1. Gotowość emocjonalno-społeczna:
uspołecznienie pozwalające na zgodne i przyjazne współdziałanie z rówieśnikami, liczenie się z chęciami i życzeniami innych
umiejętność wykonywania poleceń kierowanych do całej grupy
zdolność kontrolowania doświadczanych emocji (lęk, złość, frustrację itp.) bez gwałtowanego uzewnętrzniania - odporność emocjonalna na sytuacje trudne
pozytywne nastawienie do samodzielnego rozwiązywania problemów
2. Dysortografia - specyficzne zaburzenie w nauce pisania, objawiające się popełnianiem błędów ortograficznych pomimo znajomości zasad pisowni i odpowiedniej motywacji do poprawnego pisania. Dysortografia może być korygowana, jednak całkowite ustąpienie objawów występuje bardzo rzadko.
3. Zabawy sensoryczno-motoryczne:
najwcześniejszy etap zabawy – od 4 miesiąca życia
ruchy skierowane na własne ciało, potem na przedmioty – ćwiczenie schematów sensomotorycznych i koordynowanie ich
opierają się na sensoryczno-motorycznych aktywnościach i manipulowaniu (poznawanie dotykiem i ruchem) – wkładanie do buzi, potrząsanie, zrzucanie, otwieranie, zamykanie
przyjemność z odczuwania ruchu własnego ciała
zainteresowanie samym działaniem a nie rezultatem (niedoprowadzanie czynności do końca)
4. Autonomia moralna:
własne wartości, zasady moralne przestrzegane ze względu na wewnętrzne poczucie obowiązku i chęć spełniania własnych standardów i bez względu na sytuację (nie z obawy przed karą, czy chęcią nagrody)
umiejętność postawienia siebie na miejscu innych osób (różne punkty widzenia)
osądzanie czynu biorąc pod uwagę intencje, motywy a nie tylko konsekwencje
uświadomienie sobie, że reguły są tworzone przez ludzi i mogą być przez nich zmieniane
uświadomienie, że normy nie są przepisami narzucanymi z zewnątrz tylko wynikiem współdziałania między ludźmi i ich uzgodnień
postrzeganie siebie jako osoby zdolnej do zmiany reguł, tak jak innych
odróżnianie kary od naturalnego nieszczęścia
preferowanie kar dających możliwość poprawy, umożliwiających powrót do stanu poprzedniego, pomagające zrozumieć dlaczego zachowanie było złe
skuteczna kara, to taka, która zapobiega podobnym przewinieniom w przyszłości, a nie jest odwetem
zdolność do samodzielnego rozważania poprawności i niepoprawności własnych działań
5. Szeregowanie:
szeregowanie - zdolność umysłowego porządkowania obiektów na podstawie relacji jakie między nimi zachodzą (np. wielkość – do najmniejszego do największego) – znajdywanie różnic
seriacja - szeregowanie w sposób systematyczny - dobór strategii
zdolność wprowadzania zmian do szeregu uwzględniając nowe elementy
przechodniość - wyciąganie wniosków na podstawie 2 zależności (Jeżeli A jest szybszy niż B, a B jest szybszy niż C, to kto jest szybszy A, czy C?)
6. Myślenie przedoperacyjne Piageta:
Egocentryzm - spostrzeganie świata z własnej perspektywy (= egoizm) - trudności ze zrozumieniem, że inni mogą spostrzegać rzeczywistość, sytuację w inny sposób – brak zdolności oderwania się od własnej perspektyw:
egocentryzm operacyjny:
problem 3 gór
trudności z opowiadaniem
mowa egocentryczna
Animizm - przypisywanie cech organizmów żywym przedmiotom martwym - wiedza, świadomość, uczucia itp. (guzik będzie bolało, jak do oderwiesz)
etapy:
brak zdolności rozróżnienia co jest ożywione, a co nieożywione
ożywione jest to, co się porusza (liść, rower)
ożywione jest to, co porusza się spontanicznie (strumyk)
ożywiony jest człowiek i zwierzę
Artyficjalizm - przekonanie, że naturalne zjawiska i obiekty stworzyli ludzie (Ludzie usypali góry) oraz wyjaśnianie zjawisk odnosząc je do własnej aktywności (Słońce zachodzi, bo idę spać)
Realizm - przekonanie, że zjawiska psychiczne mają rzeczywiste, realne istnienie (Sen schował się pod łóżko, jest pod kołdrą)
Sztywność myślenia - nieodwracalność operacji umysłowych - brak zdolności odwrócenia biegu zdarzeń
tendencja do myślenia o przedmiotach i zdarzeniach tak, jak wskazują na to pierwsze doświadczenia
niezdolność do dostosowania się do zmian w wyglądzie zewnętrznym obiektów – pies, czy kot
Rozumowanie transdukcyjne - brak zdolności myślenia indukcyjnego (od szczegółu do ogółu) i dedukcyjnego (od ogółu do szczegółu) – od szczegółu do szczegółu i od ogółu do ogółu
brak rozumowania przekształceniowego (transofmacje)
zakładanie związku przyczynowego między dwoma konkretnymi elementami, które występują jednocześnie – deszcz zaczął padać, bo przejechał samochód
odwracanie związku przyczynowo-skutkowego – spadł z roweru, bo złamał rękę
Centracja - koncentrowanie się na jednym aspekcie problemu/na jednej właściwości obiektu, najbardziej rzucającej się w oczy w danej chwili (i pomijanie innych cech)
Immamentna sprawiedliwość - przekonanie, że świat wyposażony jest we wbudowany kodeks systemu praw i porządku, dlatego zawsze dosięga nas sprawiedliwość
7. Kolberh:
uszczegółowił rozwój moralny opisany przez Piageta
wyróżnione stadia różnią się jakościowo w związku ze zmianami perspektywy społeczno-moralnej:
Moralność przedkonwencjonalna:
poniżej 9 roku życia (część młodzieży i przestępców)
rozpatrywanie sytuacji w kategoriach bezpośrednio spostrzeganych i doświadczanych potrzeb, pragnień, zainteresowań indywidualnych
brak zrozumienia norm, reguł społecznych, oczekiwań
normy, reguły, oczekiwania traktowane jak zewnątrzpochodne
stadium I – egocentryczny punkt widzenia
należy unikać czynienia szkód osobom lub ich własności ze względu na posłuszeństwo wobec autorytetu lub ze względu na uniknięcie/lęk przed karą - słuszne jest unikanie sankcji
brak uwzględniania perspektywy innych (ale branie pod uwagę ich potrzeb i interesów) reguły
czyny oceniane ze względu na fizyczne konsekwencje nie zaś psychiczne potrzeby
stosowane w sposób dosłowny i absolutny
stadium II – konkretny, indywidualistyczny punkt widzenia
słuszne jest dbanie o zaspokojenie własnych potrzeb i interesów przy czym trzeba pamiętać, że inni mają prawo czynić to samo
różni ludzie mają swoje potrzeby i interesy i potrzeby i interesy różnych ludzi mogą być ze sobą w konflikcie
słuszne jest to, co jest równą wymianą i równą korzyścią
Moralność konwencjonalna:
adolescenci
interioryzacja norm i reguł społecznych
perspektywa analizowania sytuacji zależna od kultury
stadium III – perspektywa jednostki pozostającej w związku z innymi jednostkami
słuszne jest czynienie tego, czego oczekuje się od osób pełniących określone role (syna, kolegi itp.)
„bycie dobrym” to:
działanie z dobrych pobudek
okazywanie zainteresowani i troski o innych
utrzymywanie dobrych stosunków z innymi
dbałość o podtrzymywanie wzajemnego zaufania i szacunku
złota reguła – postępuj z innymi tak, jakbyś chciał żeby postępowali z Tobą
stadium IV – społeczny punkt widzenia
słuszne jest to, co przyczynia się do pomyślności społeczeństwa, grupy lub instytucji
należy wypełniać obowiązki i powinności, na które wyraziło się zgodę
prawa należy przestrzegać zawsze z wyjątkiem przypadków krańcowych
powodem słusznego postępowania jest nakaz sumienia i konieczność wywiązania się z określonych własnych zobowiązań
Moralność pokonwencjonalna:
ok. 25 roku życia
przyjęcie indywidualnego punktu widzenia, ale z dominacją akceptowanych przez jednostkę ogólnych wartości i zasad moralnych, które winny obowiązywać zawsze i wszędzie
świadomość relatywności zasad i reguł społecznych
stadium V – perspektywa umowy społecznej
ludzie mają różne opinie i wyznają różne wartości, które są zrelatywizowane w zależności od grupy, do której należą
zrelatywizowane reguły powinny być przestrzegane, bo są wynikiem umowy społecznej
są wartości, reguły, prawa które muszą być przestrzegane w każdym społeczeństwie niezależnie od zdania większości (wolność, życie)
słuszność prawa zależne jest od stopnia, w jakim zabezpiecza ono dobro społeczne i chroni fundamentalne ludzkie zasady i wartości
stadium VI – perspektywa uniwersalnych zasad etycznych:
słuszne jest przestrzeganie uogólnionych przez siebie zasad etycznych
przekonanie o ważności powszechnych zasad etycznych
poczucie osobistego zobowiązania wobec powszechnych zasad etycznych
Poszczególne prawa lub umowy są uznawane, bo wyrastają z tych ogólnych zasad
w przypadku niezgodności prawa z powszechnymi zasadami należy działać zgodnie z powszechnymi zasadami a nie prawem
należy działać tak, by maksymalizować dobro i jakość życia wszystkich ludzi i stwarzać im warunki maksymalnej wolności, która da się pogodzić z taką samą wolnością innych
powszechne zasady to:
sprawiedliwość
równość praw
godność i szacunek istot ludzkich jako indywidualnych osób
8. Mentalizowanie - inaczej teoria umysłu, jest to system pojęć i reguł który pozwala ludziom przewidywać i wyjaśniać zachowania innych osób poprzez wykorzystywanie pamięci o nieobserwowalnych stanach umysłu – tj. pragnieniach, przekonaniach, intencjach itp. Jest to naturalna, automatyczna zdolność człowieka.
3-latek:
umiejętność przewidywania zachowań dorosłych na płacz, śmiech, negatywne zachowanie
brak rozumienia różnicy między światem umysłowym a realnością, między prawdziwą naturą przedmiotów a ich sytuacyjnym wyglądem/percepcja rzeczy jest odmienna od rzeczy i może się zmieniać – zielone mleko (gdy jest w zielonej szklance)
brak różnicowania posiadanej przez kogoś wiedzy (można wiedzieć wszystko lub nic na jakiś temat)
4-6 -latek:
odróżnianie przekonań na temat rzeczywistości od niej samej
to czego, pragniemy, co wiemy nie jest rzeczą samą w sobie a reprezentacją tej rzeczy w umyśle
odróżnianie realnych zdarzeń od przekonań na temat tych zdarzeń
rozumienie metafor, żartów, kłamstw
odróżnianie myślenia od innych form aktywności
wiedza, że myślenie jest czynnością wewnętrzną
Etapy rozwoju wiedzy o umyśle:
umysł istnieje
ludzie, to istoty myślące, a przedmioty nie
umysł ma połączenie ze światem fizycznym
ludzie mają możliwość spostrzegania otoczenia
ludzie mogą ustosunkować się do otoczenia
umysł jest oddzielony i różni się od świata fizycznego (3-latek)
umysłowa reprezentacja i rzeczywisty przedmiot nie są tym samym
przekonania różnią się od rzeczywistości
sny i myśli są czymś prywatnym i niedostępnym dla innych
umysł może przedstawiać przedmioty i zdarzenia ścisłe i prawdziwe oraz nieścisłe i nieprawdziwe (4-latek)
ten sam przedmiot może być różnie reprezentowany
różni ludzie mogą mieć różne przekonania odnośnie tego samego obiektu
można mieć fałszywe przekonania
umysł aktywnie przetwarza i pośredniczy między interpretacją rzeczywistości i doświadczanymi emocjami
dokonuje się selekcja, organizacja, transformacja informacji z otoczenia
umysł może wzbogacić i zafałszować obraz rzeczywistości
Przejawy teorii umysłu:
udawanie
substytucyjne – przedmiot jest tym, czym nie jest w rzeczywistości (banan słuchawką)
właściwości, których przedmiot nie posiada (dywan lata)
egzystencjalne – wyobrażanie czegoś, czego nie ma