PRZEWODNICTWO

NOTATKI Z WYKŁADÓW

Przepisy prawne w Polsce

Trzy główne rodzaje przewodnictwa (miejski, terenowy, górski).

Przewodnik turystyczny jest zawodem wykonywanym (wpisanym w listę zawodów) – uzyskanie praw do wykonywania.

Dawniej uprawnienia państwowe – organem był marszałek województwa – powołanie komisji egzaminacyjnej.

Dwa lata temu – ustawa o zmianie ustaw – deregulacja zawodów (brak obowiązku uzyskiwania uprawnień państwowych).

Rozporządzenie – tylko przewodnictwo górskie po uzyskaniu uprawnień po egzaminie.

Odpowiedzialność organizatora turystyki za przewodników.

Uprawnienia przewodnika miejskiego – 10 miast i zespołów miast (aglomeracje: Wrocław, Poznań, Kraków, Trójmiasto, Szczecin, Toruń, Warszawa, Lublin, Łódź, Katowice).

Pozostałe miasta – uprawnienia przewodnika terenowego.

Przewodnik miejski – łącznie ze strefą podmiejską, miastami, które są kulturowo, historycznie i gospodarczo powiązane z danym miastem.

Uprawnienia przewodnika miejskiego po przeszkoleniu przez organizatorów turystyki i organizacje turystyczne (np. PTTK).

Kiedy organizator powinien zatrudnić przewodnika?

Kiedy w programie jest przewidywane zwiedzanie obiektów kulturowych, parków narodowych, krajobrazowych i rezerwatów albo terenów podmokłych, niebezpiecznych dla zdrowia i życia (np. nieczynne kopalnie, jaskinie, tereny militarne).

Przewodnik terenowy – uprawnienia przewodnika terenowego można uzyskać po szkoleniu na teren województwa (poza miastami z przewodnikiem miejskim) i poza terenami górskimi – biura podróży lub organizacje turystyczne.

Przewodnictwo górskie – konieczność zdania przed odpowiednią komisją marszałkowską – uprawnienia na cały obszar lub część pasma górskiego – wycieczka poza granice miejscowości na obszarze górskim – musi być wtedy zatrudniony przewodnik górski (Sudety, Beskidy, Tatry).

Przewodnicy górscy są podzieleni na klasy. Wymogi, aby otrzymać przewodnika górskiego (kurs na 3 klasę na danym terenie uprawnień) – 18 lat i ukończona szkoła średnia, nie można być karanym.

Klasa 3 – Oprowadzenie wycieczek górskich autokarowych po obszarze uprawnień oraz wycieczek piesze górskie w warunkach letnich, w warunkach zimowych po wybranych trasach, które były przedmiotem szkolenia (warunki letnie – kiedy w górach nie ma śniegu ani oblodzenia).

Klasa 2 – Szkolenie przewodnickie, egzamin, musi mieć staż przewodnicki (tatrzańscy – oprowadzanie wycieczek przez łącznie 90 dni, sudeccy i beskidzcy – 30 dni, wykaz wycieczek własnych poświadczających doświadczenia przejścia szlaków skalnych, skalno-lodowych i lodowych, ma prawo do wycieczek autokarowych, oprowadzanie wycieczek w warunkach letnich i zimowych (określony stopień trudności, zimowe – 2, letnie – 3) – szlaki taternickie mają określany poziom trudności, łącznie 2-letni staż.

Klasa 1 – Oprowadzanie wycieczek – 90 dni (tatrzański) – warunki letnie i zimowe, beskidzki i sudecki – 50 dni – warunki letnie i zimowe, łącznie 3-letni staż, dołączyć wykaz samodzielnych przejść skalnych, skalno-lodowych i lodowych, prawo do oprowadzania wycieczek górskich – letnie i zimowe (tatrzańskie – do 3 stopnia – zimowe i letnie – 4 stopnia).

Przewodnicy wysokogórscy – Wyższy poziom trudności.

Przewodnik turystyczny – Osoba, która zawodowa oprowadza turystów po wybranych obszarach, miejscowościach, obiektach, udzielająca o nich fachowej informacji oraz sprawująca nad turystami opiekę w zakresie wynikającym z umowy.

Pilot wycieczek – Osoba towarzysząca w imieniu organizatora turystyki sprawująca opiekę nad nimi, czuwająca nad sposobem wykonania na ich rzecz usług oraz przekazująca podstawowe informacje dotyczące odwiedzanego kraju lub miejsca.

Przewodnictwo miejskie. Metody przewodnictwa miejskiego

Formy klasyczne

• miejski spacer historyczny (według programu przekrojowego, spacer po epoce) – forma piesza, charakter przeglądowy, ukazująca historię miasta od jego początków do czasów współczesnych, miejsca związane z ważnymi wydarzeniami z historii danego miasta

(Ostrów Tumski, Wzgórze Przemysła, ratusz, fara, hotel Bazar, biblioteka Raczyńskich, zamek cesarski, pomnik Enigmy, poznańskie krzyże, historia akademicka – propozycja dla osób, które pierwszy raz przyjechały do miasta)

• miejski spacer tematyczny (np. Szlakiem Bambrów, kulinarny szlak)

• objazd miasta z przewodnikiem (zabytki widziane z okien autokaru), autobusy turystyczne – forma konkurencyjna w mieście, pojazdy elektryczne – kolejki, meleksy

• wycieczki kombinowane

Formy nowsze i alternatywne

• zwiedzanie fabularyzowane (opracowanie scenariusza, historyczna stylizacja postaci, stylizacja miejsca – Brama Poznania, element przestrzenny zwiedzania)

• zwiedzanie aktywne (w czasie biegu, w czasie jazdy na rowerze

• zwiedzanie mieszane (specjalista w zakresie pośrednictwa w sprzedaży, przewodnik – prelegent)

• nowoczesne formy przekazu (Brama Poznania, Rogalowe Muzeum Poznania)

Pytania na egzamin Przepisy prawne. Formy przewodnictwa i interpretacji.

Pytania na egzamin

1. Kiedy organizator turystyki powinien zatrudnić przewodnika turystycznego i jakiego rodzaju?

2. Obszary i miejsca, w których powinno zatrudnić się przewodnika turystycznego?

3. Rodzaje zakresu uprawnień przewodników górskich.

4. Zakres przestrzenny w obszarach górskich.

5. Warunki uzyskania uprawnień na poszczególne klasy przewodników górskich oraz stopnie trudności tras będące w zakresie uprawnień odpowiednich klas.

6. Wymienić wszystkie klasyczne, nowsze i alternatywne formy i opisać.