"Sztuka malarska" została namalowana w latach 1662-65 przez Johannesa lub w wersji spolszczonej Jana Vermeera van Delfta. Dzieło jest prostokątem o wymiarach 100x120cm i zostało wykonane farbami olejnymi na płótnie. Obraz powstawał na przestrzeni kilku lat ponieważ był wykonywany dziwną techniką - Vermeer nanosił farbę tysiącami drobnych plamek.

Dzieło przedstawia bogato wyposażone pomieszczenie, wydaje się że jego wnętrze możemy oglądać tylko dla tego, że potężna kotara została przed nami uchylona niby "rąbek tajemnicy" i oparta o krzesło. Podłoga w komnacie ma wzór czarno białej szachownicy, a sufit wykonany został z ciemnego drewna. Jedyna widoczna ściana koloru beżowo-żółtego, jest w większości zasłonięta przez mapę Niderlandów. Wystrój tworzą krzesło w tle po prawej stronie oraz stół po lewej, przesłonięty nieco przez kotarę i różne materiały na nim leżące. Na stole znajdują się także gruba księga, gipsowa maska oraz kilka kartek papieru. Pod sufitem daje się zauważyć przepięknie zdobiony kandelabr z emblematem Habsburgów - dwugłowym orłem.

ęęłęóW pomieszczeniu znajdują się również dwie postacie - bliżej obserwatora malarz i nieco dalej, po lewej - kobieta, modelka. Malarz ubrany jest w strój z XVI wieku, a więc stary jak na okres w którym obraz powstawał - II połowa XVII wieku. Ubiór malarza jest w większości czarny, z białymi w górnej części pleców i czerwonymi na nogach. Malarz siedzi na taborecie tyłem do widza na przekór kanonom wedle których malarz powinien być zwrócony przodem lub chociaż profilem do oglądającego obraz. Stojąca w głębi modelka ma na sobie niebiesko-szarą suknie, a na głowie wieniec laurowy. Upozowana, trzyma w prawej ręce długą złotą trąbkę a w lewej, przy piersi - beżową księgę.

Światło wpada do pomieszczenia z niewidocznego okna po lewej i łagodnie oświetla całe wnętrze.

Kolorystyka dzieła, podobnie jak w innych obrazach Vermeera, jest stonowana i bez wyraźniejszych akcentów, przeważa kolor żółty. W "Sztuce malarskiej" występuje wiele symboli, aczkolwiek w niektórych przypadkach ich znaczenie jest niezrozumiałe. Dla przykładu sama postać malarza - czy to Vermeer, jakiś jego znajomy czy po prostu przypadkowa postać nieistniejąca nigdy w rzeczywistości? Kobieta przedstawia muzę historii Clio, świadczą o tym jej atrybuty - księga i wieniec chwały, ale po co w takim razie trąbka ? Być może jest to symbol muzyki, wszystkie bowiem dzieła Vermeera mają w sobie coś muzycznego. Kolejne alegorie są bardziej czytelne - leżąca na stole maska - symbol naśladownictwa, mapa - symbol wiedzy i historii, oraz Habsburski orzeł - znak przeszłości.

Większość tych symboli ma związek z historią - niemodny strój malarza, nieaktualna mapa, orzeł i wreszcie muza historii. Tutaj pojawia się kilka teorii co do wymowy obrazu. Jedna mówi, że w ten sposób Vermeer chciał utrwalić przeszłości i oddać hołd historii jako najlepszemu tematowi malarstwa. Druga teoria mówi coś odwrotnego, że Vermeer nie chciał uczcić, a wyśmiać temat historii w malarstwie, a wszystkie symbole to jedynie ironia. Być może uważał że malarze utrwalają historię nieprawdziwą - pełną napuszonych symboli i nierzeczywistą. A może jak mówi kolejna teoria, to bogate wnętrze i komfortowe warunki do tworzenia to tylko marzenie i tęsknota malarza za dawnymi czasami, gdy artystom łatwiej było o dobrobyt i sławę. Warto w tym miejscu dodać, że Vermeer przeżył swoje życie w biedzie, a także ani za życie ani bezpośrednio po śmierci nie był znany, "odkryty" został dopiero w XIX wieku.

Sprzeczność i liczba teorii co do przesłania obrazu pozwala sądzić, że jest wyjątkowy i tak rzeczywiście jest, choć pozornie nie różni się on niczym od innych dzieł Vermeera, a także od ustalonych wzorców okresu. Vermeer malował zgodnie ze stylem malarzy holenderskich jego okresu. Jego obrazy są dopracowane, bogate w szczegóły i alegorie. Najczęściej są to sceny w pomieszczeniach, gdzie znajduje się niewiele postaci, najczęściej kobiety, zajęte jakąś prostą czynnością. Artysta miał jednak własna koncepcję światła nadającego obrazowi spokój i poetycki klimat. Jego dzieła różnią się tu z typowo barokowymi - nie są to wielko formatowe płótna pełne ludzi, ruchu i koloru. Verneer jest oszczędny w barwach, najczęściej używa jasnych żółci i zestawionych z nimi ciemnych błękitów i czerni.

Pod tymi wszystkimi względami obraz "sztuka malarska" jest jak najbardziej typowy i niewyróżniający się. Jednak zostało on namalowany przez malarza dla niego samego, nie było mowy o sprzedaży. Po jego śmierci był to także obraz najdłużej zachowany przez jego żonę, która musiała sprzedać wszystkie pozostałe dzieła, aby pokryć liczne długi.

Obraz ten jest również wyjątkowy pod względem rozmiarów - ponad metr kwadratowy płótna, podczas gdy pozostałe dzieła tego autora są o wiele mniejsze. Najważniejsza jest jednak wyjątkowa treść, której wymowa pozostaje dla nas nadal niezrozumiała, zawierając być może jakąś tajemnicę twórczości Johannesa Verneera.

Wybrałem ten obraz ponieważ mi się podoba - może to nieco banalne ale prawdziwe. Widać, że został wykonany starannie i wiernie oddaje wszelkie szczegóły. Utrzymany w prostych i ciepłych barwach dodatkowo podkreślonych światłocieniem stwarza niezwykły tajemniczy klimat, podkreślony także przez uchyloną kotarę. Jest to płótno wiernie naśladujące naturę (w przeciwieństwie do wielu współczesnych "dzieł") Uważam że jest to naprawdę dobry obraz na który jest miło popatrzeć i zachwycić jego kunsztem artysty i pięknem owocu jego pracy.