Scenariusz warsztatów z wykorzystaniem metod Pedagogiki Zabawy.
Kolorowy wąż
Przygotowujemy markery i arkusz szarego papieru z narysowaną głową węża; kładziemy go na podłodze w sali. Wchodząc do sali uczestnicy dorysowują fragment węża i ozdabiają go swoim imieniem i kolorowym szlaczkiem.
Cel: utrwalenie imion.
Wyrywany ludzik
Każdy uczestnik wydziera z papieru postać ludzika i podchodząc do wybranych przez siebie osób, zbiera autografy wg określonej instrukcji, np.:
- w głowie podpis osoby, która ma taki sam kolor włosów,
- w nogach podpis osoby, która ma tyle dzieci,
- w rękach podpis osoby, którą chciałby poznać,
- na brzuchu wpisuje swoje imię.
Z każdą osobą, którą prosi o autograf, może chwilę porozmawiać.
Materiały: kartka papieru o formacie A4 i flamaster dla każdego uczestnika zabawy, instrukcja.
Cel: przełamywanie pierwszych lodów w związku z poznaniem nowych osób.
Piosenka na powitanie A hej- a ho
Uczestnicy zabawy stoją w kręgu. W trakcie śpiewania piosenki wykonują charakterystyczne gesty wynikające z jej tekstu:
Miło mi was dziś powitać w waszej miejscowości
(szeroki gest powitalny poprzez rozłożenie rąk do boku)
Witam pięknie gospodarzy oraz wszystkich gości
(szeroki gest prawą ręką w prawą stronę, a potem lewą ręką w lewą stronę)
Refren: A hej, a ho, zabawmy się w piosence
(machamy- pozdrawiamy prawą ręką, lewą ręką)
A hej, a ho podajmy sobie ręce
(podajemy sobie ręce)
A hej, a ho zrobimy duże koło
(robimy duże koło)
A hej, a ho zatańczymy wesoło
(każdy wykonuje podskokami obrót w miejscu)
Celem zabawy jest aktywizacja grupy, rozwija orientacje przestrzenną.
Życiorys na literę
Uczestnicy siedzą w kręgu. Każdy ma za zadanie ułożyć swój życiorys tak, by powtarzała się w nim litera rozpoczynająca jego imię. Życiorys ten nie koniecznie musi być zgodny z prawdą. Następuje prezentacja, np.: Mam na imię Zbyszek, zamieszkuję w Zamościu, zbieram znaczki…
Cel: bliższe poznanie się.
Głoskomania
Siedzimy w kręgu. Jedna osoba stoi w środku i głoskuje swoje imię: wypowiadając pierwszą głoskę, wskazuje na siebie, a potem na kolejne osoby z kręgu. Ten, na kogo wypadnie ostatnia głoska, wstaje i kontynuuje zabawę, a osoba ze środka siada na jego miejscu.
Cel: kształcenie umiejętności analizy wyrazów.
Ciuchcia
Stoimy w rozsypce. Prowadzący jest lokomotywą, która porusza się po sali. Jeżeli kogoś dotknie, ten dołącza doń, stając się wagonem, a grupa rytmicznie (wolno, wolno, szybko, szybko, szybko) wypowiada jego imię. Zabawę kontynuujemy do momentu, aż wszystkie dzieci będą wagonami, tworząc jeden pociąg.
Cel: utrwalenie imion, kształcenie poczucia rytmu.
Pędzel malarza
Dobieramy się w pary. Jedna osoba w parze jest malarzem. Druga- pędzlem malarza. Malarz wyciągniętą ręką powoli wykonuje jakieś czynności (np. maluje z boku na bok, z góry na dół, maluje różne wzorki, stawia kropki). Druga osoba stoi swobodnie i całym swoim ciałem obrazuje ruchy, jakie wykonuje malarz, bacznie go obserwując- jest ona pędzlem w ręku malarza.
Cel: aktywizacja grupy, zabawa rozwija wyobraźnię, ekspresją twórczą, uczy koncentracji uwagi na wykonywanych czynnościach.
Pląs głowa, ramiona…
Stoimy w rozsypce lub kręgu, śpiewamy do pląsu (na melodię "Siekiera, motyka"), ilustrując go wcześniej ustalonymi ruchami zgodnymi z tekstem.
Ruch i podskok to zabawa
Sport dla dzieci ważna sprawa.
Ręce w górę w przód i bok,
Skłon do przodu, przysiad, skok.
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
Kolana, pięty, kolana, pięty,
Głowa, ramiona, kolana, pięty,
Oczy, uszy, usta, nos.
Cel: rozluźnienie, odprężenie organizmu.
Taniec W murowanej piwnicy- na siedząco
Uczestnicy siedzą na krzesłach w kole.
Dwa kroki w prawo, powrót
4 szurania
2 klaśnięcia w udo
2 klaśnięcia w dłonie
4 szurania
wstanie i zmiana miejsc na krzesełkach.
Materiały: krzesła, nagranie muzyczne.
Cel: budowanie wspólnoty w grupie, nawiązanie bliskiego kontaktu z grupą.
Goofi
Wszyscy uczestnicy mają zamknięte oczy. Prowadzący wybiera Goofiego, który od tej pory jako jedyny będzie miał otwarte oczy. Zadanie uczestników polega na odnalezieniu tajemniczego Goofiego. Jego charakterystyczna cechą jest to, ze nic nie mówi. Uczestnicy chodzą po sali z zamkniętymi oczami i gdy kogoś spotkają, to pytają "Goofi"? Jeśli zapytana osoba odpowie tzn., że nie jest to Goofi, ponieważ on nie mówi. Jeżeli jest odwrotnie to znak, że znaleźliśmy Goofiego. Po znalezieniu tego stworka, kładziemy mu ręce na ramiona i stajemy się jego częścią, tzn. nie odpowiadamy, gdy ktoś zapyta. Kiedy wszyscy uczestnicy połączą się w jeden wąż – można otworzyć oczy.
Cel: zabawa uczy przestrzegania reguł.
Smok
Uczestnicy tworzą rządek przez podanie sobie rąk. Należy ustalić, gdzie smok ma głowę a gdzie ogon. Na dany znak głowa ma za zadanie złapać ogon. Jeżeli się uda wtedy następuje zamiana ról.
Cel: ćwiczenie zwinności i współdziałania w zespole.
Taniec Sewila se bela loza
Uczestnicy łapią się za ręce robiąc węża. Ustalamy gdzie jest początek i koniec węża. Najpierw prowadzi osoba na początku węża i podnosi rękę do góry, przy okrzyku "ho" następuje zmiana. Podczas refrenu wszyscy tańczą kankana.
Cel: integracja grupy, uczenie dzielenia przestrzeni z innymi ludźmi, nawiązanie z nimi bliskiego kontaktu.
Przyjacielska dłoń
Wybieramy cztery osoby, które rozstawione w różnych miejscach będą dbały o bezpieczeństwo grupy. Pozostali uczestnicy zawiązują sobie oczy. Po kilkakrotnym obrotach wokół własnej osi wszyscy ruszają przed siebie. Ich zadaniem jest znalezienie dłoni, która będzie dobra, przyjemna, miła, ciepła, taka, której nie będzie chciało się puścić.
Cel: doświadczenie poruszania się bez udziału zmysłu wzroku, kształtowanie poczucia bliskości.
Węzeł
Wersja 1:
Uczestnicy stoją w kręgu trzymając się za ręce. Prowadzący tworzy węzeł, przechodząc pod rękami osób stojących w kręgu. Na koniec bierze za rękę ostatnią osobę w kręgu. Węzeł należy rozplątać, nie puszczając rąk.
Wersja 2
"Baloniku mój malutki, rośnij duży okrąglutki.
Balon rośnie, że aż strach, przebrał miarę no i bach!"
Wszyscy mówią wierszyk, robiąc coraz większe koło. Na hasło "bach" puszczają ręce, biegną do środka koła i chwytają dwie ręce przypadkowych osób. Taki węzeł starają się rozwiązać, również nie puszczając rąk.
Każdy trzyma tylko jedną rękę.
Cel: zabawa kształci umiejętność współdziałania w zespole.
Taniec Hej tam pod lasem
- w wolnej części pary opierają się plecami, bujają się w lewo i w prawo mrucząc melodię,
- w części szybkiej trzymając się za ręce cwał w prawą stronę (24 kroki), zeskok na dwie nogi, drugą ręką chwycenie nowego partnera i cwał (24 kroki) w lewą stronę.
Cel: poczucie bliskości, podniesienie energii grupowej.
Szybka zmiana miejsc
Uczestnicy siedzą w kręgu na krzesłach. Jedna osoba w środku podaje wyraz, np. wiosna. Wszyscy, których imiona zaczynają się na którąś literę tego wyrazu, zmieniają miejsca. Osoba w środku stara się usiąść na któreś krzesło. Jeśli jej się to uda, prowadzi zabawę dalej.
Cel: ćwiczenie reakcji na sygnał,.
Sałatka owocowa
Uczestnicy zabawy siedzą w kręgu. Każdy przyjmuje nazwę jakiegoś owocu. W środku stoi prowadzący. Ktoś z kręgu zaczyna mówiąc nazwę jakiegoś owocu. Osoba wywołana musi szybko wymienić inny owoc, zanim osoba w środku ją dotknie. Jeśli jej się to uda, gra trwa dalej, jeśli nie ona wchodzi do środka.
Materiały: rolka zrobiona z gazety.
Cel: zabawa kształci refleks, skupienie uwagi.
Na kolana
Uczestnicy siedzą na krzesłach w kręgu. Prowadzący stoi z boku. Zadaje pytania, na które można odpowiedzieć "tak" lub "nie", np.: "Masz w domu zwierzątko"? Kto może odpowiedzieć twierdząco, przesiada się na krzesło, znajdujące się z prawej strony. Jeżeli już ktoś na nim siedzi, zajmuje miejsce na jego kolanach. Osoba ta jest wtedy zablokowana i musi czekać, aż jej kolana będą wolne ( na jednym krześle mogą siedzieć najwyżej 3 osoby). Zabawę kończymy w chwili, gdy komuś uda się wrócić na swoje miejsce.
Cel: zabawa rozwija koncentrację uwagi na wykonywanej czynności, współdziałanie i radość przebywania z innymi w grupie.
Trzy rzędy
Ustawiamy się w trzech równolicznych rzędach.
I rząd- nadający
II rząd – zagłuszający
II rząd – odbierający
Pierwszy rząd wymyśla dowolny wyraz. Następnie wykrzykuje go jak najgłośniej. Drugi rząd stara się zagłuszyć (może tupać, krzyczeć, machać rękami). Natomiast trzeci musi odgadnąć, co nadaje pierwszy. Po odgadnięciu hasła następuje zmiana ról między rzędami.
Cel: odprężenie, rozładowanie napięcia, kształcenie umiejętności współdziałania w zespole.
Szklana kula
Uczestnicy stoją w rozsypce, w dużych odstępach od siebie z zamkniętymi oczami. Wyobrażamy sobie, że jesteśmy wewnątrz wielkiej, szklanej kuli, którą malujemy muzyką , wodząc dłońmi zgodnie z opadaniem i wznoszeniem się melodii, jej falowaniem, intensywnością, barwą…
Pomoce: nagrania "El ultimo tremolo" A.B.Mangore.
Cel: wyciszenie, fantazja ruchowa, uwrażliwienie na brzmienie.
Myjnia samochodowa
Uczestnicy ustawiają się w szpaler, który dzielimy na trzy części: "Prysznic", "Szczotki", "Suszarka". Osoby z początku szpaleru, przebierają palcami "zraszają" samochód. Druga część szpaleru go szczotkuje, a trzecia pucuje ruchami rozcierającymi. Każdy uczestnik kolejno staje przed szpalerem i mówi jakiej marki jest samochodem i którą część chce mieć wymytą, np. Jestem mercedesem i chcę mieć umyty dach, po czym schyla się i udostępnia swoje plecy do mycia.
Cel: zabawa integrująca grupę, wyzwalająca ekspresję ruchową i zaufanie do innych.
Zabawa fabularyzowana "Dyskoteka"
Taniec Koło mego ogródeczka
Pary trzymają się za rękę, po obwodzie koła
8 kroków po obwodzie koła
- zwrot partnerów twarzami do siebie
2 kroki odstawno –dostawne w prawo
2 kroki odstawno- dostawne w lewo
koło zewnętrzne – 8 kroków obrotu dookoła własnej osi, ukłon
koło wewnętrzne- 8 razy klaszcze stojąc w miejscu
- osoby z koła zewnętrznego przechodzą 4 krokami do następnego partnera stojącego po prawej stronie
Cel: radość wspólnego śpiewania i wspólnego ruchu, uporządkowanie sekwencji ruchów.
Vip i ochroniarz
Uczestnicy stoją w kole, a w środku znajdują się dwie osoby: VIP i ochroniarz. Uczestnicy rzucają do siebie piłkę, starając się trafić w VIP-a, w czym przeszkadza im ochroniarz. Trafiony Vip zostaje ochroniarzem, a osoba, która trafiła zostaje VIP-em. Ochroniarz wchodzi do kręgu na jej miejsce.
Materiały: piłka.
Cel: rozwijanie współpracy, koleżeńskości, lojalności.
Zajączek i myśliwy
Spośród uczestników zabawy wybieramy dwie osoby: jedna to zajączek, druga myśliwy. Pozostali tworzą krąg, trzymając się za ręce. Zajączek i myśliwy mają zawiązane oczy i chodzą wewnątrz koła. Myśliwy chcąc złapać zajączka, próbuje go zlokalizować. Jeśli klaśnie raz, zajączek odpowiada mu dwoma klaśnięciami. Myśliwy ma trzy takie szanse.
Cel: ćwiczenie koncentracji i uwagi.
Materiały: chustki do zawiązania oczu.
Lokomotywa
Uczestnicy siedzą w kole. Po kolei każdy mówi literę alfabetu i zapamiętuje ją. Rundę powtarzamy aż do wyczerpania liter. Następnie literujemy wiersz pt. "Lokomotywa". Kto ma dana literę, mówi ją głośno i klaszcze. Między wyrazami klaszczą wszyscy.
Cel: kształcenie umiejętności analizy wyrazów, uważnego słuchania, refleks.
Tańczące dłonie
Dobieramy się parami. Każda para otrzymuje jeden karton, a partnerzy po jednej kredce. Na kartonie rysujemy dwa jeziorka. Animator podaje instrukcję: Do słuchanej muzyki rozpoczynamy taniec naszych dłoni. Trzymając w ręku kredkę, możemy rysować linie i piruety zgodnie z tempem muzyki. Starajmy się podczas trwania ćwiczenia nic do siebie nie mówić.
Pomoce: Nagranie "Walca" Johana Straussa; kartony, kredki, taśma klejąca.
Cel: Plastyczne wyobrażenie ruchu muzycznego, współdziałanie z partnerem, uświadomienie sobie problemu dystansu społecznego.
Tworzymy wyrazy
Dzielimy uczestników na grupy. Grupy otrzymują kartki z literami. Z nich układają i zapisują jak najwięcej wyrazów. Po określonym czasie następuje prezentacja.
Materiały: kartki z literami, identyczne dla każdej grupy.
Cel: kształcenie twórczego myślenia.
Wyklejany plakat
Każdy uczestnik wydziera z czasopisma ciekawy obrazek lub postać oraz wycina z bibuły jakiś kształt lub przedmiot, a następnie nakleja je w dowolnym miejscu na dużym arkuszu papieru. Kolejni uczestnicy doklejają nowe elementy zmieniają wygląd pracy i dopiero ostatnia osoba zamyka całość działania. W ten sposób powstaje wspólny obraz, który przyklejamy na ścianie w sali. Grupa może zastanowić się jaki tytuł nadać wspólnemu dziełu.
Materiały: duży arkusz szarego papieru, kolorowe czasopisma, bibuła, klej, nożyczki
Cel: zabawa rozwija sprawność manualną, pomysłowość, wyobraźnię, planowanie pracy.
Poszedł Jarek na jarmarek
Uczestnicy siedzą w kręgu. Pierwsza osoba mówi: "Poszedł Jarek na jarmarek, kupił sobie…" (i tutaj dodaje, co sobie kupił, np. kwiatek). Kolejna osoba powtarza całe to zdanie i dodaje drugi przedmiot, który kupił Jarek. Kolejni uczestnicy zabawy dodają po jednej rzeczy, powtarzając oczywiście całą wcześniejszą listę zakupów bohatera zabawy.
Gdy ktoś ma trudności z przypomnieniem sobie kolejnych zakupionych rzeczy, grupa może pomóc, pokazuje gestem, o jaki zakup chodzi, a w ostateczności podpowiedzieć słownie.
Cel: zabawa ćwiczy pamięć i zapamiętywanie ciągów wyrazowych, wzbogaca słownictwo, uczy cierpliwości.
Idę i jestem
Ta zabawa jest dwuetapowa. W części pierwszej "Idę" wykonujemy w całkowitym milczeniu następujące ćwiczenia:
Idziemy w dowolnym tempie i kierunku, starając się odczuwać swoje kroki (czy są chwiejne, pewne, stawiane całą stopą czy jej częścią) i skupić się na towarzyszących emocjach:
Cieszę się, że chodzę, jest mi obojętne, odczuwam zmęczenie, entuzjazm.
Każdy indywidualnie, w dowolnym czasie zmienia kierunek chodzenia: w tył, w przód, w lewo, w prawo.
Teraz grupa poszukuje wspólnego kierunku (wszyscy idą w tę samą stronę).
Poszukujemy wspólnego tempa, tak aby cała grupa szła jednakowo szybko, równomiernie przyspieszając i zwalniając.
Chodzimy z określoną intencją: Brniemy po błocie. Wędrujemy przez strumyk, przeskakując z kamienia na kamień. Idziemy z ciężkim workiem na plecach. Gonimy popychane wiatrem balony.
W części drugiej "Jestem" uczestnicy siadają w kręgu z zamkniętymi oczami.
Wszystkim rozdajemy kromki chleba. W ciszy, z uwagą staramy się świadomie odczuć każdy kęs poprzez dotyk, smak, zapach.
Skupiamy się przez chwilę na odgłosach dochodzących z sali i z naszego wnętrza.
"Poznajemy" uważnie palcami naszą własną twarz: czoło, brwi, nasadę nosa, oczy, policzki, wargi, brodę.
Szukamy dłoni sąsiada, z uwagą "oglądamy" ją dotykiem- czy jest ciepła, zimna, delikatna, duża…
Otwieramy oczy i rozmawiamy o naszych doznaniach.
Pomoce: kromki chleba.
Cel: poczucie wspólnego działania, ćwiczenie odczuwania własnego ciała, rozwijanie wrażliwości zmysłowej.
Piosenka na zakończenie dnia
W trakcie śpiewania zwrotki tańczymy w jednym, dużym kole. W trakcie śpiewania refrenu wszyscy stoją twarzami do środka koła i wykonują następujące elementy ruchowe:
Tańce, śpiewy i zabawy dzisiaj kończyć pora
Jutro znowu się spotkamy i znów do wieczora.
Refren: Skoki, wrzaski i oklaski
(4 podskoki)
Hop-ha-tra-la-la
(2 klaśnięcia w dłonie + 3 klaśnięcia w dłonie)
Dyrdy- myrdy- fiku –miku
(młynek oburącz przed sobą- od siebie i do siebie)
Trzasku – prasku- bum.
(3 klaśnięcia)
Rozpoznajemy emocje
Drukujemy małe zdjęcia z minami dzieci, wyrażające różne emocje. Następnie dziecko losuje zdjęcie i zgaduje, jaką emocję przedstawia buzia malucha na fotografii, np. śmieje się. Pytasz "dlaczego się śmieje?" i prosisz, aby dziecko wymyśliło historię związaną z przedstawioną na zdjęciu emocją.
Pomidor
Dziecko prowadzące (lub rodzic) zadaje pytania uczestnikom zabawy - każdemu po kolei, a odpowiadający musi odpowiadać "pomidor". Pytania mogą być bardzo różne.
Jeśli osoba odpowiadająca zacznie się śmiać, wówczas oddaje fant (jakąś rzecz np. skarpetką, kapeć). Na koniec zabawy dzieci, które oddały fanty, muszą je odkupić poprzez wykonanie ustalonego przez resztę dzieci zadania, np. skakanie jak żabka.
Wężyk
Cały wężyk robi: hop!
Głowa w lewo, w lewo krok.
Do przodu głośno kroki trzy.
Idę na koniec, prowadzisz Ty!
Uczestnicy ustawiają się jeden za drugim i chwytają za ramiona tworząc wężyk. Prowadzący stoi pierwszy i zaczyna śpiewać piosenkę, pokazując ruchy zgodne z treścią, a pozostałe dzieci wykonują równo z nim:
Cały wężyk robi: hop! – skok obunóż do przodu
Głowa w lewo, w lewo krok. – przechylamy głowę w lewo i robimy krok w lewo
Do przodu głośno kroki trzy - 3 skoki obunóż do przodu
Idę na koniec prowadzisz Ty! – pierwsza osoba wskazuje na osobę za sobą, która ma prowadzić i biegnie na koniec.
Następnie znów odśpiewana zostaje piosenka i następuje zmiana prowadzącego wężyk. Zabawa trwa tak długo aż wszyscy uczestnicy będą prowadzącymi.
Zaufanie
Dzieci dobierają się parami. Jedno dziecko zawiązuje sobie oczy. Drugie będzie go prowadziło. Łapią się za ręce i ruszają przed siebie.
Na koniec zabawy można zadać pytania:
- Jak się czuliście nic nie widząc?
- Czy odczuwaliście strach?
Bajkowe kalambury
Bez słów, używając tylko gestów i ewentualnych przedmiotów, należy pokazać bajkę lub postać z bajki tak, by druga osoba mogła ją odgadnąć. Jeśli jest dużo uczestników można utworzyć dwie drużyny. Zabawa bardzo twórcza i wzbudzająca pozytywne emocje.
Bajkowe rysowanki
Pytamy dziecko o ulubione zwierzątko i rysujemy takie na środku kartki. Potem wymyślamy historyjkę o przygodach ulubieńca. Na zmianę dorysowujemy kolejne elementy lub postaci, które spotyka zwierzątko podczas swoich przygód.
Dotknij proszę
Osoba prowadząca mówi np. zielone, a reszta uczestników musi jak najszybciej dotknąć czegoś zielonego. Ta osoba, która ostatnia znajdzie przedmiot w kolorze zielonym, staje w środku i podaje kolejny opis. Nie muszą to być tylko kolory, mogą być również kształty, np. okrągły - dzieci znajdują to, co w otoczeniu jest okrągłe.
Dyrygent
Dzieci siadają w kole. Jedno dziecko wychodzi do innego pomieszczenia, w tym czasie pozostali wybierają pośród siebie dyrygenta, który będzie pokazywał jak gra się na różnorodnych instrumentach.
Pozostałe dzieci mają za zadanie naśladować dyrygenta, który co chwilę zmienia pokazywany instrument.
Zadaniem dziecka zgadującego jest odgadnięcie, kto jest dyrygentem grupy. Jeśli dziecko nie odgadnie, wówczas ponownie wychodzi. Zabawę powtarzamy.
Gra w memo własnoręcznie wykonanymi kartami
Dziecko wykonuje karty razem rodzicem, są to np. karty z literkami, bardzo kolorowe, takie którymi będzie nam się świetnie grało.
Robimy po 2 karty z danej litery. Gotowe karty kładziemy literkami do podłogi. Następnie staramy się znaleźć parę takich samych literek. W każdej kolejce gracz może podejrzeć dwie karty, jeśli tworzą parę, zabiera je, jeśli nie - ponownie odwraca rysunkami (literkami) do dołu.
W ten sposób dziecko całkiem nieświadomie uczy się liter.
Jadę do Afryki
Grupa uczestników siada w kręgu na krzesłach i typuje jednego uczestnika z koła. Ten odstawia swoje krzesło na bok i staje w środku kręgu wypowiadając następujące zdanie: „Jadę do Afryki i zabieram ze sobą wszystkich, którzy... (np. mają niebieskie oczy)”. Osoba w środku dowolnie formuje drugą część zdania, po wypowiedzeniu zdania wszyscy uczestnicy, którzy identyfikują się z tym zdaniem (mają niebieskie oczy) zmieniają miejsce siedzenia, tak by nie pozostać na swoim miejscu. Celem zabawy jest jak najszybciej usiąść na wolnym krześle, osoba która nie zdążyła znaleźć miejsca na krześle staje w środku i wypowiada formułę zdania, dodając drugą część inną niż wcześniej np. którzy maja brata, lubią lody, lubią grać w piłkę itd.
Kto to powiedział?
Zabawę można przeprowadzić, kiedy dzieci dość dobrze się znają. Dzieci siadają w kółku. Jedna osoba wychodzi z niego, staje tyłem do reszty, a rodzic/wychowawca wskazuje osobę, która ma się odezwać (może powiedzieć cokolwiek: hej, to ja, wlazł kotek na płotek itp. Lepiej, żeby były to krótkie wyrażenia, bo inaczej zadanie będzie zbyt proste). Dziecko, które stało tyłem, odwraca się i próbuje wskazać osobę, która się odezwała. Ma nieograniczoną ilość prób. Kiedy w końcu trafi, osoba, która wcześniej mówiła, będzie zgadywać.
Ludzie do ludzi
Najlepiej kiedy liczba uczestników jest nieparzysta. Wszystkie dzieci ustawiają się w parach . Osoba bez pary staje na środku i mówi np. nosy do nosów. Pary mają to zadanie wykonać . Kilka razy dziecko mówi zadania, po czym daje hasło 'ludzie do ludzi i uczestnicy zamieniają się parami. Ta osoba która tej pary nie znajdzie wydaje kolejne zadania.
Mumie
W rywalizacji uczestniczą dwuosobowe zespoły. Zadaniem każdego z zespołów jest stworzenie mumii - jedna osoba stoi nieruchomo, druga zamienia ją w mumię obwijając papierem. Wygrywa zespół, który szybciej stworzy mumię dokładnie zakrywając papierem ubranie obwijanego zawodnika.
Warto wykorzystać tę zabawę do zrobienia wspaniałych rodzinnych fotografii.
Niedźwiadek
Dzieci śpiewają piosenkę (można ją też recytować), melodia sama z czasem się ułoży do tych słów:
Jedna łapka - pokazujemy jedną rączkę
druga łapka - pokazujemy drugą rączkę
ja jestem niedźwiadek - wskazujemy na siebie
Jedna nóżka, druga nóżka - pokazujemy jedną nogę, drugą nogę
oto jest mój zadek - klepiemy się po pośladkach
Lubię miodzik - masujemy brzuszek
kocham miodzik - masujemy brzuszek
podkradam go pszczółko - machamy rączkami, pokazując jak pszczółki latają
Jedną łapką, drugą łapką, albo wciągam rurką - pokazujemy jedną rączkę, drugą rączkę, dotykamy buzi.
Świetna zabawa i dla maluszków i dla starszych dzieci.
O czym myślę?
Jedna osoba wybiera sobie przedmiot z pokoju, np. książkę. Następnie mówi: "mój przedmiot zaczyna się na literę K". Inni muszą zgadnąć, o jaki przedmiot chodzi. Jeśli nie zgadną w ciągu 3 minut, osoba podaje drugą literę tego słowa. Zabawa kończy się, kiedy słowo zostanie odgadnięte. Wtedy zaczyna kolejna osoba.
Pajęcza sieć
Jest to zabawa przeznaczona co najmniej dla 3 osób. Im więcej tym lepiej. Bawiące sie osoby siadają lub stoją w kręgu na dywanie. Wylosowana osoba trzyma kłębek wełny i rozpoczyna zabawę, zadając pytanie np. odnoszące sie do jej osoby np. jaki kolor lubię najbardziej?, jaka jest moja ulubiona bajka?, jaki jest mój ulubiony deser? itp. Która osoba zgłosi sie pierwsza i trafnie odpowie na pytanie odbiera kłębek wełny, z tym ze pierwsza osoba zatrzymuje koniec wełny. Następnie druga osoba zadaje kolejne pytanie i po odpowiedzi zatrzymuje nic, a kłębek podaje osobie, która odpowiedziała. Im więcej pytań tym gęściej upleciona jest siec pajęcza pomiędzy uczestnikami zabawy. Jest to dobry test znajomości wzajemnej domowników i znajomych. Można również umawiać się na początku gry na inne pytanie np. rzeczy rozpoczynające się na literę A. Wszystko zależy od chęci i inwencji domowników. Można bawić sie równie dobrze w domu jak i na świeżym powietrzu.
Parząca piłka
Dzieci stają w kółku, jedno wybrane dziecko staje poza kółkiem.
Kiedy dzieci podają sobie piłkę, osoba stojąca poza kółkiem mówi piłka parzy. Dziecko, które w tym momencie złapie piłkę zamienia się miejscami z dzieckiem spoza kółka i zabawa zaczyna się od nowa.
Puzzle
Pocztówkę rozcinamy na kilka części. Im dziecko starsze, tym części może być więcej, a następnie wspólnie układamy, aż powstanie cały obrazek. Na koniec możemy przykleić powstały obrazek na kartkę.
Skarpetkowe zwierzaki
Ze starych skarpetek robimy zabawne laleczki. Przyszywamy guziki (oczka i nosek) i wycięty z materiału półksiężyc (usta). Z wełny robimy włoski i przyszywamy u góry.
Tak przygotowaną laleczkę nakładamy na rękę. Z krzeseł ustawiamy kurtynę. Przykrywamy kocem i teatrzyk gotowy.
Szły świnie po drabinie…
Dzieci ustawiają się w kole i układają ręce - jak do gry w łapki i śpiewają/ recytują
Szły świnie po drabinie, było 13,
jeśli sami nie wierzycie, porachować raczcie
raz, dwa, trzy, cztery, 5, 6, 7 ,8, 9, 10, 11, 12, -13
Dzieci grają w "łapki" uderzając się kolejno na słowa piosenki. Uwaga! Przy śpiewaniu cyfr - trzeba uważać na liczbę 13 - kto zostanie "złapany" uderzony na 13 - ten odpada z gry.
Nową kolejkę zaczyna dziecko, które miało zwycięską "12".
Taniec czarownic i czarnoksiężników
Dzieci ustawiają się w kole. Dorosły zajmuje się obsługą odtwarzacza muzyki. W rytm muzyki dzieci przekazują sobie miotłę. W pewnym momencie muzyka jest nagle ściszana. Dziecko, które ma w tym momencie miotłę w ręku odpada. Zwycięski maluch zostaje królową czarownic (królem czarnoksiężników).
Telegramy
1. Wymyśla się długi wyraz, np.: FILHARMONIA
2. Każde z dzieci zapisuje sobie ten wyraz na górze kartki (poziomo)
3. Teraz mają dzieci 5 minut na napisanie telegramu, w którym poszczególne litrey podanego wyrazu będą pierwszymi literami słów w telegramie, np.: Frania i Lola Hodują Astry, Razem Mogą Odebrać Nagrodę Instytutu Agronomi. Po 5 minutach odczytują na głos. Dzieci same oceniają, kto napisał najśmieszniejszy, najczytelniejszy i najbardziej niespotykany telegram.
4. Telegram może również zawierać imię, nazwisko i adres osoby, do której ma być wysłany, np.: Franek Ilnicki Lublin Hutnicz Adam Rano Mama Odbierze Notes I Atlas.
To co widzę
Zabawa bardzo przydatna w podróży, rozwija spostrzegawczość . Dziecko opisuje np. "to co widzę jest okrągłe i służy do kierowania samochodem" odp. "kierownica".
To jest mój przyjaciel
Stajemy w kole z dziećmi i wszyscy trzymamy się za ręce. Podnosimy do góry rękę dziecka stojącego po prawej stronie i mówimy to jest mój przyjaciel, dziecko mówi jak ma na imię i podnosi rękę następnego dziecka w kółku, mówiąc to jest mój przyjaciel.
I tak dookoła, aż wszystkie dzieci będą miały okazję powiedzieć, jak mają na imię i wszystkie ręce będą podniesione do góry. Wtedy wszyscy kłaniamy się.
W chowanego z latarkami
Gasimy światło. Gdy oczy przyzwyczają się do ciemności, jedna osoba trzymając zgaszoną latarkę odlicza. Po skończeniu odliczania i zasygnalizowaniu "szukam" włącza latarkę i szuka. Odnalezieni członkowie zabawy szukają pozostałych towarzysząc osobie z latarką.
Walka o balon
Dwoje dzieci zaczyna - reszta kibicuje. Dzieci przywiązują sobie balony do prawych kostek.
Następnie krążą w kółko i próbują nadepnąć na balon przeciwnika.
Wygrywa ten, który jako pierwszy przebije balon przeciwnikowi. Wygrana osoba ma prawo do wyboru nowego przeciwnika do dalszej "walki".
ZOO
Każde dziecko losuje zwierzątko z jakim będzie sie utożsamiać - dzieci będą udawać ruchy i głosy swoich zwierzątek.
Mama (lub ktoś inny) czyta dzieciom wiersze o zwierzętach, a gdy mama wypowie nazwę któregoś z nich, dziecko ma za zadanie udawać jego głos i ruchy. Jeśli dzieci się zmęczą, mama może im poczytać różne ciekawostki na temat zwierząt i ich zwyczajów.
Można się bawić w domu jak i na dworze.
źródło: www.maluchy.pl
Kim jesteś?
Każde dziecko siedząc w kole wybiera sobie jakiego zwierzaka chce udawać, po czym kolejno pokazuje pozostałym wymyślone ruchy połączone z odgłosami wydawanymi przez to zwierzę oraz wymawia swoje imię np. robi koci grzbiet miaucząc i mówiąc Ewa. Po przedstawieniu się w ten sposób rozpoczyna się zabawa, polegająca na pokazaniu własnej interpretacji wybranego przez siebie zwierzaka i podaniu swojego imienia, a następnie wywołaniu dowolnego kolegi poprzez naśladowanie zapamiętanych ruchów i podaniu imienia naśladowanego kolegi , np. koci grzbiet, miauknięcie i imię Ewa, potem naśladowanie zwierzaka kolegi, tj. stanie na jednej nodze i klekotanie z podaniem imienia Zenek. Wywołany Zenek wstaje, pokazuje swojego bociana i naśladuje inne dziecko, łącząc to z zapamiętanym imieniem.
Dzieci do domu
Prowadząca rozpoczyna zabawę będąc „matką” i stając odwrócona plecami do pozostałych uczestników zabawy - „dzieci”. Matka woła „Córko, córko gdzie jesteś?”, dzieci: „Na dworze”, matka: „Córko, córko, co robisz?”, dzieci: „Bawię się”, matka: „Ewo, Ewo, do domu!”. Dzieci o tym imieniu biegną do mamy, kto dotknie mamy, ten zajmuje jej miejsce. Wołając chłopców zamienia się wyraz wołając syna, dopuszczalne jest podawanie kilku imion.
Witam was
Dzieci stoją w dwóch kołach współśrodkowych zwrócone twarzami do siebie
Witam was, witam was, ( dzieci klaszczą naprzemiennie w prawą a następnie lewą dłoń kolegi z naprzeciwka)
na zabawę już czas
Jestem ja, jesteś ty, (wskazują na siebie i kolegę)
raz, dwa, trzy (uderzają oburącz w dłonie kolegi)
Przejście o jeden krok w prawo do następnego kolegi. Zabawa zaczyna się ponownie.
Bądź wśród nas
Integracyjne powitanie każdego uczestnika, szczególnie się sprawdza w małych grupach, śpiewane na melodię „Panie Janie”.
Witaj ..imię.. witaj.. imię ... (dzieci podają sobie dłonie)
jak się masz, jak się masz (poklepują się po plecach)
Wszyscy cię witamy (machanie dłonią)
wszyscy cię kochamy (ręce na sercu)
bądź wśród nas, bądź wśród nas (ukłon)
Spacer
Spacer po całej sali do melodii. Na przerwę w muzyce każdy ma okrążyć najbliższą osobę. Gdy znów zabrzmi muzyka – spacer kontynuujemy. Nie wolno okrążać tej samej osoby drugi raz.
Spacer w parach
Spacer parami przy muzyce, na ściszenie melodii reagujemy zmieniając jak najszybciej dziecko w parze. Nie wolno dwa razy spacerować z tym samym partnerem.
Pingwin
Dzieci ustawiają się jedno za drugim trzymając dłonie na ramionach kolegi. Tańcząc śpiewają piosenkę:
Och jak przyjemnie i jak wesoło (poruszanie się do przodu „sprężynując” na ugiętych nogach)
W pingwina bawić się, się, się (na „ się” podskok)
Raz nóżką w prawo, raz nóżką w lewo (nogi w bok zgodnie ze słowami, pięta do podłogi)
Do przodu, do tyłu (podskoki do przodu i do tyłu)
I raz, dwa, trzy (3 podskoki w miejscu)
Stonoga
Dzieci ustawiają się jedno za drugim trzymając dłonie na ramionach kolegi. Poruszają się po sali i śpiewają „idzie sobie stonoga, stonoga, stonoga, aż się trzęsie podłoga, podłoga bęc!. Sposób poruszania się i śpiewu dostosowany ma być do polecenia prowadzącego, np. stonoga ma być wesoła, smutna, wojskowa, zła, zmęczona, zamyślona, szczęśliwa, chora itp.
Pułapka
Podział na dwie dowolne grupy, np. chłopców i dziewczynki. Jedna grupa trzymając się za ręce stoi w kole i tworzy „pułapkę” na myszy - dzieci z drugiej grupy (ręce wysoko uniesione do góry). Na sygnał „Pułapka otwarta” myszki biegają po pułapce, po sygnale dźwiękowym pułapka się zamyka ( ręce opuszczone i przysiad) i więzi myszki, które nie zdążyły opuścić pułapki. Po kilkakrotnym powtórzeniu zabawy zmiana ról.