NOTATKA Z TEKSTU ŹRÓDŁOWEGO
Margaret Mead, Kultura i tożsamość, rozdz. 2.
Pojęcie kultury kofiguratywnej.
Różne rodzaje przyswajania kultury.
- niewolnicy
- emigranci
- współczesne społeczeństwa klasowe.
Konflikty międzypokoleniowe.
Rodzina podstawowa.
Ad 1
W kulturze ko figuratywnej dominującym wzorem dla członków społeczeństwa jest zachowanie rówieśników. Starsi nadal odgrywają rolę podstawową w tym sensie, że określają formę i granicę w których kofiguracja może wystąpić w zachowaniu młodych. Kofiguracja bierze początek z rozpadu systemu postfiguratywnego.
Ad 2
Niewolnicy – odbierano prawa postępowania według zwyczaju ich przodków i ich całe zachowanie podporządkowane zostało wymaganiom tych, którzy ich wzięli w niewolę.
Emigranci – w Stanach Zjednoczonych wyraźnie widzimy przykład przyswajania kultury wymagającej by młodzi zachowywali się zupełnie inaczej niż ich przodkowie. Dla dzieci emigrantów bez względu na to czy była to emigracja dobrowolna czy przeprowadzona siłą, dziadkowie reprezentują przeszłość, którą od teraźniejszości dzieli przepaść.
Współczesne społeczeństwa klasowe – problemy konfliktów pokoleniowych są czymś nagminnym. Młody człowiek porzucając pozycję społeczną rodziców musi jawnie i świadomie wyprzeć się kultury postfiguratywnej przekazywanej przez rodziców i dziadków i zamiast niej przyjąć nowy wzorzec kulturowy. Społeczeństwo kofiguratywne charakteryzuje się tym, że brak w nim dziadków. Zmiany zachodzą szybko i zachodzi konieczność dostosowania się do nowych okoliczności.
Ad 3
Kultury ko figuratywne opierają się na takim doświadczeniu młodych pokoleń, które nie ma odpowiednika w doświadczeniu rodziców, dziadków. Młodzi muszą sami wynaleźć nowe style zachowania i przekazać je jako wzór innym rówieśnikom. Do konfliktu między pokoleniami dochodzi gdy nowe metody wychowania dzieci okazują się niewystarczające lub nieodpowiednie dla uformowania takiej postawy w wieku dorosłym, której pierwsza generacja czyli pionierzy oczekują od swych dzieci.
Ad 4
Rodzina podstawowa składa się wyłącznie z rodziców i dzieci. Jest dynamiczną grupą społeczną w warunkach, gdy znaczna część społeczności musi od nowa uczyć się nowego stylu życia. Jednostka, która wyrosła w rodzinie podstawowej, dwupokoleniowej, która uczyła ją wyrabiania sobie pewnych oczekiwań wie, że ojciec i matka różnią się od obydwu dziadków obu babek. Wie też, że jej dzieci będą z kolei różniły się od niej. Podlegająca przemianom rodzina podstawowa i liczne doświadczenia związane z wchodzeniem do coraz to nowych grup dają jednostce poczucie życia we stale zmieniającym się świecie.