Elliotta

Baśń o Uczuciach

Dawno, dawno temu, w pewnym starym domu żył chłopiec ze swoją starą matką. Traktowali się oni bardzo obojętnie, nie zwracali na siebie uwagi i rzadko ze sobą rozmawiali, chyba, że naprawdę musieli. Jednak pewnego dnia w sercu chłopaka pojawiła się dziwna pustka, jakieś niespełnione uczucie. Nie znał tego uczucia, wiedział tylko, że dotyczy ono jego matki.

Pewnego ranka usiadł nad strumieniem i zaczął rozmyślać. W pewnej chwili podszedł do niego stary mężczyzna z długą siwą brodą i laską, na głowie miał szpiczasty kapelusz. Czarodziej zagadał do niego: „Widzę, że coś cię trapi, chłopcze. Czy możesz mi opowiedzieć o twoim problemie?”. Chłopiec opowiedział mu o pustce w sercu i nieznanym mu uczuciu. Mag odpowiedział mu wtedy: „Myślę, że chodzi tu o podziw. Założę się, że jeśli złowisz największą rybę, jaka pływa w tym strumieniu, to matka będzie pałać do ciebie podziwem”. Chłopiec nie czekał ani chwili. Pobiegł do domu, zabrał wędkę, przynętę i pobiegł nad strumień. Cały dzień siedział i łowił ryby, jednak łapał tylko małe rybki, które z powrotem wypuszczał do wody. Dopiero, gdy słońce zachodziło złowił największą rybę, jaką w życiu widział. Natychmiast pobiegł z nią do matki i widział, że jest pełna podziwu, jednak pustka w sercu nie zniknęła.

Następnego dnia chłopiec przechadzał się po lesie i rozmyślał nad pustką w sercu. Znów spotkał czarodzieja który powiedział: „Widzę, że nie chodziło o podziw. Może chodzi o odwagę? Założę się, że jeśli poskromisz najgroźniejszego wilka w tym lesie, twoja matka zobaczy jaki jesteś odważny!” Chłopak pobiegł do domu po liny i wszystko co mogłoby się mu przydać. Cały dzień szukał w lesie wilka, jednak spotykał tylko jelenie i zające. Dopiero, gdy gwiazdy zaczęły migotać zobaczył pięknego, białego wilka. Nie czekał. Zarzucił na niego liny, obwiązał mu pysk i okiełznał bestię. Zaprowadził wilka na sznurze prosto pod dom. Matka wyjrzała z okna i widział, że wie jaki jest odważny, jednak pustka w sercu nie zniknęła.

Następnego dnia wybrał się do miasta. Myślał, że jakoś wpadnie na to co mu ciąży w sercu. Gdy przechadzał się po ulicach, znów spotkał maga, który rzekł do niego: „Hmm… widzę, że tu nie chodzi o odwagę. Założę się, że chodzi o dumę! Myślę, że jeśli rozdasz biednym swój majątek, to matka będzie z ciebie dumna!”. Chłopak też uczynił tak jak mu czarodziej powiedział. Wziął wszystko to, co miał, aby oddać te przedmioty ludziom w mieście. Nie minęła godzina nim wszystko się rozeszło. Chłopiec wrócił do domu właściwie z niczym, lecz widział, że jego matka jest z niego bardzo dumna, jednak pustka w sercu nie zniknęła.

Następnego dnia usiadł po prostu w ogrodzie koło swojego domu. Nie wiedział co ma robić dalej. Spostrzegł, że czarodziej znów idzie w jego stronę. „Wciąż to na tobie ciąży… nie wiem już jak ci pomóc. Wprawdzie, jest jeszcze jedno uczucie, które mogłaby być tym właśnie. Nie znam jednak nikogo, kto nigdy by go nie doświadczył, lub nie umiał go rozpoznać. Nie zaszkodzi jednak spróbować. Dziś podejdziesz tylko do swojej matki i mocno ją uściśniesz”. Gdy tylko mag to powiedział, odszedł. Chłopiec nie wierzył własnym uszom. Przecież łowił największe ryby, poskramiał wilki i rozdał cały majątek biednym, a tu, ma tylko uścisnąć matkę? Przez chwile nie wiedział, czy ma to jakiś sens. Postanowił jednak, ze spróbuje. Wkroczył do domu, spostrzegł matkę, a kiedy ta się do niego zbliżyła objął ją mocno i przytulił do serca jak cenny skarb. Nagle poczuł jak pustka w sercu sama zaczęła się łatać. Już nie miał tego nieprzyjemnego uczucia. Jego matka odezwała się wtedy do niego po raz pierwszy od niepamiętnego czasu: „Synu, to, co dałeś mi teraz to największy dar jaki mogłeś mi podarować. Tym darem jest miłość, i to, że mnie kochasz. Na tym świecie miłości nic nie zastąpi”. Dziura w sercu chłopca zniknęła całkowicie. Nie spotkał on maga już nigdy więcej.

Magda B.

Baśń dedykuje wszystkim, którzy nigdy w życiu nie doświadczyli prawdziwej miłości i czują to samo co jej bohater, mojej Mamie i ś.p. Tacie