PATOMECHANIZM OBJAWÓW CHOROBOWYCH W JEDNOSTCE CHOROBOWEJ BĘDĄCE POWODEM HOSPITALIZACJI

ZAPALENIE PŁUC ( łac. PNEUMONIA) stan zapalny miąższu płucnego.

Patogenami, które najczęściej wywołują zapalenie płuc (pozaszpitalne) są S. pneumoniae, H. influenzae, Chlamydia pneumoniae i Legionella pneumophila. Do dolnych dróg oddechowych drobnoustroje dostają się przez mikroaspirację treści z górnych dróg oddechowych. Do zakażenia dochodzi przez aspirację kropelek wydzieliny z dróg oddechowych kaszlącego chorego z zakażeniem bakteriami lub wirusami. Zapalenie płuc u dzieci występuje wtedy, gdy nie wykształcił się całkowicie system immunologiczny organizmu lub został on osłabiony przez inna chorobę. Często choroba ta rozwija się jako powikłanie wcześniejszych infekcji, jak odra, krztusiec lub inne choroby zakaźne.
Bywa również, że drobnoustroje naturalnie występujące na błonie śluzowej nosogardzieli nagle przyjmują rolę agresywnych zarazków wywołujących zapalenie płuc. Rozwijający się stan zapalny powoduje obrzęk błony śluzowej i nadprodukcję śluzu, który stopniowo wypełnia pęcherzyki płucne. Ponadto z naczyń krwionośnych mogą się przedostawać początkowo czerwone, a potem także białe krwinki.

Zapalenie płuc objawia się gorączką do 40 stopni , dreszczami, osłabieniem, dusznością (u niemowląt poruszają się skrzydełka nosa i widać wzmożoną pracę mięśni międzyżebrowych) oraz kaszlem z odkrztuszaną zieloną lub krwistą zawartością ,sine usta, tętno ok 120 na minutę, szybki, płytki oddech, występuje ból podczas oddychania, niepokój i utrata apetytu.