniu. Kolejni armatorzy powinni aktualizowac ZP. Należy uwzględnić w nim wszytskei istotne zmiany konstrukcyjne i wyposażenia oraz przekazać go ze statkiem końcowemu właścicielowi, który dostarczy statek do stoczni recyklingowej. Za ZP odpowiadają administracja państwowa, projektanci, stocznie budujące statek i wytwórnie wyposażenia.

ZP powinien zawierać co najmniej:

PLAN RECYKLINGU STATKU

Celem jest minimalizacja szkodliwości recyklingu

Certyfikat zgodności:

Dokument wystawiany przez niezależńą i wyspecjalizowaną instytucję potwierdzający zgodność ZP orac planu recyklingu ze stanem faktycznym. Przyznawany jest w momencie wprowadzenia statku do służby


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
pyszko wyklady 10  10  10
wyklad 10 MNE
wyklad 10
Wyklady 10 12c PRCz
wyklad 10
Wyklad 10 Wypalenie zawodowe i jego konsekwencje
Wykład 10 dodatek
Wykład 8 10
Wykład 10 12
Wykład 10 Klimatologia, klimaty świata, Europy i Polski
WYKLAD 10
Wyklad 10
fin pub wykład,10
Matematyka Wykład 1 10 14

więcej podobnych podstron