I rozbiór Polski - był to zabór polskich ziem jakiego dokonały Rosja, Prusy oraz Austria na podstawie podpisanego 5 VIII 1772 roku traktatu, w którym nasi zaborcy mieli czelność powoływać się na rzekomy rozkład Polski oraz swe niby historyczne podstawy prawne do zajmowanych terenów. Przyczyną bezpośrednią rozbioru stała się toczona w Polsce wojna domowa (tzw. konfederacja barska). Na skutek podziału ziem Prusy przejęły Prusy Królewskie, biskupstwo warmińskie a także północną cześć Wielkopolski oraz Kujaw, Rosja opanowała ziemie położone na wschód od rzek Dźwiny i Dniepru, zaś Austria przyłączyła do swego państwa Podole aż po Zbrucz a także obszar Małopolski leżący na południu od rzeki Wisły

II rozbiór polski - był to zabór polskich ziem, jakiego dokonały Rosja oraz Prusy na podstawie podpisanego w styczniu 1793 roku traktatu, w jakim zaborcy z kolei powoływali się na rzekome rewolucyjne zagrożenie ze strony Rzeczpospolitej. Bezpośrednia natomiast przyczyną rozbioru stała się próba pewnego uniezależnienia się Polski od Rosji, którą podjęto w czasie Sejmu Czteroletniego, jak również rosyjsko-pruskie zbliżenie wywołane rewolucją na terenie Francji. W wyniku podziału Prusy opanowały Gdańsk oraz Toruń, pozostałą część Wielkopolski i Kujaw a także część Mazowsza, zaś Rosja uzyskała wschodnie ziemie Polski.

III rozbiór polski - był to ostateczny zabór polskich ziem, jakiego dokonały Rosja, Prusy oraz Austria na podstawie podpisanego 24 X 1795 roku traktatu. Zaborcy ci powoływali się w nim na rewolucyjne zagrożenie ze strony Rzeczpospolitej. Bezpośrednią natomiast przyczyną rozbioru stało się powstanie kościuszkowskie. Na skutek podziału Prusy uzyskały ziemie położone na północny-zachód od rzek Pilicy, Bugu oraz Niemna (wraz z Warszawą), Rosja opanowała obszary leżące na wschód od rzek Niemna oraz Bugu (wraz z Wilnem), zaś Austria przyłączyła obszary między Pilicą i Bugiem (wraz z Krakowem).

Powstanie Kościuszkowskie - było to pierwsze polskie narodowe powstanie, trwało od marca aż do listopada 1794 roku, swym zasięgiem objęło ziemie Rzeczypospolitej (w takim kształcie jaki miała po II rozbiorze), również przejściowo zabór pruski. Przygotowane zostało a następnie wywołane przez spiskowców rewolucyjnych oraz emigrantów. Bezpośrednia natomiast przyczyną wybuchu owego powstania stało się aresztowanie spiskowców a także redukcja polskich wojsk, wcielanych do rosyjskiej armii. Wobec znacznej dysproporcji sił oraz braku jakiejkolwiek pomocy z zachodu powstanie zostało po 8 miesiącach stłumione przez rosyjskie i pruskie wojska, następstwem tego powstania stał się III rozbiór polski.

Sejm Czteroletni (zw. Wielkim) - był to przedostatni sejm szlacheckiej Rzeczypospolitej, obradował on od października 1788 roku do maja 1792 roku. Zwołano go w celu podpisania przymierza z carską Rosją a także zwiększenia armii. Sejm po otrzymaniu oferty sojuszu z Prusami odrzucił rosyjski protektorat a następnie rozpoczął prace zmierzające do reformy państwa - efektem ich stała się Konstytucja 3 maja, jak również wiele ustaw czy projektów, które dotyczyły organizacji państwa, prawa, sądownictwa, gospodarki i spraw społecznych. Obrady tego sejmu zostały zawieszone w wyniku rosyjskiej interwencji.

Konstytucja 3 maja - był to ustawa rządowa, czyli konstytucja Rzeczypospolitej, którą uchwalił 3 V 1791 roku Sejm Czteroletni. Tekst owej ustawy potajemnie opracował król Stanisław August Poniatowski razem z grupą polityków a także intelektualistów. Projekt ów został wprowadzony pod obrady sejmu z pewnym naruszeniem sejmowego zwyczaju, podczas nieobecności na posiedzeniu większości opozycyjnych posłów. Na podstawie konstytucji stawała się Rzeczypospolita parlamentarną monarchią dziedziczną, likwidacji uległy: liberum veto, konfederacje i wolne elekcje. Konstytucja 3 maja odwoływała się do koncepcji oświeceniowych suwerenności narodu oraz trójpodziału władzy, zaś potwierdzała szlachcie przewodnictwo w narodzie, mieszczanom natomiast zapewniała prawa, jakie nadał im wcześniej Sejm Czteroletni, chłopom zaś zagwarantowała opiekę rządu.

Konstytucja Księstwa Warszawskiego - został nadana w roku 1807 przez samego cesarza Napoleona I Bonaparte. Ogłaszała równość wszystkich ludzi wobec prawa, likwidowała poddaństwo chłopów, (ale bez uwłaszczenia), wprowadzała administrację według francuskiego wzoru; zapoczątkowała prawną likwidację feudalnego systemu na terenie ziemi polskich.

Konstytucja Królestwa Polskiego - została nadana przez cara Aleksandra I w 1815 roku, ustanawiała wówczas trwały związek z Rosja (między innymi wspólny monarcha); była formalnie liberalna, ogromnie często była łamana zarówno przez cara jak też przez władze Królestwa Polskiego.