Szkoła ukraińska polskiego romantyzmu - nieoficjalne określenie grupy polskich poetów romantycznych urodzonych i blisko związanych z Ukrainą, w rozumieniu przedrozbiorowej polskiej krainy historycznej.

Do "szkoły ukraińskiej" należeli: Antoni Malczewski, Seweryn Goszczyński, Aleksander Groza, Józef Bohdan Zaleski, oraz Michał Grabowski. Czasem wymienia się również Antoniego Grozę oraz Michała Czajkowskiego. Także polskojęzyczne prace polsko-ukraińskiego poety i kompozytora Tomasza Padurry. Ważną postacią – inspiratorem, mecanasem i przyjacielem dla wielu przedstawicieli szkoły – był Wacław Seweryn Rzewuski. Teoretyczne podstawy grupy ustalili natomiast Aleksander Tyszyński i Michał Grabowski w książce O szkole ukraińskiej poezji (1840).

Poeci "szkoły ukraińskiej" charakteryzowali się nawiązaniami do ukraińskiego krajobrazu (częste przywoływanie obrazu stepów) i folkloru, bliskowschodniego orientalizmu, fascynacją pogaństwem oraz bajroniczną kreacją Kozaka.

Najważniejsze dzieła:

• Maria Antoniego Malczewskiego

• Zamek kaniowski Seweryna Goszczyńskiego

• Powieści kozackie Michała Czajkowskiego