Diagnostyka w resocjalizacji

Wykład 1- 7.10.2015

Wstęp

• Diagnoza psychologiczno-pedagogiczna skupiała się na człowieku- badanie osobowości, namiętności.

• Diagnoza w resocjalizacji wychodzi poza badanie człowieka; bada między innymi przeszłość, środowisko, poprzednie wydarzenia; ujęcie biograficzne i obecne. Ponieważ nasze zachowania zależą od środowiska, w którym przebywamy i byliśmy oraz od tego jak nas przeszłość ukształtowała.

• Pełna diagnoza jest wtedy gdy bierzemy człowieka z jego przeszłością oraz przyszłością.

1. Pojęcie pryzonacji

2. Czynniki: biopsychiczne i socjokulturowe

Biopsychiczne: dziedziczne, wrodzone, nabyte,

Socjokulturowe: np. rodzina, szkoła, praca, rówieśnicy.

Wykład 2- 14.10.2015

Pojęcie teoretyczne a podejście praktyczne w resocjalizacji

Podejście teoretyczne + pragmatyka asocjacyjna podejście praktyczne

1. Pragmatyka asocjacyjna- co tak naprawdę można z teorii wynieść; pewne warunki, na które nie mamy wpływu, np. przeprowadzając diagnozę w Zakładzie Karnym nic nie możemy zrobić z murami i kratami, chcemy zrobić diagnozę o naturalnym zachowaniu, ale są kraty i nic z tym nie zrobimy.

Wynika z tego, że każda diagnoza jest w związku z jakąś instytucją, jest pod wpływem społeczeństwa, przełożonych (którzy mogą mu coś nałożyć lub zmusić)- tego się nie przeskoczy.

1. Podejście praktyczne jest bardzo trudne ale pozytywne.

2. Nie mamy całkowitego wpływu na asocjacje- mamy tylko częściowy wpływ.

Zasada humanitaryzmu i zasada egalitaryzmu.

• Każdy kurator sądowy

• Wynikają dyrektywy dla diagnozowania

• Są bardzo istotne, ale mało stosowane

• Wynikają z rekomendacji ONZ i Europejskich Reguł dotyczących nieletnich.

1. Zasada humanitaryzmu

• Humanitaryzm w diagnozie musi brać pod uwagę potrzeby, które są niezaspokojone, w jakiej sytuacji jest spełniana potrzeba (potrzeby żywieniowe, mieszkaniowe, bezpieczeństwa itp.)

• Musimy uwzględnić problemy (jako pewne deficyty) w ujęciu wychowanka.

• Zakłada poznawanie czynników socjokulturowych i biopsychiczne wykolejania się (wynika to z faktu, że człowiek jest istotą społeczną).

• Wielo wymiarowe widzenie człowieka (nie traktowanie go tylko jako sprawcy)

• Teleologia – nauka o celach; „przestępstwo jest celem samym w sobie” – bardzo błędne myślenie; przestępstwo jest środkiem do osiągnięcia korzyści lub bardziej utylitarnych celi; przeważnie chcą coś mieć i dlatego kradną a nie że oni chcą popełnić przestępstwo; trzeba zgłębić co jest faktycznym celem.

• Można się dowiedzieć a akt jakie były przestępstwa; poprzez pytanie się o przestępstw asie ograniczmy.

Wykład 3 – 21.10.2015

Pojęcie genetyczne w diagnozie człowieka

Pojmowanie człowieka z tytułu uspołeczniania

1. Wolicjonalizam o nie manie nie więcej na ile była włączona wola w czyn przestępcy. Wola popełniania czynu już jest impulsem do karania.

2. Należy sprawdzać z jakiego środowiska się wywodzi, ponieważ ma to bardzo duży wpływa na postępowanie

3. Proces wykolejenia

4. Pojęcie wykolejenia

Opieka i ochrona nieletniego i ich konsekwencja dla diagnozy

1. Potrzeby. Opieka jest sposobem zaspakajania potrzeb.

2. Jakie potrzeby mamy diagnozować? Które potrzeby będziemy diagnozować?

3. Deficyty czyli braki. Barki materialne, emocjonalne, brak bliskiej osoby- przykłady jakie mogą mieć potrzeby młode osoby.

4. Potrzeba jest pewną aktywnością np. jedzenie- jesteśmy głodni więc szukamy jedzenia,

5. Potrzeba konstruktywna/ destruktywna

6. Potrzeby wynikają z zachowania

Klasyfikacja potrzeb

Związek więzi: akceptacja, dowartościowanie, przynależność, współpraca, komunikacja, bliskość, przynależność do wspólnoty, posiadanie kumpli, empatia, potrzeba spójności, kompensowania, potrzeba włączania, intymności, miłości, szacunku dla siebie, potrzeba znania kogoś i bycia znanym, widzieć i być widzianym, rozumieć i być rozumianym, potrzeba ciepła.

Kolejna grypa potrzeb: powietrza, jedzenia, poruszania się, odpoczynku, spania, seksualna aktywność, czucia fizycznego, wody,

Kolejna grupa potrzeb: uczciwości, autentyczności, spójności wewnętrznej, potrzeba gry i zabawy, zabawności, potrzeba spokoju,

Kolejna grupa pt. autentyczności: wyboru, niezależności, przestrzeni, spontaniczności.

Kolejna grupa potrzeb: rozumienia, nagradzania, przeżywania życia, wyzwania, jasności życia i zasad, kompetencji, brania czegoś w zastaw, kreatywności, odkrywania, efektywności, potrzeba rozwoju, nadziei, uczenia się, posiadania w życiu celów, autoprezentacji, pobudzenia,