19.02.2010

Teoria- to system pojęć, definicji, aksjomatów (aksjomat- postulat, pewnik, aksioma- godność pewność, oczywistość) i twierdzeń ustalających relację między tymi pojęciami i aksjomatami, tworzący spory system pojęciowy opisujący jakąś wybraną fizyczną lub abstrakcyjną dziedzinę.
Teoria rekreacji:

• Ogół wiedzy o zjawisku rekreacji, uporządkowany i powstający w pewnych relacjach między poszczególnymi elementami tego systemu

• Posiada charakter interdyscyplinarny

• Gromadzi i systematyzuje wiedzę dotyczącą zachowań wolnoczasowych człowieka

• Koordynuje działania innych nauk związanych z rekreacją

Teoria rekreacji:

• Zespół stwierdzeń wyjaśniających rekreację jako dziedzinę kultury fizycznej oraz mechanizmy jej przekształcania

• Ogól nagromadzonej wiedzy o rekreacji

• Zbiór uporządkowanych i niesprzecznych stwierdzeń dotyczących zjawiska rekreacji

Warunki teorii rekreacji jako nauki:

• Przedmiot badań

• Metody badań

• Techniki badań

• Narzędzia badań

Teoria rekreacji jako subdyscyplina naukowa w nauce o kulturze fizycznej korzysta z osiągnięć:

• Nauk humanistycznych

• Przyrodniczo- przestrzennych

• Ekonomiczno- prawnych

Dyscypliny współdziałające:

• Pedagogika czasu wolnego

• Socjologia czasu wolnego

• Socjologia kultury

• Psychologia rozwojowa i i wychowawcza

• Ekonomia

• Higiena i wychowanie zdrowotne

• Fizjologia

• Biomechanika

• Geografia

• Antropologia

Przedmiot badań rekreacji:

• Zachowania wolnoczasowe człowieka, ich cechy, treść, struktura i mechanizmy psychofizyczne

• Biospołeczne uwarunkowania zachowań wolnoczasowych, ich geneza, prawidłowości nimi rządzące

• Wpływ zachowań na organizm i osobowość i ich znaczenie

• Skutki i efekty zachowań wolnoczasowych w środowisku zewnętrznym

Metodyka- methodos- droga, sposób osiągania czegoś; to ustandaryzowane dla wybranego obszaru podejście do rozwiązywania problemów.

Metodyka rekreacji- droga postępowania oparta na zbiorze praktycznych wskazówek, zasad diagnozowania i prognozowania potrzeb oraz sposobów kierowania procesem rekreacji z wykorzystaniem form, środków i metod pozwalających na uzyskanie optymalnego wykorzystania czasu wolnego dla utrzymania zdrowia, wypoczynku, rozrywki i samorealizacji.

Metoda: sposób działania zmierzający do osiągnięcia celu; zespół czynności oraz środków stosowanych w sposób powtarzalny od osiągnięcia zaplanowanego celu.

Metody dydaktyczne w rekreacji- sposoby wykorzystania form i środków dydaktycznych, za pomocą których uczestnicy zajęć rekreacyjnych opanowują przekazywaną wiedzę oraz zdobywają umiejętności i nawyki ruchowe.

Metody w rekreacji mogą spełniać różne funkcje:

• Służyć doskonaleniu funkcjonowania podstawowych układów organizmu w celu pomnażania kondycji i sprawności

• Zapewnić utrwalenie i udoskonalenie nabytych umiejętności

• Służyć zaznajamianiu się z nowymi formami rekreacji ruchowej

• Umożliwiać kontrolę i ocenę stopnia opanowania umiejętności i poziomu uzyskanej sprawności

Formy rekreacji- dydaktyczne sposoby organizacji i prowadzenia procesu doskonalenia działalności rekreacyjnej.

Metody i formy w rekreacja mogą stanowić pomoc przy rekreacji następujących zadań:

• Nauczanie techniki ( czynności ruchowej)

• Doskonalenie umiejętności ( sprawności ruchowej)

• Kształtowanie zdolności motorycznych

• Wdrażanie do aktywnego wypoczynku

• Kompensowanie, korygowanie niekorzystnych wpływów środowiska

• Zapobieganie i przeciwdziałanie ujemnych skutków pracy

Środki dydaktyczne:

• To wszystkiego rodzaju przedmioty oddziałujące na zmysły uczniów, których zadaniem jest ułatwienie poznawania rzeczywistości

• Skracają proces nauczania, pozwalają w krótszym czasie przekazać więcej informacji

Rekreacyjne formy aktywności ruchowej- działalność obejmująca indywidualne lub zespołowe wykonywanie czynności przynoszących odpoczynek, rozrywkę, sprawność, zdrowie, rozwijające osobowość oraz wykorzystujące ruch jako środek oddziaływania na organizm w zależności od potrzeb z uwzględnieniem indywidualnych zainteresowań.

Cechy formy aktywności ruchowej:

• Łatwość nauczania- uczenia się, opanowani i organizowania

• Możliwość zastosowania w każdym terenie- sztucznym i naturalnym

• Elastyczność w stosowaniu reguł i zasad

• Dostępność dla wszystkich- dla odbiorców indywidualnych, grup jednorodnych i niejednorodnych

• Wszechstronność ( pełne oddziaływanie na organizm)

• Atrakcyjność ( coś nowego, odkrywczego, pozytywne emocje)

Teoria a metodyka rekreacji:

Dysponuje szerokim zasobem ukazuje najskuteczniejsze sposoby osiągania wiedzy z zakresu wykorzystania wyznaczonych celów na drodze właściwego czasu wolnego dla wypoczynku, zastosowania form, środków i metod. rozrywki, kształtowania zdrowego stylu życia oraz samodoskonalenia

Organizacyjne aspekty rozwoju rekreacji ruchowej w Polsce. 26.02.2010

Formalno- prawne podstawy funkcjonowania systemu rekreacji ruchowej zostały określone w ustawie o kulturze fizycznej 18. 10.1996 r.

Ustawa precyzuje, że zadania w zakresie rekreacji ruchowej realizowane są przez:

• Popularyzowanie walorów rekreacji ruchowej

• Organizowanie zajęć, zawodów i imprez sportowo- rekreacyjnych

• Szkolenie kadry instruktorów

• Tworzenie, utrzymywanie i udostępnianie bazy sportowo- rekreacyjnej

Ogólne zasady i warunki prowadzenia działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej zostały określone w rozporządzeniu MENiS z dnia 12.09.2001 r. Rozporządzenie to odnosi się do wszystkich podmiotów prawnych prowadzących działalność w zakresie rekreacji ruchowe w tym m.in. zajęcia rekreacyjne, biwaki, obozy, rajdy, zloty.

Rozporządzenie to nakłada na podmioty prowadzące działalność w zakresie rekreacji ruchowej następujące obowiązki:

• Opracowanie regulaminu oraz zapoznanie z nim uczestników zajęć

• Wyznaczenie osoby odpowiedzialnej za przebieg zajęć, posiadającej uprawnienia zawodowe

• Ubezpieczenie uczestników zajęć od następstw nieszczęśliwych wypadków

• Zapewnienie uczestnikom zajęć warunków bezpieczeństwa oraz warunków sanitarno- higienicznych określonych w odrębnych przepisach

• Dopuszczenia do zajęć wyłącznie osób posiadających zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do udziału w zajęciach lub osób, które złożą podpisane oświadczenie o zdolności do udziału w zajęciach rekreacyjnych

Kształcenie kadr dla potrzeb rekreacji ruchowe:

• Kształcenie akademickie

• Ponad 120 innych organizatorów, którzy uzyskali zgodę na kształcenie tych kadr od MENiS.

Osoby prowadzące zorganizowane zajęcia w zakresie rekreacji ruchowej z formalnego punktu wiedzenia powinny posiadać tytuł instruktora rekreacji ruchowej: MENiS z 27.06.2001 r. w sprawie kwalifikacji, stopni i tytułów zawodowych w dziedzinie kultury fizycznej oraz szczególnych zasad i trybu ich uzyskiwania.

Z prawnego punktu widzenia tytuł instruktora rekreacji ruchowej można uzyskać poprzez:

• Ukończenie studiów wyższych na kierunku wychowanie fizyczne lub turystyka i rekreacja ze specjalnością instruktora w wymiarze 80 godzin w danej formie aktywności ruchowej

• Ukończenie specjalistycznego kursu instruktorów w danej formie rekreacji ruchowej w wymiarze co najmniej 150 godzin i zdanie egzaminu końcowego

• Tytuł instruktora rekreacji ruchowej otrzymuje się w 36 specjalnościach.

System organizacyjny rekreacji ruchowej w Polsce: organizacja rządowe, samorządy terytorialne, organizacja pozarządowe, wśród nich komercyjne i niezarobkowe.

Naczelnym organem administracji rządowej odpowiedzialnym za realizację strategii w zakresie kultury fizycznej w Polsce jest Ministerstwo Sportu, który cele w zakresie rekreacji ruchowej realizuje poprzez działalność:

• Departamentu Sportu Powszechnego:

• Np.: koordynuje działania związane ze zleceniem zadań państwowych w obszarze sportu powszechnego obejmujących:

- program rozwoju kultury fizycznej w różnych środowiskach

- stypendia sportowe dla zawodników

• Wojewodowie- poprzez działalność komórek organizacyjnych w urzędach wojewódzkich.\

Jednostki non profit:

• Zrzeszenia LZS ( kluby sportowe, zespoły) ponad 70%

• Uczniowskie kluby sportowe ok. 2 tys.

• TKKF ( Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej)

• AZS- 170

• Polski Związek Sportu Niepełnosprawnych ( ,,Start”- 198)

• Kilka parafialnych klubów sportowych.

Baza materialna jako czynnik decydujący o potencjale systemu organizacyjnego:

• Jej rozwój wymaga dużych nakładów inwestycyjnych

• Moment przełomowy- 1994 r., 20% dopłat do stawek grach liczbowych Totalizatora Sportowego.

Programowanie i organizacja rekreacji. 5.03.2010

Program: założenia postulaty i cele jakiejś działalności, opis możliwego w przyszłości toku działań powiązanych wspólnym celem.

Programowanie: obmyślanie doboru i kolejności przewidywanych działań, z których nie wiążemy postanowienia tychże, układanie programu jakiejś imprezy.

Plan: to co zamierza się robić; szkic, układ czegoś; porządek zajęć lu czynności przewidzianych do wykonania.

Planowanie: obmyślanie doboru i kolejności przewidywanych działań z jednoczesnym postanowieniem podjęcia działań właśnie wg obmyślanego planu.

Impreza- wł. ipmresa, wg Słownika Wyrazów Obcych PWN jest to widowisko, koncert, zabawa, zawody sportowe organizowane w celach rozrywkowych, propagandowych lub dochodowych.

12.03.2010

Impreza rekreacyjna- jest to widowisko, koncert, zabawa lub zawody sportowe organizowane dla wypoczynku, rozrywki oraz podwyższenia umiejętności i zdolności psychofizycznych osób w niej uczestniczących. ( Osiński, 2001)

Impreza rekreacyjna jako przedsięwzięcie:

• Dla dużej grupy odbiorców

• Jednorazowa lub cykliczna

• Podstawowym środkiem działania programowego jest aktywność ruchowa oraz kulturalno- rozrywkowa

Popularność imprez masowych wynikach z:

• Powszechna dostępność bez wzgl. na wiek, płeć, umiejętność

• Możliwość przeżycia wielu emocji

• Integracja rodziny

• Nawiązywanie nowych kontaktów towarzyskich

• Propagowanie innego sposobu spędzania czasu wolnego

• Elementy współzawodnictwa.

Imprezy rekreacyjne a imprezy sportowe:

rekreacyjne, cel; relaks, kontakt z ludźmi, zdrowie, utrzymanie sprawności fizycznej, walka z własnymi słabościami, możliwość porównania własnej sprawności i umiejętności ruchowych do innych uczestników, ważny sens uczestnictwa.

sportowe, cel: wynik sportowy, walka sportowa, ważne widowisko, kibice.

Najczęstsze formy imprez rekreacyjnych:

• Festyny

• Spartakiady

• Ligi rekreacyjno- sportowe

• Pokazy, występy

• Zawody rekreacyjne

• Turnieje miast

• Turnieje zabaw i gier

• Turnieje rycerskie

Najczęstsze okazje organizowania imprez rekreacyjnych: święta, rocznice, obchody, wydarzenia społeczno- polityczne.

Impreza rekreacyjna z pozycji marketingu- jest szczególną usługą wytworzoną przez pracę ludzką w emocjonalnych człowieka.

Usługa z punktu widzenia organizacji i zarządzania- usługa w sensie gospodarczym jest użytecznym procesem nienaturalnym, który wytwarza praca ludzka poprzez oddziaływanie na strukturę określonego obiektu oraz zaspokojenie potrzeb ludzkich.

Przejawy unikalności imprez:

• Niepowtarzalność

• Potrzeby zespołów organizatorów

• Zróżnicowany krąg odbiorców

• Ograniczony czas i termin

• Ograniczone możliwości wprowadzenia zmian, przepisów w trakcie imprezy

• Zróżnicowana liczba uczestników

• Koncentracja zasobów materialnych i ludzkich w ograniczonym czasie

• Uwarunkowania marketingowe.

Zasady, które należy przestrzegać w skutecznym planowaniu imprezy:

• Celowość- uświadomienie sobie celów ogólnych i szczegółowych prowadzących do osiągnięcia celu nadrzędnego

• Wykonalność- określenie możliwości największego stopnia prawdopodobieństwa osiągnięcia celu

• Wewnętrznej zgodności- plan nie powinien zawierać elementów sprzecznych

• Przejrzystości strukturalnej- plan powinien być komunikatywny i łatwy w odczytaniu, pozwalający na operatywną realizację

• Rzetelności- plan imprezy powinien uwzględniać aktualny stan wiedzy, którą należy zastosować podczas jego realizacji.

• Wielowariantowości

• Ograniczonej szczegółowości- treść programu powinna być tak wyważona, aby nie on zbyt ogólny ani zbyt szczegółowy

• Prekluzywności- program powinie zawierać konkretne terminy czasowe i uwzględniać osoby odpowiedzialne za ich realizację

• Ekonomiczności- kompleksowości- powinien zawierać całość zadań, sprawnie osiągać zamierzone cele i uwzględnić niskie koszty uzyskania

Podstawowe pytania:

• KTO?- ma być odbiorcą

• CO?- jaka impreza

• GDZIE? KIEDY?- najlepszy moment, miejsce

• DLACZEGO?- skąd wiesz, że dokonałeś właściwego wyboru rodzaju imprezy: co ona ma ,,dać”

• JAK?- jakie metody, formy, środki

• JAK?- sprawdzisz czy wybór imprezy był trafny

Prakseologiczny model działania: cel, diagnoza i prognoza, programowanie i planowanie, realizacja, kontrola i ocena.

Impreza rekreacyjna- intencjonalne zachowanie zbiorowe związane z rekreacją fizyczną posiadająca charakterystyczne formy przebiegu ( Toczek- Werner, 2002)\

Cele realizacyjne imprez rekreacyjnych: popularyzatorskie, wychowawcze, poznawcze, zabawowe, wypoczynkowe, zdrowotne. (Toczek- Werner, 2002)

Cele szczegółowe imprez rekreacyjnych:

• Popularyzacja rekreacyjnych form ruchowych

• Zaspokojenie potrzeb różnych środowisk w zakresie różnorakich wzorów rekreacji fizycznej

• Rozbudzanie zainteresowań aktywnym wypoczynkiem

• Tworzenie warunków do pozytywnie rozumianego współzawodnictwa

• Umożliwienie oceny sprawności fizycznej uczestników

• Nawiązanie kontaktów i współpracy ze środowiskiem lokalnym.

Kryterium podziału form imprez rekreacyjnych wg Sołtysika:

1. Miejsce realizacji imprez:

• Plenerowe- boiska, parki, miejskie tereny zielone

• W pomieszczeniach zamkniętych- sale sportowe, świetlice, kluby

1. Czas trwania:

• Jednodniowe- odbywające się w całości w ciągu jednego dnia

• Wielodniowe- trwające kilka dni

1. Cykliczność imprezy:

• Jednorazowe- powstające z dowolnej inicjatywy organizatorów lub jako naśladownictwo podobnej imprezy organizowanej wcześnie w innym miejscu

• Okazjonalne- jednorazowe, czasem powtarzane przy podobnej okazji, ale bez związku z poprzednimi imprezami

• Powtarzalne- mocno powiązane z tradycją imprezy oraz z programem rekreacji w danym środowisku

1. Skala działań organizacyjnych i liczbę uczestników:

• Duże (masowe)

• Małe ( kameralne)

1. Charakter uczestnictwa:

• Otwarte:

• Dostępne dla wszystkich potencjalnych uczestników, bez względu na wiek, płeć, sprawność ruchową itp., pod warunkiem uprzedniego zgłoszenia akcesu

• Zakładające spontaniczny udział bez wcześniejszych zgłoszeń

• Zamknięte- organizowane dla określonej grupy osób

1. Zakres treści programowych:

• Jednodyscyplinowe- dominuje jedna forma rekreacji

• Wielodyscyplinowe- w których skład wchodzi wiele różnych form

1. Formę organizacyjną:

• Festyny

• Spartakiady

• Turnieje

• Ligi

• Konkursy

Etapy organizacji imprezy rekreacyjnej:

• Przygotowawczy

• Realizacyjny

• Likwidacyjno- sprawozdawczy

Sekcje specjalistyczne niezbędne przy organizacji imprezy rekreacyjnej:

• Programowo- sportowa

• Techniczno- finansowa

• Organizacyjno- marketingowa

Zakres pracy sekcji programowo- sportowej:

1. Opracowanie programu i scenariusza imprezy

2. Przygotowanie regulaminu

3. Powołanie komisji sędziowskiej

4. Przeprowadzenie rozgrywek

5. Obliczanie wyników i punktacji końcowej

6. Opracowanie komunikatu

Zakres pracy sekcji techniczno- finansowej:

1. Przygotowanie i zabezpieczenie odpowiednich obiektów, urządzeń oraz sprzętu

2. Przygotowanie technicznej strony przekazu informacji ( wizualnej, dźwiękowej)

3. Opracowanie preliminarza imprezy

4. Gromadzenie środków finansowych

Zakres pracy sekcji organizacyjno- marketingowej:

1. Analiza środowiska

2. Przygotowanie oraz skierowanie do odbiorców materiałów informacyjnych i reklamowych

3. Promocja imprezy

4. Dekoracja miejsca imprezy

5. Zapewnienie informacji bieżącej spiker, wolontariusze

6. Zapewnienie opieki medycznej

7. Przygotowanie nagród i dyplomów

8. Organizowanie uroczystości otwarcia i zamknięcia imprezy.

Promocja imprezy może być realizowana w następujących formach:

• Reklama

• Akwizycja ( personal selling)

• Public relations – tworzenie pozytywnego wizerunku firmy

• Promocja uzupełniająca ( sales promotion)

• Sponsoring

Podstawowe cechy sponsoringu wg Sznajdera ( 1993):

• Polega na wzajemnych świadczeniach obu stron

• Sponsor stawia do dyspozycji sponsorowanego ustaloną cenę pieniędzy lub/ i innego rodzaju zasoby niezbędne dla osoby czy instytucji sponsorowanej

• Sponsorowany zobowiązuje się wykonanie ze swojej strony uprzednio określone świadczenia wzajemne na rzecz sponsorów, które pośredni lub bezpośrednio przyczyniają się do realizacji celów marketingowych sponsora

Scenariusz imprezy rekreacyjnej powinien zawierać:

• Opis przebiegu działań organizacyjnych przed i podczas oficjalnego otwarcia

• Plan minutowy

• Opis zakończenia i zamknięcia imprezy

Regulamin- zbiór reguł sportowych dotyczących organizacji i przebiegu imprezy, ustalony i wydany przez zespół organizatorów; dokument pozwalający organizatorom na praktyczną realizację ustaleń związanych ze specyfiką danej imprezy w sposób niebudzący wątpliwości zarówno ze strony uczestników, jak i osób postronnych.

Postanowienia ogólne:

1. Nazwa i cel imprezy

2. Organizator lub organizatorzy patronat prasowy, sponsorzy

3. Gospodarz imprezy

4. Termin i miejsce realizacji

5. Zasady uczestnictwa

6. Sposób prowadzenia rozgrywek

7. Sposób ogłoszenia wyników i przyznania nagród

8. Postanowienia końcowe

Postanowienia techniczne:

1. Przepisy gry

2. Kryteria uczestnictwa w imprezie

3. Wymagania w stosunku do uczestników

4. Dokładny termin rozgrywek

5. Ogłoszenie wyników końcowych

6. Sposób składania protestów

7. Zakończenie imprezy, zastrzeżenia organizatorów.

Bezpieczeństwo imprez rekreacyjnych. 19.03.2010.

Szczegółowa analiza przygotowanych środków oraz sposobów wykluczających lub ograniczających do minimum wszelkiego rodzaju zagrożenia zdrowia lub życia uczestniczących w imprezie rekreacyjnych osób stanowi nieodzowny warunek kek przeprowadzenia.

- organizatorzy imprezy są w pełni odpowiedzialni za wszystkie urazy bądź wypadki będące następstwem błędnych rozwiązań technicznych i organizacyjnych imprezy

- zapewnienie bezpieczeństwa jest jednym z podstawowych zadań organizatorów

- wszelkiego rodzaju niedopatrzenia, lekkomyślność lub beztroski sposób wykonywania obowiązków nie mogą mieć miejsca

Do najważniejszych zadań organizatorów imprez rekreacyjnych w zakresie odpowiedzialności za bezpieczeństwo i zdrowie jej uczestników należy zaliczyć:

• Wybranie i sprawdzenie odpowiedniego miejsca (terenu) realizacji imprezy

• Sprawdzenie sprzętu, przyborów i urządzeń rekreacyjnych wykorzystywanych podczas imprezy

• Konsekwentne przestrzeganie postanowień ujętych w regulaminie- ogólnych i poszczególnych konkurencji

• Stała obserwacja uczestników ze szczególnym zwróceniem uwagi na ich stan emocjonalny

• Niedopuszczenie do przebywaniu w miejscu wydzielonym do rozgrywania konkurencji innych osób oprócz organizatorów

• Wykluczenie możliwości kolizji i zderzeń zawodników

• Zdecydowane eliminowanie wszelkich przejawów brutalności i nieuczciwości

• Udzielanie pomocy i ochrony uczestnikom na każdym etapie przebiegu imprezy

• Umożliwienie skorzystania z pierwszej pomocy medycznej oraz telefonu i ważnych nr telefonów.

Impreza masowa- to impreza sportowa, artystyczna lub rozrywkowa na której liczba miejsc dla osób na stadionie, w innym obiekcie nie będącym budynkiem lub na terenie umożliwiającym przeprowadzenie imprezy masowej wynosi- ni mniej niż 1000 (300 w przypadku imprezy o podwyższonym ryzyku), a w przypadku hali sportowej lub innego budynku umożliwiającego przeprowadzenie imprezy – nie mniej niż 300 ( 200 w przypadku imprezy o podwyższonym ryzyku).

Nie są imprezami masowymi imprezy odbywające się: w teatrach, operach, operetkach, filharmoniach, kinach, muzeach, bibliotekach, domach kultury, a także imprezy organizowane w placówkach oświatowych imprezy sportowe organizowane wyłącznie dla sportowców, niepełnosprawnych, imprezy organizowane w ramach współzawodnictwa sportowego dzieci i młodzieży oraz imprezy rekreacyjne.

Firma organizująca imprezę masową powinna zapewnić:

• Służbę porządkową i informacyjną, odpowiednio wyszkoloną i wyposażoną, wyraźnie wyróżniającą się elementami ubioru oraz powołać kierownika do spraw bezpieczeństwa kierującego tymi służbami

• Pomoc medyczną oraz zaplecze higieniczno- sanitarne.

Biologiczne podstawy rekreacji 9.04.2010

Środowisko biologiczne-

Biosfera-

Rekreacja plenerowa inaczej przestrzeń rekreacyjna:

elementy naturalne ( przyrodnicze) elementy antropogeniczne

abiotyczne biotyczne

oddziaływanie abiotycznych czynników środowiska:

1. czynniki atmosferyczne:

• określone reakcje i odczyny ustrojowe

• zmiany procesów fizjologicznych

• zmiany samopoczucia

• korzystne i niekorzystne efekty dla zdrowia

1. biometereologia- dyscyplina naukowa badająca wpływ czynników atmosferycznych, solarnych i kosmicznych na organizmy roślin, zwierząt i człowieka.

2. Helioterapia- metoda leczenia przez naświetlanie całego ciała lub jego części promieniowaniem słońca, naturalnym promieniowaniem podczerwonym i nadfioletowym.

3. Hydroterapia ( wodolecznictwo)- najstarszy dział fizykoterapii wykorzystujący do celów leczniczych wodę w postaci ciekłej, lodu lub pary wodnej, obejmuje m.in. kąpiele, natryski, bicze wodne,

Wpływ biotycznych czynników środowiska:

1. Rośliny:

• produkcja materii organicznej,

• tlen i para wodna,

• olejki eteryczne,

• walory estetyczne,

• zbieractwo runa leśnego jako forma rekreacji

1. zwierzęta:

• atrakcyjność obcowania i dostrzegania,

• zainteresowania,

• relaks,

• walory estetyczne,

• podpory specjalnych zajęć rekreacyjnych.

Rola rekreacji ruchowej: przyspieszenie regeneracji biologicznych, odnowa produkcyjnych i twórczych zdolności człowieka, przeciwdziałanie zagrożeniom pojawiających się w toku ewolucji człowieka, łagodzenie i eliminowanie biospołecznych skutków obecnego stylu i trybu życia.

Biologiczne podstawy rekreacji:

1. techniki i metody badawcze- w ocenie biologicznych postaw rekreacji pomagają: antropometria, pomiar cech fizycznych, pomiar sprawności fizycznej, metody statystyczne.

2. Biospołeczne skutki ewolucji człowieka:

1. ewolucja człowieka- najważniejsze elementy:

• spionizowana i wyprostowana postawa ciała oraz dwunożny sposób poruszania,

• silny rozwój i zróżnicowanie systemu nerwowego,

• pojawienie się ludzkiej pracy- doskonalenie i zróżnicowanie jej samej, jak również narzędzi,

• powstanie ludzkiego społeczeństwa- mowa, życie, kultura

1. ,,skutki” ewolucji:

• gracylizacja- masywność ciała,

• zmiany w obrębie kręgosłupa, poszerzenie, skrócenie i wygięcie kości krzyżowej, skrócenie odcinka piersiowego

• spłaszczenie klatki piersiowej, zmniejszenie jej ruchomości, skrócenie i poszerzenie mostka, redukcja liczby żeber,

• przekształcenie funkcji łopatki, kości ramieniowej i samej ręki,

• przekształcenie miednicy, poszerzenie i skrócenie, przejęcie funkcji nośnej organów wewnętrznych,

• wydłużenie kończyny dolnej, stopa stała się organem marszowo- podporowym,

• redukcja części twarzowej czaszki, rozwinięcie mózgowej, zmniejszenie liczby zębów,

• zmiany funkcji i wymiarów poszczególnych mięśni, pojawienie się mięśni mimicznych,

• redukcja funkcji zmysłów,

• zmniejszenie poziomu wytrzymałości, siły, szybkości a rozwinięcie koordynacji, dokładności ruchu i jego precyzji,

• zmniejszenie śmiertelności ( rozprzestrzenianie się, migracje; sztuczne środowisko, aglomeracji, cywilizacja techniczna; ograniczenie czy wręcz wyeliminowanie naturalnej selekcji)

1. osobniczy rozwój człowieka: ontogeneza- rozwój osobniczy, całokształt procesów morfologicznych i fizjologicznych trwających od momentu zapłodnienia do śmierci osobnika.

• biologiczne- cechy morficzne, fizjologiczne, motoryczne,

• psychiczne- struktury psychiczne człowieka,

• społeczne- dojrzałość osobnika do pełnienia określonych ról w społeczeństwie.

• Czynniki wpływające na rozwój człowieka:

• endogenne genetyczne- od obojga rodziców,

• endogenne para genetyczne- tylko od matki,

• egzogenne- biogeograficzne, społeczne.

1. Biospołeczne uwarunkowani i skutki zawodowej aktywności:

1. morfologiczne-proporcje ciała, postawa, komponenty ( skład ciała); typy budowy są znacznymi wyznacznikami zawodowego powodzenia- różne w różnych zawodach:

- ułatwiają lub utrudniają pracę,

- decydują o wyborze zawodów, a także o nowej aktywności ruchowej,

- czynności zawodowe jako przyczyna chorób zawodowych.

- Dwojaka rola rekreacji:

• czynnik przysposabiający do zawodu,

• czynnik eliminujący ujemne efekty pracy.

1. motoryczne:

- różne sprawności- różne zawody,

- różna sprawność- różna powodzenie w pracy,

- selekcja,

-zahamowanie rozwoju przy dużym obciążeniu.

Podsumowanie motorycznych uwarunkowań i skutków zawodowej aktywności:

• różne elementy motoryki człowieka składają się na określone formy rekreacji , a ich rola zmienia się odpowiednio do charakteru rekreacyjnego oddziaływania,

• poziom wykształcenia różnych zdolności motorycznych może być znacząco modelowany oddziaływaniami rekreacyjnymi

• odkształcenie motorycznych struktur człowieka, będące wynikiem jego stylu oraz trybu życia i pracy, mogą być eliminowane czy łagodzone dzięki ćwiczeniom rekreacyjnym

1. biospołeczny stan współczesnej ludzkiej populacji:

• ekspansja ludzi na inne tereny,

• industrializacja i urbanizacja,

• niszczenie naturalnych środowisk,

• tworzenie mikrośrodowisk,

• zmiana charakteru i intensywności pracy,

• zmniejszenie zapotrzebowania na aktywność ruchową,

• patologie biologiczne ( choroby cywilizacyjne, patologie społeczne),

• zagrożenia: konflikty zbrojne, terroryzm, uchodźcy; zwiększenie ingerencji w sprawy jednostki; starzenie się populacji, wydatki socjalne.

1. rekreacja nadchodzących pokoleń: Przewidywane grupy pracowników:

• twórcy,

• technicy,

• robotnicy.

Czas wolny ww grup:

• nienormowany czas pracy- ,,wolność”,

• czas wolny wykorzystywany na ustawiczne podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

16.04.2010 Umysł lidera

Co decyduje i mianie lidera? Charakter, umiejętności, świadomość.

Cechy idealnego lidera: poczucie własnej wartości, pro aktywność, samodzielność, pozytywne myślenie, współzależność, spójność wewnętrzna- zgodność słów z czynami i myślami, poczucie obfitości, umiejętność tworzenia wizji, zdolność i wola ciągłego uczenia się, intuicja.

Składowe kierowania: planowanie, organizowanie, kontrolowanie, aktywowanie.

Podstawowe elementy dobrej komunikacji:

1. umiejętność słuchania:

• słuchanie raczej aktywne niż bierne,

• okazywanie zainteresowania i akceptacji mówiącego, potwierdzanie,

• spójność w zachowaniach werbalnych i niewerbalnych,

• zachowanie kontaktu wzrokowego z rozmówcą,

• wykonywanie notatek, ale tylko po uzgodnieniu z nadawcą,

• nie oceniania,

• empatia ( rozumienie i odzwierciedlanie emocji rozmówcy)

1. umiejętność mówienia:

• język dostosowany do możliwości rozmówcy,

• jasność wypowiedzi,

• obrazowy, barwny sposób mówienia,

• odpowiednie tempo, długość, intonacje wypowiedzi,

• umiejętność wrażliwości na informację zwrotne,

• rozumienie emocji własnych

• odpowiedni wygląd

Podstawowe bariery w komunikacji:

1. hałas, brak słyszalności, zbyt wiele osób,

2. nieodpowiednie miejsce, pora, czas lub jego brak,

3. wady słuchu, wzroku, wymowy,

4. brak motywacji lub nieprzygotowanie co najmniej jednej ze stron,

5. brak zainteresowania tematem lub osobą,

6. wzajemne uprzedzenie, ocenianie się,

7. różnice pozycji społecznej, płci, wykształceniu, wiedzy,

8. emocje,

Kwintesencja idei kierowania ludźmi: idź do ludzi, żyj z nimi, ucz się od nich, kochaj ich, zacznij od tego co wiedzą, buduj na tym co mają, ,,JEDNAK O NAJLEPSZYCH PRZYWÓDCACH, GDY ICH CEL ZOSTAŁ OSIĄGNIĘTY, ICH DIEŁO SPEŁNIONE, LUDZIE BĘDĄ MÓWIĆ- ZROBILIŚMY TO SAMI”( T. John, C. Maxwell)

Kompetencje lidera: koncepcyjne, organizacyjne, edukacyjne, komunikacyjne, współpracy, marketingowe.

Przeszkody w pracy: słomiany zapał, chciejstwo, bycie guru, narzekactwo, teoretyzowanie, perfekcyjność, animatorstwo, pozorniactwo.

Jeśli nie lubimy pracy, w zasadzie mamy 4 możliwości:

1. możemy ją zmienić,

2. możemy w niej zmienić pewne elementy,

3. możemy zmienić postawę w stosunku do tego co robimy,

4. możemy dalej pracować, nie podejmując żadnych działań.

23.04.2010 Rekreacyjny trening zdrowotny

Troska o zdrowie to jedno z najważniejszych zadań współczesnego człowieka.

Aktywność fizyczna jako sposób na zdrowie:

• natura człowieka,

• wyniki badań,

• nowa piramida zdrowia,

• zahamowania prozdrowotne.

Składowe stylu życia i miejsce w nim aktywności fizycznej:

• właściwe odżywianie,

• kontrola masy ciała,

• radzenie sobie ze stresem,

• nienadużywanie używek,

• niepalenie tytoniu,

• dostateczna ilość snu.

Fitness:

• ang. sprawność fizyczna,

• właściwości ludzkiego organizmu, tj. ogólna sprawność, wydolność, kondycyjna psychofizyczna, zdolność przystosowania się, stała gotowość do podejmowania wysiłków fizycznych,

• nazwy programów promocji sprawności i kondycji fizycznej,

• nazwy ośrodków i placówek doskonalenia zdolności psychomotorycznych,

• nazwy form, metod treningowych ukierunkowanych na kształtowanie ogólnych sprawności fizycznych służących zdrowiu,

• fizjologiczny dobrostan sprzyjający zabezpieczeniu przed chorobą.

Trening:

• różne formy powtarzania ćwiczeń w celu nabycia wprawy lub sprawności (Prus, 2003)

• celem jest nade wszystko uzyskanie wysokiej sprawności fizycznej warunkującej osiąganie szczytowych wyników sportowych,

Trening zdrowotny:

• świadomie kierowany proces, polegający na celowym wykorzystaniu ściśle określonych ćwiczeń fizycznych dla podtrzymania lub poprawy wydolności fizycznej, dającej satysfakcję ze wzrastającej lub utrzymującej się na zadawalającym poziomie sprawności własnego ciała oraz dobrego stanu zdrowia.( Kuński, 2003)

Różnice między treningiem zdrowotnym a sportowym:

	TRENNG ZDROWOTNY	TRENING SPORTOWY
Cele perspektywiczne rzeczywiste	Zdrowie	Wynik sportowy
Struktura merytoryczna i cele szczegółowe	Przygotowanie ogólnosprawnościowe, teoretyczne ogólne, przygotowanie techniczno- taktyczne w stopniu zadowalającym, niezbędnym po poprawnej realizacji określonego rodzaju aktywności fizycznej, optymalny poziom sprawności i wydolności fizycznej, wszechstronność	Perfekcyjne przygotowanie techniczne, taktyczne oraz specjalne, przygotowanie psychologiczne i teoretyczne, maksymalny poziom wiodących zdolności motorycznych oraz parametrów fizjologicznych z nimi związanych
Struktura czasowa	Periodyzacja zbędna	Periodyzacja konieczna
Współzawodnictwo	Zbędne, wystarczy zmaganie z sobą	Wszechobecne, konieczne, permanentnie związane ze stanem psychiki, często negatywne
Horyzont czasowy	Całe życie	Kilka lat
Wymagania osobowe, wiek, zakres oddziaływania	Minimalne w każdym wieku, dla każdego wieku	Wygórowane, wielostronne, wiek, optymalny dla jednostek nielicznych, wyselekcjonowany
Wymagania kadrowe	Zbędne	Konieczne, osoby wspomagające pożądane lub konieczna
Sprzęt	Tani, o zminimalizowanych wymaganiach	Drogi, najwyższej klasy
Charakter wysiłku, praca mięśni, charakter treningu	Głównie wytrzymałościowy, ciągły, praca dynamiczna dużych grup mięśniowych, trening relaksujący, rekreacyjny	Szybkościowy, wytrzymałościowy, siłowy, koordynacyjny, ciągły i przerywany, praca dynamiczna i statyczna, dużych i małych grup mięśni, trening ze znamionami pracy (siła robocza, produkt- wynik, zapłata, schorzenia zawodowe
Zapis treningu	Prosty i łatwy	Precyzyjny i dość skomplikowany
Obciążenia	Umiarkowane	Duże i maksymalne
Zagrożenia	Małe	Duże, większe zniszczeni błon komórkowych, organelli komórkowych np.: mitochondriów, obniżenie aktywności enzymów antyoksydacyjnych i nadmierna peroksydacja lipidów (Błaszczyk, 1995), obniżenie odporności immunologicznej (Eberhard, 1988)
Zakres odnowy biologicznej	Stosunkowo wąski	Stosunkowo wysoki

Trening zdrowotny to przez całe życie trwający proces najczęściej samodzielnego kierowania utrzymania i/lub poprawy zdrowia oraz hamowanie procesów indywidualnych przez aktywność fizyczną o zakresie obciążenia ……………wyłącznie w tych celach…………..

Cele treningu zdrowotnego:

1. kreacja zdrowia uzyskiwana m.in. przez:

• poprawę lub zachowanie zadowalającego poziomu wydolności fizycznej,

• stabilizację optymalnego ciężaru ciała,

• zachowanie odpowiedniej siły mięśniowej stabilizującej stawy, zwłaszcza stawy kręgosłupa,

• zwiększenie dopływu dodatnich bodźców psychicznych związanych z ćwiczeniami fizycznymi dających poczucie wzrastającej lub utrzymującej się na zadowalającym poziomie sprawności własnego ciała,

• wzrost lub utrzymywanie się dostatecznego poziomu nieswoistej odporności przeciwzakaźnej

1. zapobieganie powstawaniu lub rozwojowi chorób cywilizacyjnych, w tym głównie choroby niedokrwiennej serca i chorób metabolicznych, m.in. przez:

• poprawę sprawności układu krążenia,

• oddziaływaniu poprzez zmianę higieny, życia w tym ograniczenie nadmiernej konsumpcji pokarmów i wypalanych papierosów,

1. rehabilitację i leczenie chorób m.in.:

• krążenia,

• metabolicznych,

• narządów ruch,

• nerwic.

Warunki sprzyjające osiąganiu celów treningu zdrowotnego:

• możliwości stosowanie rozsądnie dozowanych regularnych wysiłków fizycznych w całodziennym rytmie życia dla wzmocnienia zdrowia,

• uzyskanie i podtrzymanie zdolności do wykonania codziennych czynności zawodowych, domowych i czasu wolnego bez odczucia szybko narastającego zmęczenia,

• nabycie przekona niania, że nigdy nie jest za późno na przemianę biernego w aktywny ruchowo styl życia i uzyskaniu przydatnych w każdym wieku efektów tej przemiany,

• doznawanie przyjemności z ruchu, dające silne poczucie radości i zadowolenia, trwające długie godziny po zakończeniu treningu,

• podejmowanie regularnych ćwiczeń fizycznych niemających negatywnych skutków oddziaływania na zdrowie, bezpiecznych i skutecznych, w pełni akceptowanych indywidualni i społecznie.

Etapy treningu zdrowotnego:

1. okres ćwiczeń początkowych, który można określić jako stadium wdrażające do systematycznego treningu,

2. okres ćwiczeń entuzjastycznych- stadium przejściowe,

3. okres ćwiczeń racjonalnych- stadium dojrzałe.

30.04.2010. Proces kształcenia w rekreacji.

Zasady dydaktyczne- ,,wytyczne” postępowania wynikające z prawidłowości rządzących procesem nauczania i uczenia się.

1. Zasada systemowości- czyli o porządkowaniu wiedzy w głowie.

• zwracanie uwagi uczniów na świat jako całości,

• wyjaśnienie związków przyczynowo- skutkowych, korelacji,

• traktowanie procesu kształcenia jako systemu:

- sekwencja czynności nauczycieli i uczniów,

- elementy składowe systemu nauczyciel, uczniowie, treść kształcenia,

- związki i zależności między składowymi

W praktyce: systematyczny i logiczny porządek przekazywania wiedzy i umiejętności; stosowanie różnorodnych metod, form, środków i treści pracy

1. zasada systematyczności i utrwalania- ,,trening czyni mistrza”, powtarzanie ćwiczeń,

2. zasada poglądowości- czyli respektowanie drogi między konkretem a abstrakcją:

• pokaz z objaśnieniem słownym,

• pokaz bez objaśnień słownych jest niepełny,

• wstępne wyobrażenie struktury dobrego wykonania zadania,

• bezpośrednia obserwacja,

• filmy, rysunki, zdjęcia, wykresy

1. zasada dostępności i stopniowania trwałości:

• odpowiedni dobór metod, form i środków,

• od łatwego do trudnego,

• od znanego do nieznanego,

• od bliskiego do dalszego,

• od wolnego do szybkiego

1. Zasada samodzielności- czyli ograniczonej zależności ucznia od nauczyciela

• ,,ja sam”,

• Samodzielność działania, wyboru i planowania pracy, jej wykonania i sprawdzenia,

• Samodzielność myślenia (myślenie reproduktywne, produktywno- kreatywne).

• Nauczyciel- instruktor kształtuje u uczniów myślenie samodzielne wtedy gdy:

- wdraża ich do formułowania problemów,

- uczy ich samodzielnego rozwijania,

- przyzwyczaja do sprawdzania uzyskanych odpowiedzi.

1. zasada związku teorii z praktyką:

• konieczność wiązania wiedzy naukowej z praktyką życia samodzielnego,

• unikanie ich zerwania bo może to prowadzić do nauczania werbalno- abstrakcyjnego ( encyklopedyzm)

1. zasada świadomości i efektywności:

• uświadomienie celów- po co?, dlaczego?,

• cele operacyjne, etapowe, zadania,

• wyjaśnienie rodzajów, funkcji, form,

• prakseologiczny model działania.

1. Zasada uspołecznienia- czyli związków interesów jednostki i zbiorowości

• dostosowanie procesu nauczania do ,,wymagań’ jednostki,

• nastawienie szkoły na traktowanie ucznia jako jednostki izolowanej od innych członków społeczności może spowodować jego alienację.

Skuteczność uczenia się zależy od:

1. ucznia( zawodnika, rekreanta)- jego uzdolnień, cech osobowości, motywacji,

2. nauczyciela( trenera, instruktora)- jego cech osobowości, wiedzy, pracowitości, motywacji, umiejętności praktycznych

3. czynników zmiennych albo procesu kształcenia (treningu zajęć rekreacyjnych) zasady, formy i metody, dobór środków, warunki materialne.

Sprawny przebieg procesu nauczania zależy od:

1. treści przedmiotów nauczania,

2. doboru materiału ćwiczebnego,

3. rodzaju wykorzystywanych metod, form, i środków,

4. osobowości instruktora.

Uatrakcyjnienie zajęć: miejsce ćwiczeń, sprzęt przybory, ustawienie, pozycje wyjściowe, tempo i dynamika ćwiczeń, pozytywne nastawienie obu stron, atmosfera zajęć.

Metody organizowania i prowadzenia zajęć:

• tok- przebieg, układ następujących po sobie zadań ( dydaktycznych, wychowawczych, organizacyjnych), pkt. po pkt. co będę robić,

• konspekt- plan jednej wybranej jednostki,

• osnowa- plan kilku jednostek powiązanych wspólnym celem.

Część zajęć: wstępne, główne, końcowe.

Zasady budowy zajęć: wszechstronność, zmienność pracy, stopniowego natężenia wysiłku.

Organizacja zajęć: ustawienie, podział, korzystanie ze sprzętu, organizacje ochrony i zabezpieczenia, wykorzystanie czasu, zdyscyplinowanie grupy.

Postępowanie dydaktyczne: objaśnienie i pokaz, fachowe nazewnictwo- krótkie, logicznie skonstruowane i zrozumiałe, najpierw wyjaśnić istotę ruchu, potem przejść do szczegółów.

Płaszczyzny ruchu:

• strzałkowo- ruch przód, tył

• czołowo- ruch prawo, lewo

• poprzecznie- w prawo, w lewo, na zewnątrz do wewnątrz,

• ruch odbywa się w przynajmniej dwóch z powyższych płaszczyzn.

Pozycje wyjściowe:

1. Wysoka stojąc:

- postawa zasadnicza- ,,na baczność”,

- postawa swobodna,

- w rozkroku,

- w kroku- określić, która noga jest wykroczna,

- w zakroku,

- pozycja równoważna- ciężar ciała na jednej nodze,

- wypad,

1. Niskie:

- w przysiadzie- przysiad, półprzysiad,

- w klęku- klęk obunóż, jednonóż

- w siadzie- siad prosty, prosty w rozkroku, siad skulony, siad skrzyżny, siad klęczny,

- w podporze- przysiad podparty, klęk podparty, pozycja na czworaka, podparty przodem, tyłem, bokiem,

- w leżeniu- leżenie przodem, tyłem, bokiem, przerzutne, przewrotne

Pamiętaj, że:

,,fikołek”- przewrót w tył lub przód,

,,gwiazda”- przerzut bokiem,

,,świeca”- leżenie przerzutne,

,,mostek”- nad pór leżąc łukiem,

,,siad po turecku”- siad skrzyżny,

,,pompki”- ugięcie ramion w podporze przodem