Badania, tak jak zapowiadałam, mają postać cyklu składającego się z poszczególnych faz. Tak też je przedstawię.

Część diagnostyczna

W pierwszej fazie eksperymentu zastosowałam test wiadomości z zakresu rozumienia przez dzieci zjawisk przyrody nieożywionej. Przy konstruowaniu testu uwzględniłam wymagania programowe dla dzieci sześcioletnich. Wybrany zakres treści testu obejmował: zjawiska hamowania ciał, prędkości w ruchu jednostajnym, swobodnego spadania ciał, ruchu ciał po równi pochyłej, zjawiska równowagi i tarcia, związek między siłami a ruchem ciał, zjawisko elektryczności i magnetyzm, skraplanie pary, zmianę konsystencji ciał pod wpływem zmian temperatury, funkcje wiatru, rozpuszczanie się niektórych substancji w wodzie, zjawisko krystalizacji, pływanie i tonięcie ciał w wodzie oraz zachowanie się ciał w powietrzu.

W celu dokonania oceny wzrostu wiadomości dzieci przygotowałam skalę ocen, w której określonej liczbie punktów odpowiadają oceny jakościowe (bardzo wysoka, wysoka, średnia, niska) ujęte w dwa poziomy: poziom A (ocena bardzo wysoka i wysoka) i poziom B (ocena średnia i niska). Zastosowaną skalę przedstawia poniższa tabela¹.

Tabela 1 Skala ocen do badania poziomu wiadomości dzieci

Poziom wiadomości dzieci	Liczba uzyskanych punktów	Poziomy
Bardzo wysoki	38-30	A
Wysoki	29-25
Średni	24-20	B
Niski	19-0

Spotkanie zaczęło się od powitania. Następnie poprosiłam dzieci o zajęcie miejsc. Byłam również ciekawa jak się dzisiaj czują i w jakim są nastroju. Moja osoba nie była dzieciom obca, gdyż mam przyjemność spotykać się z całą grupą na zajęciach. Następnie w kilku słowach zaprezentowałam cel zajęć i przystąpiłam do przeprowadzania testu.

Badania na temat wiedzy dzieci przeprowadzone w pierwszej fazie eksperymentu wykazały, że między dwoma grupami „e” i „k” nie ma istotnych różnic w poziomie wiadomości i można je traktować równorzędnie.

W pierwszej fazie eksperymentu najwięcej dzieci - zarówno z grupy „e” (80,0%), jak i „k” (90,0%) - zakwalifikowałam do poziomu średniego i niskiego czyli B. Zaledwie 3 osoby z obu grup zaliczono do poziomu A. (tabela 2).

Tabela 2 Poziom wiadomości dzieci w grupie „E” i „K” w pierwszej

fazie eksperymentu

Ocena jakościowa	Grupa „e”	Grupa „k”
	L	%
Bardzo wysoka	1	10,0
Wysoka	1	10,0
Średnia	5	50,0
Niska	3	30,0
Ogółem	10	100,0

Część eksperymentalna

W fazie drugiej wprowadziłam 14 zabaw o treści badawczej. W czasie trwania eksperymentu badałam aktywność poznawczą dzieci w grupie eksperymentalnej „e” przy zastosowaniu zabaw badawczych z zakresu mechaniki czyli nauki zajmującej się zjawiskami ruchu i spoczynku oraz przyczynami powstawania tych zjawisk.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Tabela 3 Poziom wiadomości dzieci w grupie „E” i „K” w trzeciej

fazie eksperymentu

Ocena jakościowa	Grupa „e”	Grupa „k”
	L	%
Bardzo wysoka	2	20,0
Wysoka	6	60,0
Średnia	2	20,0
Niska	0	0,0
Ogółem	10	100,0

Powyższe dane dowodzą, że poziom wiadomości dzieci z konkretnej dziedziny wiedzy pod wpływem przeprowadzonych zabaw badawczych zdecydowanie wzrasta. Zaprezentowane rezultaty upoważniają zatem do stwierdzenia, iż wyniki jakie osiągnęły dzieci w grupie „e” wyraźnie uwarunkowane są oddziaływaniem stymulującym.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Tabela 4 Liczba dzieci podejmujących samorzutne zabawy badawcze

Liczba dzieci	Grupa „e”	Grupa „k”
	L	%
Podejmujących zabawy badawcze	8	80,0
Nie podejmujących zabaw badawczych	2	20,0
Ogółem	10	100,0

Można więc stwierdzić, że w wyniku eksperymentu aktyw­ność poznawcza dzieci z grupy „e” wzrosła w stopniu wyso­kim pod wpływem oddziaływań stymulacyjnych i była wyraźnie wyższa niż w grupie „k”.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Wnioski:

W prowadzonym eksperymencie moja rola sprowadzała się do organizowania warunków pedagogicznych wyzwalających swobodne zabawy badawcze. W szczególności polegała ona na stwarzaniu sytuacji zabawowych………………………………………………

---

1. B. Muchacka, Zabawy badawcze w edukacji przedszkolnej, Wyd. naukowe WSP, Kraków 1999, s. 49.↩