Wymioty rzekome - kiedy wystepują?

Jest to temat rzeka.

Mianem wymiotów prawdziwych (vomitus) określamy wydobywanie się na z ewnątrz zawartości żołądka po uaktywnieniu się odruchu wymiotnego.

Istnieje też pojęcie wymiotów rzekomych (vomituratio).
W tym przypadku treść pokarmowa lub wydzielina wydobywa się z  przełyku lub z  dróg oddechowych i nie zawiera domieszek soku żołądkowego (kwasu solnego).

Wymioty rzekome występują przy:

1. zatkaniach przełyku,
2. Uchyłkach przełyku - prawdziwych i rzekomych,
3. Przełyku olbrzymim (megeosphageus),
4. Zapaleniach gardła (anginach - zap. migdałków i podniebienia miękkiego)
5. Zapaleniach oskrzeli i tchawicy,
6. Przetrwałym przewodzie Bottala'a,
7. Dysautonomii psów,
8. Powiększeniu tarczycy (nowotwory, wola)
9. Powiększeniu węzłów chłonnych śródpiersiowych. lek. wet. Paweł Czerw

Co jest przyczyną wymiotów prawdziwych?

Wymioty prawdziwe występują przy:

1. Schorzeniach wątroby:

- choroba Rubarth'a (zakaźne z apalenie wątroby psów)
- Leptospiroza (zwł. Leptospira canicola)
- Przewlekłe aktywne z apalenie wątroby
- Tłuszczowe z apalenie wątroby
- Stłuszczenie wątroby
- Marskość wątroby
- Nowotwory
- Kamica woreczka żółciowego
- Zapalenie dróg żóciowych

2. Schorzeniach trzustki:

- Ostre z apalenie trzustki
- Cukrzyca
- Nowotwory

3. Schorzenie żołądka i jelit:

- Skręt żołądka
- Zapalenie żołądka
- Zatkanie i zaczopowania jelit (mogą wyst. tzw. wymioty kałowe),
- Parwowiroza (zakaźne krwotoczne zapalenie żołądka i jelit)
- Coronawiroza
- Herpeswirusowe zakażenia p.pok. u noworodków i osesków
- Nosówka w postaci pokarmowej lub w postaci błon śluzowych
- Nowotwory jelit i żołądka
- Choroba wrzodowa żołądka
- Po podaniu leków - Diclofenac, Aspiryna, Polopiryna i innych niesteroidowych środków przeciwzapalnych
- Robaczyce jelit
- Z apalenia przewodu pokarmowego na tle zakażenia bakteriamii E.coli, Salmonella, Staphylococcus itd.
- jako pierwsze objawy zatrucia środkami pochodzenia chemicznego i roślinnego

3. Schorzenia nerek:
- Ostra niewydolność nerek (ostra mocznica)
- Przewlekła niewydolność nerek (przewlekła mocznica)

4. Schorzenia centralnego układu nerwowego:
- Padaczka
- Obrzęk mózgu
- Krwiaki mózgu
- Wstrząśnienie mózgu
- Udar słoneczny i cieplny
- Zapalenie ucha wewnętrznego
- Zaburzenia błędnikowe
- Choroba lokomocyjna
- Wścieklizna
- Choroba Aujeszky
- Zaburzenia w
koordynacji perystaltyki przewodu pokarmowego

5. Wstrząs pourazowy
6. Wstrząs polekowy
7. Przewlekły stress lek. wet. Paweł Czerw

Jak należy postępować w  przypadku pojawienia się wymiotów?

Należy uważnie obserwować zwierzę oraz przyjrzeć się uważnie wymiocinom. Zdaję sobie sprawę, że są ludzie, którzy niechętnie odniosą się do takiego zalecenia. Należy jednak pamiętać, że znacznie ułatwi to pracę lekarza weterynarii.

Najważniejsze sprawy to:

1. Ilość (mniej więcej objętość i ile razy dziennie),
2. Kolor (domieszki krwi, żółci itp)
3. Zapach
4. Konsystencja
5. Czy występują łącznie z biegunką
6. Zawartość

- (coś co przypomina fusy od kawy (tzw. wymioty fusowate),
- zawartość podobna do kału (tzw. wymioty kałowe),
- śluz, pokarm, robaki przewodu pokarmowego lub brak domieszek),

7. Czy zwierzę wymiotuje w określonych sytuacjach (zdenerwowanie, pora dnia, pora roku itp.)
8. Czy wymioty występują po posiłku czy nie mają związku z przyjmowaniem karmy,
9. Czy zwierzę wymiotuje po posiłkach stałych, czy nawet po spożyciu czystej wody
10. Przeanalizować karmienie i pojenie zwierzęcia w ciągu ostatnich 3 dni przed wystąpieniem wymiotów
11. Jeżeli w domu są małe dzieci, czy przypadkiem nie zginęła ich ukochana piłeczka lub inna zabawka, którą niechcący lub z premedytacją mógł zwędzić piesek.

Co najważniejsze, nie podawać leków we własnym zakresie!!!!

Nie ma większego sensu stosowanie leków doustnych w czasie ostrych wymiotów. Drażnią one błonę śluzową żołądka, co nasila objawy choroby. To samo odnosi się do podawania karmy lub karmienia "na siłę". Najgroźniejszy nie jest sam brak pożywienia, a szybkie odwodnienie (utrata płynów i soli mineralnych).

Należy pamiętać, że wymioty są szczególnie niebezpieczne u zwierząt bardzo młodych, powodując u nich szybkie wystąpienie dysfunkcji metabolicznych i zaburzeń gospodarki kwasowo zasadowej. Szybko doprowadzają do odwodnienia organizmu.

Różnorodność schorzeń, przy których jednym z objawów klinicznych są wymioty, powinna zmusić właściciela zwierzęcia do szybkiego kontaktu z lekarzem weterynarii. Czas ma tutaj bowiem kluczowe znaczenie. Szybkie ustalenie przyczyny wymiotów i podjęcie odpowiedniej terapii polegającej na wyrównywaniu zaburzeń wodno-elektrolitowych, dostarczanie parenetralne witamin i innych związków odżywczych oraz terapia schorzenia podstawowego niejednokrotnie ratuje zwierzęciu życie. http://www.psy.info.pl/wet/wymioty.html lek. wet. Paweł Czerw

Wymioty Opracowanie: Tomasz Borkowski, Dwumiesięcznik ZKwP "PIES" nr 6(296) 2002

Wymioty są częstym objawem niedyspozycji u psów. Niekiedy jest to akt korzystny ze względów fizjologicznych (np. suka zwracająca częściowo nadtrawioną treść pokarmową szczeniętom), ale w każdym przypadku nie może pozostać niezauważony lub zignorowany przez opiekuna psa, ponieważ wymioty mogą być pierwszym i jedynym objawem ciężkiej choroby.
Choroby przewodu pokarmowego zajmują po schorzeniach skóry drugie miejsce na liście najczęściej występujących chorób u psów. Zaś wymioty jako objaw zajmują drugie miejsce po biegunce na liście najczęstszych objawów chorób przewodu pokarmowego. W dalszej kolejności wymieniane są zaburzenia apetytu, napięcie i ból powłok brzusznych, ślinienie się, odwodnienie, zmniejszenie masy ciała, anemia i inne. Większość tych zmian występuje w formie ostrej i nawracającej. Ponieważ zarówno ostre jak i przewlekłe wymioty mogą wystąpić w wyniku chorób innych niż przewodu pokarmowego (np. chorób zakaźnych, z powodu uszkodzenia nerek czy zatruć), odpowiednio postawiona szybka diagnoza jest ważna nie tylko jako podstawa w postępowaniu z chorym psem, ale i innymi psami utrzymywanymi razem w jednym gospodarstwie domowym.
Lekarze klinicyści różnicują dwa pojęcia określające zwrot treści pokarmowej przez jamę ustną: regurgitację — zwrot i wymioty.
Regurgitacja to bierny powrót treści z jamy ustnej i przełyku bez objawów towarzyszących i poprzedzających samo „ulanie się treści”.
W przerwach między jedzeniem przełyk jest płaską, zwężoną rurką śluzówkowo-mięśniową zakończony od góry (przy gardle) i u dołu (przy wpuście do żołądka) dwoma zwieraczami zamykającymi jej światło. W czasie przełykania kęsów pokarmu każdorazowo otwiera się górny zwieracz, a następnie zamyka i kęs pokarmu w wyniku różnicy ciśnienia i ucisku perystaltycznego mięśni przełyku przesuwa się ruchem falowym w kierunku żołądka z szybkością 10 cm/sek u psa. Po dojściu do dolnego zwieracza ten się otwiera i kęs dostaje się do żołądka. Przełykowa perystaltyka odbywa się odruchowo na skutek drażnienia pokarmem lub wodą receptorów okolicy gardła, które przesyłają impulsy do centrum połykania w mózgu. Ciekawym jest, że proces swobodnego pasażu treści do żołądka może odbywać się harmonijnie kęs za kęsem (tak się dzieje najczęściej), albo przy braku odbioru treści z przełyku przez żołądek, pokarm połykany gromadzi się i wypełnia cały rozdęty przełyk. Tak dzieje się w przypadku uszkodzeń przełyku.
Przyczyny uszkodzeń przełyku zebrano w cztery grupy: czynniki wywołujące zapalenie ściany przełyku (termiczne, chemiczne, grzybicze, bakteryjne, parazytologiczne); zaburzenia ciśnienia wewnątrz światła przełyku i ciśnienia klatki piersiowej; zamknięcie lub zwężenie światła przełyku (guz, ciała obce, zachyłek, wgłobienie) i duża gama chorób o tle neurologiczno-mięśniowym. Mimo że ma to duże znaczenie w postępowaniu zapobiegawczym i leczniczym często trudno odróżnić regurgitację od wymiotów.
Regurgitacja występuje znacznie częściej u psów młodych tuż po odsadzeniu od matki do roku. „Ulewanie treści” obserwuje właściciel psa w czasie zabawy czy snu zwierzęcia bez objawów poprzedzających takich jak: przybieranie postawy z rozszerzonymi kończynami, pochylenie głowy, skurcze brzucha (często kilkakrotnie powtarzające się), przyspieszenie akcji serca i zdenerwowanie. Treść pokarmowa przy regurgitacji jest mało zmieniona z dużą domieszką pienistej śliny. Powrót treści z przełyku może następować od raz, dwa razy w tygodniu do 10 – 15 razy w ciągu dnia. Niekiedy treść w przełyku może zalegać 24 godziny, a nawet dłużej. Ulega wtedy procesom fermentacji. Najczęstszyml przyczynami regurgitacji są uchyłki przełyku, osłabienie sprawności mięśni przełyku i uszkodzenie zwieracza przy ujściu przełyku do żołądka. W ustaleniu przyczyny schorzenia bardzo pomocne są badania radiologiczne i endoskopia.
Do wymiotów — wydalania treści żołądka i dwunastnicy na zewnątrz poprzez jamę ustną dochodzi w wyniku odruchowego (ośrodek wymiotów znajduje się w rdzeniu przedłużonym) skoordynowanego działania przewodu pokarmowego, układu mięśniowo szkieletowego w połączeniu z tłocznią brzuszną. układu oddechowego i nerwowego. Zwrócona treść pokarmowa ma z reguły pH kwaśne, jest kompozycją częściowo strawionego pokarmu, śluzu, nabłonka, soku żołądka i jelit, krwi i kuleczek tłuszczu.
Właściciele psów wymioty traktują jako pewny objaw choroby żołądka. W większości przypadków tak jest rzeczywiście, że chorobom żołądka i bliższych odcinków jelit cienkich towarzyszą z reguły wymioty. Ale jeśli wymioty jako objaw występują samoistnie, to jest to objaw mało charakterystyczny dla tych schorzeń i łatwo o pomyłkę.
Najczęstsze przyczyny wymiotów można uszeregować następująco: uszkodzenia płynące z centralnego układu nerwowego (zapalenie mózgu, epilepsja, wzrost ciśnienia płynu mózgowego, uszkodzenie móżdżku; przyczyny anatomiczne i narządowe (powiększenie i zapalenie żołądka, niedrożność żołądka i jelit, zapalenie jelit, urazy nerek, pęcherza, macicy, ostry ból brzucha, skręt jelit, zapalenie otrzewnej, zapalenie trzustki, zapalenie wątroby, żółtaczka, guzy na terenie jelit i jamy brzusznej); drażnienie receptorów okolicy gardła i krtani (zapalenie gardła lub krtani, pobieranie szorstkiego pokarmu, picie zimnej wody bez przyzwyczajenia), jako reakcja na podanie niektórych leków, produktów przemian metabolicznych lub toksyn (uremia, ketuza, glikozydy nasercowe, środki przeciw pasożytom).
Odruch wymiotny jako mechanizm „autonaprawczy” jest bardzo dobrze wykształcony (wystarczają słabe bodźce) jedynie u ludzi, psów i kotów. To wyjaśnia łatwość, z jaką dochodzi do wymiotów u tych gatunków. Inne zwierzęta nie wymiotują nigdy lub niezwykle rzadko.
Zawsze, jeżeli dochodzi do wymiotów, musi być wysłany silny bodziec obwodowy lub z centralnego układu nerwowego do ośrodka wymiotnego, który inicjuje kompleksową serię zespolonych działań narządów i tkanek doprowadzających do wymiotów. Do wymiotów może dojść również na skutek przestrachu, stresu i w chorobie lokomocyjnej. U psów występują także wymioty psychogeniczne i towarzyszące chorobom uszu.
Na akt wymiotów składają się trzy fazy: aura poprzedzająca wymioty (pies jest niespokojny, ślini się, jeśli leżał, wstaje i chodzi, skurcze żołądka, następuje wzrost liczby uderzeń serca); napinanie się i kompleks działań mających umożliwić zwrot treści pokarmowej z żołądka i jelit oraz wydalenie całej zawartości jednorazowo lub w kilku porcjach. Wiele epizodów, którym towarzyszą wymioty, właściciele psów potrafią wytłumaczyć i usprawiedliwić, np. pies je trawę, a potem wymiotuje (trzeba pamiętać, że często je trawę, bo ma zapalenie gardła), po zjedzeniu nadmiaru pokarmu lub wypiciu zimnej wody, w podróży, po odwiedzeniu śmietnika, odruchowy zwrot pokarmu przez sukę, aby nakarmić szczenięta itp.
Często przerażają nas wymioty „nieusprawiedliwione”. Jeśli pojawią się w formie ostrej i po zastosowaniu jednodniowej głodówki nie ma poprawy, należy koniecznie przypadek taki skonsultować z lekarzem weterynarii, co z reguły pomaga w zrozumieniu przyczyny i rozwiązaniu problemu. Przy wymiotach uporczywych i utrzymujących się dłużej albo często powtarzających się, aby postawić definitywne rozpoznanie, często trzeba zastosować nowoczesne urządzenia i nowoczesne metody.
W czasie wymiotów pies się odwadnia, traci niezbędne do życia elektrolity i inne substancje, które koniecznie powinny być uzupełniane. Po ustaleniu przyczyny należy zastosować leczenie przyczynowe, odtwarzające poniesione straty organizmu i wzmacniające. Najważniejszym jest, aby wymioty właściwie ocenić, zwłaszcza u młodego psa, aby nie przegapić momentu, w którym trudno o powrót do normalności. Nigdy nie wolno wymiotów bagatelizować i o nich zapomnieć, bo mogą być ważnym symptomem choroby, która pozostawiona bez leczenia rozwinie się do granic nieuleczalnych.

Serwis Molosy.pl
www.molosy.pl
www.KlubMolosa.pl 

Wymioty są odruchem związanym z wyrzutem treści z żołądka i/lub jelit.
Mogą być wywołane przez pierwotną chorobę związaną z zaburzeniami żołądkowo-jelitowymi lub mogą być objawem innej choroby toczącej się w organizmie psa.
Objawem klinicznym zwiastującym wymioty jest częste przełykanie śliny i jej nadmierne wydzielanie oraz niepokój zwierzaka.
Praca przepony i mięśni brzucha doprowadza do wyrzucenia treści żołądkowej, np. pokarmu strawionego lub nie strawionego, żółci, śluzu, krwi.
Częstymi przyczynami ostrych wymiotów może być pierwotna choroba żołądka i jelit - błąd dietetyczny (zmiana diety, przejedzenie), połknięte ciało obce, niedrożność jelita, lub choroby zakaźne takie jak parwowiroza, krwotoczne zapalenie żołądka i jelit.
Wymioty mogą też towarzyszyć innym chorobom, np.: ostre zapalenie trzustki, ropomacicze, zatrucie, niewydolność nerek, choroba lokomocyjna, zarobaczenie, zapalenie gardła.
Przewlekłe wymioty spotykane są przy przewlekłym zapaleniu żołądka, nowotworze żołądka, owrzodzeniu żołądka, zapalnej chorobie jelit, a także innych schorzeniach takich jak przewlekła choroba wątroby, przewlekłe zapalenie trzustki, mocznica.
Do rzadkich przyczyn należą: skręt jelit, zapalenie otrzewnej, zatwardzenie oraz wymioty natury psychogennej.

Anita Zielonka
http://wetdoktor.pl

Psy.pl - Jak sobie radzić z problemami z przewodem pokarmowym psów - pytamy prof. Andrzeja Deptę

Czy wymioty zawsze sygnalizują chorobę?
Pod pojęciem wymiotów rozumiemy stan nudności lub wymioty rzeczywiste. Nudności u zwierząt manifestują się bezruchem, ziewaniem, oblizywaniem nosa, ślinieniem, żuciem. Z tymi objawami związane są łagodne zaburzenia motoryki żołądkowo-jelitowej.

Tzw. poranne wymioty, gdy pies ma pusty żołądek i wymiotuje żółcią, są zwykle wynikiem zaburzeń motorycznych tzw. refluksu żołądkowo-przełykowego lub jelitowo-żołądkowego. Jeżeli występują sporadycznie, to nie stanowią większego problemu. Jeżeli jednak pojawiają się z dużą częstotliwością, należy bezwzględnie zwrócić się o pomoc do lekarza weterynarii.

Wymioty rzeczywiste w większości wypadków są spowodowane chorobami przewodu pokarmowego (zapalenie gardła, zapalenia żołądka i jelit, ciała obce oraz niedrożności jelit). Innymi przyczynami są najczęściej pobudzenia ośrodka wymiotnego przez toksyny z zewnątrz (zatrucia), a także zapalenie i niewydolność wątroby, ostra niewydolność nerek - mocznica, ropomacicze oraz cukrzycowa kwasica. Ponadto częstą przyczyna wymiotów, szczególnie u młodych zwierząt, są zaburzenia przedsionkowe związane z chorobą lokomocyjną.
Dlaczego wymioty towarzyszą zapaleniu gardła?
Ponieważ na łukach podniebiennych gromadzi się wówczas śluz, który podrażnia receptory - pies nie umie go ani odkrztusić, ani połknąć. Z reguły kilka godzin po podaniu antybiotyku wymioty ustępują.
A choroba wrzodowa żołądka występuje u psów?
Tak. Mechanizm powstawania wrzodów jest podobny. Oczywiście żołądek ma naturalną barierę, która chroni go przed tą infekcją. Ale nadużywanie niektórych leków, np. niesterydowych przeciwzapalnych, ją osłabia - a te leki są dość powszechnie stosowane w naszej medycynie.

Objawy sprowadzają się do wymiotów, czasem może się pojawić domieszka krwi. Jedynym badaniem dającym gwarancję postawienia dobrej diagnozy jest gastroskopia.
Gdzie ją można wykonać?
W Polsce są dwa znaczące ośrodki zajmujące się gastroenterologią i mające odpowiednie możliwości techniczne: Wydziały Medycyny Weterynaryjnej na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim w Olsztynie i na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu. W większych lecznicach prowadzi się podstawowe badania endoskopowe, ale zwykle sprzęt, którym one dysponują, nie jest najnowszy, co powoduje, że jakość badań budzi pewne wątpliwości.

Koszt takiego badania wynosi 150-350 zł i zależy od wielkości psa, rodzaju zastosowanej narkozy i przygotowania pacjenta.
Prof. dr hab. Andrzej Depta
jest kierownikiem Zespołu Diagnostyki Klinicznej w Katedrze Nauk Klinicznych Wydziału Medycyny Weterynaryjnej na Uniwersytecie Warmińsko-Mazurskim oraz przewodniczącym sekcji gastroenterologii Polskiego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt