Czynności nauczyciela są punktem wyjścia dla czynności ucznia, głównym przedmiotem projektowania są akty nauczania, rozumiane jako planowe, ściśle określone sekwencje zachowań nauczycielskich, które wyzwolą określone reakcje uczniów Zarówno nauczanie jak i uczenie się wyraża się w wykonywaniu obserwowalnych czynności Aby nauczanie było skuteczne, czynności nauczyciela i ucznia muszą przebiegać ściśle według zaplanowanego wzoru Wiedza rozumiana jest jako zewnętrzna i będąca zbiorem skończonych w swojej postaci konkluzji do opanowania przez ucznia, lub czynności do wyuczenia Każda czynność ucznia powinna być kontrolowana i odpowiednio wzmacniana Błędy uczniowskie są niepożądane gdyż mogą zostać utrwalone Różnice indywidualne mają charakter wertykalny i dotyczą wyłącznie poziomu zdolności, sprawności pamięci, zaangażowania itp. Konieczne i możliwe jest precyzyjne formułowanie celów kształcenia, a nawet poszczególnych lekcji i zadań |
Kluczowe dla uczenia się jest stawianie ucznia w nowych dla niego sytuacjach problemowych Dla wsparcia uczenia się ucznia znacząca jest znajomość jego przedwiedzy, uświadomione błędy pomagają uczniom skonstruować nowe strategie myślenia Punktem wyjścia jest aktywizowanie wiedzy osobistej ucznia Pamięć ludzka przechowuje bardziej poznawcze procedury dojścia do wyniku niż sam wynik aktywności umysłowej Znaczna część konstruowania znaczeń przez uczniów pozostaje poza możliwą bezpośrednią kontrolą nauczyciela Indywidualne różnice między uczniami mają charakter wertykalny i horyzontalny, a więc dotyczą też różnorodności sposobów myślenia Nauczanie jest tworzeniem okazji edukacyjnych bez możliwości precyzyjnego określenia cząstkowych efektów |