Wykład z 11.12.2012r.
Stężająca rola blachy profilowanej
Pręty współpracujące z obudową:
Podatność podparcia bocznego: $\frac{1}{K_{x}}$
-podatność przepony (prętów i blachy – sztywność tarczowa)
-podatność łączników
Sztywność podparcia ze względu na obrót CD:
-tylko jeżeli okładzina posiada sztywność na zginanie
Sztywność podparcia bocznego:
Założenia:
-nieskończona sztywność na obciążenia równoległe do fałd
-znikoma sztywność na obciążenia normalne prostopadłe do fałd
-skończona sztywność fałd na ścinanie
-skończona sztywność fałd na zginanie, przy obciążeniu prostopadłym do płaszczyzny okładzin
Kx = G * b * t
$$K_{x} = \frac{a}{c}$$
gdzie:
a-wymiar przepony mierzony prostopadle do fałd
b- rozpiętość fałd (płyty rozpiętej na belkach)
G- moduł ścinania
t- grubość blachy
c-podatność przepony przy ścinaniu w kierunku równoległym do tworzących fałd
$$c = \frac{v}{V}$$
gdzie:
v-przemieszczenie
V-siła
-stężenie pręta z kształtownika giętego na zimno (mała sztywność pręta w płaszczyźnie okładziny)
-stężenie pręta z kształtownika walcowanego na gorąco lub spawanego
Kx=∞ jeżeli S ≥ wzorek (10.1a) (wtedy pomijamy zwichrzenie)
S -sztywność postaciowa poszycia w postaci blachy łączonej w każdej fałdzie (gdy w co drugiej, to przyjmuje się 0,2S)
Sztywność obrotowa podparcia sprężystego:
ϕ = ϕA + ϕC
gdzie:
ϕA -kąt wywołany podatnością połączenia
ϕB -kąt wywołany zginaniem blachy profilowej
$\frac{\phi}{m} = \frac{\phi_{A}}{m} + \frac{\phi_{C}}{m}$ $\frac{1}{C_{\text{DA}}} + \frac{1}{C_{\text{DC}}}$CD
gdzie:
CDA – podatność połączenia płatwi z poszyciem
CDC – podatność blachy profilowanej na zginanie
Gdzie:
Ieff –moment bezwładności przekroju blachy na jednostkę szerokości
k –współczynnik zależny od położenia płatwi i obrotów (naprzeminnie – jenokierunkowow)
Dla blachy jednoprzęsłowej k=2.
CD zależy od:
- charakterystyki poszycia
- typu i sposobu rozmieszczenia łączników
- typu przekroju poprzecznego pręta i jego rozmiarów
W kształtownikach walcowanych na gorąco lub spawanych wpływ sztywności CD jest pomijalny!!!
W prętach z kształtowników giętych – minimalna sztywność przy skręcaniu swobodnym – wpływ CD jest istotny!!!
Podparcie boczne płatwi
Zastępcze siły stabilizujące
α – kąt nachylenia osi głównych środkowych względem płaszczyzny środnika
β – kąt nachylenia osi obojętnej względem głównej osi środkowej
ϕ – odchylenie kierunku wypadkowego obciążenia względem osi głównych
r- pozioma siła stabilizująca
- brak obrotu
- ugięcie w płaszczyźnie środnika
stężenia w płaszczyźnie pasa górnego
m=r*h/2
skręcanie przenoszą tylko pasy
m=p*h
Z tego wynika: p=r/2
Deformacje płatwi (przemieszczenia pionowe i boczne):
Pas dolny: belka na sprężystym podłożu obciążona wirtualną siłą „p” w swojej płaszczyźnie.
Model pasa swobodnego płatwi
Naprężenia normalne w płatwi
Oparcia płatwi
pozioma połać dachu:
δb uwzględnia się tylko przy projektowaniu połączenia płatwi z podporą
δb – przesunięcie obciążenia, δb≈0,3
r – liniowe obciążenie stabilizacyjne
R – wypadkowa w miejscu podparcia
Uwaga: Zwrot siły R zgodny z kierunkiem poziomej składowej przemieszczenia