Znaczenie zabaw w rozwoju dziecka:
-swoista forma uczenia się: zdobywania wiadomości, umiejętności, sprawności;
-rozwój umysłowy: utrwala i doskonali sposoby myślenia i działania, rozwija możliwości umysłowe, wzbogaca zasób wiedzy o otoczeniu;
-zabawy tematyczne pomaga skonkretyzować to, co wie o życiu człowieka, o czynnościach, pracy ludzkiej
-rozwój wyobraźni: np. wyobraźni przestrzennej w zab. konstrukcyjnych;
-kształtowanie uczuć w zabawie, kiedy dziecko wczuwa się w rolę w zabawie;
-zaspokojenie potrzeby ruchu i działania;
-kształtowanie sprawności manualnej;
-kształtowanie wrażliwości (muzycznej, plastycznej);
-doskonalenie mowy;
-dzieci uczą się przestrzegania zasad współdziałania w grupie, odpowiedzialności,
dyscypliny, rozwijają swą sprawność ruchową, spostrzegawczość
-kształtują się m. in. wola, charakter, uczucia, postawy społeczno-moralne
Definicje zabawy:
Wg. K. Buhlera zabawa to czynność dostarczająca przyjemności funkcjonalne, poprzez tą przyjemność lub dzięki niej utrzymywana, niezależnie od jej innych skutków i celu.
Karl Groos „zjawisko zabawy występuje wtedy, gdy wzrastający osobnik uaktywna i rozwija swoje naturalne zdolności z własnej wewnętrznej podniety i bez żadnego celu wewnętrznego”.
Lew S. Wygotski - zabawa jest więc „przebiegającą w wyobraźni iluzoryczną realizacją nie dających się realizować życzeń”
Johan Huizing „ zabawa to dobrowolne działanie lub zajęcie, wykonywane w obrębie penych ustalonych granic czasu i miejsca, według dobrowolnie przyjętych, lecz bezwarunkowo wiążących reguł; cel jej jest w niej samej, towarzyszy jej uczucie napięcie i radości oraz świadomość czegoś innego niż zwyczajne życie”
Daniel B. Elkonin „zabawa to szczególny typ działalności dziecka kryjący w sobie jego stosunek do otaczającej, przede wszystkim społecznej rzeczywistości i mający własną specyficzną treść i budowę - szczególny przedmiot i motywy działania oraz szczególny system działań”
Teoria czterech ćwiartek
opiera się ona no obserwacji, czyli Ścieżka Prawej Ręki i na rozmowie, która jest interpretacją, czyli Ścieżka Lewej Ręki
gdzieś tam jeszcze (na tym śmiesznym wykresiku u góry) pojawia się klasyfikacja redundacyjna - założenie że n-l ma nadmiar kwalifikacji
i (na dole) gra z zadaniem - n-l uczy się swojej pracy
a oto 4 ćwiartki:
1. wiedza jako porządki odkrywane,
2. wiedza jako porządki nadane,
3. sposoby działania jako rys heurystyki
4. sposoby działania jako algorytmy
1 i 3 to przestrzeń możliwości
2 i 4 to przestrzeń konieczności
do nauczyciela to wszystko ma się tak, że powinien wiedzieć siebie we wszystkich 4 ćwiartkach i musi zachować między nimi równowagę
cały wykład opierał się na wierszu "skrzydła" (autor niezapisany), który to dzieli ludzi na 2 grypy
1. ci którzy posiadają fantazję
2. ci których charakteryzuje postawa wygodna, idą na łatwiznę
nauczycieli też dzielimy na te 2 grupy
muszą oni być przygotowani do edukacji alternatywnej i podlegają presji (dzieci, rodziców, świata profesjonalnego, władz oświatowych)