1.Istota resocjalizacji - to nauczanie właściwych sposobów reagowania, nauka uzdrawiania stosunków z innymi ludźmi.Wychowanie resocjalizacyjne ma doprowadzić do pożądanego modelu wychowania i anulacji wad i negatywnych stron człowieka. Dwa wyznaczniki zadań wychowania resocjalizacyjnego: - naczelne cele wychowania - wyjściowa sytuacja wychowawczo –społecznaAntysocjalność- to wykolejenie społeczne spowodowane jest brakiem jakichkolwiek norm moralnych. Rozwija się pod wpływem uszkodzenia czynników organicznych (charakteropatia), jak i też środowiskowych (socjopatia).Upośledzenie umysłowe- brak zdolności intelektualnejUpośledzenie zmysłowe-wzrok, słuchDysocjalność-to wychowanie jednostki, od której najpierw rodzice, a później nauczyciele iwychowawcy wymagali aktywności ściśle regulowanej odgórnie narzuconymi normami, nie pozostawiając miejsca na twórczą inicjatywę dziecka.Eliminacja dysocjacyjna-kształtowanie uczuć, kształtowanie samodzielności, organizacja środowiska społecznego.Terapia behawioralna - opiera się na założeniach,że skoro różnego rodzaju formy niedostosowania wynikają z przyswojenia niewłaściwych łańcuchówodruchowych, to dzięki odpowiednim ćwiczeniom można usunąć te wadliwe sposoby zachowania, a na ich miejsce wytworzyć nowe reakcje.Resocjalizacja – proces modyfikacji osobowości jednostki społecznej w celu przystosowania jej do życia w danej zbiorowości, a w węższym rozumieniu w społeczeństwie polegający na tym, iż poprzez odpowiednie zabiegi kształtuje się jej normy społeczne i wartości, których nie miała ona możliwości przyswoić wcześniej w trakcie socjalizacji jednocześnie powodując, iż rezygnuje ona z przyswojonych do tej pory reguł działania będących sprzecznymi z systemem aksjonormatywnym tej zbiorowości/społeczeństwa.2. Trzy stadia niedostosowania społecznego 1 Stadium obserwujemy takie zjawiska jak : uczucie odtrącenia , można zauważyć u osób frustrację potrzeb, tzn nie są zaspokajane potrzeby emocjonalne . Jednostka wykazuje reakcje negatywne – zachowanie negatywne ( zachowania oporne i zaczepne ) nie mają te zachowania formy nawykowej ( trwałego utrwalenia ) są raczej prowokujące . Często też rejestruje się , że siła tych reakcji jest nieproporcjonalna do bodźca , który je wywołał , często mają charakter impulsywny. W tym stadium jednostki wykazują brak cierpliwości , wytrwałości, koncentracji( żródłem tych deficytów jest zobojętnienie emocjonalne ), o takich osobach nie można mówić , że nie mają poczucia winy, bo mają świadomość i żalują swoich czynów. 2stadiumPrzejście do kolejnego stadium ma miejsce wtedy gdy dziecko nie otrzymuje pomocy psychologicznej . Reakcje mogą być typu agresywnego , nawet w sytuacjach okazywania im życzliwości . Pojawiają się próby kontaktu ze środkami odurzającymi – alkohol , jest to również czas kiedy szukają grupy odniesienia –grupy przestępcze lub para przestępcze3 stadium obserwujemy dwa rodzaje zjawisk , pierwsze jest związane z agresywnym zachowaniem , które zaczyna mieć formę nawyku , jest reakcją na sytuacje trudne i konfliktowe. Łączą się w różne grupy dokonujące różnego rodzaju przestępstw , następuje łączenie się w zbiorowość ( zbiorowe gwałty, kradzieże)B) Typologia Wg Czapówa1.zwichnięta socjalizacja taki sposób dochodzenia o wykolejenia odwołujący się do zwichniętej socjalizacji – niedostatki w socjalizacji, rodzice nie spełniają funkcji rodzicielskich2.demoralizacja mówimy wówczas jeżeli w początkowej fazie socjalizacji dziecko ma dobre wzorce , ale w okresie socjalizacji wkarcza na grupy przestępcze np. przy okazji migracji ze wsi do miast.3. socjalizacja pod kulturowa jest to wychowywanie dziecka niejako do funkcjonowania przestępczego . Są rodziny , które zaspokajają potrzeby emocjonalne i materialne , ale są przyuczane do życia przestępczego , ale np. bycie kieszonkowcem , rodziny mafijne. Typologia wg Sullivana i Grandów , w swojej klasyfikacji nawiązują do charakterystycznych form dewiacyjnych , dewiantywnego zachowania się jednostki niedostosowanej społecznie. Oceniają od strony zachowania3. INSTYTUCJE RESOCJALIZACYJNE W ŚRODOWISKU ZAMKNIĘTYM: SCHRONISKA DLA NIELETNICH; ZAKŁADY POPRAWCZE; ZAKŁADY KARNE.1.SCHRONISKA DLA NIELETNICH:-schronisko jest „aresztem śledczym” dla nieletnich-są w nim umieszczone osoby co do których istnieje prawdopodobieństwo, że uciekną, osoby wobec których trudno ustalić tożsamość, osoby, które będą próbowały zatrzeć ślady-pobyt w schronisku określony jest na 3 miesiące z przedłużeniem o kolejne 3 miesiące2.ZAKŁADY POPRAWCZE:Stanowią jedyny środek poprawczy dostępny ustawą. W zakładzie poprawczym mogą przebywać osoby od 13-21 r.ż. Pobyt w zakładzie trwa tak długo, jak to jest konieczne. Orzekając o pobycie w zakładzie poprawczym nie ma określonego czasu pobytu. Przesłanką umieszczenia w zakładzie poprawczym jest:-czyn karalny o znamionach przestępstwa (czynem karalnym są także wykroczenia, ale za to nie idzie się do zakładu poprawczego)-charakter, okoliczności czynu-wysoki stopień zdemoralizowania nieletniego-przekonanie, że stosowanie środków wychowawczych nie będzie dawało rezultatów-orzeczony pobyt w zakładzie poprawczym można warunkowo zawiesić na okres próby od 1-3 lat; w tym czasie oddaje się nieletniego pod nadzór kuratora i jeśli w okresie próby i karencji nie dopuści się popełnienia przestępstwa, pobyt w zakładzie poprawczym uważa się za odbyty.-z zakładu poprawczego można warunkowo, przedterminowo zwolnić przed ukończeniem 21 r.ż., ale nakłada się okres próby od 1-3 lat i 3 miesiące karencji.3.ZAKŁADY KARNE:Zakład karny (więzienie), jest specjalnie strze¬żonym i wyposażonym w system zabezpieczeń miejscem przymusowego odosobnienia, przeznaczonym do wykonywania kary pozbawienia wolności. W teorii prawa administracyjnego zakłady karne, zalicza się do kategorii zakładów administracyjnych, czyli jednostek nie będących organami Państwa, które jednak dla wykonywania należnych zadań, nawiązują stosunki administracyjno-prawne. Zakłady karne podlegają Ministrowi Sprawiedliwości. Jednostką organizacyjną Ministra Sprawiedliwości i naczelnym organem zarządzającym sprawami wykonywania kar pozbawienia wolności we wszystkich zakładach karnych jest Centralny Zarząd Służby Więziennej, na czele którego stoi Dyrektor Generalny, pod¬legający Ministrowi Sprawiedliwości. W oddziaływaniu na skazanych uwzględnia się przede wszystkim pracę sprzyjającą zdobywaniu odpowiednich kwalifikacji zawodowych, nauczanie, zajęcia kulturalno-oświatowe i sportowe, podtrzymywanie kontaktów z rodziną i światem zewnętrznym oraz środki terapeutyczne.4. Podkulturę więzienną zaliczamy do podkultur dewiacyjnych. zespół wzorców i norm obowiązujących w jakiejś grupie społecznej stanowiącej część szerszej zbiorowości, odmiennych od norm przyjętych przez całe społeczeństwo.Podkultura zakładowa jest reakcją na dolegliwości wynikające z samego faktu uwięzienia tzn. pozbawienia wolności, braku udogodnień materialnych, kontaktów heteroseksualnych oraz utraty poczucia bezpieczeństwa. Im większa jest izolacja z innymi zbiorowościami, tym większego znaczenia dla człowieka nabiera organizacja nieformalna.Podkultura gryperska-nowy więzień przed przyjęciem do organizacji musi odbyć okres „szkolenia” – zwany „AMERYKĄ”. Polega on na wtajemniczaniu, nauce języka gryperskiego, ale także na szykanowaniu i zmuszaniu do wykonywania różnych czynności.Więźniowie, którzy nie należą do organizacji to tzw. frajerzy, czyli ludzie niewtajemniczeni, „słudzy”, których można eksploatować jako siłę roboczą lub obiekt zaspokojenia popędu seksualnego.5. Patologia Dewiacyjne zachowania są elementem życia ludzkiego już od najdawniejszych czasów. Wszelakie używki (alkohol, środki odurzające itp.) przyjmowane były przez ludzi z najróżniejszych przyczyn:-dla ukojenia przykrych przeżyć,- dla zapomnienia o problemach,- dla wyswobodzenia się od zahamowań i konwenansów,- dla uzyskania odmiennych stanów świadomości poprzez odurzanie się,- dla swobodniejszego nawiązywania kontaktów z otoczeniem,- dla zaspokojenia potrzeb fizjologicznych,a także z innych powodów zależnych od poszczególnych indywidualności. Ponadto od dawien dawna znane są zachowania anormalne jak morderstwa, kradzieże, deprawacje itp.Patologiczne zjawiska to :a) sprzeczność zjawisk społecznych z wzorcami zachowań lub postaw wchodzących w skład normatywnych systemów.b) dysfunkcjonalność objawiająca się negatywnie oddziaływującym wpływem na kluczowe elementy zachodzących przemian.c) drastyczny wzrost zjawisk pojmowanych jako patologiczne.Przykłady patologii-Dysfunkcja rodziny, Alkoholizm, Narkomania, Zaburzenia w relacjach międzyludzkich, Dewiacje seksualne.Norma społeczna definiowana jest jako powszechnie uznawana reguła, wzór zachowania lub działania. Jest to przepis określający, jak powinien zachować się lub jak nie powinien postępować każdy członek należący do danej grupy czy określonej społeczności. Zapewnia uporządkowanie, częstotliwość współdziałania społecznego indywiduów i zbiorowości. Normy społeczne dzielimy na formalne, czyli oficjalnie zaakceptowane przez społeczeństwo, instytucje i organizacje oraz nieformalne, czyli zasady postępowania, u których podstaw leżą zwyczaje, obyczaje, wymogi moralne i opinia społeczna.6. Przez proces resocjalizacji rozumiemy oddziaływanie wychowawcze na osoby źle przystosowane do środowiska społecznego w celu umożliwienia im powrotu do normalnego życia i pracy zawodowej. Jest to: proces wtórnej socjalizacji, ponownego nabywania umiejętności pełnienia ról społecznych, ogół zabiegów pedagogicznych i terapeutycznych zmierzających do przywrócenia jednostkom społecznie niedostosowanym prawidłowego kontaktu ze społeczeństwem, polega na przyswojeniu jednostce społecznie akceptowanych sposobów realizacji własnych potrzeb, ukształtowaniu w niej zdolności i gotowości do pełnienia zgodnie ze społecznymi oczekiwaniami właściwych jej ról społecznych. Resocjalizacja może obejmować osoby bądź w stadium wykolejenia, bądź po odbyciu kary. mogą tu występować rodzaje ekspresji tj. -muzykoterapia – terapia, w której w procesie terapeutycznym wykorzystuje się własny głos, instrumenty muzyczne lub nagrania. -dramoterapia - technika ta wykorzystuje różne formy dramatu. Poprzez odgrywanie ról. -estetoterapia - terapia poprzez kontakt z otoczeniem, np. krajobrazem. -ludoterapia - metoda polegająca na leczeniu terapią. Zabawa jest doskonałym sposobem na dotarcie do najgłębszych pokładów psychiki dziecka.7. Zasady resocjalizacji.Zasada akceptacji-Uznaje się jednostkę z odchyleniami od normy za jednostkę mającą prawo do szczególnej pomocy i opieki.Zasada pomocy-W resocjalizacji pomoc jest rozumiana jako działanie wspomagające rozwój jednostki niedostosowanej społecznie.Zasada indywidualizacji-Zasada indywidualizacji realizowana jest w bezpośrednim kontakcie z dzieckiem, w rozmowach indywidualnych, w pomocy w nauce, w ułatwianiu kontaktów z kolegami, nauczycielami i rodziną.

Zasada kształtowania perspektyw-jednostka powinna odczuwać radość chwil aktualnie przeżywanych oraz powinna oczekiwać z zainteresowaniem co się wydarzy w najbliższej przyszłości.Zasada współpracy ze środowiskiem-Podstawowym postulatem wychowania resocjalizacyjnego jest wyrobienie umiejętności i gotowości dostosowania się do zasad współżycia społecznego.Zasada systematyczności-Zasada ta podkreśla konieczność realizacji zadań resocjalizacyjnych w sposób planowy, celowy, zorganizowany, konsekwentny oraz systematyczny.8. Mechanizm stygmatyzacjaStygmatyzacja, etykietowanie, naznaczanie jest to proces nadawania określeń w kategoriach zachowania jednostkom, grupom społecznym czy kategoriom społecznym w wyniku czego przyjmują one nadane im cechy i zaczynają działać zgodnie z przypisanymi im etykietami.Stygmatyzacja może stanowić skutek ujemny diagnozy psychiatrycznej lub psychologicznej polegająca na klasyfikowaniu ludzi według procedury zerojedynkowej. Źródłem negatywnego myślenia o jednostce może być osobowość diagnosty, jego wcześniejsze kontakty z osobami z danej grupy i oficjalne stereotypy. tygmatyzacja jest procesem, w którym etykietę nadaje się osobom nie spełniającym oczekiwań innych - nietypowym w wyglądzie, zachowaniu, poglądach, odmiennym kulturowo lub rasowo, niechętnym lub nieumiejącym zachowywać się zgodnie z przyjętymi normami (osoby należące do subkultur).