PROPOZYCJE ZABAW W PRZEDSZKOLU Z WYKORZYSTANIEM PEDAGOGIKI ZABAWY KLANZA

PROPOZYCJE ZABAW W PRZEDSZKOLU Z WYKORZYSTANIEM PEDAGOGIKI ZABAWY KLANZA

WITAMY W KRAINIE KOLORU CZERWONEGO

Zaproszenie do zabawy z kolorem czerwonym poprzez zawieszenie plakatów w szatni na tydzień przed czerwoną zabawą. Rodzice poinformowani na zebraniach organizacyjnych we wrześniu przygotowują dzieciom ubrania w kolorze czerwonym.

Wystrój przedszkola

Dekoracje zawieszamy w salach i w szatniach wspólnie z dziećmi w dniu poprzedzającym imprezę. Każda sala udekorowana jest według pomysłu dzieci i nauczycielek. Wszyscy pracownicy przedszkola ubrani są na czerwono lub mają elementy stroju w tym kolorze. Zabawa od rana. Po przekroczeniu "czarodziejskiej czerwonej zasłony" dzieci zakładają czerwone czapeczki, układają sprzęt sportowy: piłki, laski, szarfy, kółka. Odbywają się zabawy ruchowe z wykorzystaniem wyżej wymienionego sprzętu z pedagogiki zabawy.

Śniadanie. W tym dniu wszystkie kanapki udekorowane są warzywami w kolorze czerwonym: pomidor, rzodkiewka, papryka. Dzieci degustują i poznają smak wszystkich proponowanych warzyw, korzystają z czerwonych serwetek. Witamy w czerwonej krainie:

Kiedyś tęcza zeszła z nieba pomalować świat.

I od tamtej właśnie pory poznajemy jej kolory.

Dzisiaj CZERWONY

Powitanie:

Niech pomacha każdy, kto jest dziewczynką, niech pomacha każdy, kto jest chłopcem. Niech podskoczy ten, kto ma czerwona bluzkę, niech dmuchnie ten, kto ma czerwoną czapkę.

Zaproszenie do "Krainy koloru czerwonego"

Zabawa przy muzyce "Le bastringlo"- (w) "Tańce" Klanza - spacer po sali, muzyka milknie wszyscy machają czerwonymi wstążkami.

Zabawa "Las jesienią" ze wstążkami - dzieci naśladują w swobodny sposób opowiadanie nauczycielki.

W krainie jabłek. Wyobraźcie sobie, że przenosimy się do krainy w bardzo dawne czasy. Było wtedy wielkie, okrągłe królestwo, składające się z kilku krain, jedną z nich była kraina czerwona gdzie wszystko było czerwone: domy, ulice, samochody ludzie i zwierzęta. W krainie czerwonej dzieci chodzą do czerwonych przedszkoli, bawią się czerwonymi klockami, lalkami, samochodami. Jedzą czerwone jabłka, piją czerwony sok malinowy i wiedzą, że najlepszym kolorem jest kolor czerwony.

Lepienie z masy mączno- solnej w kolorze czerwonym jabłek, ozdobienie liśćmi, mchem, patykami. Wspólne przeniesienie i ułożenie prac w przedszkolnej galerii plastycznej.

"Taniec baloników"- przy melodii "Carnevalito" (w) "Tańce" - Klanza. Własna inwencja twórcza dzieci.

Czerwone owoce i warzywa - rozpoznawanie i nazywanie. Zabawa polegająca na rozróżnianiu i nazywaniu owoców (jabłka, truskawki, poziomki), warzyw (papryka, pomidor, marchew, burak). Wykorzystanie rymowanek: "Czary mary, czary mary, tak bym czarowała, abym tutaj, abym tutaj sto owoców miała".

Zabawa z chustą Klanza - "Morze". Kołysanie chustą, tworzenie fal, pływanie w morzu.

Zabawy z piłką - dzieci w kole toczą do siebie piłkę, wymyślając przedmioty w kolorze czerwonym.

Wesołe baloniki - rysowanie pisakiem buzi na czerwonym baloniku.

Pożegnanie z czerwoną krainą. Taniec "wesołych baloników" w takt melodii "Sally gardens" - Klanza.

Lubimy tańczyć, lubimy śpiewać.

Lubimy słońce, lubimy deszcz.

Wiemy, że uśmiech

jest dobry na każde chwile złe.

Dla przykładu podaje opisy tańców najchętniej wykonywanych przez dzieci w świetlicy szkolnej:

Kazaczok-(mel. rosyjska)

Ustawienie: w rozsypce lub na siedząco

Wstęp : 2 razy „raz-dwa-ka-za-czok"

Część A: 1-2 tupnięcie w miejscu

3-5 3 klaśnięcia w dłonie

6-15 powtarzamy l -5 jeszcze 2 razy

16-18 3 klaśnięcia w dłonie

17-32 powtarzamy 1-18

Część B:

1-24 ręce zgięte w łokciach przed sobą, dłonie na łokciach,

naprzemienne wymachy nóg

Część C: (bardzo wolno) - można pokazywać grę na harmonii

1-2 wyprostowane nóg przed siebie i wychylenie głowy do tyłu

PR na czole, LR na plecach

3-8 powtarzamy 1-2

TCHINGHIS-KHAN

USTAWIENIE: w rozsypce lub na siedząco

Część I: 1-8 8 razy uderzamy dłońmi w uda

9-10 wyprost PR w górę

11-12 wyprost LR w górę

13-16 powtarzamy 9-12

17-31 powtarzamy l-16

Część II: 1-4 4 ugięcia rąk w łokciach, ciągniemy za lejce

5-8 odchylenie się do tyłu z uniesieniem rąk do góry

9-16 powtarzamy 1-8

Część III:

1-2 sięgnięcie PR z prawej strony

3-4 sięgnięcie LR z lewej strony

5-8 4 szybkie sięgnięcia raz PR raz LR z prawej strony

9-16 powtarzamy 1-8 z lewej strony

Cechą charakterystyczną tańców integracyjnych jest wykorzystanie muzyki ludowej z różnych stron świata. Tańce integracyjne są sposobem wykorzystania tej metody jak formy terapeutycznej, celem w trakcie takich zajęć jest pomoc w podejmowaniu przez dzieci różnego rodzaju ról życiowych, a także związane z kontekstem kulturowym utworów muzycznych. Atrakcję spotkań stanowi kolorowa chusta z uchwytami tzw. "spadochron". Umożliwia ona wiele zabaw np. na podane hasło tylko dziewczynki chowają się do środka następnie wymiana z chłopakami. Zabawa w „rybaka i rybkę" polega na tym ,że jedna osoba chowa się i ucieka pod spadochronem, a druga na spadochronie szuka jej, pozostali falują chustą. W czasie imprezy z okazji „Dnia Dziecka" duże zainteresowanie wzbudził punkt malowania farbami do ciała .Dzieci , które chciały, mogły mieć pomalowaną twarz lub rękę wg wybranego przez siebie wzoru.

Zabawy z wykorzystaniem chusty animacyjnej Klanza

Dla rodziców i dzieci

Przygotowałam dla rodziców i dzieci zabawy z chustą animacyjną Klanza. Miały one na celu wprowadzenie rodzinnej, swobodnej atmosfery. Chciałam zachęcić wszystkich do wspólnej zabawy. Przygotowałam następujące zabawy:

v Przebieganie pod chustą – przebiegają osoby, które trzymają określony kolor

v Rybak i rybka – jedna osoba stoi na środku chusty to jest rybak, druga ukryta jest pod chustą i tam się poruszą to jest rybka. Reszta osób trzyma chustę na wysokości ramion. Ich zadaniem jest energiczne ruszanie chustą w taki sposób, aby imitować ruch fal i jednocześnie zakryć rybką. Zadaniem rybaka jest załapanie rybki.

v Chodzenie po falach – osoba stoi na środku chusty, reszta trzyma chustę i znów robi fale tak, aby utrudnić chodzenie.

v Calineczka - osoba siedzi na środku chusty – reszta trzymając chustę idzie w jednym kierunku zawijając osobę siedzącą w kwiatek. Na dany znak gwałtownie wyprostowują chustę.

v Rekin – dwoje dzieci jest ukrytych pod chustą, reszta siedzi na obrzeżach chusty trzymając ją na wysokości ramion a nogi ma schowane pod chustą. Dookoła chusty chodzą dwie kolejne osoby to są obrońcy. Dzieci schowane pod chustą „rekiny” krążą pod nią i wybierają osobę, którą wciągają za nogi pod chustę. Obrońcy mogą ratować przed wciągnięciem. Gdy dziecko zostanie wciągnięte do połowy tułowia zostaje rekinem.

v Celowanie do otworu w chuście – wszyscy, którzy trzymają chustę starają się tak nią poruszać, aby wcelować maskotką do środka otworu.

v Mecz – podział osób trzymających chustę na pół. Jedna drużyna stara się wcelować maskotką do otworu a druga ma temu zapobiec.

Zabawy i gry z chusta animacyjną KLANZA

Zajęcia z chustą animacyjną to jeden ze sposobów na uatrakcyjnienie zajęć prowadzonych zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.. Duża, niezwykle kolorowa chusta przyciąga wzrok, wzbudza zainteresowanie i zaciekawienie wszystkich uczestników zabawy. Dzięki niej zajęcia staną się atrakcyjne, a ich uczestnicy chętnie będą brać w nich udział. Uczestnictwo w nich zawsze powinno być dobrowolne. Czasem zdarza się, że członkowie danej grupy nie będą chcieli w nich uczestniczyć, wówczas należy umożliwić im obserwację tych zabaw. Gwarantuję, że po chwili sami poproszą o możliwość aktywnego w nich uczestnictwa. Do zajęć z chustą potrzebne jest duże, przestronne pomieszczenie a jeśli warunki atmosferyczne są sprzyjające można wykorzystać ją do zabaw na świeżym powietrzu.

Przybory:

chusta animacyjna, balony, piłeczka tenisowa, szarfy w 2 kolorach, miękka piłka, płyta CD „Wesoła szkoła” cz. 2, Dorota Dziamska - „Zbieram Poszukuję Badam” część 1 (płyta CD)

Cele:

Ø nawiązuje pozytywne relacje poprzez współdziałanie w grupie

Ø odczuwa radość wspólnej zabawy

Ø doskonali zwinność i zręczność

Ø odczuwa stan relaksu i odprężenia

Literatura:

1. red. Anna Wasilak, Zabawy z chustą, wyd. KLANZA 2002

2. Leszek Gęca, Tańce integracyjne cz.I, wyd. KLANZA 2003

Przebieg zajęć:

1. Pląs powitalny - dzieci stoją dookoła chusty i śpiewają ( na melodię „Siekiera, motyka”)

„ Dziś zajęcia fajna sprawa,

dla nas wszystkich to zabawa,

ręce w górę, w przód i w bok,

skłon do przodu,

przysiad, hop!

Głowa, ramiona,

kolana, pięty / 3 razy

Głowa, ramiona,

Kolana, pięty

Oczy, uszy, usta, nos

( śpiewamy i pokazujemy coraz szybciej)

2. Zabawy z chustą bez przyborów:

a) Morskie fale

Uczestnicy zabawy stoją w kole trzymając za uchwyty chusty. Wachlują chustą wywołując sztorm na morzu- mocne potrząsanie, na hasło „ cisza na morzu” delikatnie wachlują chustą.

b) Rybak i rybki

Uczestnicy trzymają chustę za brzegi. Prowadzący wybiera cztery osoby, które przyjmują role rybaka i rybek. Rybak wchodzi na chustę i stara się złapać pływające w wodzie ( biegające pod chustą) rybki. Bawiący się falują chustą, utrudniając w ten sposób zadanie rybakowi.

c) Spadochron

Uczestnicy trzymają chustę za uchwyty. Część grupy siada w siadzie skrzyżnym pod chustą. Osoby trzymające chustę równocześnie unoszą ją w górę, w dół.

d) Spacer

Dzieci w pozycji na czworakach spacerują po chuście, lekko falowanej przez uczestników, którzy siedzą. Chętni odbywają spacer chodząc w parze z osobą czworakującą po chuście.

e) Kwiat lotosu

Jedna osoba siedzi na środku chusty z nogami pod brodą, pozostali uczestnicy zabawy trzymają chustę za brzegi. Zwracają się w prawą stronę i idąc powoli, zawijają siedzącego. Gdy jest on zawinięty do wysokości ramion, zatrzymują się i na hasło prowadzącego równocześnie i szybko cofają się.

f) Relaks

Połowa grupy zajmuje wygodną pozycję leżącą lub półleżącą. Druga polowa trzyma chustę i powiewa nią nad leżącymi. Relaks przy spokojnej muzyce. Następnie uczestnicy zamieniają się miejscami i rolami.

3. Zabawy z piłką:

a) Skaczące balony

Przy szybkiej muzyce uczestnicy odbijają balony chustą. Potrzebne jest skoordynowanie ruchów uczestników, aby balony nie wypadły poza chustę

b) Piłka nożna

Uczestnicy trzymają napiętą chustę. Prowadzący dzieli uczestników na dwie drużyny. Zadaniem każdej z nich jest przerzucenie piłki na stronę przeciwników, tak aby spadła poza nią. Stojący po przeciwnej stronie starają się do tego nie dopuścić i próbują przerzucić piłkę na drugą stronę. Mogą się ratować odbiciem piłki głową.

c) Bilard

Grupa wachluje chusta, na której jest piłeczka tenisowa. Ma ona wpaść do otworu znajdującego się na środku chusty.

3. Zabawy bez przyborów:

a)Pułapka

Część osób kładzie się pod chustę. Reszta wachluje chusta, po chwili kładzie ją na leżących i przytrzymuje jej brzegi. Osoby znajdujące się pod chusta, starają się spod niej wydostać.

b) Kolorowa gwiazda

Wszyscy leżą na chuście ( nogi mają zwrócone do jej środka). Jednocześnie wykonują polecenia:

v turlamy się 2 razy w prawo,

v trzymamy się za ręce, podnosimy je do góry, kładziemy je za głowę i znowu podnosimy do góry,

v trzymając się za ręce podnosimy się i siadamy,

v trzymając się za ręce podnosimy się i wstajemy, a następnie kładziemy się,

v trzymając się za ręce podnosimy nogi w górę, siadamy opuszczając stopy.

4. Podsumowanie

• Która zabawa sprawiła ci najwięcej radości?

• Czy była zabawa, która Ci się nie podobała?

5. Pożegnanie

Wszyscy uczestnicy siadają na chuście. Prowadzące rozdają ciasteczka, które każdy rozwija z serwetki. Uczestnicy wsłuchują się w odgłosy przyrody - kaseta z muzyką relaksacyjną „Cztery pory rok” Vivaldii.

S c e n a r i u s z z a j ę ć

METODY WSTĘPNE

Wizytówki Wpisz na wizytówce swoje imię oraz (do wyboru):

-narysuj swoje marzenie;

-na odwrocie napisz imię bliskiej Ci osoby;

-narysuj ukochaną zabawkę z dzieciństwa;

-napisz nazwę swojego miasta;

-narysuj rzecz, którą chciałbyś nazwać swoim imieniem; itp;

Pomoce i materiały: karteczki, flamastry, taśma szklarska.

Cele: ułatwienie zapoznania się i utrwalenia imion innych uczestników, zniesienie anonimowości.

Niedokończone zdania Każdy z uczestników kończy w sposób indywidualny zaproponowaneprzez prowadzącego zdania np.: "Jestem tutaj ponieważ..." ; "Jestem tutaj chociaż ..."; "Od tych zajęć oczekuję ..."; "Mam nadzieję,

że to spotkanie ..." itp.

Pomoce i materiały: szary papier, flamastry.

Cele: ćwiczenie umiejętności przekazywania obaw, nadziei, myśli itp.

"Termometr nastroju" Na przygotowanym arkuszu z narysowanym termometrem zaznaczamy w st. C np. nasz nastrój. "Termometr" możemy użyć na początku lub ( i ) na końcu zajęć.

Pomoce i materiały: szary papier, flamastry.

Cele: kształtowanie umiejętności dostrzegania, oceniania i wyrażania własnego nastroju oraz dostrzegania nastroju innych osób, kształtowanie postaw empatycznyech.

Proporczyki Każdy z uczestników rysuje swój proporczyk, wypisując wyraźnie swoje imię z odpowiednim motywem np. znakiem zodiaku. Proporczyk przypinamy spinaczem do sznurka. W zależności od tematyki zajęć lub okoliczności możemy nadać proporczykom odpowiedni kształt i wydać odpowiednie polecenie. Zamiast proporczyków z papieru, możemy użyć np. balonów.

Pomoce i materiały: wycięte proporczyki lub balony, flamastry, sznurek, spinacze biurowe.

Cele: umiejętność kształtowania i wyrażania własnych myśli, potrzeb, marzeń itp., kształtowanie postaw empatycznych.

TANIEC i PIOSENKA "Witam was" Taniec do piosenki można wykonywać w kilku wersjach np.:w parach (opisana niżej); w parach w kole; w kole; Stajemy, siadamy lub klękamy w parach twarzą do siebie.

TEKST:

"Witam was, witam was, zaczynamy już czas (zabawa w łapki), jestem ja, jesteś ty (wskazujemy siebie, wskazujemy na partnera), raz, dwa, trzy" (klaszczemy: 1- w swoje dłonie,2- w partnera dłonie, 3 - w swoje dłonie ). Wersja pożegnalna: "Żegnam was...,czas już kończyć, już czas, byłem ja, byłeś ty, raz dwa trzy".

Cele: budowanie więzi między uczestnikami, ćwiczenie dużej motoryki oraz koordynacji słuchowo - wzroko- ruchowej.

ZAWARCIE KONTRAKTU Przed przystąpieniem do właściwej części zajęć uczestnicy zawierają między sobą kontrakt. Główne punkty kontraktu proponowane są przez prowadzącego. np.: Słuchamy siebie uważnie; Mówimy od siebie; Mówimy do siebie po imieniu;Staramy się stworzyć atmosferę bezpieczeństwa; Odnosimy się do siebie z szacunkiem;Udzielamy sobie wsparcia;Nie oceniamy siebie i innych;Każdy decyduje o własnej aktywności;Nie rywalizujemy, świetnie się bawimy. Grupa powinna zaproponować swoje punkty kontraktu.Gdy mamy na to czas , grupa może od początku do końca stworzyć swój własny kontrakt.

Pomoce i materiały: kartki lub inne elementy na których będzie spisany kontrakt.

Cele: zrozumienie przez uczestników ( gł. dzieci , młodzież) sensu istnienia norm i zasad.

WŁAŚCIWA CZĘŚĆ ZAJĘĆ

Zabawa

rytmiczno-muzyczna:

"Miała baba koguta" Wszyscy klęczą w kole twarzami do wnętrza koła mając przed sobą na podłodze jeden kasztan. Grupa przekazuje sobie kasztany (kolejno, po kole) w rytmie muzyki (zwrotka - przekazujemy kasztan na 2, refren - na 4).

Pomoce i materiały: kasztany, klocki, woreczki lub inne małe przedmioty.

Cele: ćwiczenie rytmu, koordynacji słuchowo-ruchowej, rozbudzanie odpowiedzialności za pozytywne wykonanie zadania.

Zabawy na poznanie imion:

1. Imię i gest;

2. Imię i nastrój;

3. Moje prawe miejsce jest puste;

4. Siedzę w trawie i słyszę; 1 - Każdy z uczestników wypowiada swoje imię, wraz z wybranym przez siebie gestem. Reszta grupy powtarza to imię i gest. W następnej rundzie grupa próbuje sama powtórzyć wszystkie imiona i gesty.

2- Każdy z uczestników mówi swoje imię w określony, podany wcześniej przez prowadzącego sposób lub uczestnik sam decyduje w jakim nastroju wypowie swoje imię.

3- Uczestnicy siedzą w kręgu, pozostawiając jedno miejsce wolne. Osoba, która ma to krzesło po swojej prawej stronie mówi : Moje prawe miejsce jest puste i zapraszam tu (imię osoby) jako (nazwa przedmiotu, zwierzęcia itp).

4 - Podobnie jak zabawa z pkt-u 3.

Siedzę(mówi pierwsza osoba przesuwając się na wolne miejsce);

w trawie (mówi druga osoba przesuwając się na wolne miejsce);

i słyszę (imię osoby) jako ( nazwa przedmiotu, zwierzęcia itp.) - mówi trzecia osoba przesuwając się na wolne miejsce).

Cele : utrwalenie imion uczestników zabawy, kształtowanie wyobraźni i kreatywności, stymulowanie uwagi i możliwości reakcji.

TANIEC integracyjny

"Swing w uliczce" Podział uczestników na dwie grupy, ustawienie parami naprzeciw siebie, tworząc rzędy.

Część 1:

* 4 kroki do siebie, kla?nięcie w dłonie partnera,

* powrót 4 krokami do tyłu,

* 8 krokami zamiana miejsc z partnerem,

* 8 krokami ponowna zamiana miejsc,

* 4 kroki do siebie, klaśnięcie w dłonie partnera,

* powrót 4 krokami do tyłu.

Część 2:

* Pary z początku rzędu tańczą na koniec uliczki, pozostali klaszczą w dłonie.

Pomoce i materiały: muzyka.

Cele tańców: Przyjemne doznania radości z poruszania się przy łatwo wpadającej w ucho muzyce. Rytm, ruch, muzyka to główne obszary tanecznych doznań estetycznych. Taniec animacyjny pozwala na wielość kontaktów - zmian partnerów, odbywa się to spontanicznie co wpływa na jakość komunikacji w obszarze pozawerbalnym. Poza tym integracja grupy, ćwiczenie dużej motoryki oraz koordynacji słuchowo - wzrokowo-ruchowej.

Zabawa symulacyjna

"Słoneczko"

Temat: Cechy dobrego terapeuty. Każdy z uczestników otrzymuje po 6 karteczek :

4 karteczki - wypisuje cechy dobrego terapeuty;

1 karteczka - wpisuje swoją mocną stronę;

1 karteczka - wpisuje swoją słabą stronę;

Po wypisaniu karteczek, wokół głównego słoneczka tworzymy

z 4 karteczek promyki dobierając je wg cech powtarzających się.

Tak samo postępujemy z mocną i słabą stron?.

Po ułożeniu słoneczek rozpoczyna się dyskusja na temat treści promyków.

Pomoce i materiały: po 6 karteczek dla każdego uczestnika, flamastry, szary papier, słoneczka, klej.

Cele: kształtowanie umiejętności wartościowania i samooceny pozytywnej jak i negatywnej, doświadczenie własnej wartości i wartości innych uczestników.

Zabawa ruchowa

"Magiczna liczba siedem" Ustawienie w kole.

TEKST :

Czy znasz, czy znaszmagiczną liczbę siedem ?bis

Tak jest jeden!

Czy znasz , czy znasz magiczną liczbę siedem ? bis

Tak jest jeden! - tupnięcie prawą nogą,

Tak jest dwa! - tupnięcie lewą nogą,

Czy znasz....Tak jest ...1, 2

Tak jest trzy! - klęknięcie na prawe kolano,

Czy znasz ... Tak jest 1, 2, 3 ( itd. do siedmiu)

Tak jest cztery! - klęknięcie na lewe kolano,

Tak jest pięć ! - podparcie prawym łokciem,

Tak jest szeąć! - podparcie lewym łokciem,

Tak jest siedem! - podparcie czołem.

Za każdym razem wykonujemy gesty po kolei, od pierwszego zaczynając.

Cele: integracja grupy, ćwiczenie dużej motoryki oraz koordynacji wzrokowo-słuchowo - ruchowej

Zabawa muzyczna

z kostką

(poruszanie się w rytm muzyki) Uczestnicy tańczą dowolnie przy muzyce. Kiedy muzyka nagle się urywa prowadzący podnosi kostkę pokazując wyraźnie jedną ściankę. Uczestnicy muszą szybko połączyć się w grupy liczące tyle osób, ile oczek jest na kostce. Po utworzeniu grup padają polecenia, które uczestnicy muszą wykonać w rytmie muzyki.

Przykłady poleceń:

1 - kelner z tacą między stolikami;

2 - lustro;

3 - zepsuty samochód;

4 - pod parasolem;

5 - życzenia;

6 - lokomotywa i wagoniki.

Pomoce i materiały: kostka.

Cele: integracja grupy, kształtowanie umiejętności współpracy, ćwiczenie koordynacji słuchowo-wzrokowo - ruchowej, kształtowanie wyobraźni i kreatywności.

Zabawa ruchowa

"Zaczarowany las" Uczestnicy dzielą się na dwie grupy. Stają w "lesie" po dwóch stronach linii granicznej.lesie żyją trzy rodzaje stworków: wilki, krasnoludki i zajączki. Grupy ustalają gesty dla stworków oraz zależności między nimi (wilk łapie zająca, zając krasnoludka, krasnoludek wilka). Dwie grupy osobno w tajemnicy ustalają gest jednego z trzech stworków. Po naradzie grupy podchodzą do granicy

i na hasło prowadzącego pokazują gest, każda grupa swój. Należy zorientować się szybko czy trzeba łapać, czy uciekać. Złapani przechodzą do grupy sąsiedniej.

Pomoce i materiały: taśma lub inna pomoc do zaznaczenia linii granicznych.

Cele: Ćwiczenie spostrzegawczości,szybkiej reakcji i percepcji.

Zabawa słowno-ruchowa "Nadajnik, odbiornik, zagłuszacz" Uczestnicy dzielą się na trzy grupy. Ustawiają się równolegle w trzech rzędach (środkowy rząd stanowi zawsze "zagłuszacz"). Rząd będący "nadajnikiem" ustala słowo, wyrażenie lub zdanie, które chce przekazać "odbiornikowi". Zadaniem odbiornika jest odebrać przekaz nadajnika. Zadaniem "zagłuszacza" jest jak najbardziej zakłócić przekaz.

Pomoce i materiały: taąma lub inna pomoc do zaznaczenia linii granicznych.

Cele: Ćwiczenie spostrzegawczości, szybkiej reakcji i percepcji, ćwiczenie głosowe i słuchowe

Zabawa słowno-ruchowa

"Ludzie do ludzi" Wszyscy uczestnicy stoją w parach. Osoba prowadząca wydaje polecenia np. ręce do rąk - uczestnicy w parach podają sobie ręce (inne np.: stopy do stóp, głowy do głów, plecy do pleców itp).

Na hasło "ludzie do ludzi" każdy szuka sobie nowego partnera. Osoba, która zostaje bez pary prowadzi dalej zabawę.

Cele: Ćwiczenie spostrzegawczości, szybkiej reakcji i percepcji.

TANIEC

integracyjny

"Le bastringlo" Ustawienie : parami, w rozsypce, bez trzymania.

Wstęp : 8 uderzeń.

Część 1 :

* 5 razy uderzamy dłońmi o uda,

* 3 razy uderzamy w dłonie partnera (powtarzamy to wszystko 4 razy ).

Część 2 :

* łapiemy partnera pod ramię (haczyk) i podskokami kręcimy się w kółko.

*Następnie szybko szukamy nowego partnera.

Pomoce i materiały: muzyka.

Cele tańców: jw.

Zabawa ze sznurkiem Celem zabawy jest poł?czenie uczestników w pary. Prowadzący trzyma w ręku pęk pociętego na ok. metrowej długości kawałki sznurka. Ilość kawałków sznurka musi być dokładnie dwa razy mniejsza niż uczestników. Każdy uczestnik łapie za jeden koniec sznurka. Gdy prowadzący puści pęk, każdy uczestnik, nie puszczając sznurka, musi wyplątać się i odnale?ć partnera na drugim końcu swojego sznurka. W parach nie puszczaj?c sznurka próbujemy zawiązać na sznurku supeł.

Pomoce i materiały : sznurek.

Cele: rozbudzanie kreatywności i pomysłowości, rozluźnienie atmosfery, integracja grupy.

TANIEC

"Break mixer" Ustawienie: parami w rozsypce , trzymając się za ręce

Wstęp: 8 uderzeń.

Część 1 :

* 8 kroków w parach w dowolnym kierunku. Z głośnym "Ha" odwracamy się do siebie twarzami i cofamy się cztery kroki do tyłu. Stojąc w miejscu 3 razy tupiemy i 3 razy klaszczemy.

Część 2 :

* Dużym podskokiem ponownie dochodzimy do siebie i w haczyku (prawymi ramionami) 8 podskokami obracamy się dookoła. Zamieniamy szybko partnera zahaczając się z nim lewym ramieniem i wykonujemy z nim obrót 8 podskokami w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.

Pomoce i materiały: muzyka

Cele tańców: jw.

Zabawa słowno-muzyczna "Crescendo - dimiduendo" Uczestnicy ustawiają się parami w dwóch szeregach, twarzami do siebie tak, aby pierwsza para stała w znacznej odległości od siebie, druga o krok bliżej, trzecia jeszcze bliżej, ostatnia bardzo blisko siebie. Pierwsza para wymyśla okrzyk i gest. Kolejne pary powtarzajś ten okrzyk coraz ciszej, z coraz mniejszym ruchem. Zabawę przeprowadzamy również w wersji "coraz głośniej".

Pomoce i materiały; plansze przedstawiające pojęcia: crescendo i dimiduendo.

Cele: zapoznanie się z pojęciami: crescendo i dimiduendo; umiejętności kontrolowania słuchowego natężenia głosu innych i własnego.

Zabawy z chustą:

Zabawy na chuście: 1 - fala;

2 - podrzucanie piłek;

3 - obkręcanie;

4 - zamiana miejsc;

5 - rybak i rybka;

6 - lotos;

7 - karuzela;

8 - hamak;

9 - niespodzianka (cukierki);

10 - randka w ciemno (zabawa z imionami);

Pomoce i materiały: chusta animacyjna;

Cele: wyzwalanie wspólnych pozytywnych przeżyć i kreatywności, ćwiczenie koordynacji i wyobraźni.

"Masażyk" - wykonujemy na plecach osoby znajduj?cej się w dowolnej pozycji (najlepiej

w leżącej).

TEKST:

Kochana babciu - kropka.

Mamy w domu kotka - kropka

Kotek liże,

Kotek drapie,

Kotek biega,

Kotek skacze,

Kotek miauczy - MIAU!

Kotek chrapie - Mrrr....Mrrrr.....

Pomoce i materiały: w zależności od grupy, mogą być plansze przedstawiające przebieg masażu.

Cele: tworzenie dobrego klimatu w grupie, poczucie relaksu.

ZABAWY KOŃCOWE

"Drzewo" Uczestnicy umieszczają na przygotowanym drzewie wyciętą postać na gałęzi, na której w danej chwili siebie widzą.

Pomoce i materiały: rysunek drzewa, flamastry, wycięte postacie.

Cele: umiejętność zidentyfikowania swojego samopoczucia i samopoczucia innych uczestników.

Informacje

zwrotne Każdy z uczestników rzuca kostką i kończy zdanie oznaczone ilością oczek.

Przykłady zdań:

1 - Było dla mnie trudne...;

2 - Nie podobało mi się... ;

3 - Nie wiedziałem, że...;

4 - Rozśmieszyło mnie ...;

5 - Opowiem innym ... ;

6 - W mojej pracy wykorzystam ...;

Uczestnik ma prawo do rezygnacji z odpowiedzi lub ponownego rzutu.

Pomoce: kostka, wypisane i oznaczone niedokończone zdania.

Cele :uzewnętrznianie reakcji uczestników, ułatwienie samodzielnej wypowiedzi.

TANIEC

"Sally gardens" Ustawienie: zamknięte koło, ciało w kierunku tańca, trzymanie za ręce.

Wstęp: 4 takty, taniec zaczyna się ze śpiewem.

Układ podstawowy:

* 8 kroków w kierunku tańca,

* 4 kroki do środka i zwrot w lewo (zaplot ramion),

* 8 kroków w kierunku przeciwnym do kierunku tańca, zwrot do środka i 4 kroki do tyłu na zewnątrz koła (rozplecenie ramion).

Pomoce i materiały: muzyka.

Cele tańców: jw ; wyciszenie emocji w grupie, uspokojenie grupy.

Cele pedagogiki zabawy

WYKORZYSTANIE PEDAGOGIKI ZABAWY W PRACY Z DZIEĆMI PRZEDSZKOLNYMI (KLANZA)

Scenariusz 1

Temat zajęcia: „Zróbmy cyrk”

Pomoce:

• stroje do przebrania,

• maski,

• peruki,

• sprzęt do ćwiczeń, (ławeczki, obręcze, laski),

• parasolki,

• chusteczki.

Pomysł zorganizowania zajęcia przyszedł w czasie, gdy po raz kolejny nasze przedszkole dostało zniżkowe bilety do cyrku. Wówczas wspólnie z dziećmi podjęliśmy decyzję, aby zorganizować przedstawienie w przedszkolu. Dzieci były bardzo ożywione i zadowolone z tego pomysłu. Na początku należało zmierzyć się ze swoimi możliwościami. Okazało się, że działania będą trwały przez kilka dni i dotyczyć będą wspólnego tematu. Realizacja tematu obejmowała zajęcia z zakresu ćwiczeń ruchowych, plastyki, muzyki i rozwijania mowy. Kilka dni trwała zabawa w sali gimnastycznej, która polegała na ćwiczeniach na różnych przyrządach. Ważnym okazało się wypróbowanie różnych ćwiczeń na różnych przyrządach. W ten sposób zostały powtórzone pewne zadania i ćwiczenia, które zarazem kształtowały sprawność fizyczną. Dzieci same wybierały ćwiczenia na miarę swoich możliwości. Będąc animatorem tych przedsięwzięć również brałam w nich udział - przypadła mi rola konferansjerki i grania podkładu muzycznego na organach, ułożyłam też piosenkę o cyrku. Kolejnym krokiem było zgromadzenie odpowiedniej garderoby dla artystów. Nasze działanie można nazwać zabawą, w której dzieci zintegrowały się w radości tworzenia a jednocześnie działania te wyzwalały w nich odpowiedzialność. Wykonaliśmy też duże plakaty oznajmujące wszystkim o przedstawieniu. Plakaty były wykonywane metodą colage. Zaproszonymi gośćmi były dzieci z innych grup. Przedstawienie odbyło się w przedszkolu wówczas, gdy dzieci uznały, że są gotowe. Dwie dziewczynki zostały bileterkami i przed przedstawieniem rozdawały wszystkim bilety, które oczywiście wykonały dzieci. Artyści wkroczyli dumnie do sali i korowodem przemaszerowali dwa razy przy dźwiękach marsza pt. „Parada cyrkowa” [1]. Defiladę artystów zakończyły ogromne brawa, które w ciągu całego przedstawienia brzmiały wielokrotnie. Następnie po kolei wchodzili artyści (indywidualnie i w grupkach) i prezentowali swój przygotowany program. Atmosfera panująca podczas przedstawienia była ciepła i przyjazna. Dzieci w swej spontaniczności tworzyły dodatkowe elementy ćwiczeń, co może świadczyć o ich wspaniałej zabawie. Ogromne brawa zakończyły przedstawienie.

Scenariusz 2

Temat zajęcia: Kartonowe góry

Pomoce:

• duża ilość papieru pakowego

• farby plakatowe,

• duże pędzle.

Dobrą sposobnością do przeprowadzenia tego zajęcia był temat tygodniowy, który brzmiał: „Nasze góry – krajobrazy Polski”. Aby wprowadzenie tematu wypadło oryginalnie, postanowiłam wymalować z dziećmi nasze góry.

Nie było wcześniej przygotowanych projektów. Dzieci spontanicznie zabrały się do pracy i malowały jak potrafiły najlepiej, popierając się widokówkami, które przyniosły z domu. Barwy czarne, brązowe a nawet białe, bo na wierzchołkach leżał śnieg wyglądały imponująco. Różne przypuszczenia snuły dzieci. Miały to być „góry do opalania”, „góry księżycowe”, „góry i pagóry” itp.

Atmosfera zajęcia, wspólnota działań, radość na twarzy, swoboda miejsca i czasu zajęć wpływała na wzrost motywacji do działania.

Scenariusz 3

Temat:„Która pora roku jest pierwsza?”

Pomoce i przybory:

• różne ilustracje pór roku,

• różnorodny materiał plastyczny,

• duże kartki białego brystolu.

Sposobnością do przeprowadzenia tego zajęcia jest pora roku i pogoda na dworze. Jest już jesień, ale za oknem świeci słońce tak mocno, że można jeszcze chodzić w lekkich ubraniach. Aby urozmaicić zajęcia na 4 stołach rozłożyłam charakterystyczne przedmioty dla pór roku. Na pierwszym stole znalazły się łyżwy, szalik, czapka, rękawiczki i mały mikołajek. Na drugim stole stały kwiatki, siedział bocian w gnieździe, na gałęzi siedział motyl i biedronka. Na trzecim stole był strój kąpielowy, piłka plażowa, trochę piasku w pojemniku, muszelki. Patrząc na czwarty stolik dzieci zauważyły liście, które spadły z drzew, kasztany, żołędzie, parasol. Przywołane i rozbawione dzieci, już wiedziały, że przedmioty na stołach przedstawiają pory roku. Poprosiłam je wówczas, aby stanęły przy tym stole, którą porę roku lubią najbardziej. Bardzo dużo dzieci wybrało lato, mniej zimę i jesień. Tylko troje dzieci wybrało wiosnę. Kiedy wszyscy usiedli przy swoich stolikach przez krótką chwilę trwało uzasadnianie swojego wyboru. W ten sposób utrwaliliśmy charakterystyczne cechy danej pory roku. Każde dziecko mogło swobodnie wypowiedzieć się dopiero po zakończeniu wypowiedzi kolegi, gdyż tę zasadę przyjęliśmy z początkiem roku. Następnie przeszliśmy na drugą część sali i zatańczyliśmy znany dzieciom taniec integracyjny „Deszczyk”, który jest ilustracją letniego deszczu, wiatru, burzy i tęczy.

Druga część naszego spotkania przebiegała w grupach, w których należało podjąć zadanie przedstawienia pory roku przy użyciu różnorodnego materiału plastycznego. Grupy dzieci odkrywając swoją dużą kartkę papieru odczytują, jaką porę roku mają przedstawić plastycznie. Chwilę trwa podział zadań, ustalenie planu oraz „kto co zrobi”. Pełne radości buzie, a ręce gotowe do działania zabierają się do pracy. Na podłodze w różnych miejscach sali (bo tak swobodniej) rozłożone 4 arkusze papieru, przy których dzieci pracują.

Dzieci pracują, wymieniają doświadczenia, opowiadają o sobie. I tylko czasem proszą o pomoc np., gdy nie mogą przerwać folii śniadaniowej, chcąc z niej zrobić lodowisko. Dzieci identyfikują się z tym, co wykonują. Wszystkie prace charakteryzuje pomysłowość i oryginalność ujęcia tematu. Na koniec spotkania, dzieci spotkało kolejne zaskoczenie. Wykonane prace należy rozwiesić w wybranym miejscu. Która z nich ma wisieć pierwsza? Która pora roku jest pierwsza? Dyskusja, którą wywołałam nie była ostatnią na tym zajęciu. Słyszałam jak dzieci, idąc do domu wypytywały rodziców: Mamo, która pora roku jest naprawdę pierwsza?

Scenariusz 4

Temat: Balonlandia (aktywizacja łagodna).

Pomoce i przybory:

• balony do nadmuchiwania,

• kolorowe wstążki,

• kaseta magnetofonowa z nagraniami tańców integracyjnych.

Wszyscy znajdujemy się w sali. W niektórych miejscach sali umieszczone są lusterka. Gdy przychodzimy do sali dzieci robią miny, różne pozy ciała i śmieją się wymieniając uwagi. Po chwili grupa dzieci zaciekawiona tym, co będzie się działo podchodzi do instrumentu, siada na ławeczce i czeka. Nim podejdą inni, dzieci wybierają z koszyka kolorowe wstążki, z których każda przyczepiona jest do patyczka. Za chwilę rozpocznie się taniec ze wstążką. Doskonale nadaje się do tego taniec pt.:” Specknerin”. Dzieci w skupieniu obserwują swoje wstążki. Muzyka jest źródłem przyjemności. Aż dziwne, że nikt nie krzyczy, nie rozmawia. Dzieci są spokojniejsze, ale pełne zadowolenia i chęci do dalszego działania. Proponuję im nadmuchanie balonów. Wspólnie zawiązujemy nitki. Gotowe!

Naszym zadaniem będzie zabawa z balonem. Nie stoję z boku, ale razem z dziećmi biorę udział w zabawie. Początkowo balony wędrują między plecami dzieci ustawionych w pary. Dzieci starają się, aby balon im nie wypadł. Następnie są brzuchy, głowy, nogi. Jeśli którejś parze nie uda się upilnować swojego balona, to się tym nie przejmuje , zawsze można spróbować jeszcze raz. I tym razem dzieci są skupione. Aby dotrzeć do celu trzeba utrzymać balon. W tej zabawie nie ma rywalizacji, każdy może wykonać zadanie lepiej lub gorzej. Na koniec włączam spokojną muzykę. Balony wędrują w górę. Wirują prawie pod sufit, dzieci podbijają je raz jedną, raz drugą ręką a czasami głową.

Muzyka działa równocześnie na stan psychiczny i fizyczny dziecka. Jest bodźcem wyzwalającym emocje, ujawniające się ruchem, werbalnie bądź wewnętrznie. Należy ją przez to często wykorzystywać.

Scenariusz 5

Temat:„Spróbuj zatańczyć jesienią”

Pomoce:

• kaseta z nagraniami tańców integracyjnych,

• kartka z narysowanym termometrem i mała kolorowa kartka dla każdego dziecka

Dokonując doboru tańców kierowałam się określonymi kryteriami: odpowiednie kroki tańców dla dzieci, hasło przewodnie tańców. Wspólnym tematem wiodącym były słowa by spróbować zatańczyć jesienią. To właśnie ta pora roku chce nas uczyć tańczyć. Może się to wydać zbyt abstrakcyjne, jednak dzieci odebrały te zdanie w sposób jakoby pora jesienna miała sprzyjać ich tańcom.

Na początku spotkania przeprowadziłam „wywiad graficzny”, polegający na graficznym przedstawieniu swojego aktualnego samopoczucia. Dzieci zaznaczały na skali narysowanego termometru jak się czują. Skala obejmowała przedział od 0o do 10oC. Należało kreską zaznaczyć miejsce na skali, które obrazowało aktualne samopoczucie. Pomocą były „buźki”, które przy 10o były wesołe, przy 0oC smutne, a w środku skali lekko się uśmiechały. Dzieci miały możliwość wyrażania aktualnego samopoczucia. Pomimo porannej godziny najczęściej dzieci podkreślały swój wspaniały nastrój. Tylko nieliczne wybierały niższe miejsca na skali.

Pierwszym zaproponowanym tańcem był taniec „Kasztany”. Taniec ten „rozluźnił” grupę, dzieci poczuły się swobodniej. Kolejny taniec „Orzeszek” wykonywany był na siedząco gdyż angażuje głównie ręce. Dzieci w tym tańcu są zmuszone wykonywać skoordynowane ruchy rąk, które początkowo sprawiały im małą trudność. „Swing w uliczce” to kolejny taniec, który w znacznym stopniu ożywił grupę. Jest to taniec amerykański, którego rytmy są w typowym stylu country. Korowody, przechodzenie pod bramkami utworzonymi z rąk nie sprawiały uczniom żadnych trudności. Nawet jeśli ktoś się mylił to inni nie zwracali na to uwagi. Kolejny taniec to „Jesienny kujawiaczek” a zaraz po nim żywy „Krakowiak”. Ostatnim tańcem był taniec „Kasztany”, który był już znany dzieciom. Zabawy taneczne zakończyło wykonanie drobnej wydzieranki z kolorowego papieru. Temat pracy brzmiał: „Ja w tańcu”.

Prowadząc tańce należy trzymać się pewnego schematu, który polega na tym, iż na początku wszyscy słuchają urywka utworu, następnie objaśniając pokazuję kroki (gesty) - najpierw bez melodii, później z melodią. Kiedy grupa „osłucha” się z melodią próbujemy tańczyć. Ważnym jest, aby nikogo nie poprawiać publicznie, nie zwracać uwagi. Znacznie lepiej jest powtórzyć kroki z całą grupą. Udział w tańcach był dobrowolny. W tym przypadku wzięła w nich udział cała grupa. W tańcach nie ma podziałów, tu każdy ma sposobność zatańczenia z każdym, choćby przez chwilę. Przełamywane są stereotypy i wzajemne niechęci.

Elementy tańca, zajęć ruchowych przy muzyce, dzieci poznają bardzo wcześnie. Spontanicznie pojawiają się od wczesnego dzieciństwa w domu rodzinnym. W przedszkolu przybierają formę bardziej zorganizowaną i zaplanowaną, dostosowaną do możliwości uczestników. Decydując się na poprowadzenie tańców integracyjnych w przedszkolu brałam pod uwagę zdolności muzyczno – rytmiczne dzieci. Rolą tańców integracyjnych jest, jak sama nazwa wskazuje, integracja grupy i nawiązanie kontaktów między sobą.

Polskie Stowarzyszenie Pedagogów i Animatorów KLANZA koło Krakowski