Anomalię grawimetryczną (przyspieszenia) wyraża się jako różnicę zredukowanej na geoidę wartości przyspieszenia go i normalnej wartości przyspieszenia γo odniesionej do sferoidy normalnej. Redukcja pomierzonej na powierzchni Ziemi wartości przyspieszenia g do wartości na geoidzie go polega na uzupełnieniu wartości pomierzonej o pewną wartość, tzw. redukcję grawimetryczną (Rg) która ma „przenieść” wartość przyspieszenia z fizycznej powierzchni Ziemi na geoidę.

Anomalia wyrazi się wówczas wzorem: A_g=g_o-γ_o=g+R_g-γ_o

To jaka redukcja zostanie wybrana rzutuje oczywiście na rodzaj otrzymanej anomalii.

Redukcja topograficzna.

Nie jest to typowa redukcja grawimetryczna, gdyż nie redukuje wartości przyspieszenia na geoidę. Ta poprawka ma na celu zredukowanie pomierzonej w terenie wartości przyspieszenia ze względu na wpływ mas topograficznych. Po wprowadzeniu tej poprawki otrzymuje się taką wartość przyspieszenia która zostałaby pomierzona, gdyby teren wokół stanowiska był płaski. Usuwany jest nadmiar mas znad stanowiska i niedobór mas spod stanowiska, to wszystko powoduje, że poprawka topograficzna ma znak dodatni.

Redukcja wolnopowietrzna–

Redukcja ta uwzględnia jedynie wysokość punktu pomiarowego nad geoidą. Nie uwzględnia zatem wpływu mas znajdujących się między stanowiskiem i geoidą. Z teorii wynika, że normalny gradient przyspieszenia wynosi 0,30855 mGal/m. O tyle zmienia się przyspieszenie na jeden metr wysokości (zastanówcie się czy na + czy na – idąc w stronę środka Ziemi) . Ostatecznie redukcja przyjmuje bardzo prostą postać: R_WP=0,30855*H[m]=[mGal]

Anomalia wolnopowietrzna[Faya] wyraża się wzorem: Awp = gpom + Rwp - γo

w którym γo oznacza przyspieszenie normalne na sferoidzie ekwipotencjalnej (przyspieszenie modelowe na modelu tzw. Ziemi normalnej). W Polsce używany jest model sferoidy Helmerta z 1971 roku, który opisuje rozkład przyspieszenia normalnego wg następującego wzoru:

γo ^H71 = 978030 ( 1 + 0,005302·sin²φ - 0,000 007 sin²2*φ ) –14 [mGal]

jest to funkcja jednej zmiennej φ czyli szerokości geograficznej.

Redukcja Bouguera uwzględnia wpływ mas znajdujących się pomiędzy powierzchnią odniesienia a stanowiskiem. Zakładając, że wysokość punktu wynosi H a gęstość utworów znajdujących się pomiędzy stanowiskiem a geoidą wynosi σ, redukcja Bouguera jest równa:

R_B=-0,0419*H*σ

Anomalia Bougera:

Podstawiając wysokość H w metrach i gęstość σ w gramach na metr3 uzyskamy wartość anomalii w miliGalach. Zauważyć należy, że redukcja Bouguera nie „przenosi” wartości przyspieszenia na geoidę, pozbawiając ją jedynie topograficznego wpływu mas znajdujących się powyżej geoidy. Dlatego dla obliczenia anomalii (zredukowania na geoidę) należy użyć jeszcze redukcji wolnopowietrznej. Anomalia Bouguera będzie równa:

Ag_B=G+R_B+R_WP-γ₀

Redukcja Poincarego-Prey’a:

Istotą tej redukcji jest analityczne określenie przyspieszenia wewnątrz mas, na głębokości H pod stanowiskiem. Jeśli H będzie wysokością punkt, to wówczas określone przyspieszenie g₀ będzie przyspieszeniem na geoidzie. Redukcję tą można zapisać wzorem (pomijając redukcje terenowe)

R_P-P = (0,3086 – 2 * 0,0419*σ)*H

Anomalia Poincarego-Preya wyniesie

A_P-P = g_pom + R_wp +2*R_B - γ_o.