1. Omów pojęcia: rozdzielczość spektralna, radiometryczna, przestrzenna i czasowa. Rozdzielczość spektralna - liczba osobno rejestrowanych kanałów spektralnych. Kanał spektralny – określony (wąski) zakres spektrum. elektromagnetycznego rejestrowany jako pojedynczy obraz. Systemy obrazujące w teledetekcji mają rozdzielczość spektralną od kilku do kilkuset kanałów (tzw. hiperspektralne).Radiometryczna - precyzująca liczbę poziomów, na które jest podzielony zakres sygnału odbieranego przez czujnik; rozdzielczość radiometryczna jest podawana w bitach (np. rozdzielczość 8-bitowa sygnalizuje możliwość zapisania przez czujnik 256 poziomów sygnału), Rozdzielczość przestrzenna określana jest wielkością najmniejszej rejestrowanej powierzchni terenu, przedstawianej jako najmniejszy element obrazu - piksel. W technicznym ujęciu rozdzielczość ta jest determinowana przez chwilowe pole widzenia detektora oraz wysokość lotu. im mniejszy piksel, tym zobrazowanie przedstawia więcej szczegółów, pociągając za sobą zwiększenie wielkości plików. Rozdzielczość czasowa oznacza czas niezbędny do wykonania ponownego zobrazowania danego obszaru.

2. Wymień i scharakteryzuj znane ci struktury i formaty zapisu cyfrowych obrazów satelitarnych. Format HDF (Hierarchical Data Format) – jest wymiarowym formatem plików używanych do przesyłania danych w postaci graficznej oraz numerycznej między komputerami. Format HDF zawiera kilka modułów danych: wielowymiarowe macierze, grafikę rastrową oraz tablice. Każdy z nich zawiera zespół zmiennych, które mogą być zapisywane, czytane oraz dodawane przez użytkownika. DIMAP - obsługuje dane w postaci obrazu oraz wektorowe. DIMAP nie jest zastrzeżonym formatem i w związku z tym oddany do publicznego użytku. . Dane obrazu są domyślnie zapisane w formacie GeoTIFF. Wszystkie informacje dotyczące wielkości obrazu, pasm spektralnych i georeferencing zawarte są w metadanych części formatu. Metadane występują w formacie XML.

3. Wymień znane Ci teledetekcyjne systemy satelitarne i sensory rejestrujące zakres VNIR z podziałem na systemy HR (wysokiej rozdzielczości) i VHR (bardzo wysokiej rozdzielczości). VHR - Very High Resolution – systemy obrazujące z pikselem terenowym równym lub mniejszym od 1m. VNIR - zakres fal widzialnych i bliska podczerwień. Zakres: 400 do 1400 nm. a) VHR: IKONOS-2, QuickBird, WorldView-2, GeoEyE-1 b) HR: ALOS, Formosat-2, SPOT-5, RapidEye, Aster, CBERS-2. Sensor aktywny - wysyła sygnał, który po odbiciu wraca do sensora i go rejestruje ( np. skaning laserowy). Sensor pasywny - odbiera sygnał wyemitowany z innego źródła (np. aparat fotograficzny)

4. Przedstaw różnice w obrazowaniu wielospektralnym, superspektralnym i hiperspektralnym. Obrazowanie wielospektralne – techniki rejestracji obrazu będące uogólnieniem fotografii barwnej na pełną przestrzeń barw w zakresie światła widzialnego, a także mikrofal, dalekiej i bliskiej podczerwieni oraz ultrafioletu. Obraz wielospektralny składa się z wielu kanałów będących uogólnieniem kanałów barw podstawowych: R (red), G (green) i B (blue) na dowolne zakresy spektralne. a) multispektralne – kilka kanałów, np. satelita SPOT – 3 kanały, IKONOS – 4 kanały, Landsat – 7 kanałów. b) superspektralne – kilkadziesiąt kanałów, np. instrument satelitarny MODIS (MODerate resolution Imaging Spectroradiometer) zainstalowany w satelitach Aqua i Terra zawierający 36 kanałów. c) hiperspektralne – 100 lub więcej kanałów. Obrazowanie hiperspektralne definiuje się jako możliwość uzyskania rozkładu natężeń w ciągłym zakresie długości fal, natomiast obraz multispektralny może obejmować rozdzielone fragmenty widma; w szczególności obraz multispektralny może być wykonywany przez wiele współpracujących ze sobą czujników fotometrycznych różnego typu – każdy związany z innym zakresem długości fal.

5. Wymień i krótko scharakteryzuj etapy detekcji i generowania obrazu satelitarnego. Światło odbite od obiektów trafia do detektora naziemnego, lotniczego i satelitarnego. Detektorem tym może być np. aparat fotograficzny lub skaner lotniczy czy satelitarny. Skaner dzieli dopływające promieniowanie na różne zakresy w zależności od długości fali elektromagnetycznej. Pozyskane fale przechodzą etap luminancji. Kolejnym etapem jest wybór poziomu przetwarzania geometrycznego. Teraz następuje dititalizaca i powstaje obraz cyfrowy. Przetwarzanie obrazu wykonuje się poprzez zastosowanie odpowiednich operacji cyfrowego przetwarzania obrazów. Wykorzystuje się operacje: a) punktowe: dotyczą pojedynczego piksela; b) lokalne: dotyczą najbliższego otoczenia piksela i obejmują od kilku do kilku tysięcy pikseli; c) globalne: dotyczą całego obrazu. Następnym etapem jest wykonanie wielomianowych korekcji geometrycznych obrazów satelitarnych. Wyróżniamy korekcje typu „orto” (ścisłe parametryczne) oraz wielomianowe (nieparametryczne).

1. Omów pojęcia: rozdzielczość spektralna, radiometryczna, przestrzenna i czasowa. Rozdzielczość spektralna - liczba osobno rejestrowanych kanałów spektralnych. Kanał spektralny – określony (wąski) zakres spektrum. elektromagnetycznego rejestrowany jako pojedynczy obraz. Systemy obrazujące w teledetekcji mają rozdzielczość spektralną od kilku do kilkuset kanałów (tzw. hiperspektralne).Radiometryczna - precyzująca liczbę poziomów, na które jest podzielony zakres sygnału odbieranego przez czujnik; rozdzielczość radiometryczna jest podawana w bitach (np. rozdzielczość 8-bitowa sygnalizuje możliwość zapisania przez czujnik 256 poziomów sygnału), Rozdzielczość przestrzenna określana jest wielkością najmniejszej rejestrowanej powierzchni terenu, przedstawianej jako najmniejszy element obrazu - piksel. W technicznym ujęciu rozdzielczość ta jest determinowana przez chwilowe pole widzenia detektora oraz wysokość lotu. im mniejszy piksel, tym zobrazowanie przedstawia więcej szczegółów, pociągając za sobą zwiększenie wielkości plików. Rozdzielczość czasowa oznacza czas niezbędny do wykonania ponownego zobrazowania danego obszaru.

2. Wymień i scharakteryzuj znane ci struktury i formaty zapisu cyfrowych obrazów satelitarnych. Format HDF (Hierarchical Data Format) – jest wymiarowym formatem plików używanych do przesyłania danych w postaci graficznej oraz numerycznej między komputerami. Format HDF zawiera kilka modułów danych: wielowymiarowe macierze, grafikę rastrową oraz tablice. Każdy z nich zawiera zespół zmiennych, które mogą być zapisywane, czytane oraz dodawane przez użytkownika. DIMAP - obsługuje dane w postaci obrazu oraz wektorowe. DIMAP nie jest zastrzeżonym formatem i w związku z tym oddany do publicznego użytku. . Dane obrazu są domyślnie zapisane w formacie GeoTIFF. Wszystkie informacje dotyczące wielkości obrazu, pasm spektralnych i georeferencing zawarte są w metadanych części formatu. Metadane występują w formacie XML.

3. Wymień znane Ci teledetekcyjne systemy satelitarne i sensory rejestrujące zakres VNIR z podziałem na systemy HR (wysokiej rozdzielczości) i VHR (bardzo wysokiej rozdzielczości). VHR - Very High Resolution – systemy obrazujące z pikselem terenowym równym lub mniejszym od 1m. VNIR - zakres fal widzialnych i bliska podczerwień. Zakres: 400 do 1400 nm. a) VHR: IKONOS-2, QuickBird, WorldView-2, GeoEyE-1 b) HR: ALOS, Formosat-2, SPOT-5, RapidEye, Aster, CBERS-2. Sensor aktywny - wysyła sygnał, który po odbiciu wraca do sensora i go rejestruje ( np. skaning laserowy). Sensor pasywny - odbiera sygnał wyemitowany z innego źródła (np. aparat fotograficzny)

4. Przedstaw różnice w obrazowaniu wielospektralnym, superspektralnym i hiperspektralnym. Obrazowanie wielospektralne – techniki rejestracji obrazu będące uogólnieniem fotografii barwnej na pełną przestrzeń barw w zakresie światła widzialnego, a także mikrofal, dalekiej i bliskiej podczerwieni oraz ultrafioletu. Obraz wielospektralny składa się z wielu kanałów będących uogólnieniem kanałów barw podstawowych: R (red), G (green) i B (blue) na dowolne zakresy spektralne. a) multispektralne – kilka kanałów, np. satelita SPOT – 3 kanały, IKONOS – 4 kanały, Landsat – 7 kanałów. b) superspektralne – kilkadziesiąt kanałów, np. instrument satelitarny MODIS (MODerate resolution Imaging Spectroradiometer) zainstalowany w satelitach Aqua i Terra zawierający 36 kanałów. c) hiperspektralne – 100 lub więcej kanałów. Obrazowanie hiperspektralne definiuje się jako możliwość uzyskania rozkładu natężeń w ciągłym zakresie długości fal, natomiast obraz multispektralny może obejmować rozdzielone fragmenty widma; w szczególności obraz multispektralny może być wykonywany przez wiele współpracujących ze sobą czujników fotometrycznych różnego typu – każdy związany z innym zakresem długości fal.

5. Wymień i krótko scharakteryzuj etapy detekcji i generowania obrazu satelitarnego. Światło odbite od obiektów trafia do detektora naziemnego, lotniczego i satelitarnego. Detektorem tym może być np. aparat fotograficzny lub skaner lotniczy czy satelitarny. Skaner dzieli dopływające promieniowanie na różne zakresy w zależności od długości fali elektromagnetycznej. Pozyskane fale przechodzą etap luminancji. Kolejnym etapem jest wybór poziomu przetwarzania geometrycznego. Teraz następuje dititalizaca i powstaje obraz cyfrowy. Przetwarzanie obrazu wykonuje się poprzez zastosowanie odpowiednich operacji cyfrowego przetwarzania obrazów. Wykorzystuje się operacje: a) punktowe: dotyczą pojedynczego piksela; b) lokalne: dotyczą najbliższego otoczenia piksela i obejmują od kilku do kilku tysięcy pikseli; c) globalne: dotyczą całego obrazu. Następnym etapem jest wykonanie wielomianowych korekcji geometrycznych obrazów satelitarnych. Wyróżniamy korekcje typu „orto” (ścisłe parametryczne) oraz wielomianowe (nieparametryczne).

1. Omów pojęcia: rozdzielczość spektralna, radiometryczna, przestrzenna i czasowa. Rozdzielczość spektralna - liczba osobno rejestrowanych kanałów spektralnych. Kanał spektralny – określony (wąski) zakres spektrum. elektromagnetycznego rejestrowany jako pojedynczy obraz. Systemy obrazujące w teledetekcji mają rozdzielczość spektralną od kilku do kilkuset kanałów (tzw. hiperspektralne).Radiometryczna - precyzująca liczbę poziomów, na które jest podzielony zakres sygnału odbieranego przez czujnik; rozdzielczość radiometryczna jest podawana w bitach (np. rozdzielczość 8-bitowa sygnalizuje możliwość zapisania przez czujnik 256 poziomów sygnału), Rozdzielczość przestrzenna określana jest wielkością najmniejszej rejestrowanej powierzchni terenu, przedstawianej jako najmniejszy element obrazu - piksel. W technicznym ujęciu rozdzielczość ta jest determinowana przez chwilowe pole widzenia detektora oraz wysokość lotu. im mniejszy piksel, tym zobrazowanie przedstawia więcej szczegółów, pociągając za sobą zwiększenie wielkości plików. Rozdzielczość czasowa oznacza czas niezbędny do wykonania ponownego zobrazowania danego obszaru.

2. Wymień i scharakteryzuj znane ci struktury i formaty zapisu cyfrowych obrazów satelitarnych. Format HDF (Hierarchical Data Format) – jest wymiarowym formatem plików używanych do przesyłania danych w postaci graficznej oraz numerycznej między komputerami. Format HDF zawiera kilka modułów danych: wielowymiarowe macierze, grafikę rastrową oraz tablice. Każdy z nich zawiera zespół zmiennych, które mogą być zapisywane, czytane oraz dodawane przez użytkownika. DIMAP - obsługuje dane w postaci obrazu oraz wektorowe. DIMAP nie jest zastrzeżonym formatem i w związku z tym oddany do publicznego użytku. . Dane obrazu są domyślnie zapisane w formacie GeoTIFF. Wszystkie informacje dotyczące wielkości obrazu, pasm spektralnych i georeferencing zawarte są w metadanych części formatu. Metadane występują w formacie XML.

3. Wymień znane Ci teledetekcyjne systemy satelitarne i sensory rejestrujące zakres VNIR z podziałem na systemy HR (wysokiej rozdzielczości) i VHR (bardzo wysokiej rozdzielczości). VHR - Very High Resolution – systemy obrazujące z pikselem terenowym równym lub mniejszym od 1m. VNIR - zakres fal widzialnych i bliska podczerwień. Zakres: 400 do 1400 nm. a) VHR: IKONOS-2, QuickBird, WorldView-2, GeoEyE-1 b) HR: ALOS, Formosat-2, SPOT-5, RapidEye, Aster, CBERS-2. Sensor aktywny - wysyła sygnał, który po odbiciu wraca do sensora i go rejestruje ( np. skaning laserowy). Sensor pasywny - odbiera sygnał wyemitowany z innego źródła (np. aparat fotograficzny)

4. Przedstaw różnice w obrazowaniu wielospektralnym, superspektralnym i hiperspektralnym. Obrazowanie wielospektralne – techniki rejestracji obrazu będące uogólnieniem fotografii barwnej na pełną przestrzeń barw w zakresie światła widzialnego, a także mikrofal, dalekiej i bliskiej podczerwieni oraz ultrafioletu. Obraz wielospektralny składa się z wielu kanałów będących uogólnieniem kanałów barw podstawowych: R (red), G (green) i B (blue) na dowolne zakresy spektralne. a) multispektralne – kilka kanałów, np. satelita SPOT – 3 kanały, IKONOS – 4 kanały, Landsat – 7 kanałów. b) superspektralne – kilkadziesiąt kanałów, np. instrument satelitarny MODIS (MODerate resolution Imaging Spectroradiometer) zainstalowany w satelitach Aqua i Terra zawierający 36 kanałów. c) hiperspektralne – 100 lub więcej kanałów. Obrazowanie hiperspektralne definiuje się jako możliwość uzyskania rozkładu natężeń w ciągłym zakresie długości fal, natomiast obraz multispektralny może obejmować rozdzielone fragmenty widma; w szczególności obraz multispektralny może być wykonywany przez wiele współpracujących ze sobą czujników fotometrycznych różnego typu – każdy związany z innym zakresem długości fal.

5. Wymień i krótko scharakteryzuj etapy detekcji i generowania obrazu satelitarnego. Światło odbite od obiektów trafia do detektora naziemnego, lotniczego i satelitarnego. Detektorem tym może być np. aparat fotograficzny lub skaner lotniczy czy satelitarny. Skaner dzieli dopływające promieniowanie na różne zakresy w zależności od długości fali elektromagnetycznej. Pozyskane fale przechodzą etap luminancji. Kolejnym etapem jest wybór poziomu przetwarzania geometrycznego. Teraz następuje dititalizaca i powstaje obraz cyfrowy. Przetwarzanie obrazu wykonuje się poprzez zastosowanie odpowiednich operacji cyfrowego przetwarzania obrazów. Wykorzystuje się operacje: a) punktowe: dotyczą pojedynczego piksela; b) lokalne: dotyczą najbliższego otoczenia piksela i obejmują od kilku do kilku tysięcy pikseli; c) globalne: dotyczą całego obrazu. Następnym etapem jest wykonanie wielomianowych korekcji geometrycznych obrazów satelitarnych. Wyróżniamy korekcje typu „orto” (ścisłe parametryczne) oraz wielomianowe (nieparametryczne).