ZABURZENIA ZACHOWANIA

ZABURZENIA ZACHOWANIA

Dla psychiatrów dziecięcych szczególnie istotne są trzy grupy diagnostyczne:

Zaburzenia emocjonalne

Zaburzenia zachowania

Zaburzenia rozwoju

ZABURZENIA ZACHOWANIA - powtarzający się i trwały wzorzec zachowania obejmujący łamanie podstawowych praw innych i ważnych norm społecznych stosownych dla danego wieku.

Dziecko z zaburzeniami zachowania ma poważne trudności z opanowaniem i przestrzeganiem zasad moralnych oraz zachowaniem się w sposób akceptowany społecznie; nie uznaje autorytetu dorosłych, jest agresywne, zagraża zdrowiu swojemu i innych, okłamuje, kradnie, wychodzi z domu i nie dociera do szkoły, ucieka z domu …..

Zaburzenia zachowania obejmują trzy nakładające się na siebie grupy objawów:

Rozpoznanie zaburzeń powinno być ustalone tylko wówczas, gdy objawy są zarówno bardzo nasilone jak i trwałe oraz prowadzą do zaburzeń codziennego funkcjonowania (np. w relacjach interpersonalnych, pracy szkolnej). W procesie diagnozy należy uwzględnić poziom rozwoju dziecka i wyeliminować zachowania sytuacyjne.

KRYTERIA DSM-IV DLA DIAGNOZY ZABURZEŃ ZACHOWANIA

W ciągu kolejnych 12 miesięcy muszą wystąpić przynajmniej trzy z wymienionych niżej zachowań, przy czym co najmniej jedno musi ujawniać się w ciągu 6 ostatnich miesięcy.

Agresja w stosunku do ludzi i zwierząt

Niszczenie mienia

Oszustwo lub kradzież

Poważne naruszenie zasad

RODZAJE ZABURZEŃ ZACHOWANIA

Wg DSM-IV różnicuje się zaburzenia zachowania ze względu na dwa kryteria:

Wiek ujawniania się objawów:

Typ dziecięcy - przed 10 rokiem życia; dotyczy głównie chłopców.

Typ adolescencyjny – po 10 roku życia;

Stopień nasilenia objawów:

Łagodne zaburzenia zachowania – rozpoznawalne, gdy obserwowane zachowanie prowadzi do pomniejszego naruszenia prawa i nie powoduje silnego zagrożenia zdrowia i życia innych osób; jest uciążliwe i odbiega od przyjętych norm.

Umiarkowane zaburzenia zachowania – termin używany w odniesieniu do zaburzeń emocjonalnych i społecznych w znacznym stopniu groźny dla otoczenia i stanowiący zagrożenie dla zdrowia i bezpieczeństwa.

Nasilone zaburzenia zachowania – występuje, gdy wszystkie kryteria DSM-IV są spełnione, a ich występowanie ze szczególnie dużą intensywnością i różnorodnością objawów z poszczególnych grup jest obserwowane w zachowaniu.

W praktyce klinicznej różnicowanie rodzajów zaburzeń zachowania bywa utrudnione ze względu na niejasne kryteria pozwalające na ich wyodrębnienie, odwołujące się do subiektywnej oceny stopnia nasilenia symptomów.

Zaburzeniom zachowania towarzyszy wiele innych zakłóceń rozwojowych, będących jedną z przyczyn bądź następstw zaburzeń zachowania.

ZABURZENIA ZACHOWANIA MOGĄ PRZYJĄĆ NASTĘPUJĄCE FORMY:

Postawienie diagnozy wymaga dowodów wskazujących, że u danej osoby występuje pewien wzór zachowania (trwający przynajmniej 6 miesięcy), w czasie którego pojawiają się co najmniej cztery z poniższych zachowań.

Objawy zaburzenia opozycyjno-buntowniczego (wg DSM-IV)

CZĘSTOTLIWOŚĆ WYSTĘPOWANIA

ZABURZENIA ZACHOWANIA A PŁEĆ

ETIOLOGIA


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
zaburzenia zachowania t
Zaburzenia zachowania
ZABURZENIA ZACHOWANIA, Psychologia kliniczna(1)
Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane używaniem substancji, medyczne, psychiatri
IDENTYFIKACJA ZABURZEŃ ZACHOWANIA
ZABURZENIA OPOZYCYJNO-BUNTOWNICZE[1], Pedagogika specjalna, Zaburzenia zachowania
Zaburzenia Somatomorficzne i dysocjacyjne , psychologiaWSFIZ-notatki, Semestr5, Zaburzenia zachowan
zaburzenia zachowania
STRES PRZYCZYNA ZABURZE ZACHOWANIA
Zaburzenia zachowań seksualnych i macierzyńskic psów
Zaburzenia zachowania, profile
Diagnoza psychologiczna w zaburzeniach zachowania u dzieci i młodzieży
Zaburzenia zachowania, ☆♥☆Coś co mnie kręci psychologia
Zaburzenia zachowaia
Diagnoza pedagogiczna dziecka z trudnościami w uczeniu się i zaburzeniami zachowania., DIAGNOZA DZIE

więcej podobnych podstron