OPRACOWANIE WYNIKÓW:
Powyższy wykres jest charakterystyką promieniowania pochodzącego od kobaltu-60, emitującego kwanty gamma o energiach 1170 keV oraz 1332 keV. Dwie linie gamma są widoczne i dobrze rozdzielone. Pik poniżej 2000. kanału najprawdopodobniej odpowiada silnej linii promieniowania tła które nie zostało odjęte. Pik rozproszenia wstecznego widoczny jest ok. kanału 1500. .
Drugi wykres jest charakterystyką promieniowania pochodzącego od cezu-137,który został sporządzony na podstawie pomiarów podanych na kolejnej stronie.
Dane z których został sporządzony wykres widma Cs137:
Numer kanału | Ilość zliczeń N | ΔN |
---|---|---|
0,2 | 6753 | |
0,4 | 8773 | |
0,6 | 7250 | |
0,8 | 7758 | |
1 | 10071 | |
1,2 | 7459 | |
1,4 | 5055 | |
1,6 | 3958 | |
1,8 | 3470 | |
2 | 3552 | |
2,2 | 3135 | |
2,4 | 1450 | |
2,6 | 652 | |
2,8 | 658 | |
3 | 4473 | |
3,2 | 10533 | |
3,4 | 3779 | |
3,6 | 254 | |
3,8 | 54 | |
4 | 41 | |
4,2 | 39 | |
4,4 | 26 | |
4,6 | 16 | |
4,8 | 11 | |
5 | 9 | |
5,2 | 8 | |
5,4 | 8 | |
5,6 | 7 | |
5,8 | 5 | |
6 | 5 |
N = N0e^(-μx) [1/m]
lnN = ln N0-μx
ln(N-Nx) = ln N=N0 - μx
y=b-ax
a=μ
Pb:
wartość współczynnika μ[1/mm] z zakresu 3882-4628; błąd pomiaru Δa Energia E=1170
μ=0,0514 [1/mm] ; Δa =0,001
wartość współczynnika μ[1/mm] z zakresu 4588-5285; błąd pomiaru Δa E=1332
μ=0,0545 [1/mm] ; Δa =0,0008
Cu:
wartość współczynnika μ[1/mm] z zakresu 3882-4628; błąd pomiaru Δa E=1170
μ=0,0335 [1/mm] ; Δa =0,0007
wartość współczynnika μ[1/mm] z zakresu 4588-5285; błąd pomiaru Δa E=1332
μ=0,0377 [1/mm] ; Δa =0,002
Al:
wartość współczynnika μ[1/mm] z zakresu 3882-4628; błąd pomiaru Δa E=1170
μ=0,0106 [1/mm] ; Δa =0,0005
wartość współczynnika μ[1/mm] z zakresu 4588-5285; błąd pomiaru Δa E=1332
μ=0,0116 [1/mm] ; Δa =0,0007
Fe:
wartość współczynnika μ[1/mm] z zakresu 3882-4628; błąd pomiaru Δa E=1170
μ=0,0175[1/mm] ; Δa =0,0007
wartość współczynnika μ[1/mm] z zakresu 4588-5285; błąd pomiaru Δa E=1332
μ=0,0198 [1/mm] ; Δa =0,001
Wnioski :
- Doświadczenie miało na celu pomiar promieniowania γ i jego absorpcji dla różnych absorbentów.
-Z pomiarów wynika, że najlepszym absorbentem jest ołów, następnie miedź, po nim żelazo a najsłabszym z badanych jest aluminium.
-Pewne rozbieżności pomiędzy wynikami wykonanego doświadczenia a wartościami tablicowymi mogą wynikać np. z nieczystości materiału (materiały, z których są zrobione absorbenty nie są idealnie czystymi pierwiastkami), oraz niedokładnego wyznaczenia grubości absorbentów (płytki absorbentów niebyły idealnie równe) .
-Uzyskane wyniki są zbliżone do wartości tablicowych
np. dla energii 1,3 MeV (wartości tablicowe): uzyskane przez nas wyniki:
z zakresu (3882-4628): z zakresu (4588-5285):
Cu: μ=0,0456 [1/mm] , Cu: μ=0,0335 [1/mm] , Cu: μ=0,0377 [1/mm] ,
Δa=0,0007 Δa =0,002
Pb: μ=0,064 [1/mm], Pb: μ=0,0514 [1/mm], Pb: μ=0,0545[1/mm],
Δa =0,001 Δa =0,0008
Al : μ=0,0146[1/mm], Al : μ=0,0106[1/mm], Al : μ=0,0116[1/mm],
Δa =0,0007 Δa =0,0007
Fe: μ=0,0148[1/mm], Fe: μ=0,0175[1/mm], Fe: μ=0,0198[1/mm].
Δa =0,0007 Δa =0,001
-Wszelkie obliczenia w sprawozdaniu zostały wykonane w programie Microsoft Office Excel .
Bibliografia :
J. England, „ Metody doświadczalne fizyki jądrowej”, PWN, Warszawa, 1980
B. Gostkowska, „Wielkości, jednostki i obliczenia stosowane w ochronie radiologicznej”, CLOR Warszawa 1991
http://www.womkat.edu.pl/files/standaryzacja/grupa70/promieniowanie/promieniowanie_gamma.html
http://www.szkolnictwo.pl/szukaj,Promieniowanie_gamma