III CZP俽

Uchwa艂a

S膮du Najwy偶szego

z dnia 29 listopada 1972 r.

III CZP 82/72


W wypadku gdy prawo u偶ytkowania wieczystego dzia艂ki gruntu przys艂uguje kilku wsp贸艂u偶ytkownikom, b臋d膮cym w艂a艣cicielami odr臋bnych lokali znajduj膮cych si臋 w budynku po艂o偶onym na tej dzia艂ce, sp贸r mi臋dzy nimi co do zakresu korzystania z tej dzia艂ki przez ka偶dego z nich podlega rozpoznaniu przy odpowiednim zastosowaniu przepis贸w o zarz膮dzie rzecz膮 wsp贸ln膮 w post臋powaniu nieprocesowym.

OSNC 1973/7-8/125

1529

Dz.U.1964.43.296: art. 608; art. 611; art. 612; art. 613

Dz.U.1964.16.93: art. 233


przegl膮d orzeczn. Wanatowska W. NP 1974/7-8/1017


Sk艂ad orzekaj膮cy


Przewodnicz膮cy: s臋dzia J. Majorowicz (sprawozdawca). S臋dziowie: H. D膮browski, A. Gola.


Sentencja


S膮d Najwy偶szy, w sprawie z pow贸dztwa Mieczys艂awa E. i Marii A. przeciwko Barbarze Z. i Stanis艂awowi H. o wydanie dzia艂ki, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym nast臋puj膮cego zagadnienia prawnego przekazanego przez S膮d Wojew贸dzki dla m. st. Warszawy w Warszawie postanowieniem z dnia 20 lipca 1972 r. do rozstrzygni臋cia w trybie art. 391 k.p.c.:

"Czy w wypadku niemo偶no艣ci zniesienia wsp贸艂w艂asno艣ci nieruchomo艣ci dopuszczalne jest uregulowanie przez s膮d sposobu korzystania z rzeczy wsp贸lnej mimo poprzednio zawartej umowy quoad usum mi臋dzy wsp贸艂w艂a艣cicielami?",

postanowi艂 udzieli膰 nast臋puj膮cej odpowiedzi:

W wypadku gdy prawo u偶ytkowania wieczystego dzia艂ki gruntu przys艂uguje kilku wsp贸艂u偶ytkownikom, b臋d膮cym w艂a艣cicielami odr臋bnych lokali znajduj膮cych si臋 w budynku po艂o偶onym na tej dzia艂ce, sp贸r mi臋dzy nimi co do zakresu korzystania z tej dzia艂ki przez ka偶dego z nich podlega rozpoznaniu przy odpowiednim zastosowaniu przepis贸w o zarz膮dzie rzecz膮 wsp贸ln膮 w post臋powaniu nieprocesowym.


Uzasadnienie faktyczne


Przedstawione przez S膮d Wojew贸dzki dla m. st. Warszawy w trybie art. 391 k.p.c. budz膮ce w膮tpliwo艣ci zagadnienie prawne wy艂oni艂o si臋 na tle nast臋puj膮cego stanu faktycznego:

Powodowie 偶膮dali nakazania pozwanym wydania dzia艂ki gruntu o powierzchni 7 ar贸w 80 m2, po艂o偶onej w W. przy ul. Krasickiego 36, w szczeg贸lno艣ci za艣 nakazania pozwanym, aby usun臋li na sw贸j koszt wszelkie wewn臋trzne zagrodzenia i wydali powodom klucze od furtki i od bramy, a w wypadku niewykonania powy偶szego przez pozwanych 偶膮dali, aby S膮d upowa偶ni艂 powod贸w do usuni臋cia zagrodze艅 i wykonania kluczy na koszt pozwanych.

Pozwani nie uznali pow贸dztwa.

Wyrokiem z dnia 25 kwietnia 1972 r. S膮d Powiatowy oddali艂 pow贸dztwo i ustali艂, 偶e strony s膮 w艂a艣cicielami lokali, stanowi膮cych odr臋bny przedmiot w艂asno艣ci. Udzia艂 powod贸w we wsp贸艂w艂asno艣ci wynosi 45/100, pozwanych za艣 - 55/100. W 1963 r. 贸wcze艣ni w艂a艣ciciele lokali uzgodnili spos贸b korzystania z ogrodu. Zgodnie z t膮 umow膮 w艂a艣ciciel lokalu nr 2 mia艂 korzysta膰 z 60 m2 ogrodu, w艂a艣ciciel za艣 lokalu nr 1 - z pozosta艂ej cz臋艣ci. Ujawniono to w ksi臋dze wieczystej nieruchomo艣ci. Aktem notarialnym z 1967 r. powodowie nabyli lokal nr 2 z prawem korzystania z 60 m2 ogrodu. Po kilku latach strony zawar艂y ze Skarbem Pa艅stwa umow臋 co do wieczystego u偶ytkowania nieruchomo艣ci, przy czym umowa powod贸w odnosi si臋 do 45/100, a pozwanych do 55/100 cz臋艣ci terenu, jednak spos贸b korzystania z ogrodu nie uleg艂 zmianie i powodowie posiadaj膮 tylko znikom膮 jego cz臋艣膰.

S膮d Powiatowy uzna艂, ze fakt nabycia przez powod贸w prawa u偶ytkowania wieczystego nie powoduje wyga艣ni臋cia um贸w dotycz膮cych sposobu korzystania z nieruchomo艣ci.

Od wyroku tego powodowie z艂o偶yli rewizj臋, w kt贸rej wnosz膮 o zmian臋 orzeczenia i uwzgl臋dnienie pow贸dztwa b膮d藕 o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.


Uzasadnienie prawne


Przechodz膮c do rozwa偶enia przedstawionego zagadnienia prawnego, zauwa偶y膰 nale偶y, co nast臋puje:

Granicami, kt贸re okre艣laj膮 tre艣膰 u偶ytkowania wieczystego, s膮: przepisy ustawy, zasady wsp贸艂偶ycia spo艂ecznego oraz postanowienia umowy mi臋dzy Pa艅stwem jako w艂a艣cicielem terenu a wieczystym u偶ytkownikiem (art. 233 k.c.). Istotne znaczenie maj膮 tutaj w szczeg贸lno艣ci postanowienia umowne, kt贸re bli偶ej okre艣laj膮 prawa i obowi膮zki stron.

W wypadku nieobj臋cia postanowieniami umowy niekt贸rych praw i obowi膮zk贸w wieczystego u偶ytkownika nale偶y - jak to ju偶 wyja艣niono w literaturze i orzecznictwie - si臋gn膮膰 w razie trudno艣ci interpretacyjnych do przepis贸w szczeg贸lnych dotycz膮cych tre艣ci i wykonywania w艂asno艣ci. Prawo u偶ytkowania wieczystego bowiem jest prawem po艣rednim mi臋dzy ograniczonym prawem u偶ytkowania a prawem w艂asno艣ci, przy czym instytucja ta bli偶sza jest raczej w艂asno艣ci ani偶eli ograniczonemu prawu u偶ytkowania. Stanowisko takie zaj膮艂 S膮d Najwy偶szy m.in. w orzeczeniach z dnia 22.X.1968 r. III CZP 98/68 (OSNCP 1969, poz. 108) i z dnia 17.I.1969 r. III CRN 360/68 (OSNCP 1969, poz. 222).

Je偶eli do okre艣lonego terenu przys艂uguje prawo u偶ytkowania wieczystego wi臋kszej liczbie os贸b, a w umowie notarialnej zawartej ze Skarbem Pa艅stwa bli偶ej nie okre艣lono sposobu i zakresu korzystania z tego terenu przez poszczeg贸lnych u偶ytkownik贸w wieczystych, to w贸wczas, wychodz膮c z wy偶ej przytoczonych i utrwalonych w orzecznictwie zasad, nale偶y odpowiednio zastosowa膰 przepisy o wsp贸艂w艂asno艣ci.

W omawianym wypadku odpowiednie zastosowanie znajdzie w szczeg贸lno艣ci art. 206 k.c., w my艣l kt贸rego ka偶dy ze wsp贸艂w艂a艣cicieli jest uprawniony do wsp贸艂posiadania rzeczy wsp贸lnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje si臋 pogodzi膰 ze wsp贸艂posiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozosta艂ych wsp贸艂w艂a艣cicieli. Wyk艂adnia tego przepisu zawarta jest w wytycznych Izby Cywilnej S膮du Najwy偶szego z dnia 28.IX.1963 r. III CO 33/62 w sprawie stosowania przepis贸w art. 78, 82 i 90 prawa rzeczowego (OSNCP 1964, poz. 22), kt贸re to wytyczne - aczkolwiek wydane na tle dawnych przepis贸w prawa rzeczowego - nie straci艂y na aktualno艣ci. W wytycznych tych S膮d Najwy偶szy wyja艣ni艂 m.in., 偶e korzystanie z rzeczy wsp贸lnej mo偶e polega膰 na podziale quoad usum, uzgodnionym mi臋dzy wsp贸艂w艂a艣cicielami, a w braku zgody mi臋dzy nimi podzia艂u takiego mo偶e dokona膰 s膮d w trybie zarz膮du rzecz膮 wsp贸ln膮. Nie dotyczy to jednak gospodarstwa rolnego. Mo偶liwe jest natomiast okre艣lenie przez s膮d, w ramach zarz膮du rzecz膮 wsp贸ln膮, korzystania - tak jak w sprawie niniejszej - z ogr贸dka przydomowego oraz z ma艂ych dzia艂ek ziemi wykorzystywanych przez wsp贸艂w艂a艣cicieli do uprawy warzyw - przez dokonanie podzia艂u quoad usum w trybie post臋powania nieprocesowego (art. 606 - 608 i art. 611 - 616 k.p.c.).

Zasady powy偶sze odnie艣膰 nale偶y w pe艂ni r贸wnie偶 do wsp贸艂u偶ytkownik贸w wieczystych.

W przedstawionym przez S膮d Wojew贸dzki pytaniu prawnym nawi膮zano m.in. do faktu zawarcia uprzednio mi臋dzy wsp贸艂w艂a艣cicielami umowy co do sposobu korzystania z nieruchomo艣ci.

W膮tpliwo艣膰 ta nie jest jednak w sprawie niniejszej istotna, skoro sp贸r mi臋dzy stronami dotyczy korzystania z terenu b臋d膮cego przedmiotem u偶ytkowania wieczystego.

Bezsporne za艣 jest w sprawie, 偶e w umowie o ustanowienie u偶ytkowania wieczystego zawartej mi臋dzy Skarbem Pa艅stwa a obydwoma stronami zakres korzystania przez wsp贸艂u偶ytkownik贸w wieczystych z przyleg艂ego ogrodu nie zosta艂 bli偶ej okre艣lony.

2




Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
III CZPr
III CZPr 01
3 tydzie艅 Wielkanocy, III pi膮tek
Jezus III
TBL WYK艁AD III Freud
plsql III
Zaj III Karta statystyczna NOT st
TT Sem III 14 03
Metamorfizm Plutonizm III (migmatyty)
Cz III Ubezpieczenia osobowe i maj膮tkowe
III WWL DIAGN LAB CHOR脫B NEREK i DR脫G MOCZ
download Finanse mi臋dzynarodowe FINANSE MI臉DZYNARODOWE WSZiM ROK III SPEC ZF
w 13 III rok VI sem
wyk艂ad III Ubezpieczenia na 偶ycie2011
III BB
wyk艂ad III pns psychopatologia
WYKLAD III diagnoza psychologiczna