BIOGEOGRAFIA – WYKŁADY

dr. Ignacy Kitowski

WYKŁAD 1 23.03.2011

ZASIĘG (AREAŁ, OBSZAR) WYSTĘPOWANIA – w rozumieniu biogeografii to obszar na którym regularnie występuje osobnik danego taksonu (gatunek, rodzaj, rodzina, rząd). Zasięg ma charakter hierarchiczny tzn. wyższa kategoria systematycznej w hierarchii systemu klasyfikacyjnego obejmuje zasięgi kategorii niższego rządu. Linia która ogranicza obszar występowania taksonu lub zjawiska przyrodniczego to granica zasięgu lub kres. Zasięg ma charakter dynamiczny i jego granice podlegają różnym zmianom.

→ inne czynniki ekologiczne w tym antropopresja raczej modulują zasięgi rzeczywiste w stosunku do potencjalnych. Z tego względu zasięgi potencjalne są dobrą podstawą wyróżniania elementów ekologicznych i geograficznych oraz są dobrym kryterium dla analiz składu flory lub fauny określonego terenu.

→ w wypadku fauny wędrownej zasięg obejmuje nie tylko miejsca przebywania w czasie rozrodu ale również obszary, którymi zwierzęta się przemieszczają i w których przebywają poza okresem rozrodu.

TYPY ZASIĘGÓW

1. Ciągłe:

* zwarty

* z wyspami na obwodzie

* z barierą

- zatrzymany

- otaczający barierę

- przekraczający

2. Rozerwane

- wyspowy

- rozproszony

- rozproszony ze stanowiskami reliktowymi

- rozdzielony z wyspami

* Zasięg rozerwany: świdrzyk łamliwy, świerk pospolity

* Zasięg ciągły: jesion wyniosły, gatunki z rodzaju krukowatych, które zasiedlają wszystkie krainy geograficzne ( z wyjątkiem Nowej Zelandii )np. kruk pustynny, kruk białoszyi, kruk srokaty – Afryka.

* Zasięg rozproszony: niepylak mnemozony, aldrowanda pęcherzykowata

* Zasięg reliktowy: wół piżmowy, brzoza niska, wierzba lapońska

* Zasięg zwarty: tygrys

* Zasięg z wyspami na obwodzie: niedźwiedź brunatny

* Zasięg wyspowy: kozica

* Zasięg rozerwany: sroka modra

DYSJUNKCJA ZASIĘGU- czyli przerwa w obszarze zasięgu występowania danego gatunku. Może mieć charakter bardzo ograniczony obszarowo charakter (tzw. dysjunkcja lokalna) lub szerszy jako np. dysjunkcja regionalna, między kontynentalna.

O powstawaniu dysjunkcji decydują czynniki natury ekologicznej, rzadziej człowiek.

RODZAJE DYSJUNKCJI:

- dysjunkcja międzykontynentalna

* pankontynentalna (turzyce)

* pacyficzna

- dysjunkcja węwnątrzkontynentalna

* arktyczno – górska

* arktyczno – trzeciorzędowa

Rozróżnia się dysjunkcję wewnątrzkontynentalną (np. dysjunkcja arktyczno – górska w Europie charakterstyczna m.in. dla dębika ośmiopłatowego, wierzby żyłkowatej) oraz dysjunkcja międzykontynentalne ( które zaznaczają się w zasięgach np. niektórych wokół biegunowych gatunków turzyc)

GATUNEK KOSMOPOLITYCZNY – jego zasięg obejmuje cały świat. Znaczna liczba gatunków posiada ten status w wyniku procesów naturalnych. Jednak wiele innych gatunków uzyskało ten status w wyniku działalności ludzkiej poprzez tzn. zostały przezeń zawleczone w miejsca i obszary, w których w innym przypadku by nigdy nie występowały np. wierzch lina roczna)

W wielu przypadkach naturalnie kosmopolityczne gatunki to te, które cechuje bierny sposób rozprzestrzeniania np. Orlica pospolita oraz mniszek lekarski, ptaki: płomykówka, sokół wędrowny.

RELIKTY- gatunki o małym zasięgu biogeograficznym, który powstał przez skurczenie.

Rodzaje reliktów:

Czasowe – związane z określonymi okresami geologicznymi np. skrzelopływka bagienna (pod kołem biegunowym i w Tatrach) (tzw relikty glacjalne)

Ostrojowe- kiedyś zajmowały duży areał i skurczył się do niewielkiego fragmentu.

Harmoniczne – gatunki żyjące w zgodzie z innymi gatunkami danego obszaru

Dysharmoniczne – gatunki występujące w nietypowych dla siebie środowiskach

Mechaniczna powstawania reliktów:

- zmiany klimatyczne

- zmiany topografii

- zmiany edaficzne

- procesy konkurencji

- antropopresja

Skrzelopływka bagienna, s. północna – gatunek arktyczny o wzorcu zasiedlania cirkupolarnym. Zamieszkuje płytkie drobne i okresowe zbiorniki w strefie podbiegunowej na terenie Fennoskandii, Syberii, Grenlandii, Alaski oraz na wyspach archipelagu Nowa Ziemia, Morza Barentsa, Ziemi Północnej, Archipelagu Nowosyberyjskiego, na Wyspie Wrangla

ENDEMIT – gatunek lub inny takson, który ma zasięg organiczny do pewnego bardzo niewielkiego obszaru:

- zięby: Darwina Geospioza sp.

- żółwie słoniowe Chelonoiolis nigra (wyspa Galapagos)

- dziobak Ornithorhynchus anatimus (Australia)

-miłorząb dwuklapowy (Ginkobiloba)

*Endemit autochtoniczny- gatunek pozostał na terenie, w którym powstał

*Endemit alochtoniczny- teren występowania nie pokrywa się z terenem powstania

NEOENDEMIT -powstały niedawno, bardzo młode filogenetyczne taksony. Posiadające małe zasięgi, które nie zdążyły się szerzej rozprzestrzenić np. jastrzębce w Sudetach i warzucha polska (Pustynia Błędowska i Olkusza). Obecnie występują w źródliskach dopływów Białej Przemszy i w okolicach Złotego Potoku

PALEOENDEMITY- powstały dawno w wyniku skurczenia pierwotnego zasięgu

SUBENDEMIT – gatunek, który występuję w określonej strefie geograficznej jednak przekracza on nieznacznie zasięgiem ten obszar i notowany jest także na pewnej nieznacznej liczbie stanowisk na pobliskich obszarach. Subendemity Polski to gatunki górskie tj. brzoza ojcowska Betula oicorienis, macierzanka karpacka Thymys carpaticca

Izolacja sprzyja endemitom dlatego w endemity są bogate w :

-stare i głębokie jeziora

-góry

-jaskinie

-a przede wszystkim wyspy oceaniczne

GATUNEK ZAWLECZONY-gatunki roślin lub zwierzęcia pochodzące z innego obszaru geograficznego, który w sposób przypadkowy został przeniesiony na dany teren i tam skutecznie się rozprzestrzenił w miejscowym środowisku naturalnym.

*Gatunki zawleczone łącznie z wprowadzonymi celowo (introdukowanymi) stanowią grupę tzw. gatunków allochtonicznych (obcych) . Zawleczenie gatunków roślin i zwierząt z transportem lotniczym , kolejowym, morskim. W ten sposób zostały zawleczone do Europy np. stonka ziemniaczana i wiele innych roślin oraz zwierząt

Szczury europejskie zostały zawleczone na inne kontynenty i liczne wyspy przez statki kolonizatorów i odkrywców na których często występowały. Stosunkowo często dochodzi do zawleczenia gatunków roślin i zwierząt wodnych wraz z wodami balastowymi statków. Niektóre rośliny i zwierzęta przybyły przyczepione do kadłuba okrętów.

Przykładem świadomego wprowadzenia obcych gatunków mogą być kozy na Guadalye i króliki w Australii. Niekiedy gatunki obce sprowadzane do celów hodowlanych, ogrodów botanicznych jako przydomowe rośliny ozdobne itp. Przypadkowo wydostały się do naturalnego środowiska jak np. moczarka kanadyjska

GATUNEK INTRODUKOWANY- gatunek sztucznie w wielu wypadkach celowo wprowadzony na obszar nie będący jego naturalnym areałem. Gatunki są introdukowane często w celu biologicznego zawleczenia szkodników roślin. Skutki introdukcji trudno przewidzieć, często jako nowe elementy biocenozy mogą wypierać gatunki rodzime. Nowe gatunki mogą prowadzić do zagłady rodzimej fauny, co najlepiej zaobserwować w biocenozach wysp.

*Introdukcja może być świadoma lub nieświadoma . W tym drugim przypadku mówi się o zawleczeniu.

Przykładem świadomego wprowadzenia obcych gatunków mogą być np. kozy na Guadalye i króliki w Australii. Niekiedy gatunki obce są sprowadzane do celów hodowlanych, ogrodów botanicznych lub jako przydomowe rośliny ozdobne itp. Przypadkowo wydostały się do naturalnego środowiska jak np. moczarka kanadyjska. Gatunki zawleczone i gatunki introdukowane stanowią bazę dla zjawisk inwazyjnych .

WYKŁAD 2

GATUNEK ALLOPATRYCZNY – pary lub zespoły identycznych morfologicznie gatunków izolowanych geograficznie o zasięgach nie stykających się ze sobą. Zasięg występowania gatunków może ulec zmianie zmieniać i z czasem gatunki allpoatryczne mogą się przekształcić w gatunki symatryczne , czyli w gatunki o zasięgach zachodzących na siebie lub stykających się na danym obszarze. Gatunki symatryczne ptaków drapieżnych (sów i szponiastych) na Bagnach Bibrzańskich

PAŃSTWA ROŚLINNE I BIOMY

CHOROLOGIA – dział biogeografii badający rozmieszczenie flory oraz fauny (zasięgów poszczególnych jednostek systematycznych) na różnych obszarach kuli ziemskiej. Chorologia wyodrębnia na tej podstawie regiony fitogeograficzne i zoogeograficzne.

KRYTERIA REGIONALZACJI CHOROLOGICZNEJ: (egz)

- prawdopodobieństwa

- pokrewieństwa

- różnicowe

- taksonów zastępczych

- obszarów centra

- ekologicznych

- historycznych

WYRÓŻNIA SIĘ:

*PAŃSTWA najwyższe rozpatrywane jednostki – ich granice mają charakter naturalny np. masywy górskie.

*OBSZARY- terytorium posiadające dużą liczbę endemitów (na poziomie rodzajów i rodzin)

*PROWINCJA- duży endemizm gatunkowy i słaby rodzajowy

*REGIONY – kombinacja gatunków – nieliczne endemity głownie neoendemity ( endemity młode )

*PODREGIONY – przyjmuje się ze to obszar którego fauna jest w co najmniej 75 % identyczna – spada rola endemitów jako kryterium wyznaczania granic. Jest ich z reguły mało

Florę i faunę lokalną (odcinek) – najniższa rozpatrywana jednostka

GŁÓWNE PAŃSTWA:

*PAŃSTWO HOLOARKTYCZE (HOLORCTIS) – to państwo roślinne zajmujące największy obszar kuli ziemskiej. Pokrywa ono prawie całą północną strefę umiarkowaną i zimną. W granicach państwa holoarktycznego znajdują się : Europa, północ Afryki, Azja z wyjątkiem jej południa i prawie cała Ameryka Północna .

Pomimo wielkiego obszaru zajmowanego przez państwo wykazuje ono dużą jednolitość flory. Reprezentantami państwa są z rodziny: wierzbowate, brzozowate, skalnicowate, jaskrowate, selerowate. Liczne są tu reprezentowane: trawy oraz gatunki z rodziny astrowatych i motylkowatych. Z nagonasiennych obficie występują: sosna, jodła, świerk, modrzew, jałowiec.

BOGACTWO GATUNKOWE DRZEW W AMERYCE PÓŁNOCNEJ:

*PAŃSTWO PALEOTROPIKALNE (Paleotropis)

-to drugie co do wielkości państwo roślinne, po państwie holoarktycznym. Flora jest bardzo bogata i silnie zróżnicowana- pod tym względem jest to najbogatsze państwo roślinne świata.

Z Afryki pochodzi sorgo, kawa, arbuz, rącznik. Z Azji – trzcina cukrowa, ryż, bawełna, ogórek, banan, palma kokosowa, herbata, pieprz, cynamonowiec, goździkowiec korzenny, muszkatołowiec, bakłażany, mandarynka.

*PAŃSTWO NEOTROPIKALNE (NEOTROPIS):

-państwo roślinne pokrywające Amerykę Środkową i Południową. Ze względu na dość dużą jednorodność florystyczną państwa wydzielono w nim 5 obszarów: Karaibski, Gujański, Amazoński (Środkowa), Brazylijski i Andyjski. Formacje roślinne podobne jak w państwie paleotropikalnym, jednak ok. 40% flory to endemity.

Florystycznie jest to państwo bogate. Charakterystyczne są rodzaje : begonia, wanilia, Jurka, aloes, agawa i in. Znanymi endemitycznymi, neotropikalnymi rodzinami są : nasturcjowate, ananasowate, kaktusowate.

Cechą flory rozważanego obszaru jest mała liczba gatunków roślin nagonasiennych. Lasy równikowe charakteryzują się różnorodnością gatunków drzew, licznymi lianami i epifitami, paprociami i charakterystycznymi dla tego państwa ananasowatymi. Neotropikalnego pochodzenia jest wiele roślin uprawnych z których ważne miejsce zajmuje ziemniak, kukurydza i drzewo kauczukowe. Stąd wywodzą się: orzech ciemny, słonecznik, kakaowiec, ananas, papryka, pomidor, dynia, drzewo chinowe.

*PAŃSTWO AUSTRALIJSKIE (Australis)

-państwo roślinne obejmujące obszar kontynentu Australijskiego. Długotrwała izolacja geograficzna wywarła ogromne piętno na florze. Obszar cechuje się obecnością wielu reliktów. Państwo jest zdominowane przez wiele gatunków, a nawet rodzajów roślin endemicznych. We florze australijskiej jest 13 endemicznych rodzin z około 570 endemicznych rodzajów .

Endemity stanowią 90% flory, której cechą jest obecność eukaliptusa i akacji, która ma tu swe centrum występowania. Znaczących zmian we florze państwa dokonał człowiek wprowadzając tam ponad 200 nowych gatunków roślin, w tym amerykańskie opuncje. Wyrąb i wypalanie lasów, wypad i wprowadzanie kultur rolnych spowodowały wyginięcie niektórych gatunków roślin.

*PAŃSTWO PRZYLĄDKOWE (CAPENSIS):

-to najmniejsze obszarowo państwo florystyczne na globie. Zajmuje obszar ok. 85tys km2 na południu RPA. Flora liczy ponad 7 tys gatunków. Bardzo licznie reprezentowane są między innymi rodzaje: pelargonia i przypołudnik ( po ok. ponad 2tys gatunków ) . Owoc tych ostatnich (torebka) otwiera się jedynie podczas deszczu. Dzięki izolacji geofizycznej szata roślinna posiada wybitnie odrębny charakter, ponieważ aż ¾ jej składu stanowią endemity z flory. Z Państwa Przylądkowego wywodzi się z kilku gatunków: roślin ozdobnych tj.: mieczyk (Gladiolus sp) amarylis (Amarylis sp) frezja, pelargonia, gerbera. Dominującą formacją roślinną Państw Przylądkowych jest suchorośl fynbas.

*PAŃSTWO ARKTYCZNE (holoantarktyczne) HOLOANTARCTIS :

-flora jest skrajnie uboga o wysokim odsetku endemiczna. Obejmuje Antarktydę i Juan Fernandez, południe Patagonii, wyspy subantarktycznych i wyspy Nowej Zelandii. W obrębie Antarktydy występują tylko 2 gatunki okrytonasiennych : śmiałek antarktyczny (Deschampsia antarctica) oraz kolobant arktyczny (Colobanthus guitensis). Są one roślinami klejstogamicznymi (zawiązują nasiona pomimo braku obcego pyłku, a ich kwiaty się nie otwierają. Na obszarach Holonatarctis, często dominują porosty i mszaki. Dominującą formację roślinną jest tundra, choć wielkie obszary zajmują pustynie śnieżne. Na południu Patagonii występują lasy liściaste (np. z dominacją buku południowego) Na obszary państwa człowiek zwlekł inne gatunki np. wiechlinę roczną (Poa Anna) i kolobant arktyczny (Colobanthus quitensis) Niezależnie od podziału omówione państwa roślinne funkcjonuje klasyfikacja według klimatyczno-roślinnych (biomy)

PAŃSTWA ZWIERZECE :

Ziemia obejmuje 4 państwa zwierzęce, które następnie dzielą się na krainy (zoogeograficzne):

*Arktogea- obejmuje Europę, Azję, Amerykę Północną, północną Afrykę i Półwysep Arabski powyżej zwrotnika Raka.

-krainy: Palearktyczna, Nearktyczna, Etiopska, Orientalna

*Notogea – obejmuje Australię, Nową Gwineę oraz Tasmanie

* Neogea – obejmuje Amerykę Środkową z wyspami oraz Amerykę Południową

* Antarktis – obejmuje Antarktykę

PALEARKTYKA – pomimo bardzo dużego obszaru świat zwierząt Palearktyki jest ubogi. Na dystrybucje fauny wpływa równoważnikowy przebieg pasm górskich. Najbardziej typowe gatunki zwierząt:

*w strefie umiarkowanej : ssaki kopytne, jeleń, sarna, żubr, piżmowiec, daniel, muflon, wielbłądy.

-Drapieżne : leopard śnieżny, niedźwiedź brunatny, ssaki łasicowate, Mus telidae

- Ptaki : bielik europejski, raróg, kuropatwa

W strefie okołobiegunowej – niedźwiedź polarny, lis polarny, renifer, bielak, lemingi, sowa śnieżna (puchacz śnieżny) pardwa górska

*Niektóre gatunki na południowych krawędziach Palearktyki przybyły tam z krainy etiopskiej w wyniku naturalnych procesów poszerzenia zasięgu. Przykładami są: kopytne- antylopy (oryks oraz adaks) kotowate: lampart i gepard, a ponadto jeżozwierz afrykański, hiena pręgowana, mangusta etiopska.

Z kolei elementy przybyłe z krainy orientalnej to występujące we wschodniej Palearktyce :

tygrys syberyjski oraz przedstawiciel naczelnych – makak japoński oraz bażanty.

Herpetofauna bardzo uboga, gadów niewiele, z płazów występują głównie płazy ogoniaste. Z ptaków żyje tu niespełna 1000 gatunków ale tylko jedna rodzina endemiczna – płochacze. Pośród ssaków są jedynie dwie endemiczne rodziny gryzoni: selewniki i ślepce.

WYKŁAD 3

PAŃSTWA ZWIERZĘCE

Wiele Palearktycznych ptaków to migranci zimujący w Afryce i subkontynencie Indyjskim (kraina etiopska lub orientalna). Na 69 rodzin ptaków tu gniazdujących, endemitów brak poza wskazanymi już płochaczami. Inne typowe gatunki to nury, rybitwy, alki, dzięcioły, poknewki, trznadle.

KRAINA NEARKTYCZNA- raczej chłodny klimat, mało zróżnicowana fauna. Na dystrybucje fauny wpływa południkowy przebieg pasm górskich. Fauna Nearktyki przypomina Palearktykę, szczególnie obszarach należących do biomów takich jak tajga i tundra. Nearktyka wykazuje podobieństwo do Palearktyki i toteż niektórzy biogeografowie dokonują fuzji w jeden region zoogeograficzny – Holoarktykę. W epoce lodowcowej Euroazja miała połączenie z Ameryką Północną (obecny obszar Cieśniny Berlinga i wiele gatunków zwierząt przewędrowało z Palearktyki do Nearktyki np. wapil (Crerus canadensis), bizon (Bison bison) i renifer (Rangifer tarandus – karibu), niedźwiedź brunatny (Ursus arotos) – w Ameryce Północnej nazywany grizzly. Fauna uboga w endemity. Są to jadowite jaszczurki – helodermy, płazy – ambystomy i amfiumy a z ssaków: szop pracz, skunks, widłorogi, drapieżne: niedźwiedź grizzly oraz gryzonie: urson, szczuroskoczek, goffer, sewel (Sewel Aplodontia rufa), który uważany jest za najprymitywniejszego żyjącego przedstawiciela gryzoni Rodentia.

NEOARKTYKA

Typowe gatunki zwierząt Nearktyki:

*karibu- w tajdze,

*piżmowół- w tundrze,

*jeleń wirginijski i skunks w liściastych lasach, często górskie na wschodzie kontynentu: Appalachy,

* bizon-prerie,

*pekari obrożny, niedźwiedź czarny i grizzly- góry obecnie tylko Góry Skaliste

Ptaki: dzikie indyki, tangry kardynały

Gady: helodermy, grzechotniki, gekony

Płazy: ambystomy, salamandry

Ryby: niszczuki, amia

Na południowych rubieżach Nearktyki żyją przybysze z krainy neotropikalnej,które przeniknęły na północ pod koniec trzeciorzędu w połączeniu z Ameryka Południową np. ssaki – dydelf północny, pancernik oraz ptaki np. sepniki, kolibry, sepnik nóżogłowy.

KRAINA ETIOPSKA (kraina paleotropikalna)

Leży w strefie w klimacie zwrotnikowym i równikowym i florystycznie dominuje tam sawanna i las równikowy. Kraina etiopska pokrywa południe Afryki, Półwyspu Arabskiego oraz zalicza się też bogaty w endemity Madagaskar, który charakteryzuje się jednak tk odmienną fauną, że wydziela się go w osobną krainę madagaskarską.

Fauna krainy etiopskiej jest podobna do krainy orientalnej, ponieważ przez długi czas rozwijały się one jako jedność. Fauna krainy etiopskiej jest bogata i zróżnicowana. Jest wiele endemicznych ssaków jak słonie afrykańskie, zebry, hipopotamy, żyrafy oraz mrówniki (prosię ziemne).

Gniazduje tu 73 rodzin ptaków w tym siedem endemicznych. Są to strusie, warugi, sekretarze, turaki, czepigi, sierpodutki, czołoczuby.

Inne typowe dla krainy gatunki to między innymi brodacze, dropie, ręczaki, stepówki, as tyldy, frankoliny i perlice.

Najbardziej charakterystyczne gatunki zwierząt:

*ssaki- lwy, liczne antylopy, zebry, szympansy i goryle

*endemity- żyrafy i hipopotamy

Inne ssaki mrówniki oraz owadożerce (tenreki, złotokrety i ryjoskoczki) gryzonie (wiewiórolotki, postrzałki, kretoszczury) Pośród gadów najbardziej charakterystyczne są kameleony.

Osobliwym obszarem dla krainy etiopskiej jest Madagaskar obfity w gatunki małpiatek ssaków owadożernych. Fauna kotowatych nie jest tu reprezentowana. A jedyne ssaki drapieżne Eupleridae.

Nie ma nosorożców i małp oraz antylop i słoni ale za to występują tam wiele cennych endemicznych ssaków związanych z miejscowymi lasami jak palczaki, idrysy i lemury.

KRAINA ORIENTALNA (kraina indomalajska)

Obejmuje południową część Azji oraz Archipelag Malajski. Kraina leży w strefie klimatów równikowych i zwrotnikowych, a jej główny biom to las równikowy oraz sawanna.

Fauna tego obszaru jest bardzo bogata i wykazuje duże podobieństwo do krainy etiopskiej i palearktycznej. Krainę cechuje mała liczba endemitów.

Gatunki zwierząt z tej krainy to:

*Ptaki- ok. 1900 gatunków, wśród nich kuraki w tym bażanty i pawie (np. paw indyjski-zwyczajny ), kurtaczki tymaliowate, kwiatówki, endemity: filipińczyki i turkuśniki.

Ssaki – słoń indyjski, nosorożce, tygrysy, niedźwiedzie malajskie, pandy, bawoły, tapir malajski, małpy, tupaje, gibbony, endemiczne lotokoty.

Gady – pytony, aligator chiński, kobra indyjska

Płazy – żaba latająca

Gniazduje tu 66 rodzin ptaków. Tylko 2 rodziny są występuje endemiczne: zielonki i turkuśniki oraz występuje tu większość gatunków z rodziny szeroko dziobów

Charakterystyczne dla krainy gatunki to: bażanty, kurtuczki, miodowody, brodacze

KRAINA AUSTRALIJSKA

Większa część krainy należy do strefy klimatów zwrotnikowych.

*Głównymi biomami są: pustynie ( centrum Australii) i stepy oraz zarośla wiecznie zielone ( w południowej części) las równikowy ( w północnej) oraz sawanna. Wschodnią krawędź Australii i część Nowej Zelandii pokrywają lasy liściaste.

Kraina cechuje się fauną wysoce odmienną od fauny innych regionów świata. Wyraża się to obecnością torbaczy i stekowców. Za wyjątkiem nietoperzy i gatunków indukowanych przez ludzi, faunę ssaków cechuje brak łożyskowców.

Najbardziej typowe zwierzęta krainy to: ssaki (torbacze – kangurowane, pałankowate, wombutowate oraz stekowce tj. dziobak i kolczakowate) Gady: krokodyle i warany w tym waran olbrzymi.

*Na rodzimą awifaunę nałożyły się elementy przybyłe z krainy orientalnej poprzez Malaje. Spośród 64rodzin tu gniazdujących 15 jest endemicznych. W tym : graliny, chwostki, srokacze, altanniki, cudowronki, podkasałki

Dla takich rodzin jak: nogale, buszówki, miodojady kraina stanowi miejsce występowania większości gatunków. Krainę cechuje brak sępów, flamingów, bażantów, dzieciołów i łuszczaków.

Srokacz (Cructicus bibicen) – nie jest przedstawicielem krukowatych Corvidae

Brytyjski przyrodnik Russell Wallce w 1863rwyznaczył granicę (nazywaną na jego cześć linią Wallace’a. stanowi hipotetyczną granicę oddzielającą krainę australijską i orientalną. Wyznaczenie linii wyrosło z badań fauny Archipelagu Sundajskiego.

Badacz dostrzegł, że między wyspą Bali a sąsiednią, oddaloną zaledwie o kilkanaście kilometrów wyspą Lombok istnieje duża różnica w składzie fauny. Na Bali spotykał zwierzęta orientalne na Lobok – Charaka. Dla krainy australijskiej Linia przebiega przez Archipelag Malajski pomiędzy Filipinami a Molukami między Borneo a Celebesem i pomiędzy Bali ( na zachodzie) a Lobok (na wschodzie)