Agrobiotechnologia – ćwiczenia
Pomieszczenia laboratoryjne:
- pomieszczenie do przygotowania próbki
- pomieszczenie do pracy sterylnej (komory z laminowym przepływem sterylnego powietrza)
- pokój wzrostowy (fitotron) – kontrolowana wilgotność, półki i szklarnie
- pomieszczenie gospodarcze (mycie szkła itd., obieranie warzyw)
- szklarnia, pokój izolacyjny i komory klimatyczne, wegetacyjny
Ćw II
1. Korzenie marchwi starannie umyć w bieżącej wodzie i obrać ze skórki
2. Zlewkę i płytkę używaną do sterylizacji przetrzeć watą nasączoną 70% EtOH
3. Korzenie marchwi umieścić w zlewce, zalać 20% roztworem Domestosu, przykryć płytką. Dezynfekcje prowadzić przez 60 min.
4. Materiał roślinny zalać sterylną wodą destylowaną (2X 20 min)
5. Przygotować stół komory do pracy sterylnej
6. Eksplantaty wycinać w warunkach sterylnych według zamieszczonego schematu. Wycięte fragmenty korzenia umieścić w probówkach na pożywce agarowej, odwrotnie do kierunku wzrostu rośliny.
7. Kulturę przenieść do pomieszczenia wzrostowego (natężenie światła ok. 100 umol x n-2 x s-1, temperatura ok. 25oC)
8. Przeprowadzić obserwacje po 2 tygodniach kultury, wyniki zestawić w tabeli.
Wybór metody izolacji zależy od:
1. Rodzaju izolowanego DNA
- całkowite
- jadrowe
- organellowe (Tridan x 100 z buforami uszkadza błonę mitochondrialną nie z jądra komórkowego)
- plazmidowe
2. Organizmu z którego izolujemy
- zwierzę, bądź roślina (CTAB – jeśli jest dużo sacharydów – skutecznie usuwa polisacharydy; polifenole – blokują enzymy; PVP – do usuwania polifenoli)
- bakteria lub virus
3. Rodzaj tkanki z jakiej izolujemy
- miękkie (liście, wątroba)
- twarde (nasiona, kości)
4. Cel do jakiego wykorzystujemy DNA
- PCR
- hybrydyzacja
- sekwencjonowanie
- klonowanie
Izolacja DNA
1. Zniszczenie struktury tkankowej i komórkowej (homogenizacja)
- fizyczne (ciekły azot, ultradźwięki)
- chemiczne (detergenty) – SDS, Sankozyl
- enzymatyczne (lizozym)
2. Oddzielenie DNA od innych struktur komórkowych, cząsteczek RNA i białek
- SDS
- CTAB
- Izytriocyjamnian guanidyny (bufor D)
3. Usunięcie zdegradowanych elementów komórkowych
- usunięcie białek (proteinoza K, fenol, chloroform)
- usunięcie lipidów (chloroform)
- usunięcie polisacharydów (CTAB)
- polifenoli (PVP)
- RNA (RNAza, chlorek litu)
4. Usunięcie detergentów i inch związków użytych we wcześniejszych etapach izolacji
- wytrącanie DNA w etanolu lub izopropanolu
5. Przygotowanie DNA do przechowywania
- roztwór wody
- bufor TE (tris – stabilizuje pH, EDTA – możliwość wiązania jonów dwuwartościowych)
Przygotowanie pożywki
Autoklaryzacja pożywki: Warunki sterylizacji: temperatura 120-121oC, ciśnienie 0,1 Pa, 20 minut (w zależności od wielkości naczyń), składniki termo labilne (np. aminokwasy, niektóre regulatory wzrostu, antybiotyki) sterylizujemy przez filtrowanie.
Sterylizacja papieru, szkła, narzędzi w autoklawie (tak jak pożywka). Sterylizacja narzędzi 180OC przez 4 godziny. Narzędzia można sterylizować również w autoklawie. W laboratorium In vitro znajdują się: destylarki, waga, lodówki, autoklaw, pHmetr, mikrofalówka (do rozpuszczania agaru), szkło, pipety. Odczyn pH po dodaniu regulatorów wzrostu zmienia się.
Reakcja PCR (polemerase chain re action)
Thermus aquaticus – zyją w gejzerach, posiadają polimerazę – odporna na działanie wysokich temperatur.
I etap – denaturyzacja 95oC (rozpad wiązań zasadowych adenina-tymina, guanina-cytozyna) – kopiowanie odcinka.
II etap – przyłączanie starteru – aminokwasu (krótki odcinek DNA o długości od kilku do kilkunastu nukleotydów – do reakcji PCR wykorzystuje się starter od 8 do dwudziestu kilku nukleotydów, który w etapie II redukcji PCR przyłącza się do pojedynczej nici DNA na zasadzie komplementarności. Jego obecność umożliwia rozpoczęcie syntezy nici DNA przez polimeraze DNA. Zachodzi w temperaturze 35-60oC. Zależy od długości starterów i jaką mają sekwencje.
III etap – polimeryzacja – dobudowywuje do startera nic zgodnie z zasadą komplementarności. Po polimeryzacji następują dwie cząsteczki DNA dwuniciowe. Zachodzi w temperaturze około 700C
Te 3 etapy to jeden cykl reakcji PCR – w reakcji jest ich od 30-40 cykli
RAPD – stosujemy starter – tylko jeden.
Elektroforeza – zjawisko kinetyczne, w którym pod wpływem przyłożonego napiecia makroczateczki obdarzone ładunkami elektrycznymi, przemieszczaja się w polu elektrycznym, technika stosowana do rozdzialu i oczyszczania kwasow nukleinowych i bialek
- elektroforeza swobodna (w roztworze)
- elektroforeza stabilizowana na złożach.
Prędkość przemieszczania się czasteczek zalezy od:
- wielkości czasteczek (szybkość migracji wprost proporcjonalna logarytmu dziesiętnego z masy cząsteczek
- oporu środowiska w którym następuje rozdział (stężenie żelu)
- konformacji (kształtu czasteczek)
- natężenia pola elektrycznego
- składu elektrodowego
Rodzaje nośników elektrofonerycznych:
- bibula
- azotan celulozy (plytki)
- agarowa (żel) polisacharyd otrzymany z glonów morskich rozpuszczony w roztworze wodnym – tworzy stały żel.
- poliakrylamid (polimer akryl amidu i bis akryl amidu – czynnik sieciujący.