Mnożnik inwestycyjny – kolejny termin sformułowany przez J. M. Keynesa

Y = k × I k = 1/>1/<1

1. Y = C + S

Y = C + S    /÷Y

$\frac{Y}{Y} = \frac{C}{Y} + \frac{S}{Y}$

$1 = \frac{C}{Y} + \frac{S}{Y}$

Krańcowa skłonność do oszczędzania, przyrost oszczędzania spowodowany wzrostem o kolejną jednostkę.

Krańcowa skłonność do konsumpcji, przyrost konsumpcji spowodowanej wzrostem o kolejną jednostkę.

1. Y = C + I

Y = C + I    /÷Y

$\frac{Y}{Y} = \frac{C}{Y} + \frac{I}{Y}$

$1 = \frac{C}{Y} + \frac{I}{Y}$

$k = \frac{Y}{I}\ \ \ / \div Y\ $

$$\frac{\frac{Y}{Y}}{\frac{I}{Y}} = \frac{1}{\frac{I}{Y}} = \frac{1}{1 - \frac{C}{Y}} = \frac{1}{\frac{S}{Y}} = \frac{Y}{S}$$

$$k = \frac{Y}{S}$$

k to odwrotność krańcowej skłonności do oszczędzania. Mnożnik inwestycyjny (k) jest zawsze większy od jedności (k>1)

Przyrost inwestycji daje zawsze większe wartości od 10.

Jeżeli dochód ma rosnąć to warunkiem jest obecność inwestycji.

Mnożnik inwestycyjny maleje, gdy krańcowa skłonność do oszczędności rośnie. Gdy krańcowa skłonność do konsumpcji maleje to mnożnik inwestycyjny również maleje.

Y = C + S

Y = C + I

S = I

Równowaga gospodarcza oznacza brak cyklu koniunkturalnego. Równanie S = I w gospodarce nie jest możliwe.

Leseferyzm – (fr. pozostawić samo sobie). Polityka gospodarcza państwa zakładająca brak ingerencji państwa.

Interwencjonizm państwowy – pogląd wymyślony przez J. M. Keynesa w opozycji do leseferyzmu. Interwencjonizm państwowy zakładał interwencję państwa w gospodarkę. Warunek stanowi sensowna interwencja państwa w gospodarkę.

Im stopa procentowa wyższa tym większa skłonność do oszczędzania.

Inwestycje zależą od krańcowej wydajności kapitału. Krańcowa wydajność kapitału – przyrost dochodu spowodowany przyrostem o kolejną jednostkę.

S > I (luka deflacyjna)

Przy niedostatku inwestycji prywatnych państwo staje się inwestorem. Inwestycje państwa to na ogół inwestycje infrastrukturalne (drogi, linie kolejowe, lotniska, porty morskie, zbiorniki wodne, kanał śródlądowe, rurociągi).

J.M. Keynes powiedział, że państwo powinno prowadzić roboty publiczne i dać zatrudnienie bezrobotnym. Tą ideę przyjął Hjalmar Schacht (1877-1970, prezes banku III Rzeszy). Wprowadził on bezpośredni interwencjonizm państwowy do III Rzeszy (III Rzesza zrobiła to jako pierwsza na świecie).

Dzięki robotom publicznym, które były efektem interwencjonizmu państwowego III Rzesza jako pierwsza wyszła z kryzysu lat ’30 XX wieku. W III Rzeszy rozwinęły się: infrastruktura, motoryzacja, przemysł zbrojeniowy.