PRAWDA CZY FAŁSZ?
Podstawowym celem firmy jest maksymalizacja zysków.
Zmiany stóp procentowych to przykład ryzyka specyficznego (dywersyfikowalnego)
Jednym z założeń modelu EOQ jest zmienne zapotrzebowanie na zapasy i ich zmienna cena.
Problem agencji powstaje w wyniku konfliktu interesów właścicieli firmy i jej zarządu.
Jedną z wad metody okresu zwrotu jest to, że ignoruje przepływy, które są prognozowane po okresie zwrotu.
Maksymalizacja zysków jest równoważna maksymalizacji wartości przedsiębiorstwa.
Jeśli aktywa są idealnie ujemnie skorelowane, wtedy możliwe jest skonstruowanie portfela o zerowym ryzyku.
Zdyskontowany okres zwrotu bierze pod uwagę zyski księgowe, a nie przepływy gotówki.
Model CAPM podaje zależność między ryzykiem inwestycji w daną spółkę a wymaganą stopą zwrotu.
Jeśli okres zwrotu jest większy od zera, to projekt powinien być zaakceptowany.
Dźwignia operacyjna pokazuje wrażliwość zmian zysku netto na zmiany w poziomie sprzedaży.
Jeśli NPV projektu wynosi 0, to stopa dyskontowa użyta do jej obliczenia jest równa wewnętrznej stopie zwrotu z tego projektu.
Przepływy związane z projektem nie uwzględniają kosztów utraconych możliwości.
Koszty utopione to koszty przyrostowe, które powinny być uwzględniane we wszystkich decyzjach.
Cykl konwersji gotówki dodatni oznacza, że firma posiada nadwyżkę gotówki w swojej bieżącej działalności operacyjnej.
Koszty badań rynkowych przeprowadzonych w celu podjęcia decyzji o przyjęciu projektu wchodzą w skład początkowego nakładu na projekt.
Model Millera-Orra podaje optymalny przedział, w którym powinien mieścić się poziom gotówki.
Koszt kapitału to maksymalna stopa zwrotu, jakiej wymaga dany dawca kapitału.
Wartość dzisiejsza renty okresowej 5-letniej o racie 1 000 zł wynosi co najwyżej 5 000 zł.
Podatki nie mają żadnego wpływu na decyzje finansowe i strukturę kapitałową.
Średni ważony koszt kapitału nie uwzględnia struktury kapitałowej przedsiębiorstwa.
W modelu EOQ uwzględnia się m.in. koszty trzymania zapasów i koszty braku zapasów.
Model Gordona to inaczej model zdyskontowanych dywidend.
Struktura kapitałowa to kombinacja wszystkich źródeł finansowania (pasywów) firmy.
Okresowe aktywa bieżące powinny być finansowane pasywami długookresowymi.
Konserwatywna polityka zarządzania kapitałem obrotowym kładzie większy nacisk na rentowność niż na płynność.
Motyw ostrożnościowy utrzymywania gotówki w firmie ma na celu osiąganie korzyści z wyjątkowych ofert zakupu.
W modelu Baumola zakłada się, że przepływy gotówki są okresowe, równomierne, pewne i ujemne.
Jeśli PI jest większy niż 1, to prognozuje się, że projekt przyniesie większy zwrot niż wymagana stopa zwrotu.
Początkowy nakład związany z projektem uwzględnia wszystkie przepływy związane z zakupem maszyny i kosztem jej instalacji.
W modelu Baumola minimalny poziom gotówki wpływa na wielkość optymalnej transakcji.
Jednym z efektów rozluźnienia polityki kredytowej wobec klientów może być spadek poziomu złych długów.
Koszt kredytu kupieckiego to inaczej koszt rezygnacji z upustu.
Jeśli dźwignia finansowa wynosi 1.5, a operacyjna wynosi 2, to można oczekiwać, że 10% spadek sprzedaży przełoży się na 30% spadek EPS.
Poziom zamówienia w modelu EOQ to ilość zapasów potrzebna na czas dostawy.
Firma o wysokim stopniu dźwigni całkowitej jest bardziej zyskowna od firmy o niskim stopniu dźwigni.