Przedstawcie specyfikę rodziny jako jednego z najważniejszych miejsc, w których dokonuje się wychowanie człowieka.  Jakie style wychowawcze pojawiają się tam najczęściej? Jakie niosą za sobą konsekwencje?

“Rodzina jest w życiu oparciem, czymś co chroni, co daje siłę.”(Zofia Loren)

Na wstępie mojej wypowiedzi, podałam krótki cytat, który dokładnie uświadamia nam czym jest „rodzina”. Jak ona wpływa na ludzi należących do niej, co dzięki niej możemy wszyscy osiągnąć, jak się w niej czujemy, jak nam pomaga, i jak wpływa na wychowanie człowieka. Taki mały skromny cytat a ile odpowiedzi w sobie zawiera. Aż trudno o tym wszystkim napisać.

Dlatego tez stwierdzam, że rodzina jest najważniejsza!! We wszystkich znanych przez nas społeczeństwach spotykamy się z rodziną. Można zatem przyznać, że bez niej nie byłyby one w stanie prawidłowo funkcjonować. Moim zdaniem rodzina jest, takim naturalnym środowiskiem wychowawczym, dzieci, czyli podstawowymi i normalnymi warunkami życia.

Dlaczego rodzina jest jednym z najważniejszych miejsc, w których dokonuje się wychowanie człowieka?  To w rodzinie dokonuje się główne wychowanie, kształtowanie osobowości oraz prawidłowy rozwój dziecka. Jako pierwsza wprowadza dziecko w świat kultury, dostarcza mu odpowiednich norm i wzorów postępowania, wpaja co dobre i co złe, uświadamia o niewłaściwych zrachowaniach, stwarza warunki do zaspakajania potrzeb biologicznych, psychicznych oraz społecznych. W rodzinie dziecko uczy się wzajemnych kontaktów z członkami nawiązując bliskie stosunki emocjonalne, trwałych i osobistych więzi, uczy się współdziałania z ludźmi. Uczy się od bliskich dalszego przetrwania podczas odkrywania dalszego świata i jego zasad. Bez podstawowej wiedzy zaczerpniętej w początkowej fazie wychowania rodzinnego, dziecko nie potrafiłoby poradzić sobie z tym co jeszcze przed nim nowego. Dlatego też rodzina jest tak bardzo istotna. Różnią się one co prawda od siebie: liczebnością członków, kolorem skóry, pochodzeniem, wiarą czy nawet preferowanym stylem wychowania swoich dzieci. Wszystkie te różnice mają swoje pochodzenie, ale najważniejsze jest jednak to żeby rodzina była przepełniona wspólnotą oraz miłością i szacunkiem. Aby dziecko, czuło się silne, bezpieczne, miała dobry wzór do naśladowania i nauki.

Wyróżniamy trzy najczęściej występujące style wychowawcze style:

- sty autokratyczny- ma charakter konserwatywny. Przeważa on w rodzinach, gdzie dominuje ojciec (rodzina patriarchalna) lub matka (rodzina matriarchalna). Ten styl wychowania charakteryzuję się dużym dystans miedzy rodzicami a dzieckiem. Rodzice kontaktują się z nim w sposób formalny, nie wnikając w jego potrzeby, zainteresowania. Prościej ujmując nie interesują się życiem swoich dzieci. Starają się ciągle nimi kierować oraz manipulować. Ciągle wydając rozkazy i zakazy. Rodzice autokratyczni nadużywają swojej władzy, do tego aby rządzić swoimi dziećmi. Nie dopuszczają ich do głosu, nie słuchają ich argumentów oraz nie tolerują sprzeciwu. Dzieci wychowujące się w takiej rodzinie nie mogą mieć własnych zdań i poglądów. Podawane są surowym karom, w razie nieposłuszeństwa. Jakie konsekwencje niesie za sobą ten styl wychowania? Dziecko żyje w ciągłym napięciu, charakteryzuje się nadmierną uległością oraz przyjmując wzorce rodziców, mogą być agresywne wobec innych. Dziecko czuję się cały czas zastraszane, samotne, niezdolne do samodzielnego funkcjonowania.

- Styl demokratyczny- Najkorzystniejszy ze względu na rozwój osobowościowy dziecka. Istnieje współdziałanie rodziców z dzieckiem z poszanowaniem jego praw. Pojawia się wspólne planowanie, rozwiązywanie problemów i spędzanie wolnego czasu z dzieckiem. Zamiast kar – perswazja i argumentacja. Brak nienarzucanie zadań. Dziecko zna swój zakres obowiązków, które sam przedyskutował i zaakceptował wraz z rodzicami. Jakie konsekwencje niesie za sobą ten styl wychowania? Może to stwarzać atmosferę zakłamania i nieszczerości. Dziecko buntuje się, staje się agresywne, domagając się prawdy. Taka sytuacja może spowodować zerwanie pozytywnej więzi emocjonalnej z rodzicami.

- styl liberalny- wychowanie niekonsekwentne, przejawiające się niską ingerencją w sprawy dzieci. W rodzinie styl ten polega na pozostawienie dziecka samemu sobie, brak kontroli, opieki. Druga istotną cecha tego stylu wychowania jest uległość rodziców: robią co dzieci chce, spełniając ich każde prośby. Jakie konsekwencje niesie za sobą ten styl wychowania? Dzieci czują nadmierną wartość swojej osoby, są egoistyczne, niezdyscyplinowane, rozpieszczone oraz skupione tylko na sobie i swoich potrzebach.