PEDAGOGIKA CZASU WOLNEGO
FORMY CZASU WOLNEGO wg Kazimierza Czajkowskiego
- formy rekreacji kulturalno – rozrywkowej (bierne i czynne)
- formy rekreacji twórczej
- formy rekreacji fizycznej (ruchowej)
- formy rekreacji poprzez działalność społeczną
Istnieją dwa rodzaje środowisk wychowawczych – intencjonalne czyli szkoła i wszystkie placówki zajmujące się dzieckiem w sposób zaplanowany i nie intencjonalne czyli rodzina, grupa rówieśnicza itp.
ZADANIA WYCHOWAWCZE RODZINY
Organizowanie sytuacji wychowawczych
Dbałość o sferę emocjonalną (zaspokajanie potrzeb bezpieczeństwa, troski, miłości, uznania, wsparcia, przynależności, kontaktu społecznego itd. )
Dbałość o prawidłowy rozwój poznawczy (poznawanie pojęć, treści, zachowań, otaczającej rzeczywistości społecznej, przyrodniczej i technicznej)
Zapewnienie codziennych usług opieki fizycznej i zaspokojenie potrzeb materialnych i biologicznych (czynności usługowo – opiekuńcze)
Uspołecznianie – wprowadzanie dziecka w życie społeczne (przekazywanie norm, języka, tradycji)
Przygotowanie do kreatywnego życia i przyszłego zawodu poprzez kształtowanie aktywnego stosunku do pracy (wychowanie do ról zawodowych)
Stymulacja rozwoju zainteresowań i zdolności poprzez rozbudzanie potrzeb rekreacyjnych (główny nacisk na rekreację sportową)
Przygotowanie do życia w wolnoczasowej przestrzeni
WYCHOWANIE DO REKREACJI W RODZINIE
PRAWIDŁOWA STOPIEŃ ROZBUDZANIA
STRUKTURA POTRZEB REKREACYJNYCH
CZASU I BUDŻETU I SPORTOWYCH
WYZNACZNIKI
LICZBA DZIECI W RODZINIE
WIEK RODZICÓW
WYKSZTAŁCENIE RODZICÓW
WYCHOWANIE DO REKREACJI W SZKOLE
PROGRAM NATURALNA POTRZEBA
WYCHOWANIA FIZYCZNEGO RUCHU U DZIECI
POMOC W ROZWIJANIU ZAINTERESOWAŃ
Do tego niezbędny jest nauczyciel * z doświadczeniem * z autorytetem * z sympatią
FUNKCJE SZKOŁY:
Dydaktyczna
Wychowawczo – opiekuńcza
Orientacji szkolnej, zawodowej i życiowej
Przygotowanie młodzieży do wielostronnego rozwoju i aktywności
Najważniejsze zadania szkoły to wychowanie człowieka na :
- świadomego obywatela
- człowieka uspołecznionego
- członka społeczeństwa demokratycznego (dojrzewanie do kierowania się w coraz większym stopniu dobrem ogółu w konfrontacji z dobrem własnym)