1
2 M	Zgodnie z definicją sformułowaną przez Światową Organizację Zdrowia (WHO): Osoba niepełnosprawna to osoba, u której istotne uszkodzenia i obniżenie sprawności funkcjonowania organizmu powodują uniemożliwienie, utrudnienie lub ograniczenie sprawnego funkcjonowania w społeczeństwie, biorąc pod uwagę takie czynniki jak płeć, wiek oraz czynniki zewnętrzne.
3 J	Ustawa z 12 marca 2004 o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593) Niepełnosprawność oznacza niezdolność do pracy albo zaliczenie do grupy inwalidów lub legitymowanie się stopniem niepełnosprawności .
4 M	Jeżeli za kryterium podziału przyjmiemy rodzaj niepełnosprawności wówczas mamy do czynienia z osobami z: niepełnosprawnością sensoryczną, czyli z uszkodzeniem narządów zmysłowych (osoby niewidome i słabowidzące oraz osoby głuche i słabosłyszące); osobami z niepełnosprawnością fizyczną, czyli z dysfunkcjami motorycznymi (z uszkodzeniem narządów ruchu) i z przewlekłymi schorzeniami narządów wewnętrznych; osobami z niepełnosprawnością psychiczną, czyli z niepełnosprawnością intelektualną i chorobami psychicznymi.
5 J	Biorąc natomiast za kryterium podziału okres życia, w którym dana niepełnosprawność wystąpiła wyróżnia się: osoby niepełnosprawne od urodzenia lub bardzo wczesnego dzieciństwa, osoby z niepełnosprawnością nabytą w różnych okresach życia, wśród których są osoby niepełnosprawne z powodu różnych chorób, z powodu chorób zawodowych i wypadków przy pracy, z powodu wypadków (urazów) pozazawodowych, z powodu działań wojennych oraz z powodu zmian spowodowanych starzeniem się organizmu i schorzeniami wieku starczego.
6 M	Plemiona koczownicze – porzucanie niesprawnych Starożytny Egipt*, Grecja i Rzym (piękno uosabiało dobro, zaś deformacje/niesprawność utożsamiano ze złem, dlatego zalecano eksterminację osób z defektami, za wyjątkiem weteranów wojennych. Arystoteles proponował eliminowanie niesprawnych dzieci, podobnie jak Platon; w Rzymie chore dzieci rzucano pod końskie kopyta podczas spektakli dla gawiedzi – Z. Woźniak, Niepełnosprawność i niepełnosprawni w polityce społecznej, Warszawa 2008, s. 38) Stary Testament – niesprawność jako kara za grzechy
7 J	Społeczne mechanizmy funkcjonowania osób z niepełnosprawnością Problemy społeczne związane z niepełnosprawnością, obejmują niemal wszystkie aspekty życia ludzkiego, poczynając od niedostosowania środowiska zewnętrznego do potrzeb osoby niepełnosprawnej, a kończąc na problemach jednostki. Dotyczą one zatem m.in.: norm współżycia, systemu prawnego, postaw, koncepcji ról społecznych, możliwości kształcenia, pracy, życia rodzinnego, towarzyskiego oraz trudności wynikające z występowania przeszkód natury architektonicznej, urbanistycznej i komunikacyjnej. Niepodważalnym faktem jest, iż niepełnosprawność narusza najcenniejsze wartości człowieka, czyli zdrowie, sprawność fizyczną, zdolność do wypełniania podstawowych zadań społecznych oraz stanowi pewną przeszkodę w realizacji własnych celów. Ten fakt w efekcie powoduje powstanie wielu sytuacji problemowych i prowadzi niejednokrotnie do cierpienia. Ważne jest, aby między ludźmi pełnosprawnymi i niepełnosprawnymi nie było żadnych barier ani dzielących murów.
8 M	Media (prasa, radio i telewizja) pokazują osoby niepełnosprawne jako pożałowania godne ofiary losu, którym potrzebna jest pomoc materialna. Przedstawia się ich jako osoby skazane na innych, nie potrafiące bez pomocy samodzielnie egzystować, a im bardziej wykrzywiony obraz tej społeczności tym skuteczniejsze są apele o pomoc dla nich. Przemysł filmowy też pokazuje zdeformowany obraz osób niepełnosprawnych. Zazwyczaj w filmach czy na kartach powieści osoby okaleczone fizycznie grają osoby złe i groźne dla otoczenia; morderców - psychopatów, szaleńców i inne tego typu kreatury. Takie wyobrażenie ludzi upośledzonych fizycznie zaczyna się już od kreskówek dla dzieci, gdzie brzydka Baba Jaga jest osobowością wyjątkowo antypatyczną.
9 J	Stosunkowo rzadko przedstawia się ludzi upośledzonych fizycznie lub psychicznie w normalnych sytuacjach życiowych, z którymi sobie radzą. Ludzi, którzy podobnie jak inni członkowie społeczności mają swoje pragnienia i troski, ludzi, którzy potrafią się bawić, ale także smucić, którzy mają swoje grono przyjaciół i swoje jakże ludzkie problemy. Ludzi takich jak my, z tą tylko różnicą, ze mają pewną niedoskonałość fizyczną, z którą musieli nauczyć się żyć i tego samego oczekują od nas, zdrowych, byśmy ich zaakceptowali takimi jakimi są. Kreowanie bohaterów – np. Natalia Partyka tenisistka stołowa, mistrzyni paraolimpijska.
10 M	Rezygnacja z działań w zakresie usprawniania i rehabilitacji może być uwarunkowana: niską samooceną siebie i swojej sytuacji Niska samoocena siebie może być skutkiem: Niskiej samooceny kształtującej się pod wpływem negatywnych reakcji otoczenia (mamy do czynienia z pogodzeniem z losem); Poczucia osamotnienia, braku wsparcia, pomocy (wzmocnione poczucie lęku, brak motywacji, reakcje nerwicowe); Subiektywnego poczucie krzywdy (łączenie samej choroby z jej bolesnymi skutkami: odrzuceniem, izolacją społeczną, pogorszeniem sytuacji bytowej, trudnościami na rynku pracy). dostrzeganiem korzyści wynikających z aktualnej sytuacji życiowej związanej z ograniczeniami lub chorobą. Ucieczka od problemów uznawanych subiektywnie za trudniejsze niż choroba, np. odpowiedzialności za sprawy rodzinne, zawodowe, etc., Uzyskanie korzyści (wartości) materialnych, np. renty w obliczu grożącego bezrobocia czy uprawnień do wysokiego odszkodowania; Uzyskanie korzyści (wartości) niematerialnych, np. większe zainteresowanie innych, troska, serdeczność, życzliwość, gesty miłości, których brakowało w codziennym życiu.
11 J	Uznanie choroby, ograniczonej sprawności jako wartości samej w sobie -kształtowanie charakteru Poczucie przynależności do dużej grupy osób chorych czy niepełnosprawnych (wiąże się to z poczuciem solidarności, motywacją do działania) Poczucie użyteczności aktywne działanie na rzecz innych
12 M	szok oraz negację i izolację; to niemożliwe, to mnie nie dotyczy gniew, agresję i bunt; nigdy się z tym nie pogodzę działanie; muszę to zmienić, naprawić
13 J: 1 3 5 M: 2 4 Zak slajdu	informacyjne, czyli udzielanie rad, porad prawnych i medycznych, informacji pomocnych w rozwiązywaniu życiowych problemów jednostki, jak również wzbogacanie wiedzy samego niepełnosprawnego oraz jego rodziny na temat niepełnosprawności, o możliwościach leczenia i rehabilitacji, o sposobach dalszego życia z niepełnosprawnością, o instytucjach w których można uzyskać pomoc, o istniejących grupach samopomocy; emocjonalne, polegające na okazywaniu zrozumienia, współczucia, podtrzymywania na duchu w chwilach kryzysu emocjonalnego i dawaniu komunikatów werbalnych i niewerbalnych typu: „jesteś przez nas kochany”, „nie poddawaj się”. Fakt towarzyszenia, „bycia razem”, troskliwość i gotowość niesienia pomocy, powinny istnieć przez cały okres zmagania się z utraconą sprawnością, a nie tylko na wczesnym etapie, tuż po uzyskaniu informacji o zaistniałej niepełnosprawności; materialne, polega na dostarczaniu środków materialnych, różnego rodzaju darów etc., ułatwiających egzystencję osoby z ograniczoną sprawnością. Wsparcie to uzupełnia przede wszystkim deficyt finansowy i braki materialne, stwarzając tym samym warunki, poprzez ograniczanie trosk codziennego życia, do podejmowania aktywności i rozwoju osoby niepełnosprawnej; instrumentalne, zwane także wsparciem przez świadczenie usług, polega na udzielaniu pomocy przy wykonywaniu dodatkowych czynności codziennych, prac domowych oraz czynności poza domem. Może stanowić swoistą, poprzez zaspokajanie potrzeby bezpieczeństwa, dodatkową stymulację rozwoju i aktywności osoby niepełnosprawnej. Pomoc udzielana jest w formie bezpłatnych lub odpłatnych usług umożliwiających w miarę normalne funkcjonowanie; wartościujące, polegające na okazywaniu uczuć uznania, akceptacji, potwierdzaniu znaczenia i wartości partnera dla życia społecznego. Przejawiać się ono może w dawanie jednostce komunikatów typu: „jesteś dla nas bardzo ważny”, „jesteś dla nas kimś znaczącym”, „bez ciebie nie dalibyśmy rady”.
14 J	Osoby niedowidzące mogą czytać z ekranu komputera dzięki powiększeniu czcionki, która w książkach i prasie jest za mała. Mogą również korzystać z różnego rodzaju encyklopedii multimedialnych. Atrakcją tych publikacji elektronicznych są elementy audiowizualne – filmy, animacja i nagranie dźwiękowe. Dla ludzi niepełnosprawnych ruchowo komputer jest „oknem na świat”. Mając niesprawne ręce mogą pisać za pomocą nogi lub trzymając w ustach, np. patyk, dzięki któremu mogą obsługiwać komputer. Dla osób poruszających się na wózkach inwalidzkich kontakt ze światem jest również utrudniony głównie z powodu rozwiązań architektonicznych, które nie zawsze są integracyjne zwłaszcza w małych miejscowościach. I znowu z pomocą przychodzi komputer, za pomocą którego inwalidzi mogą pracować w domu, a także poznawać świat. Stephen Hawking cierpi na stwardnienie zanikowe boczne, którego postęp spowodował paraliż większości ciała.
15 M	Koniec kurwa