Pyt 7. Narzędzia wpływu
1.Kontrola społeczna –ma wymiar negatywny, jeżeli dotyczy.
Presji fizycznej lub psychicznej lub psychicznej, pomimo, że istnieje
częstokroć nie przyznajemy się do niej traktując ją
jako tabu.
2.Stereotyp roli- każdy z nas na drodze swojego życia pełni jednocześnie wiele ról, które niosą ze sobą
ściśle określoną tożsamość. Mogą być to zarówno
role naturalne jak i nadane przez społeczeństwo. Jednak niezależnie od ich charakteru wypełnienie każdej z nich jest zawsze kontrolowane społecznie.
3.Sympatia- nie ma nic złego w tym, że darzymy
kogoś sympatią, jednak uczucie to osłabia nas i czyni podatnymi nas na manipulację .
Istnieje tendencja do namawiania cech pozytywnych
osobom, które postrzegamy jako dla nas atrakcyjne.
4.Oko publiczności –to bardzo szybki i prosty
Sposób na ukaranie bądź nagrodzenie kogoś poprzez odwołanie się do przepisów.
5…Sądzenia- uproszczając proces wydawania
sądów, który jest rezultatem braku potrzeby a czasami możliwości dokonywania wnikliwej analizy sytuacji …i nie wnosi
swych ewentualnych wątpliwości.
6.Poczucie zobowiązania (reguła wzajemności)
to mechanizm, który funkcjonuje do momentu
wchodzenia ludzi w relacje.
Formułuje zasadę, że za otrzymane od kogoś
dobra należy mu się analogicznie odwdzięczyć.
Pyt. 11.
Etapy rozwoju wg Eriksona:
Erikson dokonując podziału życia człowieka wziął pod uwagę jego rozwój psychofizyczny, społeczny i seksualny.
Uznał, że w każdym okresie rozwojowym człowieka, napotyka on na trudności, które jeśli uda mu się pokonać warunkując zdobycie jakiejś cnoty, umiejętności.
Jeżeli zaś nie, to w umyśle jednostki zawsze już pozostanie ślad w postaci nerwic.
Erikson podzielił życie człowieka na 3 etaty:
etos maralny- obejmuje dzieciństwo i
nastawiony na nakazy i zakazy.
etos ideologiczny > przypisywany wiekowi
młodzieńczemu, który uzasadnia działania
radykalne w dążeniu do uzasadnień
własnych racji.
Etap etyczny –obejmuje dorosłość, gdzie następuje pogodzenie się i przyjęcie obowiązujących zasad etycznych.
Pyt. 16.
1.Odprzedmiotowanie ucznia- podmiotowcy uważają, że nauczyciel powinien z jednej strony
partycypować w problemach ucznia z drugiej zaś obiektywnie go oceniać. A przez to wyklucza się wzajemnie.
2.Odrzucenie autorytetu:
W słowniku podmiotowców nie nie funkcyjne słowo
autorytet, bowiem ich zdaniem dążenia do wartości bez porządkowania własnej indywidualności.
3.Klijent w pułapce- zdaniem podmiotowców
uczeń jest wolny w wyborze sposobu kształcenia,
jednak w praktyce nie ma żadnych szans na wniesienie reklamacji do źle wykonanej
usługi przez nauczyciela.
Pyt. 17. Cechy komunikacji szkolnej wg Rittel
Komunikacja jest werbalna, występuje jako
podstawa na lekcji.
Komunikacja niewerbalna występuje jako
sekundalna, wtórna i praktyczna, gdzie elementy po za językową.
Takie jak mimika, gesty towarzyszyły wypowiedzi lub są od niej niezależne.
Kulturowa- występuje jako odtwarzanie kultury.
Socjalna –zależna od pozycji społecznej ucznia.
Indywidualna układa się w relacje nauczyciel- uczeń, uczeń- nauczyciel, uczeń, uczeń.
Grupowa- przebiega jako seryjne pytania
Skierowane przez ucznia (uczniów) do nauczyciela
na identyczny temat.
\\Systematyczna- pytania ze strony nauczyciela,
brak pytań ze strony ucznia.
Asystematyczna- występuje jako zamiana ról
w dialogu, czyli dyskurs –
Pyt.24
Początek pedagogiki ma miejsce w starożytnych Atenach. Początkowo wolni chłopcy ateńscy byli przygotowani na zawody ku czci Boga Zeusa, które odbywały się co 4 lata w miejscu znanym ,,agore’’. Przygotowanie to obejmowało dbanie o sprawność fizyczną, głównie w zakresie biegów, skoków, rzutów dyskiem i oszczepem, a także mocowaniu się. Z czasem działalność niewolnika rozszerzyła się o dbanie o rozwój intelektualny chłopców i ich rozwój moralny. W pierwszym zakresie wykształcony Grek powinien umieć czytać, pisać, rachować oraz cytować wyjątki z Iliady i Odysei. Zaś w drugim zakresie powinien kierować się w życiu wartościami Platońskimi takimi jak: miłość, dobro, piękno i prawda . Te działania niewolnika zaczęto nazywać ,,pajdagogią’’.
Zaś jego samego ,,Pedagogosem’’.
Współczesna pedagogika stanowi jednocześnie teorię i praktykę. Pedagogika obejmuje teorię, pajdogogogia praktykę. Ze względu na przedział wiekowy jakim się zajmuje dzielimy ją na:
-pedag. wychowania dzieci.
- hebagogikę
-wychowanie młodziey
-andragogikę
-wychowanie dorosłych
- gerontologikę
-wychowanie ludzi starych
- pedagog. wczesnoszkolną i ( ze względu na poziom kształcenia jakim się zajmuje :
-pedag. szkolną i szkoły wyższej w ramach tych ped. wyróżniamy dydaktyki poszczególnych szczebli kształcenia dydaktyki poszczególnych przedmiotów kształcenia a w ich ramach metodyki.
-Oligofrenopedagogika >zajmuje się osobami niepełnosprawnymi intelektualnie.
-Pedagog. Opiekuńcza >zajmuje się osobami małoletnimi, chorymi i starszymi którzy
potrzebują pomocy .
-Pedag. społeczna ->bada relacje między ludzkie.
-pedag. resocjalizacyjna >stara się o przywrócenie do społeczeństwa osoby będące w konflikcie ze społeczeństwem.
Współczesna pedagogika jest bardzo rozczłonkowana, zarzuca się jej brak tożsamości, inaczej mówiąc brak kierunku.