ŚREDNIA MASA CZĄSTECZKOWA
Średni ciężar cząsteczkowy polimerów
Makrocząsteczki różnią się między sobą ciężarem cząsteczkowym.
Udział poszczególnych frakcji o określonym ciężarze cząsteczkowym opisuje funkcja rozkładu poszczególnych mas.
Właściwości fizykochemiczne i zdolności przetwórcze materiału polimerowego zależą od rozkładu ciężarów cząsteczkowych, zatem funkcja ta jest bardzo ważną charakterystyką układu makrocząsteczkowego.
Niestety wyznaczenie funkcji rozkładu mas cząsteczkowych stanowi w wielu przypadkach poważny problem eksperymentalny i dlatego często ograniczamy się wyznaczania pewnych całkowych wielkości na bazie tej funkcji.
Istnieje kilka sposobów definiowania średniej masy cząsteczkowej polimeru:
Mn - liczbowo średnia masa cząsteczkowa
$$M_{n} = \frac{\sum_{i}^{}{N_{i}*M_{i}}\ }{\sum_{i}^{}N_{i}} = \int_{}^{}{f_{n}\left( M \right)\text{dM}}$$
gdzie:
Mi - masa cząsteczkowa i-tej cząsteczki;
Ni - liczba moli cząsteczki o i-taj masie cząsteczkowej;
fn(M) - funkcja liczbowego rozkładu mas cząsteczkowych.
Mw - wagowo średnia masa cząsteczkowa
$$M_{w} = \frac{\sum_{i}^{}{W_{i}*M_{i}}}{\sum_{}^{}W_{i}} = \frac{\sum_{i}^{}{N_{i}*{M_{i}}^{2}}}{\sum_{i}^{}{N_{i}*M_{i}}} = \int_{}^{}{f_{w}\left( M \right)\text{MdM}}$$
gdzie:
Wi – masa i-tej funkcji
fw
Mη - lepkościowa średnia masa cząsteczkowa
$$M_{\text{η\ }} = \left\lbrack \frac{\sum_{i}^{}{W_{i}*{M_{i}}^{- a}}}{\sum_{i}^{}W_{i}} \right\rbrack^{\frac{1}{a}} = \sqrt[{- a}]{\int_{}^{}{f_{w}\left( M \right)M^{a}\text{dM}}}$$
Pomiędzy średnimi masami cząsteczkowymi zachodzą relacje:
Mn≤Mη≤Mw
Równość jest spełniona dla układu monodyspersyjnego.
Stopień polidyspersji (rozrzut mas cząsteczkowych):
$$P = \frac{M_{w}}{M_{n}}$$
Jest to parametr, który w sposób umowny informuje o rozrzucie mas cząsteczkowych. Wraz ze wzrostem polidyspersji:
Rośnie temperatura zeszklenia T
Pogarszają się niktóre wł. Mechaniczne
Polepsza się przetwarzalność
Wysokie P jest korzystne w niektórych procesach przetwórstwa tw. Sztucznych – frakcje o małej masie molowej poprawiają płynność polimeru, działają jako środek smarujący i wpływają na zmniejszenie oporów przemieszczanie makrocząstek w stopie polimerowym.
Współczynnik polidyspersji może mieć wartość:
1,0 dla hipotetycznego polimeru monodyspersyjnego (polimery żyjące są prawie monodyspersyjne)
1,5-2,0 dla polimerów addycyjnych
<5 dla polimerów o małym rozrzucie mas cząsteczkowych
5-20 - dla polimerów o dużym rozrzucie mas cząsteczkowych
8-30 - dla polimerów koordynacyjnych
20-50 - dla polimerów rozgałęzionych
Do wyznaczenia średniej masy cząsteczkowej polimeru stosuje się różne techniki i metody pomiarowe. Każda z nich daje określony rodzaj średniej masy cząsteczkowej.
WYZNACZANIE ŚREDNICH MAS MOLOWYCH POLIMERÓW
Metody bezpośrednie absolutne
Metody grup końcowych
Osmometria
Pomiar prężności par nad roztworami
Ebuliometria
Kriometria
Sedymentacja
Rozpraszanie światła
Metody pośrednie
Chromotografia żelowa (GPC – gel permeation chromotography)
Wiskozymetria
Spektrometria mas
Chromatografia żelowa (GPC)
Metoda oparta na zjawisku adsorpcji makrocząstek w mikrosporach żelu.
Wymiary porów w żelu są dostosowane do wymiarów makrocząstek. Żelem wypełnione są kolumny, przez które przepływa rozcieńczony roztwór polimeru w odpowiednim rozpuszczalniku (eluencie).
Rozdzielanie makrocząsteczek na kolumnie polega na tym, że krótsze i średnie makrocząsteczki są wymywane z kolumny na początku, a następnie wymywane są makrocząstki o coraz krótszych łańcuchach.
Rys. 5.15 Zasada rozdzielania makrocząsteczek metodą SEC /Współczesna wiedza o polimerach/
Czas retencji/objętość retencji
Wykres /Współczesna wiedza o polimerach/
Rys. Krzywe rozkładu masy cząsteczkowej dla próbki Delrinu
Tab. Średnie ciężary cząsteczkowe wybranych do badań odmian POM wyznaczone metodą GPC
WPŁYW ŚREDNIEJ MASY CZĄSTECZKOWEJ ORAZ STOPNIA POLIDSPERSJI NA WŁAŚCIWOŚCI POLIMERÓW
OD ŚREDNIEJ MASY CZĄSTECZKOWEJ ORAZ STOPNIA POLIDYSPERSJI ZALEŻĄ WŁAŚCIWOŚCI PRZETWÓRCZE I UŻYTKOWE TWORZYW SZTUCZNYCH!
Do właściwości użytkowych zależnych od masy cząsteczkowej należą:
Wytrzymałość na rozciąganie,
Odkształcalność i wydłużenie przy zerwaniu,
Udarność,
Zdolność do krystalizacji,
Stabilność termiczna,
Temperatura zeszklenia, topnienia i plastyczności,
Odporność chemiczna i rozpuszczalność.