Do najważniejszych grup związków nieorganicznych należą: tlenki, kwasy, wodorotlenki, sole, a w tej grupie m. in: azotany, bromki, chlorki, fosforany, krzemiany, siarczany, węglany i sole złożone. Sole nieorganiczne są bardzo rozpowszechnione w przyrodzie (skorupa ziemska jest zbudowana głównie z glinokrzemianów i krzemianów); znajdują też szerokie zastosowanie w przemyśle, technice, rolnictwie i medycynie.
Przykładami soli nieorganicznych, które znajdują szerokie zastosowanie w gospodarce człowieka są:
Chlorek sodu - (NaCl) to sól powszechnie znana pod nazwą soli kuchennej. W przemyśle spożywczym używana jest jako przyprawa i środek konserwujący żywność, a także jako dodatek do pasz zwierzęcych (sól pastewna, lizawki dla zwierzyny leśnej). W medycynie 0,9% roztwór NaCl zwany solą fizjologiczną podawany jest jako rozpuszczalnik leków oraz środek podawany bezpośrednio do krwioobiegu zapobiegający odwodnieniu (jony sodowe i chlorkowe zatrzymują wodę w organizmie). Chlorek sodu wraz z lodem tworzą mieszaninę oziębiającą i znajdują zastosowanie w chłodnictwie.
Azotan sodu – (NaNO3) to powszechnie stosowany nawóz sztuczny znany też jako saletra sodowa lub saletra chilijska; w pirotechnice znajduje zastosowanie jako składnik materiałów łatwopalnych i wybuchowych, wyrabia się z niego farmaceutyki, farby i emalie, jest też środkiem silnie utleniającym. Ponadto służy do konserwacji mięs – jako substancja o symbolu UE -E251skutecznie zapobiega wytwarzaniu niebezpiecznej toksyny (jadu kiełbasianego) przez bakterie Clostridium botulinum.
Azotan srebra – (AgNO3 ) jest powszechnie stosowany w procesie srebrzenia luster, do wyrobu farb fryzjerskich i emulsji fotograficznych, do produkcji innych soli srebrowych (np bromku srebra). Ze względu na silne właściwości bakteriobójcze i utleniające azotanu srebra używa się w medycynie jako środka odkażającego przy poparzeniach i chorobach oczu; jako lapis służy do niszczenia brodawek, narośli i kurzajek. W chemii analitycznej służy do wykrywania aldehydów (tzw. próba Tollensa), a w kryminalistyce do ujawniania śladów linii papilarnych.
Węglan magnezu - (MgCO3) stanowi substrat do wyrobu materiałów ogniotrwałych, jako biały pigment jest dodawany do farb i lakierów. Przemysł kosmetyczny wykorzystuje tę sól do wyrobu pudrów, proszków i past do zębów, a przemysł tekstylny do obróbki bawełny, jedwabiu i zaprawiania tkanin przed barwieniem. Węglan magnezu (magnezja biała) od dawna był znany w medycynie jako środek przeczyszczający. Dziś jest używana także do zobojętniania nadmiaru kwasu solnego („lek na zgagę”) oraz jako substancja upośledzająca trawienie i wchłanianie tłuszczów znajduje zastosowanie w terapii wspomagającej odchudzanie. Wzmaga też wydzielanie soków trawiennych.
Siarczan wapnia - (CaSO4) w przyrodzie występuje w postaci bezwodnej i jest nazywany anhydrytem oraz w formie uwodnionej soli (CaSO4∙2H2O), czyli gipsu. Gips jest wykorzystywany w chirurgii, stomatologii i budownictwie. Jest też materiałem rzeźbiarskim, służy do wyrobu sztukaterii (elementów dekoracyjnych ścian i sufitów). Cenną odmianą gipsu jest alabaster – surowiec często zastępujący marmur, a w starożytności używany jako proszek do wygładzania i rozjaśniania skóry.
Ca3(PO4)2 – fosforan wapnia wykorzystywany jest na dużą skalę do produkcji nawozów fosforowych, np. superfosfatu. Jest dodatkiem do żywności oznaczanym jako (E 341c) - reguluje kwasowość , jest składnikiem proszku do pieczenia i działa jako polepszacz pieczywa. Fosforany wapnia wykorzystywane są w produkcji konserw – wzmagają działanie przeciwutleniaczy i stabilizatorów struktury warzyw w puszkach. Fosforan diwapniowy jest związkiem o właściwościach polerujących i dodawany jest do past do zębów. Fosforan wapnia zapobiega zbrylaniu się produktów sypkich i jest dodawany do większości proszków do prania. Ponadto sól ta jest ważnym suplementem diety ludzi i zwierząt , stąd stosuje się ją w medycynie i weterynarii.
Jodek potasu (KI) - naturalnie występuje w wodzie morskiej, w przemyśle używany w syntezach organicznych, w analizie chemicznej, a szczególnie w spektroskopii. Niewielkie ilości jodku potasu dodaje się do soli kuchennej ( stąd tzw. sól jodowana). Związek ten jest składnikiem płynu Lugola, który służy do wykrywania obecności skrobi oraz jodyny, substancji silnie odkażającej. Jodek potasu jest stosowany w leczeniu schorzeń tarczycy i w zależności od jego dawki pobudza lub hamuje czynność wydzielniczą tego gruczołu. Jest również środkiem wykrztuśnym wzmagającym odruchy kaszlu. Sól tę podaje się też w przypadkach, gdy w środowisku istnieje radioaktywny izotop jodu.