Kołysko cywilizacji O, dziwna kołysko, Co stoisz teraz pusta, Pod palmowym cieniem, Poruszana czymś takim, Co zwiemy wspomnieniem, A tymi wspomnieniami, Są odległe czasy… Kiedy w Europie, Były bagna… lasy…, Tyś już wyniańczyła, Tak wielką cywilizację, Która badała Kosmos, Robiła trepanacje, I która stawiała tajemnicze budowle, Jakie dzisiejszej nauce Sprawiają zawrót w głowie, I dałaś ludzkości pismo, Aby psyche ćwiczyć, Oraz cyfry, Boś ty pierwsza potrafiła liczyć… A dziś stoisz i stoisz… Tam, gdzie żółte, rozpalone piaski… Wpatrzona w niebo Allacha, - Strojne – w muzułmańskie cienie… I…, w muzułmańskie blaski… Bo świat ci wszystkiego zazdrości, Od dawnej, wielkiej kultury, Do dzisiejszej nieugięntości… A do tego żeś nie przebieraniec amerykańsko-babska… Tylko – jak przykazał ci niegdyś – Mahomet, Czysto, czysto arabska. I. Iwańska Warszawa 2015-09-15